ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Χάρης Καστανίδης: «Ο μύθος που καλλιεργήθηκε κατά το 2009-2011, ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ, χρεωκόπησε την χώρα»
O Xάρης Καστανίδης, μιλώντας στο “Ράδιο Θεσσαλονίκη 94.5”, ανέλυσε εν πολλοίς, τον λόγο που το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής “πλήρωσαν” το τίμημα της χρεωκοπίας.
Μιας χρεωκοπίας, που οφείλεται ξεκάθαρα και εν πλήρη γνώση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην πολιτική των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή κατά το 2004-2009, δήλωσε.
Απόσπασμα της συνέντευξης στο “ΡΘ”
«Στο ΠΑΣΟΚ ξέσπασε μια κρίση στα χέρια του, το 2009 εξαιτίας του δημοσιονομικού εκτροχιασμού που έγινε κατά την περίοδο 2004-2009. Υπάρχει σχετικό έγγραφο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2014, που περιγράφει με μελανά γράμματα το πως η Ελλάδα εκτροχιάστηκε δημοσιονομικά κατά την περιόδο 2004-2009. Αυτή η «βόμβα» έσκασε στα χέρια του ΠΑΣΟΚ που έπρεπε να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση, το 2010 έπρεπε να πληρώσουμε 10.9 δις ευρώ σε ομόλογα τα οποία δεν τα είχαμε στα ταμεία του κράτους γιατί το παραλάβαμε άδειο.
Η χώρα έπρεπε να σωθεί και έτσι προσφύγαμε ως κυβέρνηση στο ΔΝΤ. Όταν προσφύγαμε στο ΔΝΤ είχα ζητήσει να γίνουν ξανά εκλογές για να λάβουμε μια νέα εντολή με βάση τα νέα δεδομένα. Δεν εισακούστηκα. Πιστεύω πως θα ήταν εντελώς διαφορετική η πορεία του κινήματος αλλαγής σήμερα αν συνέβαινε αυτό.»
«Θα ήταν διαφορετική η τύχη και της χώρας και του ΠΑΣΟΚ»
«Ο κόσμος δεν έμαθε την αλήθεια. Κυριάρχησε ο «ψίθυρος» και ο κόσμος θεώρησε πως το ΠΑΣΟΚ ήταν υπεύθυνο για την χρεοκοπία της Ελλάδας»
«Ο μύθος που καλλιεργήθηκε κατά το 2009-2011, ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ, χρεωκόπησε την χώρα. Υπάρχει η έκθεση που έχει υπογραφεί από κομμουνιστές μέχρι δεξιούς χριστιανοδημοκράτες που δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή στην Ελλάδα»
«Το 2012 έγινε η επιλογή, εγώ δεν ήμουν μέσα σε αυτούς, της συνεργασίας με την ΝΔ για συγκυβέρνηση. Μέχρι το 2014 δεν μιλούσε κανείς ενώ έπρεπε»
«Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει μέσα στην μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, είναι χρέος μας, να μιλήσουμε για το πως μπορεί να αναστυλωθεί και να μεγαλώσει ξανά η παράταξη»
Το απόσπασμα της σχετικής έκθεσης της Ε.Ε
“Οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν στην αρχή της κρίσης οι χώρες που έχουν υπαχθεί σε πρόγραμμα
1. θεωρεί ότι οι συγκεκριμένες συνθήκες που πυροδότησαν την κρίση διέφεραν σε καθένα από τα τέσσερα κράτη μέλη, παρότι παρατηρούνται κοινά μοτίβα όπως η ταχεία αύξηση των εισροών κεφαλαίου και η σώρευση μακροοικονομικών ανισορροπιών κατά τη διάρκεια των ετών που προηγήθηκαν της κρίσης· επισημαίνει ότι κρίσιμο ρόλο έπαιξαν το υπερβολικό ιδιωτικό και/ή δημόσιο χρέος, που είχε αυξηθεί σε μη βιώσιμα επίπεδα, και η υπερβολική αντίδραση των χρηματοπιστωτικών αγορών σε συνδυασμό με την κερδοσκοπία και την απώλεια ανταγωνιστικότητας, και ότι κανένα από αυτά δεν θα μπορούσε να έχει αποτραπεί από το υπάρχον πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ· επισημαίνει περαιτέρω ότι η κρίση του δημόσιου χρέους εμφάνιζε σε όλες τις περιπτώσεις ισχυρή συσχέτιση με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία προκλήθηκε από τη ρυθμιστική χαλαρότητα και από τις παρεκτροπές του χρηματοπιστωτικού τομέα·
2. σημειώνει ότι τα δημόσια οικονομικά της Ευρώπης ήταν ήδη σε κακή κατάσταση πριν από την κρίση: πράγματι, από την δεκαετία του 1970 και έπειτα, το δημόσιο χρέος των κρατών μελών αυξανόταν σταδιακά υπό την επίδραση των διάφορων περιόδων οικονομικής επιβράδυνσης που σημειώθηκαν στην ΕΕ· επισημαίνει ότι το κόστος των σχεδίων ανάκαμψης, η μείωση των φορολογικών εσόδων και οι υψηλές δαπάνες κοινωνικής προστασίας έγιναν αιτία να διογκωθεί το δημόσιο χρέος και να αυξηθεί ο λόγος του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ σε όλα τα κράτη μέλη, αν και σε διαφορετικό βαθμό στο καθένα·
3. υπενθυμίζει το τρίγωνο των διασυνδεδεμένων αδυναμιών, όπου η μη ισορροπημένη δημοσιονομική πολιτική ορισμένων κρατών μελών οδήγησε σε διεύρυνση των δημόσιων ελλειμμάτων σε σχέση με τα επίπεδα πριν από την κρίση και η χρηματοπιστωτική κρίση συνέβαλε σημαντικά στην εκτόξευση των ελλειμμάτων αυτών, με επακόλουθες εντάσεις στις αγορές τίτλων δημόσιου χρέους σε ορισμένα κράτη μέλη·
4. επισημαίνει ότι η πρόσφατη χρηματοπιστωτική, οικονομική και τραπεζική κρίση είναι η σοβαρότερη κρίση που παρατηρήθηκε μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο· αναγνωρίζει ότι, εάν δεν είχε αναληφθεί δράση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η κρίση θα μπορούσε να είχε ακόμα σοβαρότερες επιπτώσεις· σημειώνει εν προκειμένω ότι ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ Jean-Claude Trichet επισήμανε σε μια δημόσια ακρόαση τον φόβο του πως, εάν δεν αναλαμβανόταν άμεση και αποφασιστική δράση, η κρίση δημόσιου χρέους μπορεί να είχε πυροδοτήσει μια κρίση ανάλογη της Μεγάλης Κρίσης του 1929·
5. επισημαίνει ότι, πριν από την έναρξη του προγράμματος συνδρομής ΕΕ-ΔΝΤ, το οποίο δρομολογήθηκε την άνοιξη του 2010, υπήρχε ένας διττός φόβος που αφορούσε την «αφερεγγυότητα» και τη «μη βιωσιμότητα» των δημόσιων οικονομικών της Ελλάδας ως αποτέλεσμα της συνεχώς μειούμενης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και του μακροχρόνιου δημοσιονομικού εκτροχιασμού, λόγω της χαμηλής πραγματικής είσπραξης φόρου εταιρειών, με το δημόσιο έλλειμμα να αγγίζει το 15,7% του ΑΕγχΠ το 2009, έναντι – 6,5% το 2007, και τον λόγο δημόσιου χρέους προς ΑΕγχΠ να συνεχίζει την ανοδική πορεία του από το 2003, όταν είχε διαμορφωθεί στο 97,4%, αγγίζοντας το 129,7% το 2009 και το 156,9% το 2012· είναι της γνώμης ότι η προβληματική κατάσταση της Ελλάδας οφειλόταν και στη στατιστική λαθροχειρία κατά τα έτη που προηγήθηκαν της κατάρτισης του προγράμματος· χαιρετίζει την αποφασιστική δράση της ελληνικής κυβέρνησης για επείγουσα και αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της ίδρυσης της ανεξάρτητης Ελληνικής Στατιστικής Αρχής τον Μάρτιο του 2010· σημειώνει ότι η βαθμιαία αποκάλυψη της στατιστικής λαθροχειρίας στην Ελλάδα είχε αντίκτυπο στην ανάγκη αναπροσαρμογής των πολλαπλασιαστών, των προγνώσεων και των προτεινόμενων μέτρων· υπενθυμίζει ότι, λόγω της επιμονής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η Eurostat (η στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης) είναι πλέον επιφορτισμένη με τις εξουσίες και τα μέσα για την παροχή ενός στέρεου συνόλου αξιόπιστων και αντικειμενικών στατιστικών στοιχείων·
6. επισημαίνει ότι η Ελλάδα εισήλθε σε περίοδο ύφεσης το τέταρτο τρίμηνο του 2008· σημειώνει ότι συνέπεια των έξι τριμήνων αρνητικού ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕγχΠ που βίωσε η χώρα ήταν η ενεργοποίηση, κατά το έβδομο, του προγράμματος συνδρομής· σημειώνει ότι υπάρχει στενή συσχέτιση μεταξύ, αφενός, των επιπτώσεων της χρηματοπιστωτικής κρίσης και της αύξησης του δημόσιου χρέους και, αφετέρου, της αύξησης του εθνικού χρέους και της οικονομικής κάμψης, δεδομένου ότι το δημόσιο χρέος είχε αυξηθεί από 254,7 δισεκατομμύρια ευρώ στο τέλος του τρίτου τριμήνου του 2008 σε 314,1 δισεκατομμύρια ευρώ στο τέλος του δεύτερου τριμήνου του 2010·”
