Παναγιώτης Βλάχος: Να γκρεμίσουμε την Δεξιά – Ομιλία στο συνέδριο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ

Διανύσαμε μαζί, νέοι και κυριως οι παλαιότεροι έναν έντονο ιστορικό κύκλο. Από τα ηλιόλουστα χρόνια της μεταπολίτευσης στα μαρμαρένια αλώνια μιας κρίσης που πλήγωσε τους κοινωνικούς μας συμμάχους και εξαέρωσε τον πολιτικό μας χώρο. 

Χρειάστηκε σχεδόν μια δεκαετία. Με επίπονες πολιτικές αποφάσεις, πατριωτική στάση, ενώτικό πνεύμα, επιμονή στον προγραμματικό λόγο και αντίσταση στις σειρήνες του λαϊκισμού, για να μπορέσει ξανα το ΠΑΣΟΚ να σταθεί όρθιο, περήφανο και να αναβαπτιστεί απο το γεννήτορά του: το λαό και μόνο το λαό. Ούτε από έξωθεν συμφέροντα, ούτε από διάφορους οικονομικούς κύκλους. 

Και σε αυτήν την προσπάθεια της τελευταίας δεκαετίας, χρωστάμε όλοι στον Γιώργο Παπανδρέου, τον Βαγγέλη Βενιζέλο, και βέβαια την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά που κράτησε το ΠΑΣΟΚ όρθιο, άντεξε σε επιθέσεις, στη δημαγωγία, στην επίμονη και συστηματική προσπάθεια της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των χορηγών τους, να διαλύσουν την παράταξη με την μεγαλύτερη προσφορά στον τόπο. 

Και ερχόμαστε σήμερα εδώ, κουβαλώντας τη σοφία, την εμπειρία, αλλά και τις πληγές της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά και την ελπίδα, τον ενθουσιασμό και την προοπτική που δίνουν τα εκατοντάδες νέα και χαρούμενα πρόσωπα των νέων που βλέπουμε στις εξέδρες. 

Τα χαμόγελα που μας φωτίζουν σαν μια νεα ιδρυτικη στιγμή, όπως είπε ο Πέτρος Ευθυμίου, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν και το βάρος της ευθύνης που επωμιζόμαστε όλοι μαζί να κάνουμε ξανά το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή. 

Όχι μόνο με το αναμφισβήτητο αξιακο και ιστορικό μας βάθος, αλλά με την ορμή των ιδεών, την αξιοπιστία των προτάσεων, το κύρος των προσώπων, αλλά και κάτι ακόμη μεγαλύτερο. Την επιστροφή της πολιτικής, των συμβόλων της αλλά και της δυνατότητάς της να αλλάζει τον κόσμο προς το καλύτερο. 

Γιατί κανείς μας δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι η σύγκρουση της γαλάζιας κανονικότητας με την κόκκινη δημαγωγία δεν έχει τίποτα να προσφέρει σε μια κοινωνία που πορεύεται ευάλωτη, γερασμένη, φτωχότερη σε ένα περιβάλλον διαδοχικών και σύνθετων κρίσεων. 

Προσπάθησαν και προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι διαχωριστικές γραμμές έχουν χαθεί. Ότι αρκεί η τεχνοκρατική επάρκεια ή ακόμη χειρότερα, η επίκληση μιας απολίτικης κανονικότητας, η δημιουργία μπαμπούλα στα αριστερά, η οικειοποίηση των πολιτικών μας ή ακόμη και η μεταγραφή πρώην στελεχών μας, για να κρύψει η Δεξιά την ιστορική της σχέση με τη διαχειριστικη ανικανότητα, την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, στην διαφάνεια, στα δημόσια αγαθά, στον πλουραλισμό της ενημέρωσης. 

Την ώρα που οι τράπεζες ανοίγουν για λίγους. Που η φτώχεια σε βρίσκει ανεξάρτητα αν έχεις δουλειά ή όχι. Που τα ενοίκια είναι στο θεό, οι συντάξεις δε μπορούν να συντηρούν οικογενειακούς προϋπολογισμούς.  Που το λεφτόδεντρο ξεφυτρώνει κάθε λίγο και λιγάκι, και χαρίζεται στον παρασιτισμό και σε λίγους και ισχυρούς.  Την ώρα που οι υπερωρίες πληρώνονται με ρεπό και το νέο κεφαλαιουχικό σύστημα στην επικουρική ασφάλιση στήθηκε στην πλάτη των νέων. Την ώρα που αυτοί που θησαυρίζουν από την ενεργειακή φτώχεια των άλλων, καλύπτονται πίσω από νέα επιδόματα και ημίμετρα. 

Την ώρα που δεν προλαβαίνουμε τις δημοσκοπησεις, τα λιβανίσματα στην πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, την προσπάθεια να ποδηγετήσουν την πολιτική μας στρατηγική φορτώνοντάς μας την ευθύνη μια μελλοντικής δήθεν ακυβέρνησίας, αφού και οι πέτρες ξέρουν ότι η αυτοδυναμία έχει κουνήσει το μαντήλι στον κ. Μητσοτάκη από καιρό. 

Μην έχετε αμφιβολία συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι το σημερινό κατεστημένο δεν θέλει και δεν επιθυμεί την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ. Βολεύεται στον κοντό δικομματισμό, βολεύεται στις κοκορομαχίες Μητσοτάκη-Τσίπρα, βολεύεται στο μοίρασμα της πίτας και κάνει ο,τι μπορεί να μας φορέσει το κοστούμι του συμπληρώματος, να κοντύνει το μπόι μας, να ανακόψει την πορεία μας. 

Μην έχετε όμως και την παραμικρή αμφιβολία, ότι η απάντηση στα σενάριά τους είμαστε όλοι εμείς. Που σήμερα εδώ συζητάμε πολιτικά, αντί να είμαστε άβουλοι χειροκροτητές του ηγέτη, όπως είδαμε στα συνέδρια των δύο άλλων. 

Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ότι η μόνη αξιακά συνεπής και πολιτικά επιβεβλημένη επιλογή του Κινήματός μας είναι αυτό που είπε ο Πρόεδρός μας ο Νίκος ο Ανδρουλάκης. Μια πλατιά προοδευτική συμμαχία, ένα κάλεσμα στις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, αριστεράς, του κέντρου, της οικολογίας να γίνουμε μια γροθιά, ένα λαϊκό κίνημα που θα ρίξει τη Δεξιά, τη μεταλλαγμένη Δεξιά και θα επαναφέρει την ελπίδα, το χαμόγελο αλλά και το δικαίωμα κάθε Έλληνα, νέου και μεγάλου στην αξιοπρέπεια, στο δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή. 

Πάμε λοιπόν μαζί να μεγαλώσουμε το Κίνημά μας. Να το συνδέσουμε με τον ηλεκτρισμό μιας κοινωνίας που πάλλεται και αναζητά οξυγόνο. Αυτή η σπουδαία αξιακή και πολιτική μετάγγιση, αυτή η σκυτάλη από τη γενιά του Πολυτεχνείου στη γενιά των κρίσεων που ξεκίνησε το Δεκέμβρη και παίρνει σήμερα σάρκα και οστά στο Κίνημά μας, είναι η εγγύηση ότι η ελπίδα ανατέλλει για την πολυπόθητη Αλλαγή.  Καλους μας Αγώνες.