Τόνια Αντωνίου: «Στηρίζουμε τις επενδύσεις σε Ναυπηγεία και Νότια Αθήνα, αλλά με κανόνες και κοινωνική ευθύνη»

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΝΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΑΣ, ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΟΡΗΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ «Ενσωμάτωση της παρ. 5 του άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2017/952 κλπ»

Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα είναι προφανώς ένα από τα τελευταία της παρούσας κοινοβουλευτικής περιόδου πριν από την προκήρυξη εκλογών. Και το λέω αυτό γιατί τις προηγούμενες ημέρες ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης ουσιαστικά προανήγγειλε πρόωρες εκλογές λέγοντας επί λέξει:

«Μια πολύ παρατεταμένη προεκλογική περίοδος μεγάλης έντασης, το μόνο που θα κάνει είναι να οξύνει την πολιτική αντιπαράθεση σε τέτοιο βαθμό που τελικά θα οδηγήσει πολίτες να μην ασχολούνται και να μην ενδιαφέρονται για τα πολιτικά τεκταινόμενα»

Γυρίζοντας όμως 13 χρόνια πίσω στο χρόνο, και πηγαίνοντας στο 2009 θυμόμαστε μια ανάλογη φράση του κυρίου Καραμανλή:

«Δεν είχα το δικαίωμα να σέρνω τον τόπο επί έξι μήνες στη δίνη μιας καταστροφικής προεκλογικής ατμόσφαιρας» μας έλεγε ο τότε πρωθυπουργός της Νέας Δημοκρατίας, όταν αποφάσιζε να δραπετεύσει από την εξουσία, έχοντας ήδη κληροδοτήσει στους επόμενους τη χρεοκοπία της χώρας.

Τέτοια ταυτότητα επιχειρημάτων δεν μας κάνει απλώς εντύπωση για την έλλειψη πρωτοτυπίας της.

Μας δημιουργεί και άλλου τύπου συνειρμούς, γιατί θυμόμαστε ότι ο κ. Καραμανλής δραπέτευσε μέσω των πρόωρων εκλογών, γνωρίζοντας τι έχει προκαλέσει στη χώρα και τι επρόκειτο να ακολουθήσει.

Μήπως ο ελληνικός λαός πρόκειται να ζήσει και πάλι πολύ δύσκολες καταστάσεις για τις οποίες έχει γνώση ο κ. Μητσοτάκης; Οι εξελίξεις των επόμενων μηνών θα το δείξουν.

Αυτό, ωστόσο, που παρατηρούμε σήμερα, είναι ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να κλείσει άρον άρον διάφορες εκκρεμότητες, με απίστευτη προχειρότητα και ακολουθώντας τη γνωστή πρακτική της κακής διαδικασίας νομοθέτησης, στην οποία μας έχει συνηθίσει επί τρία χρόνια.

Έτσι, φέρνει για μία ακόμη φορά ένα πολυνομοσχέδιο που περιέχει άσχετα μεταξύ τους ζητήματα, τα οποία θα έπρεπε να αποτελούν αντικείμενα τριών τουλάχιστον διαφορετικών νομοσχεδίων.

Ακόμα και τώρα δηλαδή, στο κλείσιμο της θητείας της, επιλέγει τον ίδιο αλαζονικό και αντιθεσμικό τρόπο στον οποίον μας έχει συνηθίσει.

Το παρόν νομοσχέδιο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, φορολογικές ρυθμίσεις ειδικής φύσεως για τις λεγόμενες «υβριδικές οντότητες», θέματα που αφορούν την επένδυση στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, καθώς και την κύρωση μίας σύμβασης που σχετίζεται με την επένδυση στο Ελληνικό.

Θα ξεκινήσω από το πρώτο θέμα, που αφορά τις φορολογικές ρυθμίσεις για τις υβριδικές οντότητες. Πρόκειται ουσιαστικά για την ενσωμάτωση διατάξεων του ενωσιακού δικαίου στο ελληνικό δίκαιο, μέσω των οποίων η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει να θέσει κανόνες, ώστε να αντιμετωπίσει διάφορες πρακτικές φοροαποφυγής και επιθετικού φορολογικού σχεδιασμού, στα οποία επιδίδονται πολυεθνικές επιχειρήσεις και όμιλοι.

Αυτό το έκανε βεβαίως η Ευρωπαϊκή Ένωση με την Οδηγία 952 του 2017. Δηλαδή πριν από 5 χρόνια.

Και εδώ αρχίζουν να εμφανίζονται διάφορα παράξενα και να εγείρονται ερωτήματα, που αφορούν και την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΑ-ΑΝΕΛ και την παρούσα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Η Οδηγία αυτή καθυστέρησε τρία χρόνια να ενσωματωθεί στο ελληνικό δίκαιο. Αυτό έγινε τελικά με το νόμο 4714 του 2020. Καθώς όμως έγινε αυτό, ξεχάστηκε για κάποιο λόγο η παράγραφος 5 του άρθρου 1 της Οδηγίας και δεν ενσωματώθηκε μαζί με τις υπόλοιπες.

Ζήτησα επανειλημμένα κατά τις 3 συνεδριάσεις της Επιτροπής Οικονομικών να μας εξηγήσει ο Υπουργός, γιατί υπήρξε αυτή η παράλειψη, αλλά απάντηση δεν πήρα.

Ζήτησα επίσης να μας ενημερώσει εάν υπήρξαν επιχειρήσεις που ωφελήθηκαν από αυτό. Και πάλι σιωπή. Επαναφέρω και σήμερα τα ίδια ερωτήματα, μήπως και υπάρξει τελικά η ευαισθησία και το θάρρος να δοθεί μια διαφωτιστική απάντηση σε ένα θέμα που ίσως να είναι πολύ σοβαρό.

Δεύτερο μεγάλο ζήτημα αυτού του νομοσχεδίου είναι η επένδυση στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά.

Προγραμματική μας θέση ως ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής είναι ότι η Ναυπηγική Βιομηχανία αποτελεί βασικό κομμάτι της βιομηχανικής και της αμυντικής πολιτικής της χώρας και γι’ αυτό δεν αμφισβητούμε την κρισιμότητα της επανεκκίνησής της και την υπαγωγή της στο πλαίσιο των Στρατηγικών Επενδύσεων.

Είναι γνωστή η κριτική που έχουμε ασκήσει στην κυβέρνηση ότι τη στιγμή που έκλεινε συμφωνίες για την προμήθεια φρεγατών από τη Γαλλία, δεν φρόντισε να διαπραγματευθεί, ώστε μέρος αυτών των συμφωνιών να ήταν και η συμμετοχή των ελληνικών ναυπηγείων στο κατασκευαστικό πρόγραμμα.

Δεν φαίνεται να παρακολουθεί τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, όπου η Τουρκία έχει κατορθώσει να γίνει συμπαραγωγός των οπλικών συστημάτων που αγοράζει.

Φαίνεται λοιπόν ότι σοβαρό εθνικό σχέδιο για την ελληνική ναυπηγική βιομηχανία δεν υπάρχει.

Αν είχε σοβαρό σχέδιο η κυβέρνηση θα αξιοποιούσε τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία, που είναι ένα έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό.

Για μας Ναυπηγεία χωρίς εργαζόμενους δεν νοούνται.

Θεωρούμε, επομένως, ότι θα πρέπει να ικανοποιηθούν ορισμένα βασικά αιτήματα που είναι και εύλογα και δίκαια.

Διασφάλιση ότι ο νέος επενδυτής θα προσλάβει όλους τους εργαζόμενους, που έχουν συμβάσεις αορίστου χρόνου,
Εφαρμογή μέτρων κοινωνικής εργασιακής προστασίας για τους εργαζόμενους που είναι κοντά στο στάδιο της συνταξιοδότησης,
Καταβολή των δεδουλευμένων, με σεβασμό στην διαιτητική απόφαση του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (ICC) και στις δικαστικές αποφάσεις.
Μέχρι στιγμής δεν έχουμε ακούσει ούτε κουβέντα από τον Υπουργό σε σχέση με αυτά τα αιτήματα.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια σειρά από ζητήματα, τα οποία δεν έχει συνυπολογίσει η κυβέρνηση και τα οποία μάλιστα μπορεί να εγείρουν στο μέλλον δικαστικές διαμάχες που θα εμποδίσουν την επένδυση. Αυτό δεν το θέλει κανείς φαντάζομαι.

Αναφέρομαι στις διατάξεις εκείνες του άρθρου 7 με τις οποίες καθορίζεται το «γενικό πλαίσιο ολοκληρωμένης αξιοποίησης, βιώσιμης ανάπτυξης και λειτουργίας των Ναυπηγείων», όπως αναφέρει ο τίτλος του άρθρου.

Μόνο που ο τίτλος του αποδεικνύεται ψευδεπίγραφος, αφού το περιεχόμενό του δεν τον επιβεβαιώνει σε ό,τι αφορά τη βιώσιμη ανάπτυξη, εφόσον προβλέπεται η χωροθέτηση στην έκταση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και άλλων δραστηριοτήτων, πέρα από τις ναυπηγικές, αλλά και διαφόρων άλλων χρήσεων υψηλής όχλησης.

Αυτό σημαίνει ότι η έκταση των Ναυπηγείων δεν αντιμετωπίζεται ως μέρος του συνολικού γεωγραφικού, περιβαλλοντικού και κοινωνικο-οικονομικού πλαισίου της περιοχής, κάτι το οποίο επισημαίνει σε σχετικό υπόμνημα του ο Δήμος Χαϊδαρίου.

Σε μια περιοχή δηλαδή, όπως η Δυτική Αθήνα, όπου υπάρχει έλλειψη μεγάλων παρεμβάσεων αστικής ανάπλασης, συνεχίζεται μια διαχρονική αδικία απέναντι στους πολίτες της.

Παράλληλα το νομοσχέδιο βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, το οποίο θέτει ρητά ως στόχο την μείωση των ανισοτήτων μεταξύ Δυτικής Αθήνας και άλλων περιοχών του Λεκανοπεδίου.

Όταν ο Πρωθυπουργός επέλεγε την βουλευτική του έδρα στο Δυτικό Τομέα της Αθήνας, αυτό ήταν το όραμά του και η δέσμευσή του απέναντι στους πολίτες της περιοχής;

Μια άλλη ρύθμιση, για την οποία έχει θέσει σοβαρές ενστάσεις και ο Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, ο κ. Κορκίδης, είναι ότι παρέχεται η δυνατότητα απαλλοτρίωσης ακινήτων ιδιωτών επενδυτών από άλλους ιδιώτες επενδυτές.

Δεν πρόκειται απλώς για αντισυνταγματική διάταξη, αλλά μια τέτοια πρακτική προκαλεί και επενδυτική ανασφάλεια, με απρόβλεπτες επιπτώσεις.

Γίνεται λοιπόν σαφές μέσα από όλες αυτές τις παραμέτρους, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη που παριστάνει τη φιλοεπενδυτική, είναι ανίκανη να στηρίξει τις επενδύσεις στη χώρα στο πλαίσιο μιας σύγχρονης ολιστικής αντίληψης, που να υπηρετεί τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Η προχειρότητα και η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις επενδύσεις προκαλεί τόσα και τέτοια προβλήματα που στέλνει άσχημα μηνύματα προς τους επενδυτές.

Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κύριε Υπουργέ, επέδειξε κατά διαστήματα εχθρική στάση απέναντι στις επενδύσεις, επειδή η παράταξη αυτή δυσκολευόταν πολύ να ξεπεράσει ιδεοληψίες και προκαταλήψεις.

Εσείς που κάνατε σημαία σας την προσέλκυση επενδύσεων, τις υπονομεύετε τελικά όχι μόνο με την ανικανότητά σας, αλλά και με τις δικές σας νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες για την απουσία κανόνων και την πλήρη έλλειψη κοινωνικής συνείδησης και ευθύνης, που δεν έχουν καμία σχέση με τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Το ίδιο παρατηρούμε ότι κάνετε και στην περίπτωση της άλλης μεγάλης επένδυσης στο Ελληνικό, στην οποία αναφέρεται και η συγκεκριμένη Σύμβαση την οποία φέρνετε σήμερα προς κύρωση.

Ενώ σε όλους τους τόνους οι λαλίστατοι υπουργοί της κυβέρνησής σας μιλούσαν για ξεμπλοκάρισμα διαδικασιών και λύσεις που θα έδιναν ώθηση στην επένδυση, εσείς θα φτάσετε στο τέλος να δημιουργήσετε ένα κοινό μέτωπο των πολιτών του Νότιου Τομέα, της αυτοδιοίκησης και των επενδυτών έτοιμο να συγκρουστεί με την κυβέρνησή σας.

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί οι πράξεις και οι παραλείψεις σας έχουν αρχίσει να εξαγριώνουν τους πάντες.

Μιλάμε για μια επένδυση που περιλαμβάνει ένα πλήθος αντικειμένων, μεταξύ των οποίων η δημιουργία ενός καζίνο, συνεδριακών χώρων, ξενοδοχείων, γραφείων και κατοικιών σε πολυώροφα κτήρια και δύο ουρανοξύστες.

Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο project, για το οποίο θα έπρεπε να υπάρχουν πολλές εξειδικευμένες μελέτες.

Όμως περιβαλλοντικές μελέτες για το πώς επηρεάζεται το μικροκλίμα στα νότια δεν υπάρχουν.

Συγκοινωνιακές μελέτες δεν υπάρχουν επίσης, ούτε σε σχέση με τη όδευση, ούτε σε σχέση με τη στάθμευση των οχημάτων. Δεν έχετε προβλέψει τίποτα. Π.χ. μιλάμε για έναν συνεδριακό-συναυλιακό χώρο δέκα χιλιάδων ατόμων. Πού θα πάνε όλα αυτά τα αυτοκίνητα;

Είναι γνωστό ότι πρωτίστως ο Δήμος Αργυρούπολης- Ελληνικού έχει παραχωρήσει εκτάσεις και κτήρια στους επενδυτές και αναμένει να του παραχωρηθούν σε αντικατάστασή τους άλλες εκτάσεις, προκειμένου εκεί να δημιουργήσει ξανά τους δημόσιους χώρους που έχει οκειοθελώς στερηθεί, προκειμένου να στηρίξει την επένδυση.

Μιλάμε για χώρους που αφορούν τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, τον αθλητισμό και άλλες υπηρεσίες προς τους πολίτες.

Διάφορα ανάλογα προβλήματα εγείρονται και για τους Δήμους Αλίμου και Γλυφάδας.

Ακόμα περιμένουν όλοι αυτοί από εσάς να τους χορηγήσετε τα παραχωρητήρια. Τι έχετε κάνει εδώ και δύο χρόνια κ. Σταϊκούρα;

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μάλιστα είναι το Μέγαρο του Ποντιακού Ελληνισμού. Ο κ. Λάτσης είναι έτοιμος να το χρηματοδοτήσει, αλλά δεν έχει παραχωρηθεί ακόμη ο χώρος.

Είναι γνωστό, επίσης ότι ο Δήμος Αργυρούπολης-Ελληνικού διεκδικεί το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης για τους πολίτες του σε ένα τμήμα τουλάχιστον της παραλίας.

Πρόκειται για δίκαιο αίτημα που αναζητά λύση, αλλά δυστυχώς αυτή δεν έχει ακόμα δοθεί.

Εμείς ως παράταξη, όχι μόνο θεωρούμε ότι τα παραπάνω ζητήματα χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, αλλά έχουμε θέσει επανειλημμένα τόσο τα ζητήματα περιβαλλοντικών κανόνων, όσο και τα ζητήματα δημιουργίας ποιοτικών θέσεων εργασίας, μέσω της επένδυσης.

Είναι αυτονόητο ότι στηρίζουμε τις επενδύσεις αυτού του μεγέθους για την Αθήνα και τη χώρα, αλλά δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη δική σας αλλοπρόσαλλη και παρωχημένη φιλοσοφία και λογική που σας έχει χαρακτηρίσει ιστορικά ως παράταξη, δηλαδή τη νοοτροπία της τσαπατσουλιάς, του «όπως όπως» και του «τσιμέντο να γίνει», περιφρονώντας τις χωροταξικές ανάγκες του αστικού τοπίου, του φυσικού περιβάλλοντος, του πολιτισμικού περιβάλλοντος και του κοινωνικού ιστού.

Έργο της παράταξής σας στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60 είναι άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού ασφυκτικού αστικού τοπίου της Αθήνας, με την εικόνα που ξέρουμε. Αυτό δεν μπορεί να είναι το όραμα του 21ου αιώνα. Τουλάχιστον δεν είναι το δικό μας.

Εμείς ψηφίζουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο, επειδή θέλουμε να στηρίξουμε τις μεγάλες επενδύσεις στα Ναυπηγεία και στη Νότια Αθήνα.

Στηρίζουμε τις επενδύσεις, αλλά με κανόνες και κοινωνική ευθύνη

Διατηρούμε όμως τις επιφυλάξεις ή διαφωνίες μας για διάφορες επιμέρους ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου σας και αναμένουμε για πολλές από αυτές να δώσετε απαντήσεις στα ερωτήματα που σας θέσαμε κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή.