Διάλογοι: η φωνή της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής.

Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Κυριακή Μπλόσκα 

KANE “ΚΛΙΚ” ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΓΙΝΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΣ ΣΤΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ “THESOCIALIST.GR” – ΕΡΧΕΤΑΙ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ! 

Πιστοί στο ραντεβού τους,  οι ‘Διάλογοι’ αποδεικνύουν πως ήρθαν για να μείνουν! Για πρώτη φορά μέσα από φαινομενικά απλές, κοινές ερωτήσεις βλέπουμε να ξεδιπλώνεται ένας  ζωντανός διάλογος ανάμεσα σε δύο εκπροσώπους της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής. Κάθε εβδομάδα μέσα από τους διαλόγους θα συνομιλούν  δύο πρόσωπα με θέμα τις ανησυχίες, τις βλέψεις και τις σκέψεις τους από την εμπειρία τους στο πολιτικό προσκήνιο. Οι ‘Διάλογοι’ θα ολοκληρώνονται με την προσωπική ερώτηση του ενός προσώπου στο άλλο με αφορμή ένα θέμα της επικαιρότητας.  

Στους σημερινούς Διαλόγους συνδιαλέγονται o Μιχάλης Φακουρέλης, αναπληρωτής πρόεδρος και υπεύθυνος επιτροπής παιδείας της 4ης δημοτικής κοινότητας του δήμου Ηρακλείου, υπεύθυνος οργανωτικού και δικτύου νεολαίας στην νομαρχιακή επιτροπή ΚΙΝΑΛ Ηρακλείου, μέλος του τομέα αυτοδιοίκησης του ΚΙΝΑΛ και η Αναστασία Στεφανοπούλου, Μαθηματικός και  υποψήφιος πολιτικός.

Κ.Μ.: Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο κ. Τσιόδρας ανέφερε πως η Αθήνα δεν έχει λάβει ακόμη το μήνυμα, όπως φαίνεται να έχει λάβει η Θεσσαλονίκη, καθώς τα κρούσματα στην πρωτεύουσα  αυξάνονται συνεχώς ενώ η Θεσσαλονίκη έχει διατηρήσει μια  σχετική ισορροπία. Ποια η δική σας γνώμη για τις περιοχές που χαρακτηρίζονται  ‘κόκκινες’ από την κυβέρνηση και ποιες οι σκέψεις σας  ώστε να μην φτάσει ξανά η χώρα στην έσχατη λύση του lockdown  μέσα στους επόμενους μήνες;

Μ.Φ.: Αρχικά να αναφέρω ότι το θέμα δεν είναι το ποιες περιοχές χαρακτηρίζονται ως κόκκινες, αλλά το πώς φτάσαμε σε σημείο να χαρακτηριστούν ως περιοχές με υψηλό δείκτη κρουσμάτων κορωνοϊού. Στην αρχή της πανδημίας η κυβέρνηση φάνηκε να κερδίζει το στοίχημα ενάντια στη μάχη με τον ιό, ενώ τελικά αποδείχθηκε ότι δεν υπήρχε σχέδιο για την αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος. Η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει ουραγός στον αριθμό τεστ ανά εκατομμύριο πληθυσμού, πράγμα που επιβεβαιώνει την εικόνα χάους που παρουσιάζεται ως προς τον αριθμό των νοσούντων.  

Αντί η Κυβέρνηση να χρεώνει την ευθύνη στους πολίτες για την μετάδοση της πανδημίας, καθώς δεν αποφάσισαν οι ίδιοι οι πολίτες  το άνοιγμα του τουρισμού χωρίς κανόνες, ή την πληρότητα στα αεροπλάνα και στα πλοία, θα έπρεπε να εφαρμόσει ενιαία υγειονομικά πρωτόκολλα και συμφωνίες με τις χώρες προέλευσης επισκεπτών και να ενισχύσει την ενημέρωση των πολιτών με τη συνδρομή της τοπικής αυτοδιοίκησης.  

Τώρα όμως, φτάνοντας στα τωρινά δεδομένα, σκοπός είναι το πώς θα διαχειριστούμε τις ‘’κόκκινες’’ περιοχές για να μην φτάσουμε στην καταστροφική για την οικονομία λύση του lockdown.

 Κατά την άποψή μου, το κράτος θα πρέπει να ενισχύσει το ιατρικό δυναμικό του ΕΣΥ, καθώς και να εξασφαλίσει όχι μόνο τη διαθεσιμότητα όλων των κλινών, αλλά και δωρεάν νοσηλεία για όλους τους ασθενείς μέσω ΕΟΠΥΥ. Επιπροσθέτως πρέπει να εντάξει όλα τα εργαστήρια στον σχεδιασμό με σκοπό την αύξηση των τεστ, καθώς έτσι θα μπορέσει να γίνει σωστή ιχνιλάτηση των κρουσμάτων για να βρεθεί η εκάστοτε πηγή μετάδοσης του ιού και να απομονωθεί. 

Κ.Μ.:  Έχετε δηλώσει πως ήρθε η ώρα να ενωθούμε σαν λαός  για μία φορά αναφερόμενη στην μάχη που δίνει η ανθρωπότητα ενάντια στην πανδημία του κορωνοϊού. Ποιες οι προτάσεις σας ώστε η αλληλεγγύη και η υπευθυνότητα να συναντηθούν με  τον/την  μέσο/η Έλληνα/ Ελληνίδα;  

Α.Σ.: Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται πολύ σκληρά σε μια άνιση μάχη με τον νέο κορωνοϊό SARS-Cov-2. 

Για να βγούμε νικητές σε αυτή την μάχη πρέπει να πιστέψουμε ότι δεν είμαστε μόνες/μόνοι και εξαρτάται από την καθολική προσαρμογή του τρόπου ζωής μας στα νέα δεδομένα. Δηλαδή να δώσουμε συλλογικά αυτή τη μάχη, όχι απλά να συμμορφωνόμαστε σε κανόνες, ώστε να αποφύγουμε τις κυρώσεις. Να αναλάβουμε την ευθύνη να είμαστε αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι. 

Το οποίο είναι κάτι πραγματικά δύσκολο αν λάβουμε υπόψη μας ότι ως τώρα βασιζόμαστε σε ψυχρούς κανόνες και πολιτικές αποφάσεις με έλλειψη ενσυναίσθησης. 

Για να καταφέρουμε να δράσουμε συλλογικά με υπευθυνότητα και αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπό μας, αρκεί να ξεκινήσουμε από βασικές αλλαγές στην παιδεία.

Δηλαδή, να θεσπιστούν προγράμματα εθελοντισμού σε σχολεία και τριτοβάθμιες μονάδες εκπαίδευσης, τα οποία να προάγουν την ομαδικότητα, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη. 

Επίσης, να αφιερωθούν διδακτικές ώρες σε σεμινάρια με στόχους: α) την βελτίωση της προσωπικής υγιεινής και β) την ενημέρωση των φοιτητών και μαθητών σχετικά με τους υιούς και τους τρόπους προφύλαξης από αυτούς.

Εκτός από προγράμματα εθελοντισμού στην παιδεία, ένα ακόμα σημαντικό βήμα είναι η θέσπιση προγραμμάτων εθελοντισμού στις δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Βάσει πολλών ποιοτικών και ποσοτικών ερευνών αποδεικνύεται ότι εθελοντικά προγράμματα μέσα σε µια επιχείρηση μπορούν να δώσουν προστιθέμενη αξία στις δραστηριότητες της και να τη διαφοροποιήσει από τον ανταγωνισμό, να βελτιώσουν την απόδοση των εργαζομένων ενώ παράλληλα να αυξηθεί το αίσθημα της κοινωνικής αλληλεγγύης. 

Τέλος, με τη συνεργασία κράτους και οργανισμών, σωματείων, συλλόγων, εκκλησιαστικών φορέων, καθώς και δημόσιων και ιδιωτικών φορέων επιτυγχάνεται η ενημέρωση των πολιτών σχετικά με τον εθελοντισμό και τη κοινωνική αλληλεγγύη απέναντι σε αυτούς που έχουν ανάγκη.   

Κ.Μ.: Τις τελευταίες μέρες πραγματοποιούνται συνεχόμενες καταλήψεις από μαθητές και μαθήτριες σε διάφορες πόλεις της χώρας ως αντίδραση στην ανετοιμότητα  της κυβέρνησης  να εξασφαλίσει ένα ασφαλές και λειτουργικό περιβάλλον για τους μαθητές και μαθήτριες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Είστε υπέρμαχος των καταλήψεων αυτών και πώς, κατά την γνώμη σας, θα μπορέσει να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στις αποφάσεις της κυβέρνησης και την  δυστοπική πραγματικότητα   των σχολείων στην Ελλάδα;

Μ.Φ.: Νομίζω πως όλοι μας θέλουμε ανοιχτά σχολεία αρκεί να πληρούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την ασφαλή υγεία των μαθητών. Το να προβαίνεις σε άνοιγμα των σχολείων και να δηλώνεις ‘’έτοιμος’’ χωρίς να έχεις σχέδιο, είναι αναμενόμενο να προκαλέσει αντιδράσεις. Τον τελευταίο καιρό γίναμε μάρτυρες τραγελαφικών καταστάσεων, όπως το φιάσκο με τις μάσκες ‘’γίγαντες’’ για μικρά παιδιά, αλλά και των πολυμελών τμημάτων μαθητών σε σχολεία, καθώς απ’ ότι φαίνεται στις πλατείες κολλάει, ενώ στα σχολεία όχι. 

Αντί η Κυβέρνηση να κουνάει το δάχτυλο και να ‘’απειλεί’’ την νέα γενιά με τιμωρίες, να μιλήσει στους νέους με σχέδιο και πρόγραμμα, να μειώσει τον αριθμό μαθητών στις τάξεις, να μειώσει την διδακτέα ύλη και φυσικά να προβεί στην εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, όχι όμως αποφασίζοντας τη ‘’εν μία νυκτί’’, αλλά με επιμόρφωση δασκάλων και καθηγητών. 

Παραδείγματος χάριν, ακόμα δεν μας έχει απαντήσει η Κυβέρνηση πως ένας καθηγητής μαθηματικών θα πραγματοποιήσει το μάθημά του μέσω τηλεκπαίδευσης  χωρίς ενδεικτικά την ύπαρξη πίνακα ή άλλων μέσων πρώτης ανάγκης για τη διεκπεραίωση του μαθήματος. Επίσης πως θα πραγματοποιηθεί η ‘’υποχρεωτική σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση για τα σχολεία υπό κατάληψη’’ σε μαθητές που δεν έχουν πρόσβαση σε Η/Υ. 

Άραγε θα μείνουν από απουσίες; Συνεπώς θέλουμε ανοιχτά σχολεία , αλλά δεν μπορούμε να κλείσουμε τα αυτιά μας και στα δίκαια αιτήματα-ερωτήματα των μαθητών.

Κ.Μ.: Εκτός από την ενασχόλησή σας με την  πολιτική, ανήκετε και στον χώρο της εκπαίδευσης ως καθηγήτρια μαθηματικών στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ποια η δική σας γνώμη τόσο για τις αποφάσεις της κυβέρνησης για την φετινή σχολική χρονιά όσο και για τις δηλώσεις της Νίκης Κεραμέως σχετικά με την απόρριψη των μαθητών που συμμετέχουν στις καταλήψεις από την υποχρεωτική τηλεκπαίδευση που θα τεθεί σε λειτουργία στα σχολεία υπό κατάληψη; 

Α.Σ.: Παρακολουθώντας τα γεγονότα από την αρχή της σχολικής χρονιάς παρατήρησα ότι η κυβέρνηση φάσκει και αντιφάσκει. Από τη μια πρέπει να τηρούμε τα μέτρα προστασίας και από την άλλη οι μαθητές καλούνται να ξεκινήσουν τη σχολική τους χρονιά σε αίθουσες των 18 – 30 μαθητών, με ελλείψεις του προσωπικού καθαριότητας και ελλείψεις καθηγητών. Πως είναι δυνατόν να τηρηθούν τα μέτρα προστασίας κάτω από αυτές τις συνθήκες; 

Επίσης, πως είναι δυνατόν να μην αντιδράσουν μαθητές και γονείς;

Και σε όλη αυτή την κατάσταση η κυρία Κεραμέως απαντά με έναν πρωτόγνωρο, αυταρχικό και επιθετικό τρόπο. Δεν είναι απάντηση η σύγκρουση με ανήλικους μαθητές, ειδικά από μια μητέρα η οποία έπρεπε να κατανοεί τις ανάγκες και τους φόβους τους.

Όσον αφορά την απόρριψη των μαθητών που συμμετέχουν στις καταλήψεις από την υποχρεωτική τηλεκπαίδευση  πιστεύω ότι έρχεται σε αντίθεση με τα όσα πρεσβεύει το δημοκρατικό πολίτευμα. Δικαίωμα στην εκπαίδευση, όποια μορφή και αν έχει, έχουν όλοι οι μαθητές ανεξαρτήτου θέσης και άποψης.

Κ.Μ.: Ποια στοιχεία θα κρατούσατε  και ποια θα  διαγράφατε από την μέχρι τώρα εμπειρία σας από την πολιτική σκηνή της χώρας και κυρίως πέρα από την  ισχυρή θέληση, μπορούν  οι νέες γενιές των πολιτικών παρατάξεων να αποκτήσουν φωνή και ισχύ στα πολιτικά δρώμενα της χώρας;

Μ.Φ.:  Ευτυχώς ανήκω σε μία γενιά η οποία πρόλαβε τον φοιτητικό συνδικαλισμό σε υψηλά επίπεδα με υγιείς συγκρούσεις που σκοπό είχαν ένα καλύτερο ‘’φοιτητικό αύριο’’. Τα στοιχεία που θα κρατούσα είναι τα αισθήματα που είδα σε νέα παιδιά και βίωσα δια ζώσης, όπως την αγάπη του να διεκδικείς ένα καλύτερο μέλλον για εσένα και τους συμφοιτητές σου και το αίσθημα της αγωνιστικότητας κόντρα σε κάθε ‘’κατεστημένο’’ έχοντας ως προμετωπίδα τις ιδέες σου, κάτι που δυστυχώς στις μέρες μας τείνει να εξαλειφθεί. Σίγουρα θα διέγραφα τις παθογένειες που δημιούργησαν οι τακτικές μικροπολιτικής που τόσο έχει υποφέρει ο χώρος μας. Όσον αφορά τις νέες γενιές των πολιτικών παρατάξεων να σημειώσω ότι μέσα στα φοιτητικά ιδρύματα υπάρχουν ‘’ακατέργαστα διαμάντια’’ τα οποία μπορούν πραγματικά να πρωταγωνιστήσουν στην πολιτική σκηνή της χώρας και να αποφέρουν έναν αέρα αλλαγής που τόσο πολύ χρειαζόμαστε. 

Το μόνο που πρέπει να κάνουν τα πολιτικά κόμματα, είναι να στρέψουν το βλέμμα τους στους νέους ανθρώπους, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κινήματος Αλλαγής που όπως παρατηρούμε ένα μεγάλο ποσοστό στελέχωσής του αποτελείται από νέα γενιά συνδικαλιστών, όπου μάλιστα κάποιοι από αυτούς βρίσκονται σε θέσεις ‘’κλειδιά’’ και ανταπεξέρχονται άριστα στις εκάστοτε καταστάσεις, δείχνοντας πως πραγματικά η νέα γενιά όχι μόνο θέλει, αλλά και μπορεί να δείξει τον δρόμο για έναν νέο κοινοβουλευτισμό. 

Κ.Μ.: Από την εμπειρία σας στον χώρο της πολιτικής, έχετε δεύτερες σκέψεις για παλαιότερες αποφάσεις σας και ποια στοιχεία χρειάζεται να διαθέτει ένας σκεπτόμενος νέος ώστε να επιβιώσει στον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό χώρο της πολιτικής;

Α.Σ.:  Αν και η αρχή της πολιτικής μου καριέρας δεν ήταν η επιθυμητή, διότι εν αγνοία μου βρέθηκα να οδεύω ενάντια στα όσα πιστεύω, δεν το μετανιώνω. Οι γνώσεις που απέκτησα με βοήθησαν να συνεχίσω.  

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, κάθε νέος που ασχολείται με την πολιτική αρχικά πρέπει να έχει υπομονή, δίχως να βιάζεται για το αποτέλεσμα. 

Δεύτερον, να μην παραιτείται από τυχόν δυσκολίες ή ακόμα και αποτυχίες που μπορεί να προκύψουν, να μην χάνει την πίστη στον εαυτό του και να μην χάνει τις ελπίδες του. Τρίτον, να είναι ευέλικτος και δημιουργικός ώστε να καταφέρει  να εκπληρώσει τους στόχους του . Και τέλος, όπως μου έλεγαν πολλοί όταν ξεκίνησα την πολιτική μου καριέρα, «να έχει γερό στομάχι», να επιλέγει τι θέλει να λάβει απ’ όσα δέχεται καθημερινά και να επιλέγει τις μάχες που πρέπει να δώσει, δηλαδή να μην αναλώνεται σε ανούσιες μάχες. 

Κ.Μ.: Καθώς το Ηράκλειο  είναι μια πόλη-σταθμός στην ζωή σας, ποιες οι προτάσεις σας ώστε να γνωρίσει μεγαλύτερη ανάπτυξη και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας μέσα στο κλίμα της ανασφάλειας που έφερε ο κορωνοϊός;

Μ.Φ.:  Στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε, θεωρώ πως το κλίμα ανασφάλειας που έφερε ο κορωνοϊός μπορεί να ανατραπεί μόνο αν καλλιεργήσουμε ξανά το αίσθημα της ελπίδας στις επιχειρήσεις που επλήγησαν λόγω της πανδημίας.

 Συγκεκριμένα αν δεν στηρίξουμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας, αλλά και αν δεν πάρουμε ειδικά μέτρα στήριξης για τους εργαζόμενους, δεν θα εξαλειφθεί εύκολα το κλίμα ανασφάλειας. 

Ως κοινωνικό κράτος θα πρέπει να παρέχουμε ασφάλεια στις επιχειρήσεις με μειωμένο τζίρο μέσω της χορήγησης ρευστότητας για όσες επλήγησαν με κριτήριο την βιωσιμότητα, τη κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, το ακατάσχετο τραπεζικό λογαριασμό για τους επαγγελματίες, αλλά και την επιδότηση ενοικίου για τις πληγείσες επιχειρήσεις μέχρι το πέρας της πανδημίας. 

Επίσης θα πρέπει να διασφαλίσουμε την κάλυψη του μισθού των εργαζομένων από το κράτος σε επιχειρήσεις που δεν απολύουν, αλλά και την κάλυψη των εργαζομένων που χάνουν τη δουλειά τους. Όσον αφορά το θέμα της Κρήτης , καθώς είμαστε μια περιφέρεια που ζει κατεξοχήν από αγροτική δραστηριότητα και τουρισμό, θα πρέπει να στοχεύσουμε κυρίως στη στήριξη των αγροτών που λόγω κορωνοϊού είδαν τα προϊόντα τους να μένουν απούλητα, αλλά και στους επιχειρηματίες ξενοδόχους, οι οποίοι φέτος δούλεψαν συγκριτικά με προηγούμενες σεζόν σε ρεκόρ χαμηλών ποσοστών.

Κ.Μ.: Θεωρείτε πως η Ελλάδα θα μπορέσει να ανταπεξέλθει και να λειτουργήσει πιο αποδοτικά έχοντας ως σύμμαχο την σοσιαλδημοκρατία; Είναι με λίγα λόγια έτοιμο το Κίνημα Αλλαγής, στο ενδεχόμενο εθνικών  εκλογών, να καλύψει όλα τα κενά που άφησε η τωρινή κυβέρνηση; 

Α.Σ.:  Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός, έπειτα των τελευταίων δοκιμασιών, είναι έτοιμος και πάλι να ανταπεξέλθει και να λειτουργήσει αποδοτικά με σύμμαχο τη σοσιαλδημοκρατία. 

Το Κίνημα αλλαγής τονίζοντας τον σοσιαλδημοκρατικό του χαρακτήρα καθημερινά κερδίζει τους Έλληνες πολίτες, δείχνοντας έμπρακτα ότι βρίσκεται δίπλα τους.

Οπότε πιστεύω ότι με σκληρή δουλειά, σεβασμό και αλληλεγγύη προς τους πολίτες  θα καταφέρει να καλύψει τα κενά που άφησε η σημερινή κυβέρνηση.

Ολοκληρώνουμε τους Διαλόγους όπως τους αρμόζει. Αφήνουμε τους συνεντευξιαζόμενους να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο, όπως σε κάθε διάλογο, δίνοντάς τους την ευκαιρία να συνομιλήσουν μέσα από μία προσωπική τους  ερώτηση με θέμα την επικαιρότητα.

Α.Σ.: Η βαθμολογία της σημερινής κυβέρνησης ως προς τον χειρισμό των προβλημάτων που απασχολούν τους πολίτες κρίνοντας τον έναν χρόνο διοίκησης και μη μπορώντας να αγνοήσω τα πρόσφατα ατοπήματα στον τομέα της παιδείας  είναι 4/10.  

Μ.Φ.: Από την Μπεναζίρ Μπούτο την Κορασόν Ακίνο έως την Τερέζα Μέι είναι αρκετά τα παραδείγματα των γυναικών που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο  στην πολιτική σκηνή των χωρών τους. 

Μέσα στα χρόνια που κυλήσαν η γυναίκα χρειάστηκε όμως να αγωνιστεί σκληρά μέχρι να καταφέρει να επιτύχει την είσοδο της  στην κοινωνική και πολιτική ζωή και να κατακτήσει δικαιώματα που για τον άντρα θεωρούταν αυτονόητα. Μόλις πρόσφατα, στις αρχές του 20ο αιώνα από τις λίγες μορφωμένες γυναίκες εκείνης της εποχής ξεκίνησε η διεκδίκηση για απόκτηση του δικαιώματος ψήφου καθώς και η δίκαιη κατανομή των πολίτικων δικαιωμάτων αναμεσά στα δυο φύλλα. 

Τον τελευταίο διάστημα όμως παρατηρούμε ραγδαία αύξηση του ποσοστού των γυναικών που αποφασίζουν να συμμετέχουν στην πολιτική σκηνή, γεγονός ιδιαίτερα ενθαρρυντικό. Συγκεκριμένα, στις ευρωπαϊκές χώρες οι γυναίκες κατέχουν μεγάλα ποσοστά στα κέντρα άσκησης εξουσίας και μάλιστα με επιτυχία οδηγώντας στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες μπορούν να είναι πρωταγωνίστριες και όχι κομπάρσοι.

Όσον αφορά τη χώρα μας, διαπιστώνουμε ότι ακόμα το ποσοστό των γυναικών που συμμετέχει στα «κοινά» παραμένει χαμηλό συγκριτικά με άλλες χώρες, για παράδειγμα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο το σύνολο των γυναικών αντικατοπτρίζει το 18% του συνόλου των βουλευτών. 

Σκοπός μας θα πρέπει να είναι να ενθαρρύνουμε κάθε γυναίκα να ασχοληθεί με τα κοινά, καθώς η διαφορετική οπτική που προσεγγίζει τις καταστάσεις πολλές φορές οδηγεί σε εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων.

Έτσι κι αλλιώς, όπως είπε η Μάργκαρετ Θάτσερ στην πολιτική «αν θέλεις να ειπωθεί κάτι, ρώτα έναν άντρα. Αν θέλεις να γίνει κάτι , ρώτα μια γυναίκα».

Μέχρι τους επόμενους ‘Διαλόγους’, καλή αντάμωση.