Στέφανος Ξεκαλάκης : “Σηκώνουμε τον ήλιο ψηλά, με την κοινωνία στο προσκήνιο”

Η πρώτη συμμετοχή μου σε συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ήταν το Μάρτιο του 1999, στο ΟΑΚΑ, με κυρίαρχες μορφές τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και τον Παλαιστίνιο πολιτικό ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ.

Για έναν τελειόφοιτο Γραμματέα της ΠΑΣΠ Ε.Μ.Π. ήταν πραγματικά μεγάλη στιγμή, αφού εκείνη την εποχή, από μόνη της η συμμετοχή ως σύνεδρος θεωρούνταν τεράστια επιτυχία και τιμή.

Εκείνη τη χρονιά, το ΠΑΣΟΚ είχε την διακυβέρνηση τη χώρας και επειδή βρισκόμασταν προ της εκλογικής μάχης των ευρωεκλογών, το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Ενότητα, Νίκη, Προοπτική».

Έκτοτε συμμετείχα σε πολλά συνέδρια. Άλλα συνέδρια έντασης, άλλα συνέδρια θλίψης, άλλα συνέδρια διεκπεραίωσης…

Το 3ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής είναι ίσως το πρώτο συνέδριο, μετά από πολλά χρόνια, στο οποίο συμμετείχα ως σύνεδρος και θεωρώ ότι υπηρέτησε την ΕΝΟΤΗΤΑ και την ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ενώ απομένει, μέσα από την ΑΝΑΝΕΩΣΗ, να οδηγηθούμε και στη ΝΙΚΗ.

Η περίοδος που διανύουμε είναι ιδιαίτερα δύσκολη, όχι μόνο σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε θεσμικό.

Η άρση των διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στις τρεις βασικές εξουσίες (Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική), η οποία, μεταξύ άλλων, διαπιστώνεται (1) στην υπερσυγκέντρωση των αρμοδιοτήτων και τη λήψη των αποφάσεων εντός του Μεγάρου Μαξίμου και μόνον, (2) στην υπέρμετρη καθυστέρηση της εκδίκασης δικαστικών υποθέσεων, που φτάνει στα όρια της αρνησιδικίας, και στην άμεση μεταπήδηση των λειτουργών της Δικαιοσύνης από το δικαστικό σώμα στα πολιτικά κόμματα, αλλά και η μονοδιάστατη οπτική της συντριπτικής πλειοψηφίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, έχει επιφέρει τεράστιο πλήγμα στην ποιότητα της δημοκρατίας μας, καθιστώντας τη μια «ελαττωματική δημοκρατία», σε διαρκή υποβάθμιση (Έρευνα του Economist Intelligence Unit (EIU), Φεβρουάριος 2022).

Η ανατροπή αυτής της κατάστασης, περνάει μέσα από τη θεσμική λειτουργία των πολιτικών κομμάτων. Περνάει μέσα από το βαθμό της ενεργούς και αδιαμεσολάβητης συμμετοχής, που εκχωρούν τα κόμματα στα μέλη τους, ως προς τη διαμόρφωση των προγραμματικών θέσεων και τη λήψη καίριων αποφάσεων, αλλά και ως προς τη διάθεσή τους να περιφρουρήσουν τον πλουραλισμό των απόψεων, την ικανότητά τους να συνθέσουν τις διαφορετικές θέσεις ή τη δεκτικότητα και το σεβασμό τους σε πλειοψηφίες και μειοψηφίες.

Το 3ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής πραγματοποιήθηκε για να αποτελέσει το εφαλτήριο για τη δημιουργία ενός συνεκτικού, θεσμικού, δημοκρατικού, συλλογικού κόμματος μελών.

Ενός κόμματος με ενοποιημένο ιστορικό αφήγημα και διάθεση να διαδραματίσει ρόλο πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων.

Τούτο το αποδεικνύει η παρουσία όλων των εν ζωή προηγούμενων Προέδρων του Κινήματος και των ιστορικών μας στελεχών. Το αποδεικνύει η ηλικιακή σύνθεση του συνεδρίου, η οποία περιελάμβανε όλες τις γενιές, από αυτή της Εθνικής Αντίστασης, μέχρι τη σημερινή γενιά της κρίσης, η οποία και αποτελούσε το μεγαλύτερο ποσοστό των συνέδρων. Ελπιδοφόρο είναι το γεγονός της παρουσίας συντρόφων της γενιάς μου, αλλά και νεότερων, πολλούς από τους οποίους είχα να δω από το συνέδριο του 2008.

Όλα αυτά είναι δείγματα ότι το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει. Ότι η Δημοκρατική Παράταξη ανακτά την αυτοπεποίθησή της και ετοιμάζεται να αφήσει, ξανά, το θετικό της αποτύπωμα στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα.

Όμως, για να μην αποτελέσει το συνέδριό μας ένα πυροτέχνημα της στιγμής, θα πρέπει όσοι αναλάβαμε θεσμικούς ρόλους, από τον Πρόεδρό μας Νίκο Ανδρουλάκη μέχρι το μέλος συντονιστικής της μικρότερης Δημοτικής Οργάνωσης, να αντιληφθούμε ότι τα αξιώματα γεννούν ευθύνες.

Γι’ αυτό και, όλοι μαζί, πρέπει να γυρίσουμε κάθε περιφερειακή ενότητα, πόλη και χωριό για ν’ αναλύσουμε και να εξειδικεύσουμε, μέσα από το διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες, τους προγραμματικούς άξονες που εγκρίθηκαν στο συνέδριό μας.

Γιατί για να σηκωθεί ο ήλιος ψηλά, πρέπει να θέσουμε την ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ.