Συνέντευξη: Ευαγγελία Λιακούλη: “Άβουλη και Μοιραία” η Κυβέρνηση Μητσοτάκη – “Νεο-Συριζαϊκός Γεννιτσαρισμος” οι δηλώσεις Ξενογιαννακοπούλου για ΚΙΝΑΛ”

Την συνέντευξη επιμελήθηκε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μπαμπούλης

Η κ. Ευαγγελία Λιακούλη, βουλευτής Λάρισας του Κινήματος Αλλαγής, έδωσε αποκλειστική συνέντευξη στον Δημήτρη Μπαμπούλη και στο ,σάιτ μας, The Socialist, όπου μίλησε για την εσωτερική “κρίση” που πέρασε το Κίνημα Αλλαγής μετά την ψηφοφορία του νομοσχεδίου για τις πορείες, για τις κατηγορίες που θέλουν το Κίνημα Αλλαγής να υιοθετεί μία “αντι-ΣΥΡΙΖΑ” πολιτική αλλά και για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί…

Συνέντευξη: Ευαγγελία Λιακούλη: “Άβουλη και Μοιραία” η Κυβέρνηση Μητσοτάκη – “Νεο-Συριζαϊκός Γεννιτσαρισμος” οι δηλώσεις Ξενογιαννακοπούλoυ για ΚΙΝΑΛ”

Ένα από τα θέματα της επικαιρότητας είναι το νομοσχέδιο για τις πορείες, το οποίο φάνηκε να φέρνει μία μικρή “κρίση” στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής. Με ποιον τρόπο θα καταφέρει το κόμμα να βρει ξανά την ενότητα στο εσωτερικό του, καθώς υπήρχαν και βουλευτές που ζήτησαν την διαγραφή του κ. Καστανίδη και του κ. Παπανδρέου;

Κακά τα ψέματα, το Κίνημα Αλλαγής σε σχέση με το νομοσχέδιο των υπαίθριων συναθροίσεων επέλεξε να μην πέσει ούτε στην παγίδα της «αριστερής κορώνας», ούτε βέβαια και σε αυτήν της δεξιάς αυταρχικότητας. Γιατί επιλέξαμε να είμαστε χρήσιμοι για την κοινωνία κι όχι λαϊκιστές. Συνειδητά επίσης επιλέξαμε τους δύσκολους δρόμους της ευθύνης και της συνέπειας απέναντι στο σύγχρονο κράτος δικαίου που αξιώνει να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα όλων – και των διαδηλωτών και των πολιτών – κι όταν αυτά συγκρούονται, να ρυθμίζονται από θεσμικούς εγγυητές. Κατ’ ουσία, κι αυτό πρέπει να τονιστεί, αλλάξαμε ριζικά το αρχικά αστυνομοκρατούμενο νομοσχέδιο της κυβέρνησης με τις τροπολογίες μας και μοιραία ήμασταν αυτοί που σηκώσαμε το βάρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σε αυτό το καθήκον.
Σε αυτό το πλαίσιο και σε σχέση με το ζήτημα της ενότητας, πιστεύω ότι είναι απολύτως υγιές να υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις μέσα στα κόμματα, και να μην καθίστανται ουσιαστικά «νεκροί», μονολιθικοί οργανισμοί της μίας και μόνο άποψης. Αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους όσοι εντός Κινήματος πρεσβεύουν μια υποτιθέμενα «καθαρή» κι απαλλαγμένη από διαφωνίες στάση των στελεχών μας. Ο πλούτος μας ανέκαθεν βρισκόταν στον πλουραλισμό, στην πολυχρωμία των απόψεων και την σύνθεση. Εξ ορισμού κι εκ φύσεως, το δημοκρατικότατο ΠΑΣΟΚ – και σήμερα το Κίνημα Αλλαγής – ενσωμάτωνε πολλές και διαφορετικές φωνές, που αποτελούσαν και την απαραίτητη εκείνη συνθήκη που μας έδινε δύναμη και πειστικότητα μέσα στην κοινωνία. Αυτή η παρακαταθήκη δεν μπορεί να απεμποληθεί για κανέναν λόγο και χάριν καμίας «ενιαιοποίησης». Αυτό θεωρώ πως θα ήταν πραγματικά καταστροφικό, κι όχι η στιγμιαία διαφοροποίηση δυο μεμονωμένων βουλευτών μας, για ένα και μόνο ζήτημα.

Η κ. Ξενογιαννακοπούλου δήλωσε ότι το Κίνημα Αλλαγής “δείχνει να εγκλωβίζεται σε ένα νέο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο”, υπονοώντας ότι ασκεί περισσότερη κριτική στην αξιωματική αντιπολίτευση, παρά στην κυβέρνηση. Θα ήθελα ένα σχόλιο στην ατάκα αυτή της κ. Ξενογιαννακοπούλου.

Είναι απολύτως κατανοητή κυρίως με ψυχολογικούς όρους η στάση και η «ατάκα» της κ. Ξενογιαννακοπούλου. Κάνοντας ένα νεολογισμό θα την περιέγραφα ως «νέο-συριζαϊκό γενιτσαρισμό». Και δυστυχώς η κ. Ξενογιαννακοπούλου δεν αποτελεί τη μόνη περίπτωση πρώην «συντρόφου», που στρέφεται με τέτοιες ανυπόστατες ρητορείες εναντίον του Κινήματος που της έδωσε εξαρχής πολιτική υπόσταση, καθώς και των ανθρώπων που επέλεξαν να «μείνουν πάντα εδώ» – στην κοιτίδα, στο ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής. Υπάρχει βλέπετε η ανάγκη για μια κατηγορία ανθρώπων, όταν μεταπηδήσουν στη νέα τους σχέση, στη νέα τους δουλειά, στη νέα τους ομάδα, στο νέο τους κόμμα, να θέλουν να δείχνουν «βασιλικότεροι του Βασιλέως». Οι πολίτες όμως, και κυρίως οι κεντρώοι, κεντροαριστεροί, προοδευτικοί πολίτες έχουν μνήμη, και κυρίως έχουν κρίση, ως προς το ποιος λέει τι, σε ποιον χρόνο και με ποιον τρόπο…

Ο Ερντογάν υπέγραψε το προεδρικό διάταγμα μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ενώ εμφανίστηκαν τουρκικά πλοία να ψαρεύουν κοντά στην Μύκονο. Θεωρείτε ότι η κυβερνητική διπλωματία δρα όπως πρέπει απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις;

Από την πρώτη στιγμή έκανα λόγο για ένα εν εξελίξει … δεύτερο μέρος του «Εxpress του Μεσονυχτίου». Κι αυτό γιατί με μια απόφαση διχαστική, αψηφώντας την Ιστορία και προσβάλλοντας την οικουμενική συλλογική μνήμη, την ίδια στιγμή που όλος ο πλανήτης προσπαθεί να αναπτύξει τρόπους συνεργασίας, λόγω της πρωτοφανούς πανδημίας, που υπερβαίνει κάθε εθνικό σύνορο και τις μικρές δυνάμεις της κάθε χώρας, η Τουρκία προχωρά στη μονομερή μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Παράλληλα, κλιμακώνει ολοένα τις προκλήσεις της, τώρα με τα ψαράδικα στη Μύκονο, λίγους μήνες νωρίτερα με το «σπρώξιμο» προσφύγων και μεταναστών στα σύνορά μας, αλλά και άλλες ενέργειες, επιθυμώντας να αλλάξει με όσα εργαλεία διαθέτει το status quo στην περιοχή μας και τα όσα η Συνθήκη της Λωζάνης προβλέπει. Όλα αυτά δημιουργούν νέους αέναους κύκλους έντασης και αντιπαράθεσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και αποδεικνύουν περίτρανα ποιος είναι ο μόνιμος και πραγματικός υπαίτιος που πυροδοτεί την ένταση, ποιος είναι αυτός που δεν σέβεται τις διεθνείς συνθήκες, τους διεθνείς Οργανισμούς, αλλά και την οικουμενικότητα των ιστορικών αρχιτεκτονημάτων.
Παρότι όμως αυτή είναι η θέση μου σε σχέση με τον εξωτερικό παράγοντα που λέγεται Τουρκία, αυτό δεν σημαίνει ότι και η ελληνική κυβέρνηση παίρνει εξολοκλήρου «συγχωροχάρτι». Γιατί στον κατήφορο της ηγεσίας της γειτονικής χώρας, η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει άμεσα και αποφασιστικά, με την παράλληλη ενεργητική αξιοποίηση όλων των διεθνών φίλων και συμμάχων μας, ζητώντας εδώ και τώρα κυρώσεις. Και προς το παρόν δεν έχουμε δει τίποτα άλλο παρά μισόλογα, «αμφιθυμίες» και «ωραιοποιήσεις» της κατάστασης. Όταν βέβαια δεν βλέπουμε ξεκάθαρα βλαπτικές προτάσεις από «εθνικόφρονα» κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές, όπως η προχθεσινή προτροπή για μετατροπή του σπιτιού-μουσείου του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη σε Μνημείο Γενοκτονίας των Ελλήνων… Πραγματικά θα ήταν επίτευγμα αν η ελληνική κυβέρνηση κατάφερνε να συνενώσει σε ένα, ενιαίο μέτωπο τους Κεμαλιστές με τους θεοκράτες του Προέδρου Ερντογάν, που κυριολεκτικά σκοτώνονται μεταξύ τους… Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη λέξη για τα εν λόγω στελέχη της ΝΔ από το «ερασιτέχνες», αλλά και το «άβουλοι και μοιραίοι» για την εν γένει στάση της Κυβέρνησης…

Πρόσφατα είχατε θέσει ερώτημα στην Βουλή προς τον Υπουργό Υγείας για της ελλείψεις σε διοικητικά μέλη στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας. Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο λόγος της καθυστέρησης διορισμού ατόμων από την κυβέρνηση; Πιστεύετε ότι αυτή η αργοπορία διορισμού προκαλεί υπολειτουργία στο Γενικό Νοσοκομείο, μέσα σε μία περίοδο, όπου η σωστή του λειτουργία είναι απαραίτητη όσο ποτέ;

Δυστυχώς, σε διάστημα λίγων μηνών μετρώ ούτε λίγο, ούτε πολύ, επτά κοινοβουλευτικές – κι όχι μόνο – παρεμβάσεις μου για το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας. Μια δομή εντός του αστικού ιστού, απολύτως απαραίτητη για τη διατήρηση ενός κάποιου επιπέδου στις παροχές υγείας των συμπολιτών μου, σε οργανική διασύνδεση με το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας. Μιας δομής ωστόσο που φαίνεται να εγκαταλείπεται σταδιακά από την Κυβέρνηση, μέχρι την τελική απαξίωσή της. Στην πρόσφατη μάλιστα επίκαιρη ερώτησή μου, σε σχέση με τον ορισμό Διοικητή και Διοικητικού Συμβουλίου στο ΓΝΛ και στις υπεκφυγές και τα φληναφήματα της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας θέλησα να δώσω ειλικρινά «χείρα βοηθείας»… Πρότεινα να τους δώσουμε εμείς λίστα ονομάτων προς διορισμό, όπως ακριβώς αυτοί τα θέλουν, προκειμένου να ολοκληρωθούν οι 650 υποθέσεις που βρίσκονται σε εκκρεμότητα στο Νοσοκομείο. Μάλιστα, το προχώρησα ακόμη περισσότερο, λέγοντας πως εδώ έχουμε μια περίπτωση ‘’κραταιού παραγοντισμού’’, όπου η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας είτε δεν μπορεί να τα βρει μεταξύ της, αφού ακόμη γράφει και σβήνει ονόματα ‘’κατάλληλων’’ και ‘’ακατάλληλων’’ στα ‘’τεφτέρια’’ της …ή σκοπίμως επεξεργάζεται σχέδιο να βάλει οριστικό λουκέτο, όπως άλλωστε είχε αφήσει να εννοηθεί σε ανύποπτο χρόνο, ο Υπουργός Υγείας, κ. Κικίλιας, λίγους μήνες πριν την πανδημία και μόνο λόγω των υγειονομικών εξελίξεων υπαναχώρησε. Από τα δυο αυτά ενδεχόμενα, ειλικρινά, δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο…
Ο θεσσαλικός κάμπος δέχτηκε, πρόσφατα, για ακόμη μία φορά , μεγάλα πλήγματα από φυσικές καταστροφές με αποτέλεσμα να καταστρέψει μεγάλες εκτάσεις και σοδειές αγροτών και καλλιεργητών της περιοχής.

Κρίνετε ως επαρκή την έκτακτη ενίσχυση του ΕΛΓΑ με 35 εκατομμύρια ευρώ για την αποζημίωση των αγροτών που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός; Πιστεύετε ότι χρειάζονται μόνιμα μέτρα στήριξης του προβληματικού πρωτογενούς τομέα στην χώρα μας, ώστε να εξασφαλιστεί η καλύτερη λειτουργία του;

Άλλος ένας τομέας για τον οποίο κυριολεκτικά έχω αναλάβει μια ιδιότυπη κοινοβουλευτική «σταυροφορία». Απανωτές ερωτήσεις μου στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, τοποθετήσεις μου στην Ολομέλεια της Βουλής και το motto παραμένει ένα: «Αλλάξτε ΤΩΡΑ, τον Κανονισμό του ΕΛΓΑ». Έναν Οργανισμό ο οποίος δεν κάνει τα τελευταία χρόνια τίποτα άλλο από το να δίνει «μάχες χαρακωμάτων» με τους κάθε λογής γεωργούς και κτηνοτρόφους, επιδιώκοντας να μην τους αποζημιώσει. Ένας πεπαλαιωμένος Οργανισμός που αδυνατεί να αντιληφθεί τις νέες καλλιεργητικές συνθήκες και τις επισφάλειές τους και απλώς …υπάρχει.
Και το μέλημα της κυβέρνησης δεν θα έπρεπε να είναι μονάχα αυτό. Μέλημά της θα έπρεπε να είναι η με κάθε τρόπο μόνιμη διασφάλιση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας με την επίσπευση ειδικών προγραμμάτων για τον πρωτογενή τομέα, με προκαταβολές ενισχύσεων και εισοδηματικές ενισχύσεις για αγρότες και κτηνοτρόφους. Επιπλέον, τα 150 εκ. ευρώ εθνικών πόρων που δόθηκαν στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δεν αντισταθμίζουν σε καμία περίπτωση την πολλαπλή ζημιά που έχουν υποστεί κλάδοι όπως τα κηπευτικά, η κτηνοτροφία, η αλιεία και οι ιχθυοκαλλιέργειες, ενώ από τους κρατικούς πόρους 10 δις για την εμπροσθοβαρή εκτέλεση του ΕΠΑ (Εθνικού Προγράμματος Ανάπτυξης 2021-2025) διατίθενται στον πρωτογενή τομέα μόλις 28 εκ. ευρώ ήτοι ποσοστό 0,28% των πόρων του προγράμματος. Στο πλαίσιο αυτό, εξαγγέλθηκε επίσης οικονομική ενίσχυση έως 5.000 ευρώ για κάθε πληττόμενο αγρότη και έως 50.000 ευρώ για κάθε αγροτική επιχείρηση, χωρίς όμως να εξειδικευτούν τα κριτήρια που θα προσδιοριστούν, δηλαδή για το εάν πρόκειται για δάνειο ή μελλοντική δέσμευση πόρων του de minimis. Αλλά και για τα δάνεια με μηδενικό επιτόκιο που περιλαμβάνονται στο σχέδιο της κυβέρνησης για την ενίσχυση του αγροτικού τομέα, δεν ξέρει κανένας με ποιες προϋποθέσεις θα χορηγηθούν. Δεν θα μου φανεί έτσι απίθανο αν η κυβέρνηση καταφέρει στον αγροτοδιατροφικό τομέα κάτι περισσότερο από «μια τρύπα στο νερό». Πρόκειται για έναν θρίαμβο της αποσπασματικότητας, κάτι που ωστόσο δεν αξίζει στους Έλληνες και τις Ελληνίδες αγρότες κι αγρότισσες.