Βάσια Αναστασίου: Από το Μάτι στην Αυστραλία ένα (λυπητερό) τραγούδι δρόμος.

H αναπληρώτρια Γραμματέας του ΚΙΝΑΛ γράφει αποκλειστικά στο “Τhe Socialist”

Τι κρίμα που είναι ένα λυπητερό τραγούδι…

25 άνθρωποι, πάνω από μισό δισεκατομμύριο ζώα εκ των οποίων το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού κοάλα, εκατομμύρια εκτάρια γης, εκατοντάδες ιδιοκτησίες. Ο πλανήτης σήμερα εκπέμπει ΣΟΣ από την όχι και τόσο μακρινή τελικά Αυστραλία..

Πέραν της τεράστιας οικολογικής καταστροφής, που εξελίσσεται ακόμα όσο μιλάμε υπάρχει και η πολιτική διάσταση. Μια ολόκληρη ήπειρος στις φλόγες και ο πλανήτης παραμένει παγερά αδιάφορος.

Στην Ελλάδα του 2020 στις φλόγες συνεχίζουν να παραδίδονται σε ετήσια βάση ανθρώπινες ψυχές, ζώα και ιδιοκτησίες, με κορυφαία και πιο πρόσφατη τη τραγωδία του 2018 στο Μάτι. Το πανελλήνιο πάγωσε μπροστά στην πλήρη αδράνεια και πολιτική ανεπάρκεια, σε μια χώρα με βαρύ ποινικό μητρώο τα τελευταία έτη. Κι όμως δεν ήταν αρκετό. Ακόμα και σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτα.

Η κλιματική αλλαγή δεν είναι μια ροκ μπαλάντα που ηχεί σαν νέο trend στα αυτιά μας. Η κλιματική αλλαγή είναι η δολοφονική πραγματικότητα που ζούμε. Θα μπορούσε να την παρομοιάσει κανείς με την πρώτη εμφάνιση του ιού HIV στην ανθρωπότητα, αφού η έξαρση της είναι ήδη ραγδαία και η θεραπεία παραμένει άγνωστη. Παρόλα αυτά δεν έχουν ενισχυθεί τα επίγεια και εναέρια μέσα πυρόσβεσης. Παρόλα αυτά δεν θεωρείται προτεραιότητα η δημιουργία αντιπυρικών ζωνών στα δάση μας. Παρόλα αυτά δεν οχυρώνουμε τους εαυτούς μας απέναντι στο γίγαντα της κλιματικής αλλαγής που βρυχάται οργισμένος ενώ ο πλανήτης φωνάζει βοήθεια από παντού πια.

Με ανακοίνωση του ο Τομέας Απόδημου Ελληνισμού του Κινήματος Αλλαγής δηλώνει έτοιμος  να αναλάβει πρωτοβουλίες, με στόχο την ανακούφιση και την υποστήριξη των πληγέντων συμπατριωτών μας στην Αυστραλία. Ο καθένας ξεχωριστά μπορεί επίσης να προσφέρει σε πολλαπλές οργανώσεις που έχουν συσταθεί με στόχο την ενίσχυση των πληγέντων περιοχών. Αναρωτιέμαι όμως πως είναι δυνατόν μια «σύγχρονη Κυβέρνηση» να μην έχει αναλάβει καμία επίσημη πρωτοβουλία, ώστε σαν Χώρα να δώσουμε το παρόν σε αυτήν την τεράστια καταστροφή. Χθες ήταν το Μάτι, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα. Σήμερα είναι η Αυστραλία. Ο κοινός παρονομαστής των δύο δεν είναι άλλος από τις φλόγες της αδιαφορίας που τύλιξαν τις ίδιες μας τις ψυχές όταν κοιτάξαμε από την άλλη. Όταν αποφασίσαμε ότι δεν μας αφορά. Καλά είναι τα πολιτικά πάνελ και οι παθιασμένες τοποθετήσεις περί οικονομικών μεγεθών. Όμως σε ότι αφορά την ίδια στην ανθρώπινη ύπαρξη, στα ανυπεράσπιστα ζώα και στην πολύτιμη για το οξυγόνο του πλανήτη βλάστηση,  βασιλεύει η σιωπή των αμνών. Υπολογίζεται ότι το διοξείδιο του άνθρακα που απελευθερώθηκε από την τελευταία αυτή πυρκαγιά θα χρειαστεί περίπου έναν αιώνα για να απορροφηθεί.

Ο πλανήτης που κατοικούμε, μια μικρή τελεία στο απέραντο σύμπαν οδηγείται προς την καταστροφή ενώ οι κάτοικοί του είναι βαθιά απορροφημένοι με επιμέρους τοπικές, εθνικιστικές, θρησκευτικές διαφορές, που υποκινούνται από εκείνους που έχουν συμφέρον ώστε να γίνουν πλουσιότεροι και να αποκτήσουν μεγαλύτερη εξουσία οι ολιγάριθμοι οικονομικοί κολοσσοί. Σαν άλλος Τιτανικός που βυθίζεται ενώ η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει μουσική….

Η γενιά μου είναι αυτή που θα κληθεί να απαντήσει στην πρόκληση της κλιματικής αλλαγής και να επιβιώσει. Ήδη βιώνουμε την πλήρη σύγχυση των εποχών. Χαλάζι το καλοκαίρι και καύσωνας το φθινόπωρο. Άραγε μπορεί να προβλέψει κανείς σε μια δεκαετία από τώρα ποια θα είναι η μορφή των εποχών στον πλανήτη; Ως εκπρόσωπος της γενιάς μου και ως Ελληνίδα νιώθω ξυπόλητη και πολύ φοβάμαι ότι θα χρειαστεί να βαδίσω στα αγκάθια…

Βάσια Αναστασίου

Δικηγόρος / Δημοσιογράφος

Αν. Γραμματέας Επικοινωνίας Κινήματος Αλλαγής