ΠΟΛΙΤΙΚΗ
“Ο Δημοσιογράφος, είναι υπόλογος ΜΟΝΟ στον πολίτη.” Του Δημήτρη Μπαμπούλη.
Γράφει ο δημοσιογράφος, Δημήτρης Μπαμπούλης για το “Τhe Socialist”.
Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή το poll που έγινε στα social media του Athens Voice και του The Socialist και φορά το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ για τους δημοσιογράφους. Τα δύο αυτά poll ανέδειξαν ότι η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου θεωρεί το σποτ εύστοχο.
Αρχικά, ας ξεκαθαρίσουμε ότι το να θεωρήσει κάποιος ότι το σποτ αναφέρεται σε όλους τους δημοσιογράφους συλλήβδην είναι μια γενίκευση άτοπη. Έτσι, ο κόσμος που ψήφισε έχοντας στο μυαλό του το λεγόμενο “ΑΡΔ”,; μάλλον δεν είχε καταλάβει το σημαινόμενο του σποτ, το ίδιο ισχύει και για τους δημοσιογράφους που ενοχλήθηκαν, εκτός και αν ενοχλήθηκαν σκόπιμα. Όμως, η τεράστια διαφορά στα ποσοστά των poll, πρέπει να δώσει τροφή για σκέψη στα άτομα που εργάζονται στον χώρο. Το πραγματικό “αφεντικό” του δημοσιογράφου είναι ο πολίτης. Ο δημοσιογράφος λόγω της ισχυρής θέσης που κατέχει ως μεσάζοντας μεταξύ πληροφορίας και πολιτών, οφείλει να παρέχει όλη την πληροφορία και τα γεγονότα ,όπως είναι, χωρίς να αποκρύψει την αλήθεια ή ένα μέρος αυτής . Γίνεται ένας δημοσιογράφος να είναι 100% αντικειμενικός; Σίγουρα όχι. Όλοι οι δημοσιογράφοι έχουν μια ιδεολογική βάση, ειδικά αυτοί που ασχολούνται με το πολιτικό ρεπορτάζ, διότι ο ρόλος του δημοσιογράφου δεν τους αφαιρεί το δικαίωμα να είναι πολίτες και να έχουν πολιτική αποψη. Ωστόσο, η ιδεολογική αυτή βάση δεν πρέπει να μεταμορφώνεται σε δημοσιογραφική κολακεία προς συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα και κυβερνήσεις και κυρίως σε δόλια απόκρυψη γεγονότων που θα εξυπηρετούσαν ένα κόμμα. Τότε οδηγούμαστε, δυστυχώς, σε ένα είδος “δημοσιογραφικού γκεμπελισμού”. Βρισκόμαστε αυτή την στιγμή σε μια τέτοια κατάσταση; Σίγουρα, κάποια από τα γεγονότα των τελευταίων μηνών δείχνουν μια πιθανή πορεία προς τα εκεί.
Η φωνή της αντιπολίτευσης μικραίνει επικίνδυνα, ειδικά στο μέσο της τηλεόρασης, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αντίλογος ή και να υπάρχει να είναι πολύ αραιός. Επιπλέον, υπάρχει μια σιγή από συγκεκριμένους δημοσιογράφους για αρκετές παρασπονδίες της κυβέρνησης που θα έπρεπε να είχαν αποκτήσει μια μεγαλύτερη προβολή, καθώς ήταν αρκετά σοβαρές π.χ. Σκάνδαλο με Voucher (σκοϊλ ελικιου) και λίστα ΜΜΕ. Παρ’ όλα αυτά τα συγκεκριμένα θέματα πήραν προβολή μόνο από συγκεκριμένα μέσα και όχι από την πλειονότητα των αυτών.
Ειδικότερα, από την εποχή της κρίσης και έπειτα το επάγγελμα του δημοσιογράφου της ενημέρωσης δέχεται έντονη κριτική και συγκεκριμένα μετά το φιάσκο των δημοσκοπήσεων του δημοψηφίσματος του 2015. Οι αφορμές έχουν δοθεί στους πολίτες και εκείνοι δείχνουν μια στάση αγανάκτησης. Όπως είπαμε και πριν, οι πολίτες είναι αυτοί που κρίνουν την αξιοπιστία του δημοσιογράφου και του πως λαμβάνουν εκείνοι μια πληροφορία που τους μεταφέρει. Σκοπός των συγκεκριμένων δημοσιογράφων δεν θα πρέπει να είναι το πώς θα κουκουλωσουν αυτές τις κατηγορίες και μια είδηση που τους αφορά, αλλά το πώς θα καταφέρουν να κερδίσουν ξανά την εμπιστοσύνη του πολίτη. Σίγουρα, δεν θα φτάσει μια αργοπορημένη “απόδειξη” της αθωότητας τους.
