Χρ. Χαραλαμπίδου: “Έμφυλη βία: Ένα διαταξικό κοινωνικό φαινόμενο, ένα διαρκές και κλιμακούμενο έγκλημα”

Γράφει η Χριστίνα Χαραλαμπίδου, Δικηγόρος

Δυστυχώς παρατηρούμε ότι η έμφυλη βία παίρνει τεράστιες διαστάσεις στις μέρες μας.

Η έμφυλη βία είναι, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, ένα διαταξικό κοινωνικό φαινόμενο, που δεν εξαρτάται από το οικονομικό, μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο του δράστη.

Και δυστυχώς δεν είναι ποτέ ένα στιγμιαίο, ατυχές γεγονός που έγινε σε μια κακιά στιγμή, όσο και αν θέλει ο δράστης να παρουσιαστεί έτσι.
Είναι ένα διαρκές και κλιμακούμενο έγκλημα
το οποίο επιτελείται επί μακρόν και κατ’ εξακολούθηση μέχρι να πάρει την ακραία του μορφή, η οποία είναι αυτή που δυστυχώς, φτάνει σε εμάς ως είδηση ή πληροφορία.

Αυτό που μαθαίνουμε ως θεατές του δράματος, είναι συνήθως η κορυφή του παγόβουνου. Πίσω υποκρύπτονται διαχρονικές κακοποιήσεις πολλών μορφών:

Ψυχολογική: Μέσα από προσβολές, απειλές, κοινωνική απομόνωση, φόβο και εξευτελισμό.

Οικονομική: Μέσα από δημιουργία οικονομικών εξαρτήσεων, από παρεμπόδιση στην αναζήτηση εργασίας και επαγγελματική ανέλιξη.

Σεξουαλική: ο εξαναγκασμός σε πράξεις που προσβάλουν την γενετήσια αξιοπρέπεια και δεν προϋποθέτουν αμοιβαία συναίνεση.

Σκοπός και αποτέλεσμα όλων αυτών των μορφών βίας είναι να δημιουργείται ένας κλοιός από τον οποίο το θύμα/ ο αποδέκτης της κακοποίησης δεν μπορεί να αποδράσει.

Παράγοντες έξαρσης

Η έξαρση των περιστατικών έμφυλης βίας και στην ακραία τους έκφραση των γυναικοκτονιών αντανακλά την γενικότερη κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και που θύματά της είναι όπως είναι φυσικό τα πιο ευάλωτα μέλη της.

Επί της ουσίας οι γυναικοκτονίες είναι εγκλήματα που στηρίζονται στις βαθιά εμπεδωμένες κοινωνικές αντιλήψεις και έμφυλα στερεότυπα, σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες είναι κατώτερες, υποτελείς στην ανδρική εξουσία, και δυνητικά μπορούν να «τιμωρηθούν», «ελεγχθούν» και «σωφρονιστούν» μέσω της έμφυλης βίας.

Ως κατεξοχήν Έλληνες βιώνουμε και σε αυτήν της τη διάσταση μια ειρωνεία, ενώ παρατηρείται μια αξιοπρόσεκτη κινητοποίηση, μια τάση στα θέματα έμφυλης ισότητας.

Ενώ το νομικό μας οπλοστάσιο είναι κατά το δυνατό, επαρκές, ώστε να λειτουργήσει τόσο κατασταλτικά, όσο και προληπτικά για την πάταξη του φαινομένου της έμφυλης βίας.

Ενώ θεσμικά έχουν προβλεφθεί να λειτουργήσουν μονάδες, όπως συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες φιλοξενίας, βλέπουμε την απαξίωσή τους από την πολιτεία καθημερινά.

Είδαμε γυναίκες να αφήνουμε την τελευταία τους πνοή, δολοφονημένες έξω από αστυνομικά τμήματα όπου πήγαν να καταγγείλουν περιστατικά βίας.

Στην Ελλάδα το φαινόμενο της κακοποίησης καλπάζει και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλην αιτία, από ένδεια πολιτικού ενδιαφέροντος.