Bαρουφάκης για το σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη,”Ελλάδα 2.0″: “Ετοιμάζονται να προσθέσουν άλλα 21,7 δις στο χρέος του πτωχευμένου κράτους”

Δήλωση του Γραμματέα του ΜέΡΑ25 Γιάνη Βαρουφάκη

 Πανικόβλητος μπροστά στο τσουνάμι λουκέτων και ανεργίας, ο κ. Μητσοτάκης θριαμβολογεί για τα βουνά νέου χρέους που κομίζει από το Ταμείο Ανάκαμψης

Τον Ιούνιο, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες, ο κ. Μητσοτάκης θριαμβολογούσε για τα 72 δις ευρώ που εξασφάλισε για τη χώρα. Σήμερα αυτά έγιναν «σχεδόν» 60 δις σε διάρκεια εξαετίας. Από αυτά, τα 12,7 δις είναι νέα δάνεια που θα εγγυηθεί το κράτος εκ μέρους μεγάλων εταιρειών, τα 9 δις τα χρωστά το κράτος στην Κομισιόν, ενώ τα υπόλοιπα 28,3 δις είναι χρήματα που (υποτίθεται!) θα δανειστούν οι μεγάλες επιχειρήσεις από μόνες τους για να τα «ρίξουν» στην οικονομία.

Πίσω, λοιπόν, από τα ωραία λόγια για την «Ελλάδα 2.0» και τις παρομοιώσεις με την… Επανάσταση του 21, κρύβεται η πικρή αλήθεια: Ετοιμάζονται να προσθέσουν άλλα 21,7 δις στο χρέος του πτωχευμένου κράτους (του οποίου το χρέος είναι ήδη πάνω από το 210% του ΑΕΠ) και ελπίζουν ότι ο πτωχευμένος ιδιωτικός τομέας (με χρέη ήδη πάνω από το 150% του ΑΕΠ) θα δανειστεί άλλα 28,3 δις.

Πουθενά, βέβαια, δεν αναφέρονται στο καθαρό όφελος από το Ταμείο Ανάκαμψης που θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, 10 δις για την εξαετία – ακριβώς όπως το ΜέΡΑ25 προειδοποιούσε από τον περασμένο Ιούνιο.

Το αστείο είναι ότι η κυβέρνηση παραδέχεται τη γύμνια του «Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης & Ανθεκτικότητας» του κ. Μητσοτάκη εγγράφοντας στον κρατικό προϋπολογισμό του 2021… 2,5 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης – κι αυτό σε μια χρονιά που το κράτος πρέπει να πληρώσει 11,5 δις στους δανειστές και να μπει «μέσα» άλλα 15 δις ώστε να καλύψει τα ελλείμματά του!

Ακόμα και τα φύκια έχουν μεγαλύτερη αξία σε σχέση με τις μεταξωτές κορδέλες που τόσο επιδέξια παρουσίασε σήμερα στο σόου του ο κ. Μητσοτάκης.

Στο μεταξύ, οι πολίτες που αντιμετωπίζουν το νέο τσουνάμι λουκέτων και ανεργίας, ακούν για τα βουνά χρέους που ο κ. Μητσοτάκης θα τους φορτώσει εκ μέρους του «κύκλου» του και οι σκέψεις τους θυμίζουν τον στίχο του Κόλεριτζ:

Νερό, νερό παντού αλλά ούτε μια γουλιά να πιούμε. (*)

(*) Σάμιουελ Τέιλορ Κόλεριτζ, 1834, Η μπαλάντα του γέρου ναυτικού