Nίκος Νυφούδης: Το πρώτο «όχι» στα πριγκιπικά «θέλω»

Μα μπορεί ένα αποτέλεσμα εκλογών ενός σωματείου εργαζομένων να προβλέψει το αποτέλεσμα εκλογών στο οποίο συμμετέχει ο γενικός πληθυσμός και μάλιστα έναν χρόνο μετά; Και όμως ίσως να μπορεί.

Θα πρέπει βέβαια να περιμένουμε 11 μήνες προκειμένου να επαληθεύσουμε την πρόβλεψή μας. Θα πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες δημοτικές εκλογές προκειμένου να δούμε αν οι πρόσφατες εκλογές στο Σωματείο Εργαζομένων του Δήμου Θεσσαλονίκης προέβλεψαν σωστά την έξοδο του κ. Ζέρβα από τον δημαρχιακό θρόνο.

Ναι, θρόνο. Γιατί ως τέτοιο εκλαμβάνει τη θέση του αιρετού ο σημερινός Δήμαρχος Θεσσαλονίκης.

Στις εκλογές του Σωματείου Εργαζομένων δικαιώθηκαν όσοι από το 2019 αντιστέκονται. Αντιστέκονται στην επιστροφή του ανανεωμένου καθεστώτος Παπαγεωργόπουλου και Λεμούσια. Αντιστέκονται στα πριγκιπικά «θέλω» του μεγάλου ενοίκου του τρίτου ορόφου. Αντιστέκονται στις απειλές, στους εκβιασμούς από τυχάρπαστους που απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη του «θρόνου». Το αποτέλεσμα της κάλπης έστειλε μήνυμα. Ήταν η πρώτη επίσημη ήττα για το «καθεστώς».

Τώρα είναι η ώρα να προετοιμάσουμε την οριστική ήττα του. Να προετοιμάσουμε την ημέρα που θα φέρει ξανά φρέσκο αέρα όχι μόνο εντός του δημαρχιακού μεγάρου, αλλά και σε ολόκληρη την πόλη. Τον αέρα μιας Προοδευτικής Συμμαχίας. Είμαστε πολλοί εκείνοι που επιζητούμε μια άλλη νοοτροπία διακυβέρνησης. Που να ακούει τους πολίτες της, που να μην μέμφεται τις αντίθετες φωνές, που να συνομιλεί δημιουργικά με όποιον διαμαρτύρεται, που να μην του φοράει την εύκολη ταμπέλα του «γκρινιάρη», του «ιδιοτελή» ή του «κακόβουλου». Που σέβεται τους αντιπάλους της και φυσικά ό,τι άφησαν οι προηγούμενες διοικήσεις. Που δεν έχει εμμονές με τον προηγούμενο δήμαρχο, αλλά βλέπει μόνο μπροστά. Γιατί αυτό ενδιαφέρει τους πολίτες. Να χτίζεις το αύριο και να μην κολλάς στο χθες θέλοντας να το κοντύνεις για να περάσεις από πάνω. Να πείθεις ότι μπορείς να περάσεις πάνω από έναν ψηλό πήχη. Όχι να δείχνεις τη μετριότητά σου κατεβάζοντας τον πήχη προς τα κάτω.

Η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη την Προοδευτική Συμμαχία.

Την συμπόρευση όλων αυτών που ξέρουν και μπορούν να πείσουν τους πολίτες ότι δεν χάθηκαν τα πάντα από το 2019. Υπάρχει ακόμα η ελπίδα να συνεχιστεί το έργο της διοίκησης Μπουτάρη. Μιας διοίκησης που άλλαξε την εικόνα της Θεσσαλονίκης μας. Μιας ομάδας ανθρώπων που διοίκησε μακριά από κομματικές παρωπίδες και πρωθυπουργικές επιταγές. Που είχε δική της θέση και άποψη και δεν αρκούνταν στο ρόλο ενός κυβερνητικού φερέφωνου. Που είχε το μέγεθος να προσελκύσει τη στήριξη Πρωθυπουργών και όχι να κάνει τεμενάδες για να την λάβει.

Η Θεσσαλονίκη και κάθε σύγχρονη πόλη έχει την ανάγκη ανθρώπων με ανοιχτό μυαλό, με ανοιχτή καρδιά, με αυτοπεποίθηση. Όχι ανθρώπων που περιχαρακώνονται, που μεμψιμοιρούν, που φοβούνται. Ας βρούμε το κουράγιο να αρνηθούμε τη γκρίζα συνήθεια και τη μικρότητα των ανθρώπων που από παράδοση ή από τύχη μας κυβερνούν. Είναι ευκολότερο από όσο νομίζουμε.