“Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Το μέλλον είναι και θα είναι “Πράσινο” – Γράφει ο Γιώργος Αποστολόπουλος

Άλλη μία παγκόσμια ημέρα, ανάμεσα σε πολλές άλλες θα μπορούσε να πει κάποιος. Δεν είναι όμως έτσι απλά τα πράγματα. Τα περιθώρια στενεύουν και αυτό δεν αφορά μόνο την κλιματική αλλαγή με τη στενή έννοια του όρου.

Η βιοποικιλότητα αφανίζεται και το γεγονός αυτό πλήττει καίρια τη χώρα μας με τους μικρούς βιότοπους και τα ενδημικά είδη.

Το πόσιμο και το αρδευτικό νερό όχι μόνο περιορίζονται σε ποσότητα αλλά υποβαθμίζεται ανεπανόρθωτα και η ποιότητά τους.

Τα ποτάμια και τα ρέματα, οι «φλέβες» της Γης, διευθετούνται με τσιμέντο και στερεύουν.

Ο θαλάσσιος χώρος γίνεται αποδέκτης αποβλήτων και κάθε είδους χημικών ουσιών. Τα δάση μας καίγονται σε σταθερή και επαναλαμβανόμενη  βάση.

Τεράστιες τουριστικές εγκαταστάσεις και αυθαίρετα ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια.

Οι τελευταίες αδόμητες εκτάσεις των αστικών κέντρων χτίζονται και θυσιάζονται στο βωμό μίας παρωχημένης ανάπτυξης.

Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος και μας αφορά όλους, παρά το γεγονός ότι η κοινωνία μας και η πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος «στρουθοκαμηλίζουν».

Δεν είναι τελικά μία απλή κλιματική αλλαγή.

Είναι μία σύνθετη αλλαγή της πραγματικότητας που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Μία καταστροφή που φέρει την ταμπέλα του νεοφιλελευθερισμού. Γιατί από τους μεγαλύτερους εχθρούς του ανθρώπου και της φύσης είναι η θεοποίηση της κερδοσκοπίας, της «οικονομίας για την οικονομία» και του ατομισμού.

Κατά συνέπεια ακόμα και η κυρίαρχη ερμηνεία αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής που στηρίζεται αποκλειστικά στην προσπάθεια μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα.

Το πανανθρώπινο στοίχημα είναι να βάλουμε φραγμό σε όλες τις περιβαλλοντικές στρεβλώσεις κάνοντας μία νέα αρχή με διαφορετικούς όρους και κανόνες από αυτούς που επιτάσσει η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία.

Αποτελεί καθήκον για όλους τους ανθρώπους του προοδευτικού χώρου να ανανεώσουμε την ταυτότητά μας με τους όρους ενός πράσινου κοινωνικού συμβολαίου. Ενός συμβολαίου που θα οδηγεί στην κοινωνία της ευαισθησίας και όχι στην κοινωνία των αριθμών.

Από αυτή τη σκοπιά, ο ρόλος του Κινήματος Αλλαγής είναι κομβικός.

Αφήνοντας πίσω τα λάθη του παρελθόντος και μπολιασμένο με τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής δικαιοσύνης, της πατρίδας και της οικολογίας, το Κίνημα συνθέτει ένα νέο ιδεολογικό πρότυπο που είναι διακριτό τόσο από τη Νέα Δημοκρατία όσο και από το ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η πολιτική διαφορετικότητα έχει ως αφετηρία τις ιστορικές ρίζες του ΠΑΣΟΚ αλλά και τα σύγχρονα ρεύματα που δεν είναι ίδια με τα παρωχημένα του 2000.

Φυσικά, για να υπάρξουν αποτελέσματα απαιτούνται πρόσθετες προϋποθέσεις.

Η αυτόνομη πορεία, η εξάλειψη της εσωστρέφειας, η όσμωση με τη κοινωνία είναι απαραίτητες.

Η κεντροαριστερά σήμερα συνθέτει, δημιουργεί και αποδίδει. Το μέλλον είναι και θα είναι πράσινο.