Ζωολογικοί κήποι – Ένας απαρχαιωμένος “ψυχαγωγικός” χώρος

Η πρόσφατη θανάτωση του Χιμπαντζή που το έσκασε από τον “ΑΤΤΙΚΟ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟ ΚΗΠΟ” έφερε ξανά στο προσκήνιο μια κουβέντα για το κατά πόσο μέρη όπως ο ζωολογικοί κήποι είναι ή δεν είναι “επιμορφωτικοί” και “ψυχαγωγούν”. 

Η γνώμη του γράφοντα είναι πως ούτε επιμόρφωση προσφέρουν, ούτε ψυχαγωγούν. Ίσως να “διασκεδάζουν” την επαφή με το άγνωστο σε μικρές ηλικίες κυρίως, μα την εποχή του 5G δεν είναι δυνατόν να παρακάμψουμε την ευκολία επιμόρφωσης με εικόνα, ήχο και σε καθεστώς παρατήρησης στην άγρια φύση μέσω του διαδικτύου.

Εν συνεχεία, τα περισσότερα ζώα, έχουν γεννηθεί στην αιχμαλωσία και συντηρούν τα “άγρια ένστικτά τους” με δυσκολία καθώς δεν γνωρίζουν τι θα πει κυνήγι, τι θα πει αγώνας επιβίωσης, μα ξέρουν πολύ καλά τι θα πει “επιβίωση” με τα στενά όρια  της έννοιας – και των αλυσίδων, και των πλεξ γκλας και των συρμάτων και… των σφαιρών αν τύχει και αποδράσουν από τα δεσμά τους –

Οι εικόνες των φυλακισμένων ζώων δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στα παιδιά μας, ούτε μορφωτικά, ούτε περιβαλλοντικά, ούτε συναισθηματικά.

Αντίθετα, στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης που μας καλεί να επανεπεξεργαστούμε τη σχέση ανθρώπου-φύσης, οι ζωολογικοί κήποι αποτελούν ένα λάθος πρότυπο, αφού εθίζουν τα παιδιά  στην ιδέα του ανθρώπου-κυρίαρχου, που μπορεί να ταπεινώνει, να βασανίζει και να φυλακίζει τα άγρια ζώα και όλα αυτά για ψυχαγωγικούς λόγους με.. το κατάλληλο αντίτιμο!

Καμία σχέση δεν έχουν αυτές οι δραστηριότητες με τα ελεγχόμενα πάρκα, όπου τα ζώα προστατεύονται και διαβιούν εντός του φυσικού τους περιβάλλοντος, σε αρμονία με τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες.

Αντιθέτως, στην Ελλάδα επιδοτείται ο “περιορισμός”. Καιρός να αλλάξει αυτό!