Rewind στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – Ποια είναι η αλήθεια;

Πολλάκις (όχι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που εμβολιάστηκε και έπρεπε να γίνει “βούκινο” σε όλη την Ελλάδα γράφεται: Πολάκης), έχουμε αναφέρει πως ο Αλέξης Τσίπρας, αποδεδειγμένα πια, έχει παραπλανήσει ουκ ολίγες φορές την κοινή γνώμη. 

Και όλα αυτά γιατί είτε γίνεται για “την καρέκλα” είτε γιατί τώρα που την έχασε και μάλλον και στις εσωκομματικές το ίδιο θα συμβεί, “την θέλει πίσω”.

Σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί ακόμα περισσότερο στο εγγύς διάστημα, ο Αλέξης Τσίπρας μας θύμισε τον παλιό καλό Αλέξη. Τον Αλέξη που αγγίζει τα όρια του “φτηνού λαϊκισμού” και του “κιτρινισμού” της πολιτικής.

Μας θύμισε γιατί το “Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” έγινε φέιγ βολάν και αμέσως μετά, τζιβάνες σε στέκια “πρώτης φοράς Αριστεράς”. Μας θύμισε γιατί το διχαστικό δημοψήφισμα έγινε για να δώσει τα χέρια με τον Γιούνκερ αμέσως μετά ως νέοι “besties”. Μας θύμισε την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Μας θύμισε τα capital controls, την τακτική “βγάζω λάδι” τον Καραμανλή -τον βαθιά υπαίτιο για την οικονομική καταστροφή της χώρας- και γιατί τέλοσπάντων, ως Πρώην πλέον Πρωθυπουργός, τρέχει πίσω από τον Πολάκη για να μας πει πως έκανε το εμβόλιο ένας άνθρωπος που διετέλεσε αναπληρωτής Υπουργός Υγείας.

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε σε προτάσεις συνεργασίας στο παρελθόν και το μέλλον στο Κίνημα Αλλαγής.

Το κόμμα που κατηγορούσε ως “Γερμανοτσολιά”, που “ασπάστηκε” τις αποδεδειγμένες συκοφαντίες του στενού του συνεργάτη Καμμένου περί “πράκτορα Γ.Α.Π” ενώ την ίδια στιγμή προσπαθούσε να τελειοποιήσει την απομίμηση Ανδρέα Παπανδρέου στον τρόπο που απευθυνόταν στον λαό ενώ λίγες μέρες μετά γινόταν ρεζίλι των σκυλιών ενώπιον της πολιτικής παγκόσμιας ελιτ στο Clinton Foundation.

Το κόμμα που στελέχη του, επιθυμούσαν, On air, να καταστραφεί. Γιατί “δεν βολεύει”. Το κόμμα που έδειξαν μαζί με τους αγανακτισμένους στις πλατείες ως τον κύριο υπαίτιο της κρίσης.

Να υπενθυμίσουμε τα εξής: 

Eν έτει 2015 ο Αλέξης Τσίπρας κάνει διερευνητική πρόταση συνεργασίας στον Πάνο Καμμένο, των ΑΝ.ΕΛΛ που επιθυμούσαν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, να “πάρουμε την Πόλη”, μια φτηνή κακή λαϊκή Δεξιά που ενθυλάκωσε τον καρατζαφερισμό με τεράστια και έκδηλη αγάπη στον Κωστάκη Καραμανλή.

Ο Πάνος Καμμένος, δέχεται μέσα σε 50 λεπτά.

Το ΠΑΣΟΚ είναι προ της διάσπασης, λόγω Βενιζέλου και των “συναφών” εκσυγχρονιστών που έφτασαν το ΠΑΣΟΚ στο 4 και κάτι τοις εκατό μετά την συνεργασία τους με την Σαμαρική Δεξιά.

Δεν προτείνει συνεργασία στο ΠΑΣΟΚ, ούτε μετέπειτα στο ΚΙΝΑΛ (φλερτ υπάρχει, γιατί απλούστατα, η “Προοδευτική Συμμαχία” του βγαίνει “προοδευτική σούπα ανάλατη” αλλά οι “χυλόπιτες” είναι απανωτές) , προτείνει, αντίθετα, συνεργασία στο “ΠΟΤΑΜΙ” του Σταύρου Θεδωράκη – ένα απαύγασμα Mediακής “αβάντας” , νεοφιλελευθερισμού και “κέντρου”. Ένα εγχείρημα που έγινε “ρυάκι” με το πέρασμα των χρόνων μα, ένωσε πολύ κόσμο και κοσμάκη που ιδεολογικά ήταν ένα “μπέρδεμα” κέντρου, εκσυγχρονιστών και ήπιας Δεξιάς. Και τρώει “άκυρο” ΚΑΙ από τον Θεοδωράκη.

Δεν το σκέφτηκε και πολύ. Του “βγαίναν” οι ψήφοι και η αυτοδυναμία. Τέλος το “πανηγυράκι”, αγκαζέ με τον Πάνο Καμμένο μέχρι την πτώση. Όσες φορές “λοξοκοίταξε” στο ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ, το έκανε γιατί είναι μόνος μέσα στο κόμμα του και ψάχνει σωσίβια.

Το Κίνημα Αλλαγής, δεν είναι και δεν πρέπει ποτέ να γίνει “σωσίβιο” κανενός, να γίνει βάρκα ελπίδας και προόδου για την Ελλάδα που την ναυάγησαν οι λαικιστικές πολιτικές και οι ανίκανες κυβερνήσεις των τελευταίων δέκα ετών.