Εκλογές ΣΥΡΙΖΑ: Το βάπτισμα του πυρός σε δημοκρατικές διαδικασίες και τα 172 χιλιάδες μέλη

Ολοκληρωθηκαν οι διαδικασίες για την εκλογή προέδρου και μελών κεντρικής πολιτικής επιτροπής στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική συμμαχία. 

Διαδικασίες οι οποίες κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στέφθηκαν από πολύ μεγάλη επιτυχία φέρνοντας τριπλάσια μέλη πλέον των υπαρχόντων στην κομματική δομή μιας παράταξης για πολλοστή φορά ψάχνει τον προσανατολισμό της αλλά και το αφήγημα ένα ξεκάθαρα αφήγημα με αρχή μέση και τέλος που να έχει άμεση επαφή με την πραγματικότητα και δεν έχει μόνο αντί-προσημο.

Πολλοί σπεύδουν να συγκρίνουν τις διαδικασίες με αυτές του ΠΑΣΟΚ το 2004. Λάθος. Το ΠΑΣΟΚ το 2004 αποφάσισε να είναι το πρώτο κόμμα το οποίο θα ανοίξει ουσιαστικά τις πόρτες του στην κοινωνία και δημοκρατικά να εκλέξει Πρόεδρο από την βάση, όχι των μελών, μα των Ελλήνων πολιτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά κόπων και αγκυλώσεων κατάφερε να περάσει την πρόταση Τσίπρα για εκλογή ΚΠΕ και Προέδρου από τα μέλη. Μία άλλη ειδοποιός διαφορά με το τότε, είναι η συμμετοχή. 1 εκατομμύριο το 2004 ψήφισαν για τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, 172 χιλιάδες μέλη για τον Τσίπρα 18 χρόνια αργότερα.

Πάμε και στο τώρα:

Με έξι υποψήφιους σε περίοδο πανδημίας και κοινωνικού εγκλεισμού, 270 χιλιάδες πολίτες ήρθαν και ψήφισαν για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ (πλέον). Σε ένα κόμμα το οποίο σύμφωνα με επίσημες έρευνες και στατιστικά της περιόδου εκείνης κατείχε μόλις ένα 5% με 7% στην καλύτερη της δημοσιότητας σε ΜΜΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και σίγουρα “ριγμένος” όπως όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης – παρόλα ταύτα ισχυρός στην παρουσια του  σε σχέση με όλουε τους υπόλοιπους πλην Μητσοτάκη και ΝΔ-από την μοιρασιά της Μιντιακής πίτας, λίγους μήνες αργότερα, μάζεψε 172 χιλιάδες μέλη, συμπεριλαμβανομένων και των εφήβων από 15 χρονών και πάνω. Αυτό αν θέλουμε, που ίσως δεν είναι  απόλυτα ακριβές και δεν μπορεί να αποτελεί ουσιαστικό πεδίο μελέτης μα σίγουρα συνιστά ένα ποιοτικό χαρακτηριστικό προς ανάλυση, δείχνει την καταβαραθρωση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και σίγουρα της δημοφιλίας ενός Προέδρου που στρογγυλοκάθισε στο προεδρικό γραφείο για 14 χρόνια και συνεχίζει ακάθεκτος.

Στα θετικά προσμετράται βεβαίως η διάθεση ενός καθόλα συντηρητικού κόμματος μέχρι στιγμής στο πλαίσιο της οργάνωσης του και όχι μόνο να ανοίξει τις πόρτες του έστω στη βάση των μελών και να πραγματοποιήσει με δημοκρατικές διαδικασίες εκλογή προέδρου έστω κι αν δεν υπήρχε άλλος υποψήφιος.

Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν σίγουρα αναδιαρθρώσεις στον πολιτικό χώρο που στοιχειοθετεί την κεντροαριστερά και πώς αυτή τη στιγμή αν θέλουμε να μιλάμε ρεαλιστικά ουσιαστικός προοδευτικός πόλος που πρωταγωνιστεί και έχει έρεισμα στην κοινωνία είναι το ΠΑΣΟΚ Κίνημα αλλαγής.