Περί “τυχωδιωκτισμού”

Μιλώντας ως προς τις εσωκομματικές διαδικασίες, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης ανέφερε πως “αν νομίζουν κάποιοι ότι κάναμε όλον αυτόν τον αγώνα να φτάσουμε στο 13,15% από το 8,32% με κόντρα όλη τη διαπλοκή, για να καλέσουν όσους κάναμε υπουργούς αλλά μόλις έχασαν την καρέκλα, πήγαν να γίνουν υπουργοί του Τσίπρα και του Μητσοτάκη, να ξέρουν ότι υπάρχουν και θεματοφύλακες. Αν νομίζουν ότι θα γίνει η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη με τυχοδιώκτες, κάνουν λάθος.”

Η παραπάνω δήλωση εγείρει φυσικά πολλά ερωτήματα αναλογιζόμενοι τις προσπάθειες διεύρυνσης που έγιναν από το 2021 και από την διοίκηση του Νίκου Ανδρουλάκη. Άραγε ήταν τυχοδιωκτικές οι υποψηφιότητες του κ. Χρυσόγονου, του κ. Κοντονή, της κ. Αδάμου και άλλων ακόμα στελεχών που βρέθηκαν σε άλλα κόμματα αλλά επέστρεψαν στον χώρο; Φυσικά και όχι.

Οι προαναφερθείσες απόπειρες διεύρυνσης ήταν ξεκάθαρα προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά όχι ουσιώδεις. Βασισμένες περισσότερο σε προσωπικά κριτήρια και μία παράταξη ανοιχτή στην κοινωνία δεν μπορεί να εξαρτάται από προσωπικές προτιμήσεις.

Το τελευταίο διάστημα η Κεντροαριστερά σπαράζεται από εσωτερικές έριδες, ατέρμονη εσωστρέφεια σε συνδυασμό απουσία ουσιαστικής αντιπρότασης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύνολο της κοινωνίας. Αν το ΠΑΣΟΚ βολεύεται σε ένα 13% κάτι πάει πολύ λάθος. Προφανώς και δεν αρκεί αλλά…η απάντηση βρίσκεται στις συνεργασίες και στο ξεκάθαρο αφήγημα.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Μιχάλης Σπουρδαλάκης τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ χωρίστηκαν σε 3 κατηγορίες:

– τους αριστερούς σοσιαλιστές μία ομάδα την οποία αποτέλεσαν μέλη του Π.Α.Κ., νεολαίοι που πρωταγωνίστησαν στον αντιχουντικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, πρώην μέλη του Ε.Α.Μ. και του Ε.Λ.Α.Σ

– τους εκσυγχρονιστές ή μεταρρυθμιστές σοσιαλδημοκράτες. Στελέχη όπως ο Κώστας Σημίτης. Ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι, ανήκαν στα μεσαία και ανώτερα στρώματα.

– τους «παλαιοκομματικούς» ή παλιούς βενιζελικοί φιλελεύθερους. Στελέχη όπως ο Μένιος Κουτσόγιωργας. Κεντρογενείς με σημεία αναφοράς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Νικόλαο Πλαστήρα και τον Γεώργιο Παπανδρέου.

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ξεκάθαρα πως το ΠΑΣΟΚ που σε λίγες ημέρες κλείνει τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ήταν ένα κόμμα στο οποίο υπερίσχυε το συνεργατικό πνεύμα.

«Για να αναζωογονηθεί η σοσιαλδημοκρατία, πρέπει πριν απ’ όλα να επανασυνδεθεί με τις ιδρυτικές της αρχές» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Σέρι Μπέρμαν στο βιβλίο της, «Το πρωτείο της Πολιτικής»:

Φυσικά το παραπάνω δεν αρκεί, αλλά πρέπει να συνδυαστεί με ένα πραγματιστικό πλαίσιο. Οι πολιτικές ιδέες οφείλουν να βρίσκονται «εν κινήσει» με τις αξίες όμως να είναι η αδιαπραγμάτευτη βάση.

Η επόμενη μέρα απαιτεί συνεργατικό πνεύμα σε μια ισχυρή αξιακή βάση και όχι σε μια βάση ετεροπροσδιορισμού και συγκολλήσεων κορυφής. Άλλη ευκαιρία δεν θα υπάρξει. Ή τώρα ή ποτέ!