Άρθρο Απόστολου Πόντα στο “Kαρφί”, Γραμματέα Τομέα Ανάπτυξης & Επενδύσεων του Κινήματος Αλλαγής:

«Η Ανάγκη για έναν Σύγχρονο, Αστικό Σοσιαλισμό»

Μετά από σχεδόν πέντε 10ετίες εφαρμοστικής εμπειρίας της Μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας και ακόμα τόσες εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, έχει πλέον γεννηθεί η ανάγκη του επαναπροσδιορισμού των ιδεολογικών κοιτίδων που τρέφουν τη  σύγχρονη Δημοκρατία των Θεσμών.

Αν θελήσουμε να προσδιορίσουμε ένα κρίσιμο σημείο καμπής της μετεξέλιξης της σύγχρονης Δημοκρατίας και της ώριμης Θεσμικά Πολιτείας, αυτό θα το τοποθετούσαμε στα μέσα της 10ετίας του ’90. Εκείνη ήταν η εποχή του ξεσπάσματος μίας «βουβής Επανάστασης», που σε επίπεδο κοινωνικού θορύβου πέρασε κάτω από τα ραντάρ των συλλογικών κινημάτων, με την οποία Επανάσταση γκρεμίστηκαν τα ταξικά τείχη της κοινωνίας. Ξεπεράστηκαν, δηλαδή, τα πολιτικά «ταμπού» και γεφυρώθηκαν οι ταξικές ανισότητες, κυρίως σε θέματα βιοτικού επιπέδου. Τότε ήταν που απέκτησε το δικαίωμα η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών να καταναλώνει ομοειδώς και όχι αναλογικά τα προϊόντα παραγωγής, να επωφελείται και καθέτως, πέρα από οριζοντίως, των ευεργετημάτων και των δικαιωμάτων της Θεσμικής Δημοκρατίας, αλλά και να ονειρεύεται και να διεκδικεί ένα μέλλον, το οποίο για πρώτη φορά θα μπορούσε να απέχει πολύ από το Σημείο Εκκινήσεώς του: την ταξική του καταγωγή.

Δυστυχώς, στις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, «ετσιθελικά» και «δημαγωγικά» διαχειρίστηκε το αποτέλεσμα αυτής της ποιοτικής επανάστασης ο Νεοφιλελευθερισμός.  Λεηλάτησε και κούρσεψε αυτήν την κοινωνική εξισορρόπηση, καθώς προπαγάνδισε μία δήθεν επικράτηση του Καπιταλισμού (όπως ο ίδιος ο Νεοφιλελευθερισμός αντιλαμβάνεται) έναντι του Σοσιαλισμού. Αυτή η καταχρηστική ερμηνεία και η στρέβλωση της αλήθειας έγινε κατά βάση με ευθύνη των ίδιων των Σοσιαλιστών. 

Ακόμα και σήμερα, όλοι όσοι προσδιορίζονται ως «Καθοδηγητές Σοσιαλιστές» (οι λεγόμενοι Προοδευτικοί πόλοι) βολοδέρνουν σε μία μελαγχολική πολιτική μελωδία, η οποία αναμασά συνεχώς «φασόν» αναφορές σε παλαιοσοσιαλιστικά ιδεολογήματα και χωρίς κανένα λόγο και αιτία  αυτοπροσδιορίζονται ως εχθροί της «πολλαπλασιαστικής οικονομίας» και των «αγορών» όπως χαρακτηριστικά λένε. Παραγνωρίζουν βέβαια οι ίδιοι αυτοί δήθεν «καθοδηγητές» το γεγονός πως η πλειοψηφία των ανθρώπων (σε ποσοστό πάνω από 70%) που διαχειρίζονται τις «αγορές» στο Δυτικό κόσμο, είναι γόνοι μικροαστών ή αστών χαμηλής τάξης ή ακόμα και εργατών και αγροτών, δηλαδή τέως προλετάριοι. Δεν αντιλαμβάνονται αυτοί οι δήθεν «καθηγητές» πως οι μεγαλύτεροι influencers της Διεθνούς Οικονομίας, ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, μιλούν ανοιχτά και μετ’ επιτάσεως για την «αξία του Κράτους» και του «Σύγχρονου Δημόσιου Τομέα», και πως βασικό στοιχείο υψηλού δείκτη βιοτικού επιπέδου είναι οι σύγχρονες και αποδοτικές υποδομές του Δημοσίου. 

Ξεχνούν οι σύντροφοι αυτοί πως στη σύγχρονη ψηφιακή κοινωνία και οικονομία, σύγχρονοι νέοι πολίτες από όλον τον κόσμο ως μονάδες ή ως μικρές ομάδες μπορούν να γίνουν επιχειρηματίες, να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες των «αγορών» και να αποθεώσουν τις αρχές της Μοντέρνας Οικονομίας, παράγοντας «υπεραξίες» και όχι «αξίες». Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι πολίτες, είναι άνθρωποι που δεν είναι Συντηρητικοί, Νεοφιλελεύθεροι, που δεν είναι θιασώτες ενός ανάλγητου Σκοταδιστικού Καπιταλισμού. 

Είναι σύγχρονοι προοδευτικοί πολίτες που απαιτούν και δεν ζητούν απλά ίσες ευκαιρίες για όλους, που δεν υποτάσσονται σε παραδοσιακές, ταξικές διακρίσεις, που θέλουν να διεκδικήσουν  μέσα από τη δουλειά τους όσο περισσότερο μπορούν για τους ίδιους και για τις οικογένειές τους και που δεν ανταλλάσουν με τη σοβαροφάνεια του Νεοφιλελευθερισμού τη σοβαρότητα του Προοδευτισμού. Είναι η πιο καθαρή φωνή του σύγχρονου Σοσιαλισμού. Είναι άνθρωποι χωρίς παρωπίδες. Είναι άνθρωποι δημιουργικοί. Είναι άνθρωποι που επιλέγουν τη συνεννόηση από τη «χωρίς αιτία» διαμάχη. Είναι οι πολίτες που αντιστέκονται για να  προστατεύσουν την πολιτική τους ταυτότητα από το να συμβιβαστούν σιωπώντας για να μην διαταράξουν το «savoir vivre» του παλαιοαστισμού. Είναι σύγχρονοι Ευρωπαίοι, είναι σύγχρονοι πολίτες του κόσμου, σύγχρονοι Έλληνες που περιμένουν να ακούσουν, να ακολουθήσουν και να υποστηρίξουν ένα επίκαιρο Μανιφέστο Αστικού Σοσιαλισμού. Είναι πολίτες που δεν αντιπροσωπεύονται και δεν ολοκληρώνονται ούτε μέσω του Αλέξη Τσίπρα, ούτε μέσω του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι αυτοί που πρέπει να συστρατεύσουμε και να εκφράσουμε εμείς ως Κίνημα Αλλαγής.