Άρθρο του Γιώργου Μπουλμπασάκου, Μέλους Πολιτικού Συμβουλίου Κινήματος Αλλαγής στην «Εφημερίδα των Συντακτών»:

Το ζητούμενο δεν είναι να πούμε πότε είχαμε κυβέρνηση της Αριστεράς στη χώρα μας, αλλά πότε στην ουσία ασκήθηκαν αριστερές πολιτικές που υπηρέτησαν τους πολίτες και την κοινωνία.

KANE “ΚΛΙΚ” ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΓΙΝΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΣ ΣΤΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ “THESOCIALIST.GR” ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ 1ο ΤΕΥΧΟΣ -ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 κατόρθωσε να καβαλήσει το κύμα του λαϊκισμού που διέτρεχε την ελληνική κοινωνία τότε και ανήλθε στην εξουσία. Διαπραγματεύθηκε το τρίτο μνημόνιο και παρά τις παλινωδίες βρέθηκε στην σωστή όχθη της ιστορίας. Η χώρα παρέμεινε στο ευρώ, με κόστος όμως- λόγω της ανερμάτιστης πολιτικής του- ένα ταμείο που υποθήκευσε την περιουσία της χώρας για 99 χρόνια.

Προτίμησε να συγκυβερνήσει με την Ακροδεξιά των ΑΝ.ΕΛΛ παρά να απευθύνει πρόταση στο Ποτάμι και στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Ο Βούλγαρης δίνει μία εξήγηση για αυτό.

Χειρίστηκε το μεγάλο πρόβλημα των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών με σχετική επιτυχία. Το αίσχος της Μόριας αμαυρώνει την εικόνα αλλά και άλλοι πολλοί δεν θα το απέφευγαν.

Χειρίσθηκε με απαράδεκτο τρόπο θεσμούς και δεν ξεχνάει με κάθε ευκαιρία το ‘’εμείς και οι άλλοι’’

Η υπογραφή της συνθήκης των Πρεσπών παρά τις εύλογες ενστάσεις  λειτουργεί θετικά για τη χώρα.

Η εργαλειοποίηση για το εσωτερικό και για το εξωτερικό μέτωπο στέρησε την δυνατότητα μιας καλύτερης  συμφωνίας.

Έχοντας να αντιμετωπίσει μία σκληρή οικονομική κατάσταση προτίμησε να πάρει μέτρα που ανακούφισαν προσωρινά τους οικονομικά αδύναμους, αλλά έθιξαν  τα μεσαία στρώματα και την προσπάθεια για οικονομική ανάταξη της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ την μόνη νομοθετική προοδευτική πρωτοβουλία που πήρε σε αυτή τη διακυβέρνηση ήταν της αναγνώρισης ταυτότητας φύλου, συμφώνου συμβίωσης και ιθαγένειας στη δεύτερη γενιά μεταναστών

Άς δούμε τώρα πώς μετασχημάτισε την χώρα η πρώτη φορά Αριστερά το 1981

Το ΠΑΣΟΚ το 1981 κυβέρνησε μία χώρα που είχε βγει από μια επταετή δικτατορία, μία επταετή διακυβέρνηση της ΝΔ και την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας αποσυνάγωγη της δημόσιας και κρατικής μηχανής.

Ο λαικισμός του ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, στη διάρκεια της διακυβέρνησης μεταφράστηκε σε Μεσογειακά  Ολοκληρωμένα Προγράμματα  (ΜΟΠ) και σε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με μεγάλες διεθνείς πρωτοβουλίες.

Η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης έκλεισε μια μεγάλη χαίνουσα πληγή στην ελληνική κοινωνία.

Η καθιέρωση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής, η γνωστή ΑΤΑ, στήριξε τους εργαζόμενους και την εργασία.

Στο διάστημα αυτό έχουμε την θέσπιση του πολιτικού γάμου και την αναγνώριση των δικαιωμάτων της γυναίκας .

Η  δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας ήταν η μεγάλη εμβληματική μεταρρύθμιση.Τώρα οι πάντες το αναγνωρίζουν .

Φυσικά πολλοί, και εγώ μαζί, μπορούν να μιλήσουν για το πελατειακό κράτος που δομήθηκε και για τα φαινόμενα διαφθοράς που υπήρξαν τότε.Στο τέλος της ημέρας όμως, μετράει το ισοζύγιο. Όσοι αμφιβάλλουν για το θετικό, ο δημόσιος διάλογος είναι μπροστά μας .Γι αυτούς που έχουν ενστάσεις για την ‘’αριστεροσύνη’’του ΠΑΣΟΚ,θυμίζω μία δήλωση του Λεωνίδα Κύρκου το 2001.

“Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα αριστερό κόμμα και ο Συνασπισμός πρέπει να σταματήσει να κανοναρχεί κουνώντας το δάχτυλο δίκην εισαγγελέως προς το ΠΑΣΟΚ”. Το σημαντικό όμως είναι τι λέει κάθε φορά ο λαός. Το 1985 ψήφισε συνέχιση της Αλλαγής, ενώ το 2019 απαλλαγή από μία κακή διακυβέρνηση.

Η λαική ετυμηγορία δικαιώνει  πολιτικές και κρίνει  συμπεριφορές.

Και τελικά έκρινε’’ ότι το μοντέλο διακυβέρνησης με βασικά προτάγματα στο δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση, στη γνώση, στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην ατομική δημιουργία, στην αειφορία και στην ισοπολιτεία, όπως λέει ο Κώστας Σκανδαλίδης στο βιβλίο του “Κυβερνώσα Αριστερά” έγιναν πράξη σ’ αυτήν την κυβέρνηση.’’

Το Κίνημα Αλλαγής ενσωματώνοντας τις καλύτερες παραδόσεις του μεγάλου λαϊκού κινήματος του ΠΑΣΟΚ και της Ανανεωτικής Αριστεράς ανταποκρίνεται στη μεγάλη πρόκληση να συνεχίσει αυτή την πορεία.