‘Διάλογοι’: η φωνή της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής.

Πιστοί στο ραντεβού τους,  οι ‘Διάλογοι’ αποδεικνύουν πως ήρθαν για να μείνουν! Για πρώτη φορά μέσα από φαινομενικά απλές, κοινές ερωτήσεις βλέπουμε να ξεδιπλώνεται ένας  ‘ζωντανός διάλογος’  ανάμεσα σε δύο εκπροσώπους της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής. Κάθε εβδομάδα μέσα από τους ‘Διαλόγους΄ θα συνομιλούν  δύο πρόσωπα με θέμα τις ανησυχίες, τις βλέψεις και τις σκέψεις τους από την εμπειρία τους στο πολιτικό προσκήνιο. Οι ‘Διάλογοι’ θα ολοκληρώνονται με την προσωπική ερώτηση του ενός προσώπου στο άλλο με αφορμή ένα θέμα της επικαιρότητας. 

Στους σημερινούς Διαλόγους συνομιλούν η Μαρία Μισέντου, μέλος της ΚΠΕ του Κινήματος Αλλαγής και της ΚΟΕΣ της Νέας Γενιάς και Αναπληρώτρια Γραμματέας του Τομέα Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και ο Μιχάλης Κορδαλής, Μέλος ΚΠΕ Κινήματος Αλλαγής.

Κ.Μ.: Παρ΄ όλες τις διαφορετικές προσεγγίσεις που υιοθετήθηκαν από διάφορα κράτη για την αντιμετώπισης της πανδημίας είναι φανερό  πως μέχρι και τον Μάρτιο  υπήρξε μέριμνα για την προστασία της δημόσιας υγείας. Πλέον θεωρείτε πως  η πολιτική των χωρών ,συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, συνοψίζεται στην φράση ‘όποιος ζήσει, έζησε’;

Μ.Μ.: Το story του COVID-19, κάποτε συγκεντρωμένο σε μεμονωμένες περιοχές και πόλεις του κόσμου, τώρα πια, ολέθρια απειλεί τη δημόσια υγεία, έχοντας διεισδύσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ο αντίκτυπος, ωστόσο, στις χώρες, δεν παρουσιάζεται ομοιόμορφος.

 Για την Ελλάδα, μία χώρα που επιτέλους έδειχνε σημάδια οικονομικής ανάδυσης από μία δεκαετία χρηματοπιστωτικής κρίσης, η πανδημία δεν θα μπορούσε να χτυπήσει χειρότερη στιγμή. Δέκα έτη περικοπών και λιτότητας άφησαν τη χώρα χωρίς επαρκές σύστημα υποδομών υγείας. 

 Τώρα, με τον τουρισμό να αποτελεί το 20% του ΑΕΠ της χώρας, απασχολώντας 700.000 εργαζομένους, το μεγάλο στοίχημα είναι η διάσωση της οικονομίας, χωρίς θυσίες ανθρωπίνων ζωών. 

 Οπωσδήποτε, παρουσιάζεται μια ανακολουθία στην προτεραιοποίηση της αξιακής αλυσίδας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τις επιλογές του εκάστοτε κράτους. Στην Ελλάδα, φαίνεται πως το σύνθημα «πρώτα η υγεία» ίσχυε για όσο πιστεύαμε πως άντεχε η οικονομία. Ανεξαρτήτως από το που στεκόμαστε, όσον αφορά τα μέτρα, το lockdown, τις κυβερνητικές αποφάσεις και πολιτικές, οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να χαίρουν των εγκωμίων και της δόξας, μόνο με την επιτυχή εκπλήρωση της ευθύνης μιας συνθέτης, συνολικής και όχι μονοδιάστατης, διαχείρισης. Ως εκπρόσωποι του ελληνικού λαού και υπεύθυνοι της ευζωίας του, οφείλουν να αναζητούν λύσεις και να υλοποιούν σχεδιασμούς, με τη μικρότερη δυνατή απώλεια σε όλους τους τομείς ανεξαιρέτως, και όχι να αντιδρούν από φόβο, αποποιούμενοι των ευθυνών, βρίσκοντας δικαιολογίες και εντέχνως προσαρμόζοντας την «αλήθεια». Το χρέος της ατομικής μας ευθύνης το πράξαμε, στο παρελθόν, με προσωπικό κόστος. Δεν είναι δυνατόν να αποπειράται σήμερα να χρησιμοποιηθεί από την Ελληνική κυβέρνηση ως δικαιολογία μιας πιθανής της αποτυχίας. 

Κ.Μ.: Το τελευταίο διάστημα  παρατηρείται πως ακόμη και χώρες που είχαν υπό σχετικό  έλεγχο τα κρούσματα Covid-19, τώρα  δυσκολεύονται να κρατήσουν ευθεία την γραμμή των νοσούντων.  Θεωρείτε πως τα μέτρα που πάρθηκαν εξαρχής ήταν ικανοποιητικά  και  ποιο ,κατά την γνώμη σας, είναι το ιδανικό πλάνο για την αντιμετώπισης μιας παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης;

Μ.Κ.:  To μετέωρο βήμα της διεθνούς κοινότητας απέναντι στην πανδημία του COVID 19 και η ασύγχρονη κίνηση ακόμη και κρατών που κατά το αρχικό στάδιο της υγειονομικής κρίσης φάνηκαν να ανταποκρίνονται επαρκώς στην πρόκληση του κορωνοϊού αποδεικνύει ξεκάθαρα δύο πράγματα. 

Πρώτον ότι η αντιμετώπιση του φαινομένου δεν μπορεί να έλθει μόνο μέσα από εθνοκεντρικές πολιτικές που απηχούν ξεπερασμένες αντιλήψεις και εποχές αλλά μόνο μέσα από τη Διεθνή Συνεννόηση και Συνεργασία. Συνεργασία που απαιτεί την παροχή αντικειμενικών πληροφοριών σχετικά με τη διασπορά του ιού, την ανταλλαγή επιστημονικού προσωπικού, ερευνητικών αποτελεσμάτων και υλικοτεχνικών μέσων. Ιδιαίτερα κρίσιμη για την περίπτωση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η ενεργοποίηση της περίφημης ρήτρας Αλληλεγγύης ώστε αυτή να μην μείνει κενό γράμμα, χαμένο κάπου στις σελίδες της Συνθήκης της Λισαβόνας αλλά να πάρει σάρκα και οστά σε περίπτωση όπου κάποια ευρωπαϊκή χώρα με ασθενική οικονομία ή σύστημα υγείας χρειαστεί τη συνδρομή της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Η παρούσα όμως συγκυρία αποδεικνύει και κάτι ακόμη.

Την ανάγκη για έναν ριζικό επαναπροσδιορισμό της έννοιας του Δημοσίου Συμφέροντος, ειδικότερα υπό τη μορφή της στάθμισης της Δημόσιας Υγείας και των Οικονομικών Επιπτώσεων της Κρίσης της Πανδημίας.

Σε αυτό το ερώτημα, η απάντηση των Νέων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών αλλά και κάθε προοδευτικά σκεπτόμενου πολίτη δεν μπορεί παρά να είναι ενιαία και ξεκάθαρη. Και η απάντηση αυτή είναι ότι δεν υπάρχει Οικονομία χωρίς Υγεία, δεν μπορούν να υπάρξουν δείκτες και αριθμοί χωρίς τον Άνθρωπο. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται ένα νέο όχι απλά εθνικό αλλά Διεθνές Κοινωνικό Συμβόλαιο, μια νέα παγκόσμια σταθερά αντίστοιχη με αυτή που συμφωνήθηκε στο Bretton Woods ώστε οι αριθμοί να ξαναμπούν στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου, το μεγάλο κεφάλαιο να αναλάβει επιτέλους το χρέος της κοινωνικής αλληλεγγύης που του αναλογεί και η Πολιτική να αποκτήσει εκ νέου επίκεντρο τους ίδιους τους πολίτες. 

Στη χώρα μας, είδαμε ότι παρά τα πρώτα θετικά μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης που πάρθηκαν άμεσα και απέδωσαν καρπούς μέσα από τη συνεργασία των πολιτών, να χρησιμοποιείται η κρίση ως πρόσχημα ή ως προκάλυμμα για την υλοποίηση συντηρητικών και αναχρονιστικών πολιτικών επιλογών. Παρακολουθήσαμε τα όρια συνταξιοδότησης να αλλάζουν χωρίς την παραμικρή συνεννόηση με τους κοινωνικούς εταίρους, την οπισθοδρόμηση στις εργασιακές σχέσεις και την αδιαφανή και εκτός Διαύγειας χρηματοδότηση μέσων ενημέρωσης.

Σίγουρα λοιπόν τα παραπάνω μόνο ως ιδανικό πλάνο δεν μπορούν να λογισθούν. 

Για μας τους Νέους Προοδευτικούς, η αντιμετώπιση της κρίσης της πανδημίας είναι μαραθώνιος και όχι αγώνας ταχύτητας. Σημαίνει την επιστροφή σε ξεχασμένες έννοιες που όμως είναι τόσο επίκαιρες σήμερα. Λέξεις όπως Δημοκρατία, Κοινωνικό Κράτος,  Διαφάνεια, Εργασιακά Δικαιώματα και πριν από όλα Ισχυρό Εθνικό Σύστημα Υγείας με μισθούς που θα ανταποκρίνονται στη θυσία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και όχι απλά χειροκροτήματα σε μπαλκόνια. Λέξεις που για να αποκτήσουν ξανά νόημα χρειάζονται τη συνεργασία τριών πυλώνων. Των Κρατών σε διεθνές επίπεδο, της Αγοράς και κυρίως των Πολιτών. Γιατί στο τέλος της ημέρας το καλύτερο εμβόλιο για τον κορωνοϊό είναι η Κοινωνική Πρόνοια, η Αλληλεγγύη αλλά και η Κοινωνική Υπευθυνότητα από μέρους μας.

Κ.Μ.: Ποια η γνώμη σας για την νέα μορφή εργασίας που γνώρισε μαζική αναγνώριση λόγο COVID-19, αυτή της τηλεργασίας; Είναι η εικόνα της εργασίας του αύριο η αποτελεί προσωρινή λύση;

Μ.Μ.: Ο επιπολασμός της τηλεργασίας, ποικίλει έντονα μεταξύ τομέων και επαγγελμάτων, αφού αρκετά επαγγέλματα βρίσκουν αδύνατον εκ φύσεως να προσαρμοστούν στις νέες αυτές συνθήκες. Βέβαια, περισσότεροι από το 40% των εργαζόμενων στον τομέα Πληροφορικής, το 20% των εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες, εξειδικευμένοι επαγγελματίες, Managers κ.ο.κ. , ήδη εργάζονταν από το σπίτι και στην προ COVID-19 εποχή. Βέβαια, για πολλούς, η εργασία από απόσταση ήταν μια καινούργια εμπειρία. 

 Το νέο μεγάλο στοίχημα της τηλεργασίας είναι μέρος της μεγάλης εικόνας ενός κόσμου που αλλάζει και εξελίσσεται. Ως πρακτική προϋπήρχε. Απλώς οι νέες συνθήκες επιταχύνουν την ανάδειξή της. Σε ένα σύγχρονο, αξιοκρατικό σύστημα ελέγχου και αξιολόγησης, οφείλουμε να περάσουμε, επιτέλους, στο αύριο. Η επιστασία και το «χτυπάω κάρτα», μπορεί πολύ ευχάριστα και εύκολα να μετατραπεί σε ικανοποίηση των επαγγελματικών υποχρεώσεων, με γενική κατεύθυνση τους στόχους της εταιρίας/οργανισμού/ ιδρύματος και την συμμόρφωση σε deadlines, με ηθική ικανοποίηση και αίσθηση υπευθυνότητας και διάθεσης προσωπικής εξέλιξης. 

Δεν είναι, όμως, μόνο η τηλεργασία. Πρόκειται για τις νέες τεχνολογίες, τη ρομποτική, το ηλεκτρονικό εμπόριο, την εκπαίδευση, την ανάγκη διαχείρισης και επεξεργασίας τεράστιου όγκου πληροφορίας. Όλα αυτά είναι κομμάτια του puzzle της νέας εποχής του εργασιακού περιβάλλοντος, που, ως συνιστώσα προόδου και εξέλιξης, δεν μπορεί να εμποδιστεί. Δική μας ευθύνη είναι να δημιουργήσουμε το πλαίσιο και τους κανόνες.

Κ.Μ.: Ανάμεσα στις αλλαγές που έφερε το 2020 και η πανδημία ήταν και η μετατόπιση της εργασίας από το γραφείο στο σπίτι μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας. Θεωρείτε πως αυτή η προσέγγιση έχει περισσότερα να προσφέρει ή η υιοθέτησή της κάνει ακόμη δυσκολότερη την εύρεση εργασίας από τους πολίτες που δεν διαθέτουν ηλεκτρονικές συσκευές;  

MK:  Η κρίση του COVID- 19 προκάλεσε κατακλυσμιαίες αλλαγές σε κάθε έκφανση της προσωπικής, κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας μετατρέποντας τη ζωή μας σε αίθουσα κινηματογράφου και θυμίζοντας κάτι από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Υπό τις εξαιρετικά απρόβλεπτες, σχεδόν Matrixιακές συνθήκες που προκάλεσε η κρίση αυτή παγκοσμίως δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί ο εργασιακός βίος των πολιτών ο οποίος  γνώρισε την κοσμογονική ανατροπή της καθιέρωσης της τηλεργασίας. 

Με αυτά τα δεδομένα, ο  πρωταγωνιστικός ρόλος που απέκτησε το καθεστώς της εξ αποστάσεως εργασίας, αναδεικνύεται σήμερα ιδιαίτερα χρηστικός από τη μια πλευρά, γεννά όμως από την άλλη και εύλογα ερωτήματα για το μέλλον.

Άλλωστε, κάθε κρίση είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία αναθεώρησης βεβαιοτήτων. Συνεπώς, το ζήτημα που προκύπτει είναι πως κάθε φορά αξιοποιείς αυτή την ευκαιρία και με ποια ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Υπό αυτή τη σκοπιά, το καθεστώς της εξ αποστάσεως εργασίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον ως μια μορφή επέκτασης της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και συμπίεσης προς τα κάτω του μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων. Μια τέτοια πρακτική θα  μπορούσε να μετατρέψει ακραίες καταστάσεις σε μια κανονικότητα του εργασιακού περιβάλλοντος με θύμα πάντοτε τους ασθενέστερους, τους ίδιους τους εργαζόμενους. 

Αντιθέτως, μπορεί και πρέπει το καθεστώς τηλεργασίας να λειτουργήσει ως ένας είδος “shortcut”, ως ένας σύντομος δρόμος για την Ανάπτυξη και την 4η Βιομηχανική Επανάσταση που θα συνδυάζει την ενίσχυση της Παραγωγικότητας των Εργαζομένων, την Αύξηση των Εισοδημάτων και του Ποιοτικού Ελεύθερου Χρόνου τους, την καταπολέμηση του Ψηφιακού Αναλφαβητισμού και τον ταυτόχρονο σεβασμό στη σύγχρονη ατμομηχανή της εποχής μας που δεν είναι άλλο από το Δικαίωμα στα Προσωπικά μας Δεδομένα.

Επομένως, κατά τη γνώμη μου, η εξ αποστάσεως εργασία όπως και η εποχή των Ψηφιακών Δεδομένων και της Τεχνητής Νοημοσύνης στο σύνολο της, είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Είναι δυνατόν να λειτουργήσει είτε ως ο «Agent Smith» της Απορρύθμισης των Εργασιακών Δικαιωμάτων ή ως μια μορφή πλήρους Εξανθρωπισμού της Εργασίας. 

Είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε το σωστό δρόμο.

Κ.Μ.:  Με αφορμή τον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, ποια η γνώμη σας για τις αναβαθμίσεις των υπουργείων  και των πολιτικών προσώπων που προστέθηκαν;

Μ.Μ.: Η αλήθεια είναι πως περίμενα με ενδιαφέρον την ανακοίνωση του ανασχηματισμού. Ήταν η ευκαιρία της κυβέρνησης για απολογισμό και αξιολόγηση προσώπων και ενεργειών, για νέα στοχοθέτηση και χάραξη νέων γραμμών. Άλλωστε η μεγαλύτερη ατομική και πολιτική αρετή είναι η αναγνώριση του λάθους που συνοδεύεται από διορθρωτικές ενέργειες.

 Η κυβέρνηση, προφανώς, πιστεύει ότι είναι αλάνθαστη, οπότε και ο ανασχηματισμός συνοψίστηκε στη φράση «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς», με ολίγες αναβαθμίσεις τιτλοφορίας.

Κ.Μ.: Θεωρείτε πως ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης έχει ως στόχο την καλύτερη διαχείριση και  αξιοποίηση των κονδυλίων του υπουργείου Ανάπτυξης, όπως υπόσχεται η ίδια η κυβέρνηση ;

MK: Δεν υπάρχει καμιά μάσκα τόσο μεγάλη για να κρύψει τη βαθιά συντηρητική στροφή που επιλέγει να κάνει η κυβέρνηση με τον παρόντα ανασχηματισμό και υπό τις κατευθύνσεις του πορίσματος Πισσαρίδη. Μια στροφή που αποτελεί ταυτόχρονα και μια ομολογία αποτυχίας και ανάληψης ευθύνης. Αποτυχία στον τομέα της εργασίας με την παντελή απουσία μέτρων προστασίας των ασθενέστερων και ειδικά των νέων εργαζομένων. Αποτυχία όμως και στον τομέα του τουρισμού και της αγροτικής ανάπτυξης όπου παλιοί και νέοι αγρότες και επιχειρηματίες ζουν σε μια καθημερινή επισφάλεια.  Την πλήρη πολιτική ευθύνη για αυτές τις αστοχίες φέρει ασφαλώς ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που μοιάζει αγκυλωμένος σε νεοσυντηρητικές ιδεοληψίες. 

Ο ίδιος βέβαια παρά την επικοινωνιακά «φιλελεύθερη» ατζέντα του, φρόντισε να μας θυμίσει πιο σκοτεινό παλαιοκομματικό χτες.  Κι αυτό γιατί ο στόχος του ανασχηματισμού δεν είναι οι λειτουργικές βελτιώσεις στο κυβερνητικό σχήμα ούτε η αξιοποίηση των κονδυλίων του υπουργείου Ανάπτυξης. 

Είναι ο πλήρης έλεγχος των πόρων του Ταμείου Ανασυγκρότησης μέσα από την προσεκτική τοποθέτηση ανθρώπων εμπιστοσύνης σε κρίσιμες θέσεις. 

Μια λογική που βλέπει την οικονομία μόνο από την σκοπιά των ισχυρών, των Αρεστών και όχι των Άριστων και μιλά μόνο για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα στελέχη τους σωπαίνοντας εκκωφαντικά για τους πολλούς, τους μικρομεσαίους, τους απλούς ανθρώπους του καθημερινού αγώνα και τα προβλήματα τους.

 Στο τομέα της παραγωγικής ανασυγκρότησης οι νέοι εργαζόμενοι και επιστήμονες, οι μικρομεσαίοι και οι αγρότες εξακολουθούν να αγνοούνται. Οι πολιτικές για την κοινωνική συνοχή εξαντλούνται σε «κάποιο εγγυημένο ελάχιστο εισόδημα»,  το οποίο όμως θα φορολογείται. Στο κομμάτι της εργασίας, προβλέπεται ευελιξία στις απολύσεις και ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης. Όσον αφορά το ΕΣΥ, δεν προκρίνεται καμία ενίσχυση των Δημοσίων Νοσοκομείων παρά μόνο κάποια παλαμάκια από την ασφάλεια του Μεγάρου Μαξίμου. 

Τα ελλείματα αυτά , στις λειτουργικές βελτιώσεις της Κυβέρνησης μόνο τυχαία δεν είναι καθώς ενισχύουν τις ανισότητες και ξεχνούν σκοπίμως τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου μας προς όφελος των λίγων και ισχυρών.

 Άλλωστε, ο κ. Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία έχουν ιστορικά αποδείξει πως είναι εξαιρετικοί στο να δημιουργούν ελλείματα. Αυτή τη φόρα όμως ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης χαρακτηρίζεται και από ένα πλεόνασμα. Το Πλεόνασμα της Πολιτικής τους Υποκρισίας.

Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για την κοινωνία και τους πολίτες, το Κίνημα Αλλαγής μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να είναι η μόνη Υπεύθυνη και Στιβαρή Αντιπολίτευση σε αυτό το πισωγύρισμα της Ιστορίας που συντελεί η κυβέρνηση.  Να αναλάβει το ρόλο του ως ένα  Σύγχρονο Σοσιαλιστικό Κίνημα που θα  προβάλλει τη δική μας, προοδευτική εναλλακτική πρόταση απέναντι στις συντηρητικές πολιτικές και να λειτουργήσει ως ασπίδα για τη Δημοκρατία και στήριγμα για τους Πολίτες.

Κ.Μ.: Πώς θα μπορέσει η Ελλάδα να  κερδίσει το χαμένο έδαφος ώστε να μην δούμε ξανά τα νούμερα ανεργίας να εκτοξευτούν σε ένα επερχόμενο lockdown?

Μ.Μ.: Έως τώρα κανένα Ευρωπαϊκό κράτος δεν έχει παρουσιάσει κάποιο σχέδιο στοχευμένων μέτρων στήριξης της απασχόλησης. Η Ελλάδα προβλέπεται να περάσει μπροστά στην αύξηση της ανεργίας, κατέχοντας άλλη μία αρνητική ευρωπαϊκή πρωτιά. Οι πραγματικές επιπτώσεις του COVID-19 στην εργασία και την οικονομία θα φανούν όταν καταρρεύσει το χάρτινο στέγαστρο των επιδομάτων και της κυβερνητικής οικονομικής βοήθειας. 

 Ο κρίσιμος χρόνος που χάθηκε από το Μάιο και τη λήξη του lockdown, έως και σήμερα, δυστυχώς, ήταν μοιραίος. Το χαμένο έδαφος δεν αναπληρώνεται. Δυστυχώς, η εικονική αισιοδοξία της κυβέρνησης δεν θα πραγματωθεί. Τώρα είμαστε αναγκασμένοι να εφαρμόσουμε ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, να σώσουμε οτιδήποτε και εάν σώζεται.

Είναι η ώρα να αποδειχθούμε αλληλέγγυοι και ενωμένοι. Σε δεύτερο χρόνο, πλέον, πάνω σε κοινωνικά ερείπια, όπως επεσήμανε και η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, Φώφη Γεννηματά, θα αναγκαστούμε να σχεδιάσουμε την ανοικοδόμηση. Ενωμένοι οι Έλληνες θα παλέψουμε και θα τα καταφέρουμε. 

Κ.Μ.:  Στις εννέα Αυγούστου γιορτάζεται η  παγκόσμια μέρα αυτόχθονων λαών. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός πως  ο Πρόεδρος Τραμπ προχώρησε  στην έκδοση βίζας τύπου H-1B που πλέον απαγορεύει την αντικατάσταση εργαζόμενων Αμερικανών πολιτών από εργαζόμενους μη Αμερικανούς. Ποια η γνώμη σας σχετικά με την απόφαση αυτή;

M.K.: Στο βιβλίο – μανιφέστο με τίτλο «Γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε» ο αφροαμερικανός πάστορας και ακτιβιστής του κινήματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Martin Luther King Jr. έγραφε: «Το έθνος μας γεννήθηκε μέσα από μια γενοκτονία όταν αποδέχτηκε το δόγμα ότι ο πρώτος Αμερικανός, ο Ινδιάνος, ανήκε σε μια κατώτερη φυλή».

Ο ίδιος άλλωστε και οι υπόλοιποι έγχρωμοι συμπολίτες του αφροαμερικανικής καταγωγής είχαν πικρή πείρα από την εφαρμογή του παραπάνω δόγματος όχι μόνο στους ιθαγενείς πληθυσμούς της βορειοαμερικανικής ηπείρου αλλά σε αυτούς του ίδιους.

H παραπάνω φράση μπορεί να γράφτηκε πίσω, στο μακρινό 1964 κι όμως μοιάζει τόσο κοντά μας, μετά τη δολοφονία του George Floyd στη Μινεάπολη και το Κίνημα «Black Lives Matter» που φώτισε καλά κρυμμένες εδώ και χρόνια κοινωνικές αδικίες στους θεσμούς των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Στη λογική αυτή, της ρητορικής του μίσους και του συστημικού ρατσισμού κινείται δυστυχώς και η απόφαση του Προέδρου Trump σχετικά με την έκδοση βίζας τύπου H-1B που απαγορεύει την αντικατάσταση εργαζόμενων Αμερικανών πολιτών από εργαζόμενους μη Αμερικανούς. 

Πρόκειται για μια ακραία, άδικη και αλυσιτελή πρόταση η οποία δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που θεωρητικά καλείται να επιλύσει.

Οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες, ιστορικά ήταν και είναι ένα έθνος μεταναστών που αγωνίστηκαν για Κοινωνική Πρόοδο και Ευημερία και κατάφεραν ήδη από τα χρόνια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας των 13 Αποικιών από το βρετανικό στέμμα να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση για όλο τον κόσμο. Μια πατρίδα των Ελεύθερων Ανθρώπων που διακήρυττε ότι θα κρίνει τον καθένα για αυτό που είναι και όχι για αυτά που έχει ή από το χρώμα της σφραγίδας στα ταξιδιωτικά του έγγραφα.

Για αυτό και η επιστροφή του κ. Trump στο προστατευτισμό του μεσοπολέμου εκτός από αναχρονιστική -καθώς θέλει να επιβάλλει εθνικούς φραγμούς στην εποχή του Instagram ή του Blockchain- είναι ασύμβατη με κάθε έννοια αξιοκρατίας αλλά και με την ίδια την επιστημονική έρευνα και την κοινή λογική. Διεθνείς Οργανισμοί, Πανεπιστήμια, ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν καταλήξει ότι η μετανάστευση αυξάνει σημαντικά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε προηγμένες οικονομίες καθώς τα επίπεδα δεξιοτήτων ενισχύουν την παραγωγικότητα και διότι η εισροή των μεταναστών σε ηλικία εργασίας βοηθά να αντισταθμιστούν οι ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό που προκύπτουν από τις δημογραφικές εξελίξεις.

Ο κ. Trump ασφαλώς και δεν αγνοεί τίποτε από τα παραπάνω. Απλά συνεχίζει τον εύκολο δρόμο που έχει επιλέξει. Το δρόμο του διχασμού, της στείρας πόλωσης, των fake news και της αντιμετάθεσης ευθυνών στους ασθενέστερους, τους «κακούς» ξένους για τα σκεπάσει την αποτυχία της πολιτικής του που μίκρυνε τις Ηνωμένες Πολιτείες σε διεθνές επίπεδο.

Ευελπιστώ ότι στις ερχόμενες αμερικανικές εκλογές, οι πολίτες των ΗΠΑ θα του δείξουν έναν ακόμη πιο εύκολο δρόμο χωρίς κοινωνικό κόστος. Αυτόν της αποπομπής του από το Λευκό Οίκο και θα αλλάξουν σελίδα μια για πάντα με προοδευτικό πρόσημο.

Ολοκληρώνουμε τους ‘Διαλόγους’ όπως τους αρμόζει. Αφήνουμε τους συνεντευξιαζόμενους να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο, όπως σε κάθε διάλογο, δίνοντάς τους την ευκαιρία να συνομιλήσουν, αυτή τη φορά μέσω βίντεο, μέσα από μία προσωπική τους  ερώτηση  με αφορμή την επικαιρότητα. 

M.K.: Πράγματι σήμερα, η χώρα μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ μια μεγάλη, Λαϊκή, Ειρηνική και Δημοκρατική Επανάσταση.
Μια επανάσταση για την ενίσχυση της Δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα που είδαμε τα τελευταία χρόνια να περιθωριοποιείται από συντηρητικές επιλογές.

Δημοκρατία στην κοινωνία: Με την ενίσχυση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με μέτωπο απέναντι στην κάθε απόχρωσης ακροδεξιά που θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη τους Πολίτες στους Θεσμούς. Μια Ποιοτική Δημοκρατία που θα καταφέρει να πείσει ξανά τους Νέους πως η Πολιτική,  η Συμμετοχή στα Κοινά είναι Λύση και όχι το πρόβλημα.

Είναι η προώθηση της Οικονομικής Δημοκρατίας: Μέσω της ανόρθωσης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων πολιτών και την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων σε μια εποχή που γίνονται αδιαφανώς ευνοϊκές ρυθμίσεις για καναλάρχες και μεγαλοεπιχειρηματίες, για τους λίγους και ισχυρούς.

Είναι ο αγώνας για την Οικολογική Δημοκρατία: Για το δικαίωμα σε ένα πιο φιλικό αστικό περιβάλλον για τους περιβαλλοντικά φτωχούς κατοίκους των πιο αποκλεισμένων συνοικιών ως τη διαμόρφωση ενός άλλου μοντέλου Ανάπτυξης, πιο Πράσινου και πιο Βιώσιμου για όλους! Ενός μοντέλου που παραδέχεται ότι αυτόν τον πλανήτη δεν τον κληρονομήσαμε από τους γονείς μας αλλά τον δανειζόμαστε από τις επόμενες γενιές και στοιχίζεται στους δρόμους κάθε Παρασκευή μαζί με την αγωνία εκατομμυρίων μαθητών παγκοσμίως.

Αυτή η Επανάσταση για αυτά τα Δύσκολα όσο και Αυτονόητα είναι συνυφασμένη στην Ελλάδα με μια ιδέα που μπόλιασε μέσα μας ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Είναι η ιδέα του Σοσιαλισμού.

Γιατί ο Σοσιαλισμός γεννήθηκε για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα της ξεχασμένης κοινωνίας. Γεννήθηκε για να αλλάξουν τα πράγματα!

Είναι στο DNA μας!

Είναι ο λόγος που έγινε πραγματικότητα η Δημόσια Υγεία σε αυτή τη χώρα, η εγγύηση για την πρόσβαση στην Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους τους πολίτες. 

Ο Σοσιαλισμός ήταν και είναι εκείνο το πολιτικό Κίνημα που αγωνίστηκε για την Ισότητα στην πράξη, για  δικαιώματα των γυναικών και ενίσχυσε τις ελευθερίες των πολιτών προστατεύοντας με βιώσιμες λύσεις αυτούς που μας έχουν περισσότερο ανάγκη. 

Σήμερα η κοινωνία έχει ανάγκη να αγωνιστούμε για να προστατεύσουμε τα δικαιώματα της στη νέα εποχή που έρχεται. Και αυτό δεν γίνεται μέσα από εύκολες υποσχέσεις που σκίζονται τόσο εύκολα όσο τα μνημόνια. Αλλά μέσα από καλά μελετημένες και εξειδικευμένες προτάσεις που συμμερίζονται τα προβλήματα των πολλών και διασφαλίζουν την πρόοδο της μεσαίας τάξης και των πιο αδύναμων συμπολιτών μας. Γιατί η Πρόοδος αυτών των ανθρώπων είναι που κάνει μία χώρα Δυνατή.

Αυτόν τον Αγώνα, με λογισμό και μ’ όνειρο, θα τον δώσουμε μαζί!

Και θα τον Κερδίσουμε!

Μ.Μ: Η τεχνολογία παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού πεδίου της Ελλάδος. Συμβάλει τόσο στην προσωπική και άμεση επαφή με το ψηφοφόρο, όσο και στη μετάδοση των κομματικών μηνυμάτων και θέσεων. Μια τηλεοπτική καμπάνια, μια διαφήμιση στο Facebook, ένα twit, όλα δρουν καθοριστικά στη συνείδηση των πολιτών.

 Φυσικά, η χρήση της τεχνολογίας πρέπει να γίνεται από τον άνθρωπο για την κάλυψη των αναγκών του, με σεβασμό, πάντα, στα προσωπικά δεδομένα, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην ευαισθησία ορισμένων ζητημάτων όπως είναι όσα αφορούν τη διπλωματία, την εξωτερική πολιτική, την έμφυλη βία και τόσα πολλά άλλα. Η τεχνολογία, εφόσον χρησιμοποιηθεί εποικοδομητικά και διασφαλιστεί η επωφελής για την κοινωνία χρήση της, μπορεί να ενώσει τις πιο απομακρυσμένες πινέζες του χάρτη. 

Τώρα, όσον αφορά την αισθητική, η αισθητική είναι είτε θέμα μόδας, είτε θέμα άποψης. Εμείς ως νέα γενιά πρέπει, σαφώς, να έχουμε τις ίδιες αποχρώσεις στις θέσεις μας, με αυτές του κόμματός μας, μα θα πρέπει και να καταλήξουμε στην δική μας άποψη και να την υπερασπιστούμε φέροντας την ευθύνη της. 

 Ας μην ξεχνάμε πως είμαστε Κίνημα! Οφείλουμε να εκφράσουμε τους πολλούς, οφείλουμε να κινητοποιήσουμε τους πολλούς! Το λεξιλόγιο είναι ένδυση. Η ουσία είναι η ψυχή των όσων εκφράζουμε. Να μιλήσουμε, λοιπόν,  από την ψυχή μας και να μιλήσουμε για όσα απασχολούν τους πολλούς. Να κάνουμε την προαναφερθείσα άποψή μας το μέσον για την εύρεση λύσεων και να μην επιμείνουμε σε πομπώδεις ή viral εκφράσεις που θα σαγηνεύσουν στιγμιαία και κατόπιν θα χαθούν στα κάτω κάτω συρτάρια. Η νεολαία, σήμερα, έτσι συγκινείται. Με πράξεις. Ακόμη κι εάν οι υπότιτλοι είναι flat. Όταν η πράξη φέρνει την αλλαγή που αξίζουμε και ποθούμε, ο λαός την ακολουθεί, την αγκαλιάζει. 

Να ηγηθούμε μιας επανάστασης λογικής, για το αύριο!

Μέχρι τους επόμενους ‘Διαλόγους’, καλή αντάμωση.