Σοσιαλδημοκρατία και νέα γενιά – Η ελπίδα για την Ελλάδα : Ολυμπία Αποστόλου

  Συνέντευξη μας παραχώρησε η Ολυμπία Αποστόλου, Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Κινήματος Αλλαγής της Ημαθίας.

Σχετικά με την άνοδο του Κινήματος στις μετρήσεις εξέφρασε την άποψή ότι «Σήμερα, χάρη στην εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να τραβήξουμε και πάλι την προσοχή των πολιτών, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους, να ξαναγίνουμε τελικά η επιλογή τους.». Παράλληλα εξέφρασε την πίστη της στο τρίπτυχο Ανανέωση, Ενότητα, Πολιτική Αυτονομία 

Όσο αφορά το μεγάλο πρόβλημα της ακρίβειας τόνισε ότι «Σήμερα χρειαζόμαστε ενεργητικές κυβερνητικές πολιτικές που θα αναγνωρίζουν ότι δε μπορούμε να εμπορευματοποιούμε όλα τα αγαθά, που θα ελέγχουν την κερδοσκοπία, που θα βρίσκουν τρόπους να συμπεριλαμβάνουν τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας.». Επίσης ανέφερε ότι υπάρχει η ανάγκη μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής και λαϊκά αντανακλαστικά, κάτι που όπως είπε μόνο μια σοσιαλδημοκρατική δύναμη μπορεί να συνδυάσει. 

Τέλος αναφορικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία εξέφρασε την πεποίθηση ότι «Η Ευρώπη θα επιβιώσει του πολέμου.» καθώς και ότι «Καθήκον των σοσιαλδημοκρατών είναι να δώσουμε τη μάχη ώστε η αυριανή Ευρώπη να είναι ισχυρότερη αλλά και πιο δημοκρατική, εξωστρεφής αλλά και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή, επαρκής αλλά και πρωτοπόρος στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής και υπέρ των δικαιωμάτων.»

Η Ολυμπία Αποστόλου είναι οικονομολόγος, στέλεχος του ιδιωτικού τομέα, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Κινήματος Αλλαγής Ημαθίας. 

1. Βλέπουμε μετά τις εσωκομματικές εκλογές και την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην προεδρία μια διαρκή άνοδο του ΠΑΣΟΚ στις μετρήσεις. Σε ποιους παράγοντες θεωρείς ότι οφείλεται αυτό; Η Σοσιαλδημοκρατία επιστρέφει ως κυβερνητική επιλογή;

Επί χρόνια, η Φώφη Γεννηματά κατέβαλε μια γενναία προσπάθεια να συντηρήσουμε τις δυνάμεις μας και να ανασυνταχθούμε. Εντωμεταξύ, τόσο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη απογοήτευσαν με τις επιδόσεις τους και ματαίωσαν τις προσδοκίες που είχαν δημιουργήσει στους ψηφοφόρους τους. Σήμερα, χάρη στην εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να τραβήξουμε και πάλι την προσοχή των πολιτών, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους, να ξαναγίνουμε τελικά η επιλογή τους.

Και αυτό γιατί μένουμε πιστοί στο τρίπτυχο που ο Πρόεδρος δεσμεύτηκε να ακολουθεί.

Ανανέωση. Μια νέα γενιά στελεχών σε όλη την Ελλάδα εμπνέεται, βγαίνει μπροστά, αποφασίζει να συμμετέχει. Τα νέα αυτά στελέχη έχουν το δικαίωμα αλλά και το καθήκον να μιλούν για το μέλλον. Φέρνουν χρήσιμες νέες ιδέες, σπουδές, επαγγελματικές εμπειρίες. Έχουν ζήσει την ενήλικη ζωή τους σε μόνιμη κρίση και διψούν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.

Ενότητα. Κερδίζουμε την εμπιστοσύνη ενώνοντας όλες τις γενιές του ΠΑΣΟΚ. Τιμώντας όλους όσους πρόσφεραν. Χτίζουμε την επόμενη ημέρα χωρίς, και αυτό είναι σπάνιο στην πολιτική, να μετράμε νικητές και ηττημένους.

Πολιτική Αυτονομία. Κάθε φορά που τίθεται το ζήτημα της κυβερνησιμότητας, κάθε φορά που πιεζόμαστε να απαντήσουμε στο ψευτοδίλημμα «με ποιον θα συνεργαστείτε», η απάντησή μας είναι μία. Μόνο μια κυβέρνηση με κορμό τη σοσιαλδημοκρατία μπορεί να αλλάξει την προοπτική του τόπου.

1. Την χώρα μας αλλά και μεγάλο μέρος του κόσμου ταλαιπωρεί αυτό το μεγάλο κύμα ακρίβειας σε καύσιμα, ρεύμα, βασικά είδη κ.λ.π. Μια κυβέρνηση με σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο θα μπορούσε να απαλύνει αυτό το πρόβλημα;

Η απάντηση σε αυτό είναι ένα καθαρό ΝΑΙ. Η δική μας γενιά, των τριαντάρηδων-σαραντάρηδων, μεγάλωσε σε έναν κόσμο στον οποίο η αγορά, ή ακόμα καλύτερα «οι αγορές» θεωρούνταν αλάνθαστες και απόλυτα ικανές για αυτορρύθμιση. Ακόμα και η σοσιαλδημοκρατία φλέρταρε με τις ιδέες της ελάχιστης παρέμβασης στην ελεύθερη λειτουργία της αγοράς. Το μοντέλο αυτό όμως, το είδαμε να καταρρέει μπροστά στα μάτια μας με την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και τα αποτελέσματά της. Από την αραβική άνοιξη που κατέληξε στον πόλεμο στη Συρία, μέχρι την ευρωπαϊκή κρίςη χρέους που μέσω της χρεοκοπίας της πατρίδας μας σημάδεψε ανεξίτηλα τις ζωές μας.

Σήμερα χρειαζόμαστε ενεργητικές κυβερνητικές πολιτικές που θα αναγνωρίζουν ότι δε μπορούμε να εμπορευματοποιούμε όλα τα αγαθά, που θα ελέγχουν την κερδοσκοπία, που θα βρίσκουν τρόπους να συμπεριλαμβάνουν τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας. Τέτοιες πολιτικές είναι η φορολόγηση των υπερκερδών, η αύξηση του κατώτατου μισθού, η μείωση του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά, ο έλεγχος των τιμών της ενέργειας μέσω πλαφόν στη ρήτρα αναπροσαρμογής και μείωσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και άλλα. Αλλά και πολιτικές μακροπρόθεσμες, όπως το χτίσιμο κατοικιών εκεί όπου οι τιμές των ενοικίων έχουν ξεφύγει, η ενίσχυση των υποδομών που μειώνουν τα κόστη ολόκληρης της κοινωνίας, η στήριξη της αγροτικής παραγωγής.

Χρειάζεται λοιπόν μια μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική αλλά και λαϊκά αντανακλαστικά. Και μόνο μια σοσιαλδημοκρατική δύναμη μπορεί να τα συνδυάσει.

1. Η Ευρώπη βιώνει μετά από πολλά χρόνια ένα πόλεμο, μια γενικευμένη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία που ανάλογη είχε να δει η Γηραιά Ήπειρος από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ποιες επιπτώσεις θεωρείς ότι θα έχει αυτό το θλιβερό γεγονός στην Ευρώπη που ξέρουμε έως σήμερα; Πιστεύεις οι δημοκρατικές αξίες θα υπερισχύσουν και πάλι του ολοκληρωτισμού;

Η απόλυτα καταδικαστέα εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε την Ευρώπη μπροστά σε μία νέα κρίση. Οι τραγικές εικόνες του πολέμου θα μας στοιχειώνουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάζεται να αναθεωρήσει τις πολιτικές και τις προτεραιότητές της σε πολλαπλά επίπεδα. Έρχεται απότομα μπροστά σε μια σειρά από διλήμματα και οι απαντήσεις που θα δοθούν θα επηρεάσουν το μέλλον όλων μας.

Στον τομέα της ενέργειας, ποια είναι η μακροπρόθεσμη λύση για απεξάρτηση από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Η εγκατάλειψη της στρατηγικής για σταδιακή κατάργηση των υδρογονανθράκων, ή η επιτάχυνση και ο εκδημοκρατισμός της παραγωγής ενέργειας μέσω ανανεώσιμων πηγών;

Όσον αφορά την άμυνα της Ευρώπης, το παράδειγμα της Ρωσίας μας έδειξε πως λειτουργεί μια αναθεωρητική, περιφερειακή δύναμη που εμπλέκεται διαρκώς σε συρράξεις, δε σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία του Τύπου και κυβερνάται από έναν απομονωμένο «δημοκρατικά εκλεγμένο» ηγέτη. Πως θα μεταβάλλει αυτό την Ευρωπαϊκή στάση έναντι της Τουρκίας; Θα αναγνωρίσουμε ότι η Τουρκία αποτελεί κίνδυνο και πρέπει να σταματήσουμε να την εξοπλίζουμε ή θα συνεχίσουμε τις συναλλαγές μαζί της όπως συνήθως;

Στην επάρκεια και το κόστος των τροφίμων, τα διλήμματα θα έχουν να κάνουν τόσο με την παραγωγή όσο και με το διεθνές εμπόριο. Ποια θα είναι η νέα ισορροπία ώστε να παράγουμε αρκετά τρόφιμα, χωρίς να επιβαρύνουμε υπέρμετρα το περιβάλλον; Πως θα καταφέρουμε να ενισχύσουμε την παραγωγή μας και ταυτόχρονα να παραμείνουμε ισχυρός εμπορικός εταίρος για ηπείρους όπως η Λατινική Αμερική και η Αφρική;

Αυτά είναι λίγα μόνο από τα πεδία στα οποία θα κριθεί η μάχη για την ψυχή της Ευρώπης. Η Ευρώπη θα επιβιώσει του πολέμου. Καθήκον των σοσιαλδημοκρατών είναι να δώσουμε τη μάχη ώστε η αυριανή Ευρώπη να είναι ισχυρότερη αλλά και πιο δημοκρατική, εξωστρεφής αλλά και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή, επαρκής αλλά και πρωτοπόρος στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής και υπέρ των δικαιωμάτων. Και αυτή είναι μια μάχη που πρέπει να κερδίσουμε.