Παύλος Χρηστίδης: Το ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ ως εκφραστής των προταγμάτων της σοσιαλδημοκρατίας

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Εμείς δεν πονταραμε ποτέ στο διχασμό. Ισα ισα ήταν η δική μας Παράταξη εκείνη που πάντοτε ιστορικά υπηρέτησε την εθνική και λαϊκή ενότητα, έκανε πράξη την κοινωνική δικαιοσύνη και ισορροπία , χωρίς διαχωρισμούς. 

Σήμερα, η κυρίαρχη αντίληψη είναι πως όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο. Η αντίληψη πως όλοι κοιτούν την πάρτη τους, τα μικροσυμφέροντα τους, πως όποιος κάνει πολιτική είναι είτε εκλεκτός, είτε υπηρέτης συμφερόντων. 

Δεν είμαστε όμως φίλες και φίλοι. Χθες η αίθουσα γέμισε ακόμη μια φορά από καθημερινούς ανθρώπους, που στηρίζουν τις ελπίδες τους ξανά στο ΠΑΣΟΚ. Καθημερινούς ανθρώπους που δεν αντέχουν άλλο τις αδικίες, τις ανισότητες, την αδιαφάνεια, την αναξιοκρατία.   

Εμείς, οι καθημερινοί, βιωματικοί σοσιαλδημοκράτες θέλουμε ένα κόμμα και μια πατρίδα που είναι

• ανοιχτή, εξωστρεφής, ισχυρή, χωρίς πολιτικαντισμούς και μαυρογυαλούρους. 

Κάνουμε πολιτική, γιατί είμαστε ενεργοί πολίτες και είμαστε με την πολιτική σε μια εποχή απαξίωσής της. Γιατί γνωρίζουμε καλά ότι η απαξίωση της πολιτικής λειτουργίας, των κομμάτων και των πολιτικών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε απολυταρχία. Ο διάλογος, η αντιπαράθεση επιχειρημάτων και ιδεών σφυρηλατούν την Δημοκρατία και την κάνουν ανθεκτική απέναντι σε οποιονδήποτε επιβουλεύεται μια εξουσία χωρίς αντίλογο, μια εξουσία χωρίς ελέγχους. Ο ισχυρισμός ότι έχουν καταργηθεί ή πρέπει να καταργηθούν οι διαχωρισμοί μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, είναι όχι μόνο ανιστόρητος αλλά και επικίνδυνος. 

Οι συγκρούσεις μας πρέπει να αφορούν την κοινωνική πρόοδο. Και  προοδευτικό σήμερα ό,τι μειώνει τις ανισότητες. Οι ανισότητες δημιουργούν κοινωνικές εντάσεις και αποτελούν τροχοπέδη στην πρόοδο. Η μεγάλη άνθιση του σοσιαλισμού στην Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα, είναι αυτή που διαφοροποίησε την ήπειρό μας από την νεοφιλελευθέρη πολιτική που ακολουθήθηκε στις ΗΠΑ. Μια πολιτική με τέτοιο βάθος ρατσιστικών, φυλετικών, σεξιστικών, οικονομικών και κοινωνικών διακρίσεων, που ακόμα και σήμερα σκάνε σαν πυώδη αποστήματα, όπως, για παράδειγμα, έγινε με όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του GeorgeFloyd. Η σοσιαλδημοκρατία είναι αυτή που μπορεί να διαχειριστεί δίκαια το πρόβλημα των ανισοτήτων. 

Οι ανισότητες είναι προϊόν ενός ελαττωματικού και εκμεταλλευτικού οικονομικού συστήματος, το οποίο έχει τις τις ρίζες του στη νεοφιλελεύθερη οικονομία και στην άλωση της πολιτικής από τις ελίτ. Η ανισότητα σημαίνει ότι περισσότεροι άνθρωποι είναι άρρωστοι, λιγότεροι μορφωμένοι και λιγότεροι ζουν ευτυχισμένες, αξιοπρεπείς ζωές. Η ανισότητα δηλητηριάζει την πολιτική, οδηγώντας στον εξτρεμισμό και τον ρατσισμό. Υπονομεύει την τον αγώνα για την εξάλειψη της φτώχειας. Αφήνει πολύ περισσότερους ανθρώπους να ζουν με φόβο και πολύ λιγότερους με ελπίδα. 

Η πανδημία εστίασε έναν μεγάλο μεγεθυντικό φακό πάνω από το πρόβλημα της ανισότητας. Κατά της διάρκειά της οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι κι οι φτωχοί φτωχότεροι. Το βιώσαμε, άλλωστε, και στην Ελλάδα με την κυβέρνηση να ανοίγει τις στρόφιγγες με αδιαφάνεια και ατελείωτες απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους, χρησιμοποιώντας την πανδημία ως μια φτηνή δικαιολογία. Δεν είναι τυχαίο ότι παρά το χρήμα που ξοδεύτηκε – μιλάμε για μια πανδημία κυβερνητικής απληστίας παράλληλα με την υγειονομική – οι δείκτες κατατάσσουν τη χώρα μας στις τελευταίες ευρωπαϊκές θέσεις, σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της πανδημίας. 

Ακούμε την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη μα επαίρεται ότι είναι προοδευτική γιατί κάνει μεταρρυθμίσεις. Όχι κ. Μητσοτάκη! Οι μεταρρυθμίσεις έχουν πρόσημο. Δεν είναι κάθε μεταρρύθμιση προοδευτική. Προοδευτική μεταρρύθμιση ήταν το ΕΣΥ – το δημόσιο σύστημα υγείας του Γιώργου Γεννηματά που έκανε την πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα προσιτή με αξιοπρέπεια για κάθε Έλληνα πολίτη. Δεν είναι προοδευτική μεταρρύθμιση η ενίσχυση των ιδιωτικών μονάδων υγείας, την περίοδο της πανδημίας που οι γιατροί κι οι νοσηλευτές στα δημόσια νοσοκομεία σήκωναν όλο το βάρος της πανδημίας. Στη σοσιαλδημοκρατία η κυβέρνηση αντί να επιδιορθώνει, δηλαδή να παρεμβαίνει μόνο αφού έχει ήδη γίνει η ζημιά, φροντίζει να προλαμβάνει. Να προετοιμάζεται λαμβάνοντας μέτρα εκ των προτέρων για την προστασία από τους κινδύνους. Αυτό που ο νεοφιλελεθερισμός το θεωρεί παρεμβατικό εμείς το θεωρούμε προστασία (του πολίτη, του αδύναμου, του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζωής). 

Εμείς, στο ΠΑΣΟΚ- Κίνημα είμαστε το κόμμα της διαφάνειας, της συμμετοχής της ανοιχτότητας και της αποκέντρωσης. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας κάναμε πράξη την ανοιχτότητα παντού, φτιάξαμε τη Διαύγεια, δημιουργήσαμε μηχανισμούς λογοδοσίας και δώσαμε παντού δυνατότητες στον πολίτη να συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων που τον αφορούν. Και συνεχίζουμε να το κάνουμε. Μόνο έτσι θα σπάσουμε τα πελατειακά δίκτυα που τόσο πολύ έχουν ταλαιπωρήσει και ταλαιπωρούν την χώρα μας. Γιατί αν δεν είσαι στο τραπέζι είσαι στο μενού. Ο κ. Μητσοτάκης έχει μόνο ένα στενό κύκλο στο τραπέζι των αποφάσεων – το επιτελικό κράτος ή τη «Μαξίμου Α.Ε.» – κι αδιαφορεί (ή φοβάται;) την αυτοδιοίκηση, την αποκέντρωση, την γνώμη και την οργάνωση των πολλών. 

Εμείς πιστεύουμε στην συμμετοχή. Συμμετοχή παντού, σε κόμματα και κινήματα, σε συλλόγους και σωματεία, σε παρατάξεις και οργανώσεις, όπου χτυπά η καρδιά της κοινωνίας, προκειμένου ο χτύπος να γίνει σύγχρονος και ελκυστικός και να αντανακλά δράση και δυναμισμό. Δεν απαξιώνουμε τον συνδικαλισμό αλλά αγωνιζόμαστε ώστε αυτός να γίνει πιο αποτελεσματικός και σύγχρονος στις διεκδικήσεις του. 

Μιλάω για συμμετοχή και συλλογικότητες και θυμάμαι τους παππούδες μας που πριν από 100 ακριβώς χρόνια, έφυγαν από τη γη της Ιωνίας, κυνηγημένοι και πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Μέσα σε όλα τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετώπιζαν είχαν ένα σταθερό σημείο αναφοράς στην νέα τους πατρίδα: τους συλλόγους Μικρασιατών που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια σε κάθε γειτονιά της Αθήνας, σε κάθε μέρος της Ελλάδας που υποδέχτηκε πρόσφυγες. Ήταν αυτοί οι σύλλογοι – πολλοί είναι ακμαίοι μέχρι σήμερα – που όχι μόνο διατήρησαν την μνήμη ζωντανή, αλλά έχτισαν μια νέα ταυτότητα στους ξενιτεμένους. Έδωσαν στις Μικρασιάτισσες γιαγιάδες και στους παππούδες μας το σθένος που μόνο η συμμετοχή σε μια ομάδα ανθρώπων με κοινά προβλήματα, κοινές προσδοκίες, δυσκολίες αλλά και όνειρα, μπορεί να δώσει. Μέσα στους συλλόγους δημιουργούνται κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των μελών, συγκροτούνται ταυτότητες και αναπτύσσονται ισχυρά αισθήματα αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης. Γιατί, παρά την περί του αντιθέτου διαβεβαίωση της κας Θάτσερ, η οποία είχε πει ότι «κοινωνία δεν υπάρχει – μόνο άτομα», η ιστορία αποδεικνύει ότι κοινωνία υπάρχει. Και είναι δυνατή.Κοινωνία είναι οι συνάψεις που δημιουργούνται μεταξύ των ανθρώπων που μοιράζονται κοινά νοήματα. Είναι ο εγκέφαλος της ανθρώπινης ιστορίας, που εξασκείται και δυναμώνει και παράγει νέες ιδέες, όσο περισσότερο οι άνθρωποι βγαίνουμε από το ατομικό μας κουκούλι και μετέχουμε στο συλλογικό. Και ναι, το αίτημα για Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας είναι σήμερα επίκαιρο, γιατί είναι δίκαιο.

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στο συνέδριό μας, έχοντας να αναμετρηθούμε με μια μεγάλη προκληση. Μετά από την εναλλαγή στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ συνειδητοποιούμε  όλοι οι δημοκράτες πολίτες, ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί είναι εμπόδιο για τον ΣΥΡΙΖΑ και φέουδο για την ΝΔ. Εμείς που σηκώσαμε το βάρος της χώρας σε δύσκολους καιρούς, γνωρίζουμε καλά ότι η διχαστική πολιτική που ακολουθούν τόσο η ΝΔ όσο κι ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσδοκούν σε εκλογικά κέρδη στρέφοντας τον έναν Έλληνα εναντίον του άλλου, είναι όχι μόνο αδιέξοδη, αλλά και επικίνδυνη. Η τακτική ενός διαρκούς «κατηγορώ», η τακτική του «οφθαλμός αντί οφθαλμού» αφήνει όλο τον κόσμο τυφλό στο τέλος. 

Είμαστε, λοιπόν εδώ για να μιλήσουμε για τα σύγχρονα προβλήματα του καθημερινού ανθρώπου και συλλογικά να διαμορφώσουμε λύσεις. 

Κοινωνική ανισότητα και οικονομική δυσπραγία, ειδικά των νέων. Η Ελλάδα καταγράφει το θλιβερό ρεκόρ να είναι πρώτη στην ανεργία των νέων με το ποσοστό των νέων ανέργων να φτάνει στο 31,4%. Κι αυτό συμβαίνει όταν το ποσοστό των ανέργων είναι 13,3% στην Ελλάδα, δηλαδή μεταξύ των ανέργων οι περισσότεροι είναι νέοι. Tο αφορολόγητο της γονικής παροχής για μεταβιβάσεις αξίας ως και 1.6 εκατομμύρια ευρώ και η μείωση του ΕΝΦΙΑ για ακίνητα αξίας άνω των 250.000 ευρώ είναι εξαιρετικές διευκολύνσεις για τους φίλους των κυβερνώντων, τους πλούσιους. Οι έμμεσοι φόροι είναι αυτοί που θα έπρεπε να μειωθούν αν ήθελαν να βοηθήσουν τους υπόλοιπους, δεδομένου και του πληθωρισμού που καλπάζει.

1. Οι νέοι είναι αποκλεισμένο ιαπό την αγορά κατοικίας. Ο αποκλεισμός των νέων από τη δυνατότητα αγοράς κατοικίας τους στερεί μια σημαντική μορφή συσσώρευσης πλούτου και μπορεί να δημιουργήσει στρεβλώσεις σε σημαντικές αποφάσεις τους, όπως είναι η δημιουργία οικογένειας και η απόκτηση παιδιών, με μακροχρόνιες δημογραφικές και οικονομικές επιπτώσεις. Νέες τάσεις και δεδομένα, όπως ο υπερτουρισμός και η εξάπλωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης, αλλά και οι διαρκείς μετακινήσεις πληθυσμών, δημιουργούν νέες καταστάσεις και πλαίσια για τους κατοίκους πολλών περιοχών στον κόσμο. Είναι λοιπόν επιβεβλημένος ο σχεδιασμός νέων πολιτικών για την προστασία των ευάλωτων ομάδων και τη διαφύλαξη του δικαιώματος όλων στη στέγη.
2. Γυναίκες: Οι γυναίκες να αποτελούν την πλειοψηφία των ανέργων ανάμεσα στα δυο φύλα σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ (63,61%). Μάλιστα οι περισσότερες είναι μακροχρόνια άνεργες (>12 μήνες), σε αντίθεση με τους ανέργους άνδρες όπου η πλειοψηφία είναι άνεργοι λιγότερο από 12 μήνες. Ανάμεσα στα πολλά που έχουμε ακόμη να κάνουμε για μια δίκαιη κοινωνία, είναι να ρίξουμε τα όποια εμπόδια υπάρχουν για την ισότιμη ένταξη των γυναικών στην εργασία. Η χρονιά που πέρασε έδωσε φωνή σε πολλές γυναίκες μέσα από το κίνημα #metoo. Αυτό το κίνημα πρέπει να παραμείνει ζωντανό κι εμείς ως σοσιαλδημοκράτες πρέπει να στηρίξουμε κάθε γυναίκα που βρίσκει τη δύναμη να βγει από μια κακοποιητική σχέση. Η έμφυλη βία, άλλωστε, δεν καταρρακώνει μόνο την αξιοπρέπεια και διαταράσσει την ιδιωτική ζωή των θυμάτων, αλλά έχει αντίκτυπο τόσο στην επαγγελματική τους ζωή όσο και στην οικονομία της χώρας. Με βάση μελέτες αποδεικνύεται ότι η βια κατά των γυναικών κοστίζει και μάλιστα ακριβά. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το κόστος της βίας κατά των γυναικών κάθε χρόνο αγγίζει τα 226 δισεκατομμύρια ευρώ και εκτιμάται ότι το κόστος αυτό κυμαίνεται μεταξύ 1-2% του ετήσιου ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι η έμφυλη βία κοστίζει στην Ελλάδα μεταξύ 1,5-3,5δισ. Το Κίνημά μας έχει καταθέσει προτάσεις και πρέπει να συνεχίσουμε να πρωτοστατούμε σε αυτή τη συζήτηση. Μια συζήτηση που πρώτο το ΠΑΣΟΚ άνοιξε στην Ελλάδα με το ρηξικέλευθο για την εποχή του νέο οικογενειακό Δίκαιο, το 1983. Η διαφαινόμενη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ σχετικά με την δυνατότητα εκ νέου απαγόρευσης των αμβλώσεων, αγγίζει τον πυρήνα των γενετήσιων επιλογών της γυναίκας – δεν νοείται σοσιαλδημοκρατία που δεν θέτει αυτή την ελευθερία στο επίκεντρο. Και ναι, δεν γίνεται να πηγαίνουν οι γυναίκες στην δουλειά, ενώ πονάνε. Πρέπει να θεσπίσουμε και εμείς την άδεια περιόδου, για τις γυναίκες που εργάζονται. 
3. Την παιδεία και τη σημασία της για το μέλλον της χώρας. Θέλουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα ενισχύει τη δημιουργικότητα των μαθητών, θα τους μαθαίνει, πέρα από τα μαθήματα εγκύκλιων γνώσεων, να ζουν σε αρμονία με την φύση και τον εαυτό τους. Μια παιδεία όπου το δημόσιο σχολείο δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα καλό ιδιωτικό. Μια τριτοβάθμια εκπαίδευση ανοιχτή στον κόσμο και την έρευνα κι όχι δέσμια των τοπικών καθηγητικών κατεστημένων.  

Αυτά είναι τα προτάγματα μιας προοδευτικής σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα σήμερα. Πρέπει  να δουλέψουμε πάνω σε αυτά και για να το πετύχουμε πρέπει να δώσουμε ξανά στο κράτος την αξιοπιστία που του αξίζει. Να τελειώνουμε τις αλαζονικές πολιτικές του κ. Μητσοτάκη ο οποίος έχει διαλύσει το κράτος από μέσα με τις στρατιές μετακλητών και τους επίλεκτούς του προϊσταμένους χωρίς καμία αξιολόγηση και κρίση. Το κράτος δεν είναι κτήμα της δεξιάς – δεν είναι κτήμα καμιάς κυβέρνησης: υπηρετεί τον λαό και γι’ αυτό πρέπει να είναι ικανό και δυνατό. Ο κ. Μητσοτάκης έχει εκχωρήσει τη δημόσια εξουσία σε ιδιώτες που όχι μόνο δεν λογοδοτούν αλλά είναι και αναποτελεσματικοί επιπλέον. 

Είμαστε σήμερα όλοι εδώ για να χτίσουμε όλοι μαζί μια παράταξη δυνατή, αξιόπιστη, και υπεύθυνη. Προσωπικά δεν με αφορούν οι μικροηγεμονισμοί και οι διαχωριστικές γραμμές. Με αφορούν οι κοινοί τόποι, τα κοινά όνειρα και η κοινή προσπάθεια. Κανείς δεν έχτισε ποτέ τίποτα μόνο με λάσπη. Χρειάζεσαι σχέδιο, όραμα, αυτοπεποίθηση και δουλεία. 

Χαιρετώ λοιπόν την νέα εποχή της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Μια εποχή οραμάτων, αγώνων, δουλειάς και αισιοδοξίας πάνω από τα εμπόδια. Μια εποχή που δεν κάνουμε μίζερη κριτική, αλλά αναδεικνύουμε ότι ακόμη και τα κορυφαία ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής η κυβέρνηση προσπαθεί να τα εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά. Όπως κάνει με τα πάντα η συγκεκριμένη κυβέρνηση. Υπάρχει σοβαρό και πραγματικό έλλειμμα στρατηγικού πολιτικού σχεδιασμού στην κυβέρνηση. Υπάρχει μόνο επικοινωνιακός σχεδιασμός. Απ’ την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, μίζερος, καταθλιπτικός, εγκλωβισμένος σε ξεπερασμένες ιδεοληψίες. Έρχονται και οι δύο σήμερα και τείνουν χείρα φιλίας προς το ΠΑΣΟΚ, περιμένοντας ότι εμείς ως άλλοι λωτοφάγοι θα λησμονήσουμε τα Ζαππεια και τις πλατείες των αγανακτισμένων. Αλλα κυρίως μπορεί να ξεχάσουμε τα αποτελέσματα των κυβερνήσεων τους. Απέναντι στην υποκρισία και των δύο, η απάντηση είναι μία : το ΠΑΣΟΚ ειναι εδώ, ενωμένο, δυνατό για να γίνει πρωταγωνιστής, όχι συμπλήρωμα.

Και είναι στο χερι μας να το πετύχουμε!

«Θα ήθελα να θυμούνται αυτά που έχω κάνει, θα ήθελα να υπάρχει ο χώρος μας πιο δυνατός απ’ ότι τον παρέλαβα και θα ήθελα να μπορώ να κοιτάζω και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και τους Έλληνες πολίτες στα μάτια, να κοιτάζω κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα και να ξέρω ότι αυτούς υπηρέτησα.»

Θυμόμαστε, Φώφη, και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Την αμφισβήτηση και τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τα χτυπήματα, αλλά κυρίως την δύναμή σου, το αξιακό και πολιτικό σου πλαίσιο, το φως σου μέσα στα σκοτάδια των πέτρινων χρόνων. Τότε που σφυρηλατήσαμε την ανθεκτικότητα μας, που κατοχυρώσαμε την αυτονομία μας, που εγγυήθηκες την ανανέωση, την ενότητα και την προοπτική. Ως τη νίκη.