Χρ.Σαβουλίδης: “Το αύριο για τη Σοσιαλδημοκρατία και τον Νίκο Ανδρουλάκη”

 Είναι γεγονός πως τα σενάρια περί πρόωρων εθνικών εκλογών, συνεχώς αυξάνονται. Και πως να μην αυξάνονται, όταν η κυβέρνηση μετρά τη μία αποτυχία μετά την άλλη, το μόνο που μένει να φανεί λοιπόν είναι το πότε θα γίνουν, και φυσικά ποιος θα επωφεληθεί περισσότερο.

Ως προς τον χρόνο, δύο είναι τα πιθανά σενάρια, είτε ο Σεπτέμβριος, καθώς η κυβέρνηση προσβλέπει στην κατά πάσα πιθανότητα καλή επίδοση του τουρισμού, ωστόσο υπάρχει πάντα ο κίνδυνος των δασικών πυρκαγιών, η «αχίλλειος πτέρνα»  της κυβέρνησης, οπότε οι εκλογές μεταφέρονται στον προσεχή Μάιο. Ως προς τον πιθανό «νικητή», η εκλογή Ανδρουλάκη έχει ταράξει τα νερά, δημιουργώντας μεγάλες προσδοκίες στον προοδευτικό κόσμο. Ποιες είναι επομένως οι πιθανότητες για την επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη, και για την αναβίωση της σοσιαλδημοκρατίας;

 Ξεκινώντας με την σοσιαλδημοκρατία, όλα μοιάζουν ενθαρρυντικά. Είναι γνωστό πως τα ιδεολογικά κινήματα λειτουργούν σαν κύματα. Ειδικά εντός Ευρώπης, πολλές χώρες ακολουθούν έναν γενικό κανόνα, και εμφανίζεται έτσι μια ιδεολογική ταύτιση μεταξύ τους. Η Ελλάδα, λόγω γεωγραφικής θέσης, πληθυσμιακής σύστασης, αγροτικής παραγωγής και υψηλού ποσοστού δημοσίου χρέους, ταυτίζεται σε γενικές γραμμές με τον ευρωπαϊκό Νότο, ήτοι Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, χώρες που ως έναν βαθμό αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Το συνεχώς αυξανόμενο κόστος διαβίωσης, με την ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού (6,2% στη χώρα μας), την ανάγκη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος από καταστροφικά φυσικά φαινόμενα (πυρκαγιές, πλημμύρες), αλλά και το δίκαιο αίτημα για αποφασιστική και οριστική αντιμετώπιση της πανδημίας και την στήριξη του συστήματος υγείας, επανέφεραν στο προσκήνιο την ανάγκη ενίσχυσης του ρόλου του κοινωνικού κράτους, δείχνοντας εμπιστοσύνη για ακόμη μια φορά στην σοσιαλδημοκρατία. Η επανεκλογή του σοσιαλιστή Αντόνιο Κόστα στην Πορτογαλία (αυτή τη φορά με αυτοδύναμη κυβέρνηση), το πρόσφατο δημοσκοπικό προβάδισμα της κυβέρνησης Σάντσεθ στην Ισπανία μετά την πρόσφατη επιτυχία ψήφισης της εργασιακής μεταρρύθμισης από το κοινοβούλιο, αλλά και η επιτυχία του Ιταλικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές σε Τορίνο και Ρώμη, καθώς και η γενικότερη άνοδος της κεντροαριστεράς στην Ευρώπη (Γερμανία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Νορβηγία, Λιθουανία) προκαλούν αισιοδοξία για την κεντροαριστερά στην Ελλάδα.

 Ειδικότερα τώρα, ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται να αντιλαμβάνεται την δυναμική που δημιουργείται, και εκ πρώτης όψεως ακολουθεί σωστή στρατηγική. Αν και τελευταία κατηγορείται συχνά για απουσία από τον δημόσιο διάλογο, και ασαφή τοποθέτηση, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αυτή τη στιγμή κάνει αυτό που δεν έκανε κανείς όταν έπρεπε: Πριν μιλήσει, ακούει την κοινωνία! Σε διάστημα ενός μήνα ο Νίκος Ανδρουλάκης συναντήθηκε: με τον Πρόεδρο & τον Αντιπρόεδρο της επιτροπής ανταγωνισμού, με εκπροσώπους της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων, με την Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας, με αντιπροσωπείες διάφορων Εργατικών Κέντρων ανά την Ελλάδα, με εκπροσώπους Σωματείων Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, με εκπροσώπους των αγροτών, της εστίασης αλλά και του τουρισμού. Είναι προφανές πως ο νεοεκλεγείς πρόεδρος, φροντίζει υπεύθυνα να ενημερωθεί άμεσα από την κοινωνία αντί να υιοθετήσει μια στείρα, μονότονη, και χιλιοειπωμένη αντιπολιτευτική γραμμή, όπως συμβαίνει με τους υπόλοιπους κομματικούς αρχηγούς. Ενημερώθηκε παράλληλα και από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας. Μόνο θετικό μπορεί να είναι το γεγονός πως ένας πολιτικός αρχηγός δεν είναι παρορμητικός, και προτιμά πρώτα να ακούσει πριν μιλήσει. 

 Φυσικά η παραπάνω εξέλιξη έχει τρομοκρατήσει το πολιτικό κατεστημένο. Όταν  αξιωματική αντιπολίτευση και κυβέρνηση συνειδητοποίησαν πως ο νέος πρόεδρος της σοσιαλδημοκρατικής παράταξης, δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με την καθεστηκυία πολιτική ηγεμονία του λαϊκισμού και του αυταρχισμού, ως ένα υποτελές κόμμα, αλλά σκοπεύει να ανατρέψει αυτόν τον δικομματισμό, ως μια ανανεωμένη και δυνατή παράταξη, άρχισαν να βάλλουν εναντίον του, με κατηγορίες περί στάσης σιωπής και διατήρησης ίσων αποστάσεων. Ομολογουμένως ενδιαφέρουσες απόψεις. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να κατηγορεί τον κ. Ανδρουλάκη για «ύποπτη σιωπή» ο Πρωθυπουργός ο οποίος αγνοεί επιδεικτικά την τεκμηριωμένη άποψη του ΚΙΝΑΛ για την ύπαρξη δημοσιονομικού περιθωρίου, ώστε να μειωθεί ο ΦΠΑ σε βασικά αγαθά, με στόχο να ενισχυθούν οι πλέον ευάλωτοι από το κύμα ακρίβειας. Αντίθετα ο πρωθυπουργός επιδοτεί την αισχροκέρδεια των παραγωγών ενέργειας με δημόσια δαπάνη. Μια παρόμοια κατάσταση ισχύει και για τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Κλείνοντας τα αυτιά σε κάθε πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη, για κοινωνικές και αναπτυξιακές δαπάνες, όπως η χρηματοδότηση ΑΠΕ, η χρηματοδότηση κοινωνικών κατοικιών για νέα ζευγάρια ως απάντηση στο δημογραφικό, και η στήριξη του αγροδιατροφικού τομέα, ο Πρωθυπουργός αφήνει τα μεγαθήρια της αγοράς, μέσω των τραπεζών, να βάλουν τους δικούς τους όρους στο τραπέζι. Μάλλον είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που σιωπά, σε βάρος των φορολογούμενων.

 Όπως και να ‘χει, η δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Όσο τοξική και αν γίνει η ρητορική της απέναντι στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αναιρέσει την αποδοχή των πολιτών που απολαμβάνει το ανανεωμένο κόμμα. Ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος στον παρωχημένο λαϊκισμό ΣΥΡΙΖΑ/ΝΔ, η κριτική των ίσων αποστάσεων γυρίζει πάντα εναντίον τους και φανερώνει την δημοσκοπική πτώση και την ιδεολογική κρίση που αντιμετωπίζουν. Άλλωστε ο μόνος που φαίνεται να κρατά αποστάσεις από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι ο ελληνικός λαός.