“Το Δημοκρατικό και Προοδευτικό Μέτωπο θα αγωνιστεί για να μπει τέλος στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα, να μειωθούν οι ανισότητες, να καταστεί μόνιμη η πρόσφατη αύξηση των δαπανών για τις υπηρεσίες υγείας. Απαιτούμε από τις κυβερνήσεις να δείξουν σεβασμό για τα δημόσια αγαθά, να προστατεύσουν και να εγγυηθούν το δικαίωμα στην απασχόληση και την εργασία για όλους τους πολίτες, να εργαστούν για την πράσινη αναδιοργάνωση των οικονομιών και των κοινωνιών μας και, τέλος, για την ενδυνάμωση και την εμβάθυνση του δημοκρατικού και θεσμικού πλαισίου της Ε.Ε.”

H πρωτοβουλία επιδιώκει την εκκίνηση ευρύτατου δημόσιου διαλόγου με την κοινωνία των πολιτών, τις πολιτικές δυνάμεις, τα κοινωνικά κινήματα, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των κρατών-μελών και θα προτείνει ένα πανευρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλαιο.

Ακολουθεί το κείμενο που είναι ανοιχτό σε υπογραφές και θα αποτελέσει τη βάση για τα επόμενα βήματα της πρωτοβουλίας:

«Τα τελευταία δέκα χρόνια ήταν τραυματικά για τους λαούς της Ευρώπης και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Τρεις μείζονος σημασίας κρίσεις: η χρηματοοικονομική, η προσφυγική και, τώρα, αυτή της πανδημίας θέτουν σε κίνδυνο όχι μόνο την ευημερία αλλά κυρίως τους θεσμούς και τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της Ε.Ε. Και οι τρεις εξελίσσονται στο πλαίσιο της συνεχώς αυξανόμενης οικολογικής και κλιματικής κατάστασης ανάγκης. Και στις τρεις περιπτώσεις η αντίδραση των ελίτ ήταν ανεπαρκής, αποσπασματική και αντιφατική. Η έλλειψη αποφασιστικής και οραματικής ηγεσίας υπέσκαψε την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών και οδήγησε στην άνοδο της εθνικολαϊκιστικής, ξενοφοβικής και ευρωσκεπτικιστικής δεξιάς πτέρυγας που έφτασε να απειλεί το μέλλον της Ε.Ε.

Στη χρηματοοικονομική κρίση, ο Νότος υποχρεώθηκε να εφαρμόσει πολιτικές λιτότητας που έπληξαν το κοινωνικό κράτος και τα εργασιακά δικαιώματα, καταρρακώνοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την αποτελεσματικότητα των δημόσιων υπηρεσιών. Στην προσφυγική κρίση, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εγκατέλειψαν την αξία της αλληλεγγύης, επιδιώκοντας την αναβίωση μιας επιθετικής εθνικής κυριαρχίας. Στην πανδημία, τα σύνορα της “Ευρώπης-Φρούριο” γίνονται διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στον Βορρά και στον Νότο, που χωρίζουν ανθρώπους αυτήν τη στιγμή υπαρξιακού κινδύνου και υπονομεύουν τις αξίες και τις ιδέες στις οποίες θεμελιώθηκε η Ευρώπη.

Καθώς τα ευρωπαϊκά κράτη βγαίνουν από τον εγκλεισμό της πανδημίας, είναι η ώρα να επαναδιατυπώσουμε τις ευρωπαϊκές μας αξίες και να δράσουμε με βάση αυτές. Οι κοινωνίες μας αντεπεξήλθαν στην πανδημία κινητοποιώντας τις δημόσιες υπηρεσίες και το κράτος, με τα εθνικά συστήματα υγείας στην πρώτη γραμμή, με αναφορά στην πλούσια παράδοση της αλληλεγγύης, της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του ανθρωπισμού. Πυξίδα μας στον κόσμο μετά την πανδημία πρέπει να είναι η αλληλεγγύη, η προστασία της αξιοπρέπειας όλων, η ισοκατανομή των οφελών και των βαρών στην Ενωση, η αναζωογόνηση της δημοκρατίας.

Για τον σκοπό αυτόν, απευθύνουμε κάλεσμα για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού Δημοκρατικού και Προοδευτικού Μετώπου που θα αναζωογονήσει τις θεμελιακές αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτήν.

Αυτό το μέτωπο θα ξεκινήσει ευρύ δημόσιο διάλογο με την κοινωνία των πολιτών, τις πολιτικές δυνάμεις, τα κοινωνικά κινήματα, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των κρατών-μελών και θα προτείνει ένα νέο, πανευρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλαιο που θα μας οδηγήσει στη νέα εποχή, διασφαλίζοντας ότι μετά την πανδημία το κόστος της ανοικοδόμησης για την προστασία της απασχόλησης και της επιχειρηματικότητας θα κατανεμηθεί δίκαια ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο, ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς.

Το Δημοκρατικό και Προοδευτικό Μέτωπο θα αγωνιστεί για να μπει τέλος στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα, να μειωθούν οι ανισότητες, για να καταστεί μόνιμη η πρόσφατη αύξηση των δαπανών για τις υπηρεσίες υγείας. Απαιτούμε από τις κυβερνήσεις να δείξουν σεβασμό για τα δημόσια αγαθά, να προστατεύσουν και να εγγυηθούν το δικαίωμα στην απασχόληση και την εργασία για όλους τους πολίτες, να εργαστούν για την πράσινη αναδιοργάνωση των οικονομιών και των κοινωνιών μας και, τέλος, για την ενδυνάμωση και την εμβάθυνση του δημοκρατικού και θεσμικού πλαισίου της Ε.Ε.

Χρειαζόμαστε διεύρυνση των εξουσιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υιοθέτηση στενότερης και ενεργού σύνδεσης με τα εθνικά Κοινοβούλια καθώς και ενίσχυση των δράσεων με στόχο τη σύγκλιση ενάντια στον αδιαφανή, “εκτελεστικό φεντεραλισμό” και τον εθνικό απομονωτισμό που εμφανίστηκαν ως αντιπρόταση στα δύσκολα αυτά χρόνια.

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Εάν η Ευρώπη επιστρέψει στις προηγούμενες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές πρακτικές θα υποσκάψει ανεπανόρθωτα το μέλλον της. Η Ευρώπη είτε θα γίνει Δημοκρατική, Προοδευτική, Κοινωνική και Πράσινη, είτε θα πάψει να υπάρχει.

1. Κώστας Δουζίνας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μπίρμπεκ Λονδίνο
2. Ετιέν Μπαλιμπάρ, καθηγητής, Παρίσι
3. Τζοάνα Μπερκ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μπίρμπεκ, Λονδίνο
4. Γιώργος Κατρούγκαλος
5. Σάντος ντε Βοαβεντούρα, Πόρτο
6. Καλυψώ Νικολαΐδη, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
7. Σία Αναγνωστοπούλου
8. Στιβ Σμιθ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
9. Γουέντι Μπράουν, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ
10. Ζεϊνέπ Γκαμπέτι, καθηγήτρια, Κωνσταντινούπολη
11. Αλμπένα Αζμάτοβα, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κεντ
12. Φιόνα Μακμίλαν, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου
13. Λόρεν Κόιλ Ρόζεν, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον
14. Λιν Σεγκάλ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου
15. Τερέζα Πουλάνο, καθηγήτρια Πανεπιστήμιο της Βασιλείας
16. Μισέλ Ριό-Σαρσέ, καθηγήτρια, Παρίσι
17. Ουλρίκε Γκερό, καθηγήτρια στο Εργαστήριο Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας
18. Νικόλας Κομπρίδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο
19. Τζιάκομο Μαραμάο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης III
20. Ελσα Σταματοπούλου, καθηγήτρια, Ηνωμένα Εθνη
21. Ντιόγκο Σαρντίνια, καθηγητής στο Διεθνές Κολέγιο Φιλοσοφίας, Παρίσι
22. Φρίντερ Ζνάφου, καθηγητής Βερολίνο
23. Φιλίπ Εγκρέν, καθηγητής, Παρίσι
24. Λίντα Αλκοφ, καθηγήτρια στο CUNY, Νέα Υόρκη
25. Ρατζίβ Μπαργκάβα, καθηγητής στο Κέντρο για τη Μελέτη Αναπτυσσόμενων Κοινωνιών
26. Τζόσεφ Κάρενς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο
27. Αξελ Μούλερ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Νορθγουέστερν
28. Ιβ Σιντομέ, καθηγητής, Παρίσι
29. Ζεράρ Μπρα, καθηγητής, Παρίσι
30. Μίχαελ Λόι, καθηγητής, Παρίσι
31. Ελένη Βαρίκα, καθηγήτρια, Παρίσι
32. Γκάμπι Τσίμερ, Βερολίνο
33. Αλισον Γουέιρ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο
34. Μίχαλ Κοζλόφσκι, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας
35. Φρίντερ Οτο Βολφ, καθηγητής, Κίελο
36. Μαγνταλένα Ζόλκος, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Γκέτε της Φρανκφούρτης
37. Πατρίς Μανιλιέ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, Παρίσι