Ανακοίνωση με πολλούς αποδέκτες εξέδωσε το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ: “ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ «έπαθαν» προοδευτισμό. Εμείς τι κάνουμε;”

Ενώ εδώ και πολύ καιρό, μια μερίδα της δεξιάς, αλλά και μια άλλη, δήθεν φιλελεύθερης αντίληψης, προσπαθούν να πείσουν ότι, στην εποχή μας δεν ισχύουν πια οι ιδεολογικές διαφορές, στην ίδια λογική με αυτή που συνόδευσε την εκλογή Μακρόν, ήρθε ο Μπάιντεν και μπέρδεψε πάλι τα πράγματα! Παράλληλα, οι ανάγκες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που αποκαλύπτονται οι πραγματικές δυνατότητες και επιδιώξεις τους, επιβάλουν την καταφυγή σε κάποιες… μεταλλάξεις. Συνέπεια, η εντεινόμενη προσπάθεια των κυρίων Μητσοτάκη και Τσίπρα, να μας πείσουν ότι είναι άλλοι από αυτό που είναι, με τη βοήθεια μιας επιλεκτικής… αμνησίας. Επιχειρώντας να σβήσουν από τη μνήμη μας, τις ευθύνες της ΝΔ για τη χρεοκοπία της χώρας ο ένας και την ανίερη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ ο άλλος, έχουν «πάθει» προοδευτισμό.

Για να το πετύχουν, μετέρχονται προσφιλή τους μέσα, την αποσιώπηση, την απόκρυψη και τη διαστρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας, δημιουργώντας μια άγονη και αδιέξοδη αντιπαράθεση μεταξύ τους, που ασφαλώς δεν αφορά το μέλλον της χώρας και των Ελλήνων, αλλά εξυπηρετεί τις κομματικές τους σκοπιμότητες.

Οι πολίτες όμως, σε αντίθεση με αυτούς, θυμούνται πολύ καλά τον κ. Καραμανλή όταν σπαταλούσε ασυστόλως τα χρήματα του Ελληνικού λαού και καταρράκωνε την αξιοπιστία της χώρας και τον κ. Τσίπρα όταν έκανε αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ και διαφωνούσε με την πρόταση συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, που είχε κάνει ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, μετά από συζητήσεις με τον Λεωνίδα Κύρκο, ο οποίος συμφωνούσε τότε ότι υπάρχει αδήριτη ανάγκη να μπει ένα τέλος σε ό,τι καταδυνάστευε τη χώρα από τη συγκρότηση του Ελληνικού κράτους.

Δηλαδή, «ξέχασε» πώς λέγεται το κόμμα που οδήγησε τη χώρα ένα βήμα πριν από μια εθνική καταστροφή. Το κόμμα που παρολίγον να προκαλέσει την εκτροπή της χώρας από την κοινή ευρωπαϊκή πορεία με τη λογιστική απάτη, όπως την έχει χαρακτηρίσει στην Έκθεσή του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το κόμμα που έβαλε εναντίον της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που μόνη έδινε τον αγώνα για να σώσει ό,τι μπορούσε να σωθεί, επιτυγχάνοντας μετά από σκληρή μάχη το Μηχανισμό Στήριξης από την ΕΕ, και με τον κ. Σαμαρά να δηλώνει ότι «δεν θα συναινέσει στο λάθος». «Ξέχασε» πώς λέγεται το κόμμα που πρώτο κατέβηκε στις πλατείες του μίσους και του διχασμού, στις οποίες ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή. Το κόμμα που συναγωνίστηκε σε λαϊκισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον δήθεν αντιμνημονιακό του λόγο, όχι μόνο στην αρχή της κρίσης και επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, αλλά ακόμη και προεκλογικά το 2015. Το κόμμα που είχε στοχοποιήσει κάθε δημοκρατική και προοδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αποκαθήλωση της Διαύγειας, που τώρα ως κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να καταπατήσει. Το κόμμα που επιτρέπει σε κάποια επιφανή στελέχη του, την ώρα που όλο και περισσότεροι έχουν καταλάβει πια ποιο ήταν το διακύβευμα, να καλλιεργούν ακόμη τους μύθους της μνημονιακής περιόδου. Όπως «ξέχασε» ποιο κόμμα πέτυχε τα ΜΟΠ, τα πακέτα Ντελόρ, την ένταξη στην ΟΝΕ, τις επιτυχημένες Προεδρίες και την στρατηγική της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων, την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, αλλά και τον Μηχανισμό Στήριξης με τα δύο χρηματοδοτικά προγράμματα που του επιτρέπουν τώρα να μιλά εκ του ασφαλούς, αλλά όχι και ως συνετός Πρωθυπουργός. Για αυτό και θυμήθηκε πολύ καλά το κόμμα του, όταν αναφέρθηκε μόνο στη συμβολή της ΝΔ στην πορεία της χώρας στην ΕΟΚ και την ΕΕ, επιδεικνύοντας τουλάχιστον ασέβεια προς τα άλλα κόμματα αλλά και τα κινήματα που στήριξαν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Αγνοώντας την πολιτική ιστορία της Ευρώπης και της Ελλάδας, παραβλέπει ότι, ο δημοκρατικός σοσιαλισμός απαιτεί καθαρές θέσεις για την αντιμετώπιση των σημερινών και μελλοντικών προκλήσεων και όχι μέτωπα και άγονες συγκρούσεις, ακόμη και αν αυτές γίνονται στο όνομα του λαού. Η λογική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», είναι σαφές ότι δεν μπορεί να εμπνεύσει τους προοδευτικούς πολίτες αλλά μόνο μια κομματική νομενκλατούρα που επιδιώκει να επιβάλλει τις πολιτικές που διασφαλίζουν την επιβίωσή της. Για αυτό παγιδεύεται στην αντίληψη ότι είναι ωφέλιμο να κατηγορείς ψευδώς τους πολιτικούς αντιπάλους ή να κάνεις στρατηγική σου επιδίωξη τη λογική ή αυτοί ή εμείς / ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν. Αυτή η νοοτροπία άλλωστε, εύκολα οδηγεί στο να βαφτίζεις στρατηγική την κυβερνητική συμμαχία σου με ακροδεξιούς και φασίστες.

Αν όλα αυτά αποτελούσαν αντίληψη του δημοκρατικού σοσιαλισμού, τότε ουδέποτε θα είχαν καταφέρει οι προοδευτικές δυνάμεις να πρωταγωνιστήσουν στην προσπάθεια υιοθέτησης του κοινωνικού συμβολαίου μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο, ούτε και να οικοδομήσουν κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που έδωσαν μάχες για να επιτευχθεί κοινωνική συνοχή και εμπιστοσύνη στις κοινωνίες. Δεν υπάρχει κοινωνικό συμβόλαιο, το οποίο προσφάτως ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν συνοδεύεται από πάσης φύσεως επιβολές.

Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, επιδιώκει στρατηγικά, την απελευθέρωση του ανθρώπου από δόγματα, μεσσίες και σωτήρες, ακόμη και αν αυτοί θέλουν να πιστεύουν ότι ενεργούν στο όνομα του λαού.

Ως προς τα όσα μεσολάβησαν από την έναρξη της κρίσης, ό,τι έπραξε η δεξιά συντήρηση, δεν είναι ξένο από τα έργα και τις ημέρες που χαρακτήρισαν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε, δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Μάλιστα, για να είμαστε και ακριβείς ιστορικά, ακόμη και για αυτά που έπραξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και πριν από την εκδήλωση της κρίσης, όταν έκανε αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ αντί στη δεξιά κυβέρνηση της ΝΔ των κυρίων Κώστα Καραμανλή και Προκόπη Παυλόπουλου, με τους οποίους και συγκυβέρνησαν.

Βεβαίως, για την αξιοπιστία της όποιας κριτικής, αλλά και την αλήθεια, υπάρχει ένα ακόμη, σημαντικό ζήτημα προς επισήμανση και συζήτηση, που συνδέεται και με τη γενικότερη πορεία της χώρας: μέχρι πότε όλοι εμείς, οι προοδευτικοί πολίτες, αλλά κυρίως το Κίνημα Αλλαγής, που θέλει να είναι ο συνεχιστής της ιστορίας της Προοδευτικής Παράταξης και ο πραγματικός εκφραστής του δημοκρατικού σοσιαλισμού, θα επιτρέπουμε στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, να παίζουν μπάλα σε ένα γήπεδο που δεν τους ταιριάζει και δεν τους εκφράζει; Ως ποτέ θα επιτρέπουμε να απαξιώνονται οι πραγματικές προοδευτικές δυνάμεις και να κρατούνται σε ομηρία οι υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου;

Η Προοδευτική Παράταξη ταυτίστηκε πολλές φορές με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, γιατί υπηρέτησε το δημόσιο συμφέρον και άλλαξε τη μοίρα της χώρας και των Ελλήνων. Αυτό επιχειρούν να ξεχαστεί όσοι θέλουν να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους παραχαράσσοντας την ιστορία και φορώντας το ιδεολογικό κοστούμι που βοηθάει κάθε φορά τους στόχους τους. Πότε υπερπατριώτες, πότε ρεαλιστές, πότε κεντρώοι, πότε απολίτικοι, πότε συντηρητικοί, πότε προοδευτικοί. Και για να μην ξεχνιόμαστε, πότε στις πλατείες δήθεν αντιστασιακοί και «αρνητές» της βοήθειας των εταίρων της ΕΕ και πότε, όπως σήμερα, είτε δήθεν ευρωπαϊστές οι μεν, είτε καλά και πειθήνια παιδιά οι δε.

Αν ναι, τότε επιτρέπουμε και να υποστηρίζουν ότι «δικαιώνονται» όσοι με άλλοθι τον κακό ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζουν ΝΔ, αλλά και όσοι προοδευτικοί πολίτες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, για να μην τα πάρει όλα η κακιά δεξιά. Και σε κάθε περίπτωση, να επιχαίρουν όσοι ικανοποιούν τα συμφέροντά τους, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.

ΥΓ. Για την αποκατάσταση της αλήθειας και την ιστορία, καθώς και εδώ η διαστρέβλωση κυριαρχεί για να δικαιολογήσουν κάποιοι τη δική τους στάση σε κρίσιμες στιγμές, η συμμετοχή Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου, ήρθε μετά από την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να δεχτεί συμμετοχή σε μια κυβέρνηση που θα διασφάλιζε την ομαλή πορεία της χώρας ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να πέσει η χώρα στα βράχια, αλλά και την απαίτηση Σαμαρά να συμμετάσχει στην κυβέρνηση και το ΛΑΟΣ, ώστε να μην έχει απώλειες προς την ακροδεξιά.