Ομιλία Γιώργου Καμίνη στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας προς τον κ. Σταϊκούρα:

Πράγματι, είναι μόλις η τέταρτη φορά στη Μεταπολίτευση που κατατίθεται πρόταση δυσπιστίας σε βάρος Υπουργού και όχι σε βάρος ολόκληρης της Κυβέρνησης. Και αυτό είναι αξιοπερίεργο, γιατί εδώ πρόκειται για ένα νομοσχέδιο το οποίο δεν είναι απλώς έργο του κ. Σταϊκούρα, αλλά είναι απαρχής μέχρι τέλους έργο ολόκληρης της Κυβέρνησης.

Είτε πρόκειται λοιπόν, για έναν ελιγμό τακτικό του κ. Τσίπρα τον οποίο δεν καταλαβαίνουμε είτε πρόκειται για ένα πασιφανέστατο λάθος, γιατί δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να συσπειρώνει τη Νέα Δημοκρατία.

Πρόκειται όμως, για μια διαδικασία που είναι και εκτός τόπου και χρόνου. Συσπειρώνει, ενδεχομένως, κάποια κομματικά ακροατήρια, την ίδια στιγμή, όμως, αφήνει αδιάφορο το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας. Γιατί έχουμε, κυρίες και κύριοι, έξαρση της πανδημίας, χιλιάδες κρούσματα, ένα σύστημα υγείας που αγγίζει τα όρια της αντοχής του, επιχειρήσεις στα πρόθυρα κλεισίματος και μία κοινωνία προπάντων της οποίας οι αντοχές έχουν μειωθεί σε μία περίοδο που φαίνεται πως η ύφεση θα αγγίξει διψήφιο ποσοστό το τρέχον έτος.

Η Κυβέρνηση δεν δέχθηκε να γίνει ουσιαστικός διάλογος. Απόρριψε την πρόταση του Κινήματος Αλλαγής για σύσταση διακομματικής επιτροπής και δεν συστήθηκε ούτε καν νομοπαρασκευαστική επιτροπή. Το σύνολο των παραγωγικών φορέων, τους οποίους θεωρητικά ωφελεί το νομοθέτημα, εξέφρασαν διαφωνίες. Και αυτοί για τους οποίους υποτίθεται ότι μάλλον δεν θα τους βοηθήσει, δηλαδή οι τράπεζες και τα funds, συμφωνούν.

Έναν και πλέον χρόνο από τις εκλογές όχι μόνο δεν έχει δημιουργήσει η Κυβέρνηση αναπτυξιακό σοκ στην οικονομία, αλλά η χώρα βυθίζεται ξανά σε κρίση. Είναι ενδεικτικό ότι από το Ταμείο Επιχειρηματικής Χρηματοδότησης και από το Ταμείο Εγγυοδοσίας της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας χρηματοδοτήθηκαν μόλις 18.500 επιχειρήσεις σε σύνολο 710.000 επιχειρήσεων. Σχεδόν το ένα τρίτο αυτής της χρηματοδότησης πήγε σε επιχειρήσεις με τζίρο άνω των 50 εκατομμυρίων ευρώ. Οι επιχειρήσεις αυτές είναι μόλις το 1,3% αυτών που δανειοδοτήθηκαν. Ταυτόχρονα η χώρα δανείζεται με επιτόκιο μόλις πάνω από το 1% ενώ η πλειονότητα των 710.000 ελληνικών επιχειρήσεων δεν τολμά να περάσει ούτε έξω από τις τράπεζες.

Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα δημοκρατίας, γιατί οι τράπεζες όλα αυτά τα χρόνια χρηματοδοτήθηκαν αφειδώς με χρήματα των φορολογουμένων και με δανειακές δεσμεύσεις της χώρας και δεν επιτρέπεται σήμερα να μην επιστρέφουν αυτήν τη στήριξη στην κοινωνία και να διαβάζουμε σε δημοσιεύματα ότι γίνονται γενναίες περικοπές της τάξης ακόμα και του 90% σε λίγους και εκλεκτούς.

Είναι φανερό ότι η Κυβέρνηση βαδίζει χωρίς σχέδιο και στους τομείς στους οποίους έχω την ευθύνη αυτό γίνεται μέρα με τη μέρα ολοένα και πιο φανερό. Το επιτελικό κράτος δεν μπορεί αυτήν τη στιγμή να βρει το ουσιαστικό νούμερο δύο της Χρυσής Αυγής, τον κ. Παππά. Πού είναι ο κ. Παππάς; Αυτό είναι ένα θέμα κύρους για την Ελληνική Αστυνομία, είναι ένα βαρύ πλήγμα στη δημοκρατία μας το ότι ο άνθρωπος αυτός έχει διαφύγει.

Στο προσφυγικό η φωτιά στη Μόρια αποκάλυψε πως χιλιάδες άνθρωποι είχαν εγκαταλείψει σε προγενέστερο, άγνωστο χρόνο τη Λέσβο χωρίς έγκριση, αλλά οι δαπάνες για τη σίτιση συνεχίζονταν κανονικά. Είναι σκάνδαλο και διοικητικό και οικονομικό.

Και σήμερα με ερώτηση που κατέθεσα αποκαλύπτω ένα άλλο σκάνδαλο με ΜΚΟ η οποία χρηματοδοτείται με 1,2 εκατομμύρια ευρώ, μια ΜΚΟ η οποία προέκυψε από το πουθενά από μία αυτοδιοικητική παράταξη που υποστηρίχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία στον Δήμο Αγίου Δημητρίου. Είχε επικεφαλής ως νόμιμη αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία έναν κύριο ακροδεξιό, πέρασε από το γραφείο του κ. Σαμαρά, πέρασε μετά επικεφαλής από το γραφείο τύπου του κ. Φαήλου Κρανιδιώτη. Σήμερα είναι σε άλλο ακροδεξιό κόμμα. Και η εταιρεία που ίδρυσε αυτός ο άνθρωπος με οβιδιακές μεταμορφώσεις εμφανίζεται σε ΜΚΟ η οποία χρηματοδοτείται για το Πρόγραμμα ESTIA του προσφυγικού.

Ο κ. Σταϊκούρας διέπραξε ένα μεγάλο ολίσθημα. Είπε ότι το ΠΑΣΟΚ έβαλε τη χώρα στα μνημόνια, λες και δεν γνωρίζει, οποίος έχει στοιχειώδη κρίση σε αυτήν τη χώρα, ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια: και ειδικά η κρίση την οποία δημιούργησε η Νέα Δημοκρατία, η παράταξη του κ. Σταϊκούρα.

Την περίοδο 2004-2009 ο κύριος Καραμανλής παρέλαβε ένα χρέος 193 δισεκατομμύριων και το παρέδωσε 301 δισεκατομμύρια, αύξηση που διαμορφώθηκε μέσα σε μόλις τρία χρόνια. Δεν θα ξεχάσω ούτε τις αρχές του 2009, όπου μας μιλούσαν για έλλειμα 2% και τελικά βγήκε 15,6%. Όταν έγινε ρεζίλι η χώρα σε όλη την οικουμένη.

Μα, έχει συναίσθηση ο κύριος Σταϊκούρας σε ποιους απευθύνεται; Μιλάνε τώρα όλοι για τον νόμο Κατσέλη: ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ τον κράτησε τόσα χρόνια ενώ τον είχε τότε καταψηφίσει.  Όλοι σήμερα ακούμε να τον επαινούν.

Όταν μιλάμε για νόμο Κατσέλη ή για νόμο Ραγκούση για τη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» ή για νόμο Λοβέρδου για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση ή για τον Εισαγγελέα Διαφθοράς ως νόμο Παπακωνσταντίνου κλπ, αδικούμε το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ήταν νόμοι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου.

Κάποτε πρέπει να αναγνωριστεί η προσφορά αυτής της κυβέρνησης στη χώρα, όταν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης βρισκόντουσαν στις πλατείες με τους αγανακτισμένους και όταν, στη συνέχεια, οι επικεφαλής τους υπέγραψαν διαδοχικά ο ένας μετά τον άλλον μνημόνια.

Σήμερα είναι, λοιπόν, που πρέπει να νοηματοδοτήσουμε εκ νέου την πολιτική, να ξεκινήσουμε από τα βασικά: Το πρώτο απ’ όλα είναι η αλήθεια, η ιστορική αλήθεια, η ιστορική αυτογνωσία ώστε να έχουμε έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και μια εθνική συνεννόηση στα μεγάλα ζητήματα. Γι’ αυτό άλλωστε έχουμε ζητήσει και ως Κίνημα Αλλαγής την σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών. Όμως, για την Αντιπολίτευση φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι ο κ. Σταϊκούρας.

Για εμάς το πρόβλημα είναι η συνολική κυβερνητική πολιτική, γιατί πια φαίνονται τα αδιέξοδα όσο και αν η Κυβέρνηση και τα φιλικά προς αυτήν μέσα ενημέρωσης, που περισσεύουν, προσπαθούν το εξωραΐσουν.