Eσωκομματικές ΚΙΝΑΛ – Ο Γιώργος Παπανδρέου, οι υποψήφιοι, η “προοδευτική διακυβέρνηση”

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χάνει εντελώς το βηματισμό της αλλά και την επαφή της με την κοινωνία. Κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, δεν αντιλαμβάνεται τις προτάσεις της αντιπολίτευσης στο Κοινοβούλιο, το οποίο έχει απαξιώσει πλήρως, ενώ μέσα στο καθημερινό βέρτιγκο της οδηγείται σε αποφάσεις που αναπαράγουν τα αδιέξοδα, βυθίζουν την οικονομία, προκαλούν αστάθεια και κατάθλιψη στη κοινωνία.

Υπάρχει απάντηση σε όλο αυτό. Το ΠΑΣΟΚ.

Αυτή είναι η απάντηση που ψάχνετε, όσο και να προφασιστεί κανείς ιδεολογικές διαφορές και κοινωνικές συναναστροφές, όλους μας ενώνει το ΠΑΣΟΚ. ΝΑΙ και τους “γενίτσαρους” του ΣΥΡΙΖΑ. Ανοίγω μεγάλη κουβέντα τώρα, μα δεν μπορεί να φαντάζεται ο οποιοσδήποτε πως ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ του 4% έγινε εν μια νυχτί κόμμα διακυβέρνησης με 32% ,στα χειρότερά του μάλιστα, καλύπτοντας σε λίγα χρόνια, ένα ιδεολογικό “κενό” που τον χώριζε από το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ; Πιστεύετε δηλαδή πως ήταν τόσο σφοδρό το κίνημα των “αγανακτισμένων” που δημιούργησε νέο πολιτικό ιδεολογικό υπόβαθρο που δεν έχει σχέση με το “Παλιο ΠΑΣΟΚ”; Όποιος θεωρεί κάτι τέτοιο, ίσως να έχει “μαύρα μεσάνυχτα” πολιτικά μιλώντας πάντα, ή αποφάσισε να “στρουνθοκαμηλίσει” απαντώντας με “ό,τι πεις και ένα παραπάνω”- που λένε και τα νήπια για να “επιχειρηματολογήσουν”-

Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν, η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, η μεγαλύτερη ίσως στην σύγχρονη πολιτική μας ιστορία, καθώς γεννήθηκε στην Αριστερά, είδε πως το μέλλον και η προοπτική δημιουργίας ενός σταθερού γίγαντα της πολιτικής στην Ελλάδα, είναι η επέκταση στον χώρο του κέντρου. Έτσι δημιουργήθηκε ο όρος “κεντροαριστερά” άλλωστε. Άρα, το 45% του ΓΑΠ το 2009, δεν “εξαφανίστηκε από προσώπου γης” , απλώς “μεταπήδησε” (κατά κοινή ομολογία) πλειοψηφικά, στο κόμμα της Αριστεράς που είδε την ίδια προοπτική, την σταδιακή επέκταση στον χώρο του κέντρου…

Μια δύσκολη προσέγγιση του πολιτικού χώρου που ονομάζεται κέντρο στην Ελλάδα, μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας την μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ από την “εποχή Ανδρέα” στην “Σημιτική περίοδο”. Τί έγινε τότε, το κέντρο, απέδειξε πως είναι ο χώρος των “κυλιόμενων ψηφοφόρων”. Από το 1996-2004, το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε την χώρα με το “πάθος” του 1981 μα με νέους ιδεολογικούς ορίζοντες. Τους λεγόμενους “Εκσυγχρονιστικούς, ευρωπαϊστικούς” ιδεολογικούς ορίζοντες προσδοκιών. Μια σύγχρονη προσέγγιση του όρου “προοδευτικός”. Προοδευτικός ίσον Ευρωπαϊστής με όρους αλληλεγγύης και οικονομικής εξέλιξης, όπου εξέλιξη ίσον εκσυγχρονισμός. Εκσυγχρονισμός τόσο του κράτους όσο και του αξιακού πυρήνα του ΠΑΣΟΚ της εποχής Σημίτη.

Το ‘Προοδευτικό κέντρο΄, που πολλοί ευαγγελίζονται και σήμερα, είναι αυτό που ταυτίστηκε με το “κλείσιμο του ματιού” του κεντρώου χώρου και στην κεντροδεξιά επέκτασή του. Και εκεί είναι που “χάθηκε η μπάλα”. Με τον ερχομό μάλιστα – με όποιον τρόπο προήλθε- του Ε.Βενιζέλου στην αρχηγία του κόμματος, επιτεύχθηκε η ολοκληρωτική σύγκρουση εσωκομματικά, του κεντροαριστερού μετώπου με την εκσυγχρονιστική κεντρώα ιδεολογία του Σημίτη. Έτσι, η συγκυβέρνηση με την ΝΔ- τον αιώνιο εχθρό- προκάλεσε την εκ των πραγμάτων αποδόμηση του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα, παρατηρούμε τον Μητσοτάκη, να “κλείνει το μάτι” στην ίδια ακριβώς πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ που “έκλεινε το μάτι” ΚΑΙ στην κεντροδεξιά (με προοδευτικούς όρους όχι με νεο-φιλελεύθερους) -δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η πλειονότητα των πρώην “συντρόφων” που ευνοήθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ή τείνουν να ευνοηθούν, ανήκουν σε αυτή την πτέρυγα ακριβώς!

Απόφαση Συνεδρίου.

Το Κίνημα Αλλαγής, στο τελευταίο του Συνέδριο, αποφάσισε, την αυτόνομη και ανεπηρέαστη πορεία του. Αυτό σημαίνει πως το Κίνημα Αλλαγής, με βάση την απόφαση που έλαβαν οι σύνεδροι και η Κ.Ε, δεν θα συνεργαστεί ούτε με την ΝΔ ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί το Κίνημα Αλλαγής, ένα κόμμα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται δημοσκοπικά στο 6-7% να μιλά για “προοδευτική διακυβέρνηση”; Ναι. Υπό συνθήκες.

Βασική αρχή είναι το ξεκάθαρο ιδεολογικό πρόσημο. Το Προοδευτικό πρόσημο που αποτελεί ιδεολογικό dna της μεγάλης Δημοκρατικής παράταξης. Και πάνω σε αυτή την λογική πρέπει να γίνουν, εντός των προκαθορισμένων πλαισίων, οι εσωκομματικές εκλογές. Μια μάχη με βάση τις πολιτικές αρχές και το ιδεολογικό διακύβευμα της επόμενης ημέρας των εκλογών. Αυτό ακριβώς  είχε πει λίγες μέρες πριν και ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Σε συνέχεια, η συνθήκη που αλλάζει τα δεδομένα είναι η απόσυρση για λόγους υγείας της νυν Προέδρου, Φώφης Γεννηματά από την μάχη για την Προεδρία.

Και φυσικά, η επόμενη συνθήκη, έχει όνομα και επίθετο, βαρύ σαν ιστορία: Γιώργος Α.Παπανδρέου.

Είπαμε, η τελευταία “συνθήκη”  έχει ονοματεπώνυμο. Ονοματεπώνυμο, βαρύ σαν ιστορία. Αδιαμφισβήτητα. Ο πρώην Πρωθυπουργός της χώρας, με βάση όλες τις τελευταίες δράσεις και ομιλίες του μα και τις δηλώσεις και συνεντεύξεις του, με ευγενικό τρόπο- όπως πάντα-, “παίρνει το αίμα του πίσω”. Έχει επαληθευθεί το πολιτικό του σχέδιο και οι προτάσεις του προ 10ετίας και ο ίδιος επιβεβαιώνεται κάθε μέρα και δεν διστάζει να το λέει όπου βρεθεί. Και καλά κάνει. Είναι από τους πολιτικούς που χλευάστηκαν, λοιδορήθηκαν και απαξιώθηκαν με τον μεγαλύτερο δυνατό τρόπο στην σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, έχει κάνει ξεκάθαρο σε όλους, πως το κόμμα που μπορεί να τα βάλει με την σύγχρονη Δεξιά του Μητσοτάκη είναι ένα κόμμα απαλλαγμένο από ιδεολογικές παθογένειες και ελικοειδείς κλίκες. Είναι το ΠΑΣΟΚ του αύριο, που μπορεί να πετύχει την “Προοδευτική Διακυβέρνηση” του τόπου. Αυτό σημαίνει πως θα έχουμε αρκετές ζυμώσεις στο πολιτικό τοπίο της χώρας, τα επόμενα χρόνια, αρχής γενομένης με τις -σχεδόν σίγουρες- πρόωρες εκλογές που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική.

Τι σκοπό έχει ο Γιώργος Παπανδρέου

Στο παρασκήνιο, τα τελευταία 24ωρα βρίσκονταν σε εξέλιξη διεργασίες προκειμένου ο Γιώργος Παπανδρέου να πειστεί να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι εισηγήσεις και πιέσεις προέρχονταν από σημαντικό αριθμό στελεχών του κόμματος, που κινούνται δραστήρια προς αυτήν την κατεύθυνση.

Αν και ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει ακόμη ανοίξει τα «χαρτιά» του, γεγονός είναι ότι στοχεύει στο να βρεθεί μια διαφορετική στρατηγική στο κόμμα, ώστε να μην εμφανίσει σημάδια διάλυσης μετά και την πληθώρα των υποψηφιοτήτων. Για το λόγο αυτό άλλωστε υπογραμμίζει την ανάγκη της ενότητας στο κόμμα.

Πάντως, αρκετοί θεωρούν ότι η ηγετική του παρέμβαση έχει ως στόχο να βολιδοσκοπήσει τους υποψήφιους για το κατά πόσο θα αποσύρονταν από την εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση. Δεν αποκλείεται, δε, από τις απαντήσεις που θα λάβει να κριθεί το ενδεχόμενο να βρεθεί ο ίδιος στο προσκήνιο και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Σε αυτήν την περίπτωση, ο Γιώργος Παπανδρέου θα οδηγούσε το ΚΙΝΑΛ προς το Συνέδριο ώστε να αποφασιστούν εκεί οι αναγκαίες αλλαγές και εν συνεχεία να δοθεί το «σήμα» για τις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ.

Ένα δεύτερο σενάριο για την ηχηρή παρέμβαση του Γιώργου Παπανδρέου είναι να προχωρήσει στην ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του και ταυτόχρονα να αποσυρθούν κάποιοι από τους έξι υποψηφίους. Αυτό κρίνεται αναγκαίο, αφενός για να μην ευτελιστεί η διαδικασία, αφετέρου προκειμένου να είναι πιο συμπαγές το κομμάτι που θα τον στηρίξει.

Το τρίτο σενάριο που πάντως δεν φαίνεται να συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες, είναι να περιοριστεί ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο να ηγηθεί μιας πρωτοβουλίας που θα εγγυάται την ενότητα του κόμματος σε αυτές τις δύσκολες ώρες έως ότου διενεργηθούν οι εσωκομματικές εκλογές.