Στην εποχή αυτή, αναρωτιόμαστε αν ποτέ θα υπήρχε η πιθανότητα ο “Τούρκος” να “γκριζάρει” το Αιγαίο, αν οι νεο-ναζί θα έμπαιναν ποτέ στο κοινοβούλιο και αν έμπαιναν πως θα αντιμετωπίζονταν από την πολιτική ηγεσία του τόπου… Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, ήταν ο άνθρωπος – σημείο αναφοράς των ρητορικών ερωτήσεων που κάνουμε πολλές φορές στον ίδιο μας τον εαυτό:

Ανδρέας Παπανδρέου:’Κάθε εξουσία πηγάζει από το λαό, εκφράζει το λαό και υπηρετεί το λαό. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή της δύναμης στη χώρα μας διαρθρώνεται με τρόπο που να αποκλείει την παραβίαση της λαϊκής θέλησης με οποιοδήποτε τρόπο…’’

ΣΤΗΡΙΞΕ ΜΑΣ! KANE “ΚΛΙΚ” Ε Δ Ω ΚΑΙ ΓΙΝΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΣ ΣΤΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ “THESOCIALIST.GR” – ΕΡΧΕΤΑΙ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ! 

Το ΠΑΣΟΚ φέρνει νέο και ριζοσπαστικό αέρα στα πολιτικά πράγματα της χώρας, μπαίνει στην πρώτη μεταπολιτευτική Βουλή το 1974 και επτά χρόνια μετά, ο Ανδρέας Παπανδρέου διακηρύσσοντας «Εδώ και τώρα αλλαγή», ‘’Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία’’ και «Η Ελλάδα στους Έλληνες” κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Το τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία Κοινωνική Απελευθέρωση» συσπειρώνει γύρω του ένα ετερόκλητο φάσμα ψηφοφόρων που θα του δώσουν μια ιστορική νίκη με ποσοστό 48,06%, στις εκλογές της 18^ης Οκτωβρίου 1981.

Έχω το αίσθημα βαριάς ευθύνης, την οποία επωμίζομαι εγώ και οι συνεργάτες μου, για να πραγματώσουμε το έργο της Αλλαγής, γιατί η Αλλαγή σήμερα είναι όρος για την επιβίωση του έθνους, για την ευημερία του λαού μας… Απόψε γιορτάζουμε την νίκη της Αλλαγής ’’ θα πει στο πρώτο μήνυμα μετά την εκλογή του ο Α. Παπανδρέου.

Από το κυβερνητικό του έργο ξεχωρίζουν η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, ο εκδημοκρατισμός του συνδικαλιστικού κινήματος και των Ενόπλων Δυνάμεων, η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του ΑΣΕΠ, η συνταγματική αναθεώρηση του 1985-1986, η οποία παγίωσε το σύστημα κοινοβουλευτικής εξουσίας που ισχύει έως και σήμερα, περιορίζοντας δραστικά τις εξουσίες του Προέδρου. Σημαντικές τομές των κυβερνήσεών του ήταν ακόμη η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, η ψήφος στα 18, η εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος γραφής, οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο όπως η καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων και η απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, η κατάργηση πολλών μεταξικών και μετεμφυλιακών νόμων, όπως του τεντιμποϊσμού και της κατασκοπείας, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, η παραχώρηση άδειας επιστροφής στην Ελλάδα στους πολιτικούς πρόσφυγες του Δημοκρατικού Στρατού. Η αποκατάσταση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας που είχαν υποστεί διώξεις και ταπεινώσεις από το μετεμφυλιακό κράτος και η δημιουργία κράτους  πρόνοιας. Μιλούσε για τη Δημοκρατία, την Παιδεία, την κοινωνική Δικαιοσύνη, την Ειρήνη, την ισότητα, τα προσωπικά δικαιώματα του κάθε πολίτη. Στην εξωτερική πολιτική είχε ως άξονα την ‘’ανεξάρτητη και πολυδιάστατη ελληνική πολιτική’’ καθώς και την εφαρμογή στα Βαλκάνια μιας πάγιας πολιτικής ειρήνης και φιλίας. Προσχώρησε σε ευρύτερα ευρωπαϊκά και διεθνή πλαίσια -απύραυλες ζώνες, Τρίτος Κόσμος, «Πρωτοβουλία των Έξι»-.

Προώθησε στρατηγικές αντιλήψεις και στόχους μακράς πνοής. Οι αντίπαλοί του από τον συντηρητικό και φιλελεύθερο χώρο του καταλογίζουν μεγάλη αύξηση των δημοσίων δαπανών και του δημοσίου χρέους, καθώς και μαξιμαλιστικές μεθόδους στην εξωτερική πολιτική και ‘’απομόνωση της χώρας από τους φυσικούς συμμάχους της’’. Οι αντίπαλοί του της Αριστεράς τον επέκριναν γιατί δεν αποχώρησε από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες, αλλά και για την προσωπολατρεία που τον περιέβαλαν τα πλήθη.

Ταυτίστηκε με τις λέξεις ‘’αλλαγή’’ και ‘’συμμετοχή’’. Τις φράσεις ‘’ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά’’, ‘’mea culpa’’ και ‘’μη πόλεμος’’, ‘’περήφανα γηρατειά’’ αλλά και ‘’τα μπάνια του λαού’’…

Το 1988 ξεσπάει το σκάνδαλο Κοσκωτά, την ίδια χρονιά μεταφέρεται εσπευσμένα στο Χέρφιλντ όπου υποβάλλεται σε εγχείρηση καρδιάς. Η επιστροφή του θα χαρακτηριστεί από το νεύμα που έκανε στη Δήμητρα Λιάνη, στη σκάλα του αεροπλάνου. Θα ακολουθήσει η εκλογική ήττα το 1989, η παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο, η αθώωσή του και η επιστροφή του στην εξουσία το 1993. Για τελευταία φορά. Η επιβαρυμένη υγεία του θα τον οδηγήσει εσπευσμένα τον Νοέμβριο του 1995 στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.

Δύο μήνες αργότερα, Ιανουάριο 1996, παραιτείται από την πρωθυπουργία. ‘’Είναι προφανές, ότι η δική μου αδυναμία αυτής της περιόδου δεν πρέπει να γίνει τροχοπέδη για τη χώρα, την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Έβαλα και βάλαμε πάντα πάνω από όλα, τα συμφέροντα του τόπου και του λαού. Αυτό είναι και τώρα το καθήκον μας’’ αναφέρει στην επιστολή του. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας, συνολικά, δέκα χρόνια.

Ξημερώματα της 23^ης Ιουνίου 1996, μια ταραχώδης ζωή διάρκειας 77 ετών κλείνει τον κύκλο της. Λίγες μόνον ημέρες πριν το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, με αντικείμενο τη διαδοχή του. Ήταν, είπαν τότε, ο τελευταίος αιφνιδιασμός του. Τα βίντεο με τις πράσινες λαοθάλασσες στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, κρατούν ζωντανή στις επόμενες γενιές την εικόνα του Ανδρέα Παπανδρέου. Του πολιτικού, που εξέφραζε τις προσδοκίες των μαζών ανεξάρτητα από πολιτικές καταβολές, ιδεολογικές αφετηρίες και κοινωνικές ομάδες. ‘’Ήταν’’, είπαν, ‘’ο τελευταίος λαϊκός ηγέτης’’.

ΠΗΓΗ:ERT.GR