“Με την πολιτική “βλέποντας και κάνοντας” δεν μπορείς να παραπονιέσαι που έχασες”. Του Παναγιώτη Ζαρογουλίδη.

Γράφει ο Παναγιώτης Ζαρογουλίδης

KANE “ΚΛΙΚ” ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΓΙΝΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΣ ΣΤΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ “THESOCIALIST.GR”

Ο καλός μου φίλος Σταύρος αλληγορικά και στα πλαίσια της Οικονομοτεχνικής Συμβουλευτικής όπου είναι μαέστρος μου έλεγε συχνά :

“Όταν πάρεις την απόφαση να κάτσεις για πόκερ σε τραπέζι με χαρτοκλέφτες, όταν χάσεις, δεν μπορείς να παραπονιέσαι γιατί σε έκλεψαν”

υπονοώντας ότι αν αποφασίσεις να τα βάλεις με τις πιθανότητας εναντίον σου το λιγότερο που οφείλεις να έχεις προβλέψει είναι το κόστος των συνεπειών που θα πέσουν στο κεφάλι σου κοστολογώντας τελικά τον κίνδυνο.

Το ίδιο συμβαίνει και με την διαχείριση του C19 στην χώρα τούτη την ώρα

Όταν λειτουργείς με αυτόματο πιλότο και ρήσεις του στυλ “προχωράμε και βλέπουμε” έχοντας ως σημεία αναφοράς:

– την χαμηλή ικανότητα του συστήματος υγείας σου από πλευράς υποδομών οι οποίες συντηρούνται από την χαμηλότερη κατά κεφαλήν δαπάνη υγείας στην Ευρώπη

– την περιορισμένη δυναμική  απορρόφησης των οικονομικών κραδασμών από πλευράς της ιδιωτικής μικροοικονομίας σου

– Το σοβαρό δημογραφικό  πρόβλημα που δεν αντιμετωπίσαμε επαρκώς και που σήμερα εκπέμπει σήμα κινδύνου για τουλάχιστον 20% του πληθυσμού σου

– Την αδιαφορία οργάνωσης της ΠΦΥ στην χώρα η οποία αποτελεί την εμπροσθοφυλακή του συστήματος υγείας κάθε πολιτισμένου κράτους

Σε επίπεδο διαχείρισης το λιγότερο που περιμέναμε από τους ταγούς της εξουσίας στην χώρα ήταν ο σαφής καθορισμός ορίου του STOP LOSS  σημείο που πάντα με τις τοποθετήσεις των διαχειριστών αποτελούσε αρχικά το R0=1 , το επαναληπτικό ραντεβού με το ντουέτο Χαρδαλιά Τσιόδρα, ο 15 Αύγουστος και στην συνέχεια η 31^η του Αυγούστου.

Με την αποτυχημένη απόπειρα επίρριψης των ευθυνών στους νέους, τις αντικρουόμενες πληροφορίες, τον επιφανειακό σχεδιασμό αλλά και την άκρως λανθασμένη επικοινωνιακή αστυνομοκεντρική τακτική που ακολουθήθηκε, όχι μόνο δεν επετεύχθη η επιθυμητή ευαισθητοποίηση της κοινωνίας οδηγηθήκαμε τελικά στο αντίθετο αποτέλεσμα της πλήρους απαξίωσης του υγειονομικού κινδύνου επιφέροντας ένα σημαντικό κενό στην αμυντική κοινωνική συνοχή μας απέναντι στον ιό

Όλα αυτά ενώ είναι σαφές ότι η στρατηγική επιλογή του ανοίγματος των συνόρων οδήγησε στον πλήρη εκτροχιασμό και την αποσταθεροποίηση των δεικτών υγείας του πληθυσμού επιβαρύνοντας τελικά και τον ίδιο τον κρατικό προϋπολογισμό από την στέρηση των εσόδων και την αύξηση των δαπανών υγείας που νομοτελειακά θα επέλθει, αφού χάνοντας το μοναδικό παράθυρο ευκαιρίας που χτίσαμε ως κοινωνία με μόνο στρατηγικό στόχο την ανάπτυξη της Α’βαθμιας Φροντίδας υγεία και την αναδιαμόρφωση του συστήματος υγείας με στόχο την φθηνότερη πρόληψη και την αγωγή υγείας  αντί για την νοσοκομειοκεντρική καταστολή της ασθένειας.
Όλα αυτά για 3000000 ταξιδιώτες μέση δαπάνη στα 350 ευρώ

Απλά «Δεν μπορείς να παραπονιέσαι γιατί έχασες…»