Υποκλοπές της Δεξιάς: Όταν Μαυρίκης-Γρυλλάκης παρακολουθούσαν τον Ανδρέα

Οι υποθέσεις των υποκλοπών δεν είναι κάτι ξένο για τις πρακτικές των συντηρητικών κυβερνήσεων στην Μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας.

Ήταν Απρίλιος του 1993 όταν ο υπάλληλος του ΟΤΕ, Χρήστος Μαυρίκης καταγγέλει για πρώτη φορά στα ΜΜΕ ότι είχε παγιδεύσει κατ’εντολή του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη , στενού συνεργάτη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τόσο τον Ανδρέα Παπανδρέου, όσο και μία σειρά πολιτικών προσώπων.

Το ξέσπασμα της υπόθεσης θα πέσει σαν κεραυνός εν αιθρία στην τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον τότε Πρωθυπουργό προσχηματικά να δίνει εντολή για “διερεύνηση” της.

Τον Ιανουάριο του 1994 το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη επιστρέψει στην διακυβέρνηση του τόπου και συστήνει προανακριτική επιτροπή, όπου θα παραπεμφθούν ο Κων.Μητσοτάκης, αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη.

Μεσολαβεί μια διαδικασία πολλών μηνών  όπου κυριαρχούν οι έλεγχοι των  ΚΑΦΑΟ του ΟΤΕ. Πρόκειται για τα «κουτιά» του ΟΤΕ που βλέπουμε σε κάθε δρόμο κάποια από τα οποία είχε υποδείξει ο Χρήστος Μαυρίκης ως χώρους τοποθέτησης μηχανισμών παρακολούθησης. Οι αναφορές έρχονται και εξετάζονται σε εβδομαδιαία βάση στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής. Σύμφωνα με την τότε πλειοψηφία της προκύπτουν ξεκάθαρες ενδείξεις τεχνικών παρεμβάσεων για υποκλοπές.

Τότε ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ,Κώστας Μπρακατσούλας είχε δηλώσει ότι: «διαπιστώθηκε ότι παρακολουθήθηκαν τα τηλέφωνα του κ. Μιλτιάδη Έβερτ ως τον Αύγουστο του 1991 και του γραφείου του ως το 1991 και του Υπουργείου Προεδρίας, κατά το διάστημα που ήταν Υπουργός ως το Δεκέμβριο του 1991. Του Γεράσιμου Κουρή, ως τα τέλη Απριλίου 1990 και της εφημερίδας ΑΥΡΙΑΝΗΣ ως το Σεπτέμβριο του 1990. Του σημερινού Πρωθυπουργού, κ. Ανδρέα Παπανδρέου, το τριψήφιο τηλέφωνό του, ως τον Ιούνιο του 1990. Του Γεωργίου Ράλλη, πρώην Πρωθυπουργού, ως τα τέλη του 1990. Των γραφείων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην οδό Χαριλάου Τρικούπη, ως το Δεκέμβριο του 1991. Του Αντώνη Λιβάνη ως το Σεπτέμβριο του 1991. Του Κυριάκου Γριβέα ως το Δεκέμβριο του 1990, γνωστός σε όλους μας ως αναπληρωτής διευθυντής του πολιτικού γραφείου του κ. Μητσοτάκη». Αναφέρει επίσης ότι «το πλείστον κατετέθησαν από το Μαυρίκη και αφορά υποκλοπές -και λέω το πλείστον, εκτός εκείνων των ευρημάτων τα οποία λόγω του χρόνου δεν μπόρεσαν να βρεθούν- που επιβεβαιώθηκαν πλήρως από το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων του ΟΤΕ. Είναι 7 άνθρωποι όλου του πολιτικού φάσματος, οι οποίοι ομοφώνως αποφαίνονται ότι πράγματι έγιναν αυτές οι παρακολουθήσεις και έγιναν οι παρακολουθήσεις με τον τρόπο που υποδεικνύει ο Μαυρίκης στο γνωστό υπόμνημά του»

Χαρακτηριστικό της υπόθεσης είναι, όπως αναφέρει άρθρο του “Βήματος” είναι:

“Μαρτυρίες και στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο κ. Κ. Μητσοτάκης αμέσως μετά την εδραίωση της θέσης του στην ηγεσία της ΝΔ το 1985 στήριξε την προσπάθειά του να πάρει την εξουσία από τον Α. Παπανδρέου και στην εγκατάσταση ενός «δικτύου πληροφοριών» που είχε τη δομή… μυστικής υπηρεσίας”

Και μάλιστα γίνεται αναφορά και για την ίδρυση μίας “κλαδικής αποστράτων” με έδρα τα υπόγεια της Ρηγίλλης .

“Επικεφαλής της «κλαδικής» ήταν ο πρώην αξιωματικός των τεθωρακισμένων και της ΚΥΠ στρατηγός που εγκαταστάθηκε επισήμως στα υπόγεια της Ρηγίλλης ως σύμβουλος «επί θεμάτων ασφαλείας». Παλαιός φίλος από τον καιρό της Αποστασίας και συμπατριώτης του κ. Μητσοτάκη, δημιούργησε μετά το 1986 μια «ιδιωτική ΕΥΠ» με τη νοοτροπία του πάλαι ποτέ ΙΔΕΑ, με τον εξοπλισμό «γραφείου ιδιωτικών υποθέσεων» και με πεδίο δραστηριότητας από την «εξιχνίαση της τρομοκρατίας» ως τις κρεβατοκάμαρες των αντιπάλων, αλλά και των φίλων και των οικείων! Απίστευτο, αλλά αυτό προκύπτει από τις μαρτυρίες και τις αποκαλύψεις που ξεκίνησαν στις 23 Απριλίου 1993, όταν ένας άγνωστος ως τότε «ποντικός των ΚΑΦΑΟ», ο Χρ. Μαυρίκης, ομολόγησε ότι «έκανε υποκλοπές με εντολή του Μητσοτάκη». Τι ακριβώς εννοούσε είναι γνωστό. Μαζί με τον «αρχικοριό» μπήκε στη ζωή μας και ο κ. Γρυλλάκης ,όπως  επίσης αναφέρει το άρθρο του Βήματος, απο τον μακρινό πλέον Νοέμβριο του 2008.

Οι πανομοιότυπες παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτικών πατέρα και υιού Μητσοτάκη είναι πράγματι συγκλονιστικές και δείχνουν την νοοτροπία “ιδιοκτησίας” που έχει διαχρονικά η ΝΔ για το κράτος και τους Θεσμούς.