Joe Biden-Ο μακρύς δρόμος για τη Προεδρία  – Γράφει ο Ταρνάρης Γιάννης

Joe Biden-Ο μακρύς δρόμος για τη Προεδρία  – Γράφει ο Ταρνάρης Γιάννης -Μέλος της Νέας Γενιάς του Κινήματος Αλλαγής -Χημικός Μηχανικός ΕΜΠ

Όταν πριν από 9 μήνες ξεκίνησε επίσημα η κούρσα για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, σχεδόν τίποτα δεν προμήνυε ότι ο Τζο Μπάιντεν θα έφτανε μια ανάσα από την Προεδρία. Ο αγώνας δρόμου για το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος ξεκίνησε με τον γερουσιαστή του Βερμόντ, Μπέρνι Σάντερς σε θέση οδηγού και τον άσημο μέχρι πρότινος δήμαρχο μιας μικρής πόλης στην Ιντιάνα, τον Πιτ Μπούτιτζατζ, σε νέο και ανερχόμενο αστέρι του χώρου. 

Από εκείνο το βράδυ μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει πολλά. Το Δημοκρατικό κόμμα και η ηγεσία του, θεωρώντας τον Μπέρνι Σάντερς ως έναν άκρως ριζοσπαστικό και «υπερβολικά αριστερό» υποψήφιο που δεν θα μπορούσε ποτέ κατά τη γνώμη τους να κερδίσει τον Τραμπ, αναγκάστηκε να συσπειρωθεί γύρω από τον 77χρονο πρώην Αντιπρόεδρο. Έναν άνθρωπο με τεράστια εμπειρία στην αμερικανική πολιτική σκηνή, πλην όμως αρκετά «φθαρμένο» και χωρίς ένα πειστικό αφήγημα για το μέλλον, διαμορφώνοντας μια υποψηφιότητα που θα μπορούσε χωρίς υπερβολή κανείς, να τη χαρακτηρίσει αδιάφορη.  

Καθοριστικό ρόλο για τη διαφαινόμενη εκλογή του Μπάιντεν, έπαιξε βέβαια και η έξαρση της πανδημίας του Covid-19. Η τυχοδιωκτική αντιμετώπισή της από τον Τραμπ και η περιφρόνησή του στο επιστημονικό προσωπικό που έκρουε των κώδωνα του κινδύνου, οδήγησε σε εκατομμύρια κρούσματα και σχεδόν 200.000 νεκρούς από τη νόσο στις ΗΠΑ, και όπως ήταν λογικό εξελίχθηκε στο Νο1 όπλο της καμπάνιας Μπάιντεν. Ίσως όμως ακόμα πιο βοηθητικό για τη καμπάνια να ήταν το γεγονός πως η πανδημία μετέφερε τις καμπάνιες των δύο υποψηφίων στο Διαδίκτυο, στερώντας από τον Τραμπ ένα από τα πιο δυνατά «χαρτιά» του: την αξιοζήλευτη πράγματι επαφή του με τους ψηφοφόρους του καθώς επίσης και την «ανεξέλεγκτη» έκθεση του επιρρεπή σε γκάφες Μπάιντεν στο κοινό.  

Πέρα από αυτά, ο Μπάιντεν χρειάστηκε να επιστρατεύσει και να θέσει ως σημείο αναφοράς της προεκλογικής του εκστρατείας τον πρώην Πρόεδρο Ομπάμα, χρειάστηκε το ξέσπασμα του κινήματος Black Lives Matter εναντίον της φυλετικής βίας και κατ’ επέκταση και του ίδιου του Τραμπ, καθώς επίσης και τη μεγαλύτερη συμμετοχή από ποτέ των Αμερικανών στην εκλογική διαδικασία (τόσο στις κάλπες, όσο και με την επιστολική ψήφο), ώστε να κερδίσει πολύ οριακά έναν από τους πλέον αντιδημοφιλείς Προέδρους της σύγχρονης ιστορίας. 

Και αν ο δρόμος του Μπάιντεν προς τον Λευκό Οίκο πέρασε από σαράντα κύματα, η θητεία του προδιαγράφεται ακόμα πιο δύσκολη. Η αποστολή του δεν περιορίζεται απλά στο να αντιμετωπίσει την πανδημία, να εξαλείψει τη φυλετική και αστυνομική βία ή ακόμα και να αποκαταστήσει το γόητρο των ΗΠΑ στο παγκόσμιο γεωπολιτικό γίγνεσθαι, αλλά επιβάλλεται να στοχεύσει στην αποκατάσταση της σχέσης των Αμερικανών με το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς. Θα πρέπει με λίγα λόγια να γίνει ο Πρόεδρος που θα θυσιάσει την προσωπική του προβολή προς όφελος του αξιώματός του. Και αυτό διότι η «δαμόκλειος σπάθη» μιας δεύτερης θητείας Τραμπ μοιάζει αρκετά πιθανό να κρέμεται ξανά απειλητικά…