Στ.Παραστατίδης: “Θέματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν ζυγίζονται με γνώμονα το πολιτικό κόστος και εδραιωμένες κοινωνικές προκαταλήψεις”

Στα συνεχόμενα κυβερνητικά πισωγυρίσματα αναφορικά με το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια αναφέρθηκε ο Βουλευτής Κιλκίς του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Στέφανος Παραστατίδης.

“Η διαβούλευση για την διαμόρφωση πολιτικών και κοινωνικών συναινέσεων χρησιμοποιείται ως άλλοθι για θέματα που αφορούν στον πυρήνα θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων που δεν ζυγίζονται με γνώμονα το πολιτικό κόστος και εδραιωμένες κοινωνικές προκαταλήψεις.” τονίζει με έμφαση ο κ.Παραστατίδης.

Η ανάρτηση του:

Ως αμηχανία και υπεκφυγή ερμηνεύθηκε, από τους πάσης φύσεως φιλοκυβερνητικούς δημοσιολογούντες, η κριτική μας ότι στην επικείμενη νομοθετική πρωτοβουλία για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η κυβέρνηση βάζει το κάρο (των προτεινόμενων αλλαγών ) μπροστά από το άλογο (τον αναγκαίο πολιτικό και κοινωνικό διάλογο).

Λίγες μέρες αργότερα οι ίδιοι βρήκαν λογικό το ίδιο επιχείρημα όταν το επικαλέστηκε ο κ. Μητσοτάκης για να δικαιολογήσει τον δισταγμό και να προαναγγείλει την καθυστέρηση για την νομοθέτηση του δικαιώματος του γάμου για όλους τους πολίτες.

Η επιλογή αυτή του Πρωθυπουργού και κυρίως η τεκμηρίωσή της, αναδεικνύει με χαρακτηριστικό τρόπο μια γενικότερη αντίληψη διακυβέρνησης.

Η διαβούλευση για την διαμόρφωση πολιτικών και κοινωνικών συναινέσεων χρησιμοποιείται ως άλλοθι για θέματα που αφορούν στον πυρήνα θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων που δεν ζυγίζονται με γνώμονα το πολιτικό κόστος και εδραιωμένες κοινωνικές προκαταλήψεις.

Αντιθέτως, για «μεταρρυθμίσεις» που η μέγιστη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση και η υπεράσπισή τους από το πολιτικό σύστημα σε χρονικό ορίζοντα που θα ξεπερνά αυτόν της μιας κυβερνητικής θητείας, επιλέγεται η απουσία ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου, οι μονομερείς αποφάσεις επί των οποίων αναζητούνται εκ των υστέρων και εκβιαστικά συναινέσεις.

Όταν ο κ. Μητσοτάκης έχει να διαχειριστεί εσωκομματικά προβλήματα και ισορροπίες απονέμει στους διαφωνούντες το δικαίωμα στο διάλογο, την εξήγηση και την αιτιολογία των επιλογών του ακόμα και για θέματα που από τη φύση τους δεν προφέρονται για συμβιβασμούς και εκπτώσεις.

Όταν προωθούνται αλλαγές εθνικών διαστάσεων, όπως αυτή της Παιδείας, στα πολιτικά κόμματα, στην εκπαιδευτική και παιδαγωγική κοινότητα και την κοινωνία επιφυλάσσεται ο ρόλος είτε του χειροκροτητή των κυβερνητικών πρωτοβουλιών είτε η επιχείρηση πολιτικής και επικοινωνιακής τους απομόνωσης.

Έτσι όμως, αργά ή γρήγορα, θα αποκαλυφθεί ότι το άλογο των «μεταρρυθμίσεων» δεν είναι πάρα ένα ποντίκι που γέννησε το βουνό των προσδοκιών όσων πίστεψαν στον μεταρρυθμιστικό οίστρο μιας κυβέρνησης που αποδεικνύεται ένα δυσκίνητο κάρο. Μόνο που δυστυχώς το παραμύθι αυτό θα τελειώσει με το «έζησαν αυτοί καλά» αλλά όχι και με το «ζήσαμε εμείς καλύτερα».