Mανώλης Χριστοδουλάκης: “Το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της εκπαίδευσης δεν μπορεί να αλλάζει κάθε δύο και τρία χρόνια”

ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

ΜΑΝΩΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

ΣΤΟΝ Τ/Σ ΜEGA ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ MEGA» ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΝΙΚΗΤΑ ΚΟΡΩΝΑΚΗ, ΣΤΕΛΛΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΜΠΑΓΙΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

Για το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης και τις αλλαγές στην εκπαίδευση:

Εμείς χθες στη Βουλή, κάναμε λόγο για μια ακόμα χαμένη ευκαιρία, γιατί αντί για την αναγκαία μεταρρύθμιση που προφανώς χρειάζεται ο χώρος της εκπαίδευσης, ειδικά στην εποχή της ψηφιακής επανάστασης που θα μπορούσε να ενισχύσει την προοπτική ίσων ευκαιριών για όλους τους νέους, την καινοτομία και το ανοιχτό πνεύμα, η κυβέρνηση κάνει ακριβώς το αντίθετο, αναδιαμορφώνοντας ξανά μόνο το σύστημα διοίκησης της εκπαίδευσης και προωθώντας ένα αφυκτικό και αυταρχικό πλαίσιο διοίκησης. 

Τα στελέχη της εκπαίδευσης πολλαπλασιάζονται και μάλιστα επιλέγονται με κομματικό έλεγχο,  είδαμε να εισάγονται νέοι όροι διοικητικού υπερσυγκεντρωτισμού, είδαμε να αίρεται ο συλλογικός ρόλος των συλλόγων διδασκόντων, και μάλιστα με την προτεινομένη διαμόρφωση των Σχολικών Συμβουλίων φαίνεται πως το σχολείο δεν έχει καν, πλέον, την ευθύνη της λειτουργίας και των αποφάσεων του.

Σε όλα αυτά ταχθήκαμε απέναντι. Βάλαμε όμως έναν μεγάλο αστερίσκο. Γιατί όταν λέμε, ότι είμαστε υπέρ της αξιολόγησης το εννοούμε και στην πράξη. Εμείς όμως πάμε και ένα βήμα παραπέρα, και όταν μιλάμε για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, μαζί με αυτό θέτουμε και την ανάγκη για αξιολόγηση των δομών, των προγραμμάτων και των στελεχών της εκπαίδευσης, με στόχο να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα αξιολόγησης που θα στοχεύει στο να βελτιωθεί συνολικά η σχολική λειτουργία.

Το πρόβλημα είναι ότι το χθεσινό νομοσχέδιο ήταν απλά άλλο ένα κερασάκι στην τούρτα της απαξίωσης του δημόσιου σχολείου και της δημόσιας εκπαίδευσης. Είδαμε, ότι δεν υπήρχε κανένα ουσιαστικό μέτρο για να μείνουν ανοιχτά τα σχολεία,  η κυβέρνηση ανακοίνωνε απλά το άνοιγμα και το κλείσιμο τους δημιουργώντας τεράστιες ανισότητες και μαθησιακά «κενά». Επέστρεψαν αναχρονιστικές αντιλήψεις όπως η επαναφορά της αναγραφής της διαγωγής των μαθητών στα απολυτήρια. Είδαμε ότι με την αυταρχική αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών τα Υπηρεσιακά Συμβούλια λειτουργούν χωρίς τη συμμετοχή των εκλεγμένων εκπροσώπων τους. Και το πιο σημαντικό είναι ότι εξίσωσαν τα πτυχία των Κολλεγίων με τα Πανεπιστήμια και τα Πολυτεχνεία, υποβάθμισαν την επαγγελματική  εκπαίδευση και με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής άφησαν 20.000 μαθητές εκτός πανεπιστημίων. Δημιούργησαν έτσι μια τεχνητή πελατεία στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τεράστιες στρεβλώσεις που αφορούν ακόμα και τους αριστούχους, που μπορεί να πετύχουν σε πιο υψηλόβαθμες σχολές από αυτή της επιλογής τους, και τελικά όχι σε αυτήν.

Εμείς λοιπόν προτείνουμε, άμεση αναστολή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής για φέτος. Και θέσαμε και στην Βουλή την πρόταση μας για το Εθνικό Ενιαίο Απολυτήριο, το οποίο ουσιαστικά διευρύνει το εύρος του ελέγχου και της αξιολόγησης του μαθητή και στην Β’ Λυκείου, αποσύρει τον χαρακτήρα του εξεταστικού κέντρου από την Γ’ Λυκείου, και δίνει τη δυνατότητα στα Πανεπιστήμια να καθορίζουν τα κριτήρια εισαγωγής των μαθητών σε κάθε μία από τις σχολές και τα τμήματα τους.

Τέλος, το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της εκπαίδευσης δεν μπορεί να αλλάζει κάθε δύο και τρία χρόνια, ανάλογα με τις επιλογές και αποφάσεις της κάθε κυβέρνησης. Πρέπει να υπάρχει μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, ο οποίος προϋποθέτει ουσιαστικό διάλογο και κοινοβουλευτικά, αλλά και με την εκπαιδευτική κοινότητα, και τη διεκδίκηση ευρύτερων συναινέσεων ώστε να καταλήγει σε μοντέλα κοινά αποδεκτά από όλους.