Α.Καραμάνος: “Το “Ιερό Ευαγγέλιο” του νεοφιλελευθερισμού δεν γίνεται να παρουσιάζεται ως βούληση προόδου στα εργασιακά”

Γράφει ο Αριστείδης Καραμάνος,

Μέλος  Συλλόγου  Ιδιωτικών Υπαλλήλων «Η ΕΝΩΣΗ» 

Στην Ελλάδα των διαδοχικών κρίσεων και των εργαζομένων «πειραματόζωων», η προσπάθεια δημιουργίας της αντίληψης ότι εργαζόμενοι και εργοδότες είναι ισότιμοι, δεν μπορεί να είναι το σχέδιο της χώρας για την κοινωνία του 21ου αιώνα.

Με κάθε έννοια συλλογικής ρύθμισης και συλλογικού ελέγχου να θεωρούνται περιττές, με εικόνες εργαζομένων δήθεν «ευτυχισμένων» και «ασφαλών» από τις συνθήκες εργασίας τους να μεγαλώνουν τάχα τα παιδιά τους στα «πούπουλα» και όχι στις γνωστές συνθήκες εργασιακής «ζούγκλας», με τη φθηνή και ελαστική εργασία να επεκτείνεται δίχως όρια, έλεγχο, κανόνες, δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες, με δικαιώματα τάχα φιλικά με τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις (συνήθως σε υπερχρεωμένα νοικοκυριά στα οποία γυρίζουν κατάκοποι ύστερα από ήδη αδήλωτη 13ωρη εργασία), η Κυβέρνηση οδηγεί τους νέους και τις νέες σε μια νέα φυγή προς το εξωτερικό.

Ο κόσμος της εργασίας δεν πείθεται από την εξωραϊσμένη εικόνα του εργασιακού τοπίου στη χώρα που επιχειρεί να προμοτάρει ο Υπουργός Εργασίας. Λες και τα πάντα πρέπει να υποταχθούν στην επικοινωνία και τον κοινωνικό αυτοματισμό. Λες και εμείς οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες δεν βιώνουμε καθημερινά και δεν έχουμε ιδέα του πώς ακριβώς λειτουργούν οι απορρυθμισμένες εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Τίποτα λοιπόν το προοδευτικό δεν κομίζει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο. Καμία βούληση προόδου με όρους δικαιοσύνης, ισότητας και διάρκειας δεν μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση που όχι μόνο κηρύττει, αλλά κάνει πολιτική πράξη κάθε λέξη του «ιερού ευαγγελίου» του νεοφιλελευθερισμού.

Πριν λοιπόν η κυβέρνηση βυθίσει τη χώρα και τους εργαζόμενους στην Ελλάδα όχι μόνο σε κοινωνική αλλά ταυτόχρονα σε δημοκρατική οπισθοδρόμηση, οφείλουμε να αντιδράσουμε κυρίως οι νέες και οι νέοι εργαζόμενοι.

Σήμερα, τώρα, άμεσα, πρέπει να ενταχθούμε στις συλλογικότητες των εργαζομένων, στα πρωτοβάθμια σωματεία, να πρωταγωνιστήσουμε στους αγώνες για την απόσυρση αντεργατικών διατάξεων που αν περάσουν το δικό μας εργασιακό μέλλον θα υποθηκεύσουν.

Προσωπική μου επιλογή είναι η ένταξη και ενεργό συμμετοχή μου στο Σύλλογο Ιδιωτικών Υπαλλήλων «Η ΕΝΩΣΗ» και στο Παράρτημα Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Έναν πανελλαδικό σύλλογο που μετρά πάνω από 128 χρόνια ζωής, ιδρύθηκε στην Πάτρα το 1893 και σήμερα έχει 36 Παραρτήματα σε όλη τη χώρα. Απευθύνω λοιπόν με τη σειρά μου προσκλητήριο στους νέους και τις νέες της ευρύτερης περιοχής να μην διστάσουν να ενταχθούν στα συνδικάτα και όλοι μαζί να δώσουμε τη δίκη μας μάχη με όρους γενιάς. Να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί: Αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Φτάνει πια! Όχι άλλη εκμετάλλευση και υπονόμευση των δικαιωμάτων και των προσόντων μας!! Κανένας και καμία με βαλίτσα ανά χείρας, έτοιμος και έτοιμη για φυγή στο εξωτερικό!!!