Θοδωρής Μαργαρίτης: Οι προκλήσεις της Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης και η στάση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ

Η πρόσφατη Κυριακή, με τις μαζικές κινητοποιήσεις για την τραγωδία των Τεμπών, αποτελεί σημείο καμπής για το πολιτικό σκηνικό. Η λαϊκή διαμαρτυρία ανέδειξε τη βαθιά δυσπιστία των πολιτών προς το κράτος και τους θεσμούς, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Σύμφωνα με τον Θοδωρή Μαργαρίτη, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, η δημοκρατική αντιπολίτευση οφείλει να λειτουργήσει με υπευθυνότητα, χωρίς να επιχειρήσει να καπελώσει το κίνημα, αλλά και χωρίς να απογοητεύσει τους πολίτες που αναζητούν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Διαφορετικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος να ενισχυθούν οι αντικοινοβουλευτικές τάσεις και η Άκρα Δεξιά.

Ένα από τα βασικά στρατηγικά λάθη, σύμφωνα με τον κ. Μαργαρίτη, ήταν η μη αναζήτηση κοινής υποψηφιότητας της δημοκρατικής αντιπολίτευσης για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μια τέτοια πρωτοβουλία θα μπορούσε να αφαιρέσει τον έλεγχο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα θεσμικής συνεργασίας. Όπως αποδείχθηκε, ο πρωθυπουργός δεν είχε πρόθεση συναινέσεων και αδιαφόρησε για την κριτική που του ασκήθηκε. Ο ίδιος ο κ. Μαργαρίτης είχε προτείνει τον Χρήστο Ράμμο, ως μια επιλογή με ισχυρό συμβολισμό για το κράτος δικαίου. Παρά την εξαιρετική υποψηφιότητα του Τάσου Γιαννίτση, η διαδικασία που ακολουθήθηκε οδήγησε στην τρίτη θέση, κάτι που αποτελεί επικοινωνιακό λάθος για τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση.

Παράλληλα, η εσωτερική λειτουργία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ χρήζει μεγαλύτερης θεσμικής συνέπειας. Η μη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου πριν την Κεντρική Επιτροπή ήταν ένα λάθος που υπονομεύει τη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος. Ο κ. Μαργαρίτης προειδοποιεί ότι η πιθανή παράκαμψη των θεσμικών οργάνων, όπως η ΚΕ και το ΠΣ, από την ΚΟΕΣ, οκτώ μήνες πριν το συνέδριο, θα ήταν επιζήμια. Η εσωκομματική συζήτηση δεν αποτελεί πολυγλωσσία αλλά δημοκρατικό διάλογο που ενισχύει τα κόμματα, καθιστώντας τα πιο ανθεκτικά. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «κάποιοι φαίνεται να φοβούνται τη Δημοκρατία επειδή φέρνει φασαρία, όμως η μόνη πραγματική θωράκιση απέναντι στη μονολιθικότητα είναι ο κοινοβουλευτισμός».

Σε μια περίοδο που η εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική παραμένει εύθραυστη, η δημοκρατική αντιπολίτευση καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, τόσο σε επίπεδο κοινοβουλευτικής παρουσίας όσο και εσωτερικής λειτουργίας.