Γράφει η Ιωάννα Αλεβίζου για το “The Socialist”

Μια μάνα, όταν χάνει το παιδί της, γίνεται αυτόματα τραγική φιγούρα. Μια μάνα δεν πρέπει ποτέ να χάνει το παιδί της. Στις 7/10, 11:49 π.μ , η Μάγδα Φύσσα – κατ’αρχαιοελληνική χρήση της έννοιας, έφτασε στην πολυπόθητη “κάθαρση”. Και μαζί της, όλη η Ελληνική Κοινωνία!

7 χρόνια από την Δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Ρουπακιά. Τον ΕΝΟΧΟ Ρουπακιά!

7 χρόνια από όταν ένας (ακόμη) νέος έχασε την ζωή του από χέρι φασίστα, από χέρι νεοναζί! Ο Παύλος Φύσσας, εξυψώθηκε στην σφαίρα του “συμβόλου” και εν μια νυκτί, η Χρυσή Αυγή, επίσημα, στα μάτια όλων και σταδιακά στις συνειδήσεις των περισσότερων, από κόμμα, έγινε εγκληματική οργάνωση- αυτό που ήταν πάντα!-

Πεντέμιση χρόνια αργότερα, 453 δικαστήρια, 68 κατηγορούμενη και η Ελληνική Δικαιοσύνη, έδωσε ένα “Γερό μάθημα” σε κάθε νοσταλγό της Χούντας, σε κάθε υμνητή του Χίτλερ, σε κάθε νεοναζί, σε κάθε ακροδεξιό , σε κάθε πολιτικό “σκουπίδι”!

ΕΝΟΧΟΙ! Όλοι τους! Ένοχοι αυτοί που χλεύαζαν την Μάγδα Φύσσα, που από τις 453 δικαστικές “Διαμάχες” δεν έλλειψε ΠΟΤΕ ούτε σε 1! Η Μάγδα Φύσσα δεν επιθύμησε ποτέ να γίνει πολιτικό πρόσωπο – και ας της πρότειναν κάποιοι με δόλο την συμμετοχή σε ψηφοδέλτια και ευρωβουλή-, η Μάγδα Φύσσα είναι προ πάντων όλων ΜΑΝΑ. Μια μάνα που ξέσπασε, πολλές φορές, σε λιγμούς για τον αδικοχαμένο Παύλο της. Μια μάνα που μετά την ανακοίνωση της απόφασης του Δικαστηρίου, ξέσπασε, αυτή τη φορά για το δίκιο του κόσμου όλου, που ήταν δικό της. Απο την αρχή μέχρι το τέλος δικό της. Σήμερα, η απόφαση αυτή είναι δική της, δική μας. Σήμερα, το ξέσπασμα είναι δικό της. Δικό μας. Μα πρώτα απ’όλα, δικό της. 

Τιμή και σεβασμός στην Μάγδα Φύσσα, ένα σύμβολο στον αστερισμό της Δημοκρατίας σε αυτή την χώρα!