Συνέντευξη: Χάρης Καστανίδης: “Θα ξανακάνουμε πρωταγωνίστρια τη δημοκρατική παράταξη”

Ο Χάρης Καστανίδης, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την Προεδρία του Κινήματος Αλλαγής στις προσεχείς εσωκομματικές εκλογές. Σε αυτό το πλαίσιο, παραχώρησε συνέντευξη στον Δημοσιογράφο, Γαβρή Άγγελο και το THE SOCIALIST. 

Το THE SOCIALIST, ξεκινά τις συνεντεύξεις στους Υποψηφίους για την Προεδρία του Κινήματος Αλλαγής, παρουσιάζοντας ισότιμα τις θέσεις τους, το όραμά τους για την “επόμενη ημέρα” δίνοντας έμφαση στην ουσιαστική παρουσίαση των υποψηφιοτήτων, όλων των υποψηφιοτήτων.

Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη, ο Χάρης Καστανίδης, παρουσιάζει τους λόγους που τον οδήγησαν να είναι υποψήφιος, ασκεί δριμεία κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ,τον ίδιο τον Πρωθυπουργό μα και το σημερινό “δίπολο εξουσίας”.

Δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση για την “υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών” δίνοντας έμφαση στην εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας.

Σε ότι αφορά την υποψηφιότητά του, ο κύριος Καστανίδης, δίνει προτεραιότητα στον ιδεολογικό επανακαθορισμό της παράταξης ενώ  ξεκαθαρίζει: “Δεν μας ενδιαφέρουν οι συνεννοήσεις κορυφής, μας ενδιαφέρει μια συνολική αναδιάταξη των πολιτικών συσχετισμών, που θα στηρίζεται σε μια νέα πλειοψηφική συμμαχία των πιο δημιουργικών κοινωνικών δυνάμεων”

Αναλυτικά η Συνέντευξη του Χάρη Καστανίδη 

Παρακολουθήσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον την συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών στη Βουλή με θέμα τις πυρκαγιές που κατέκαψαν την χώρα. Πώς κρίνετε τη στάση του Πρωθυπουργού; Υπάρχουν ξεκάθαρες πολιτικές ευθύνες; 

Τις πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης τις αναγνώρισε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Άλλωστε, απομάκρυνε τους αρμόδιους υπουργούς στον πρόσφατο ανασχηματισμό.

Ευθύνες, όμως, βαρύνουν και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Η διαχειριστική επάρκεια των κυβερνητικών και κρατικών μηχανισμών αποδείχθηκε ελάχιστη, με αποτέλεσμα το μέγεθος της οικολογικής καταστροφής να είναι τεράστιο.

Ο κύριος Μητσοτάκης διαφήμισε τις αποφάσεις του περί επιτελικού κράτους, οι οποίες δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την ενίσχυση της προσωπικής του εξουσίας.

Μου έκανε, επίσης, εντύπωση ότι, την ώρα που αφανίζονταν αμέτρητες δασικές εκτάσεις και περιουσίες πολιτών, ο ίδιος επαιρόταν για την ικανότητα της κυβέρνησής του στις εκκενώσεις, μια μάλλον μελαγχολική και αμήχανη στάση για υπεύθυνο κυβερνήτη.

• Σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για την κοινωνία και την αγορά, η κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα που από πολλούς χαρακτηρίζονται ως “τιμωρητικά” για τους ανεμβολίαστους πολίτες, ποια η γνώμη σας; 

Το θέμα που θίγετε αποτελεί άσκηση ισορροπίας μεταξύ δύο συνταγματικά προστατευομένων εννόμων αγαθών.

Της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου και της δημόσιας υγείας.

Οι ανεμβολίαστοι επικαλούνται το πρώτο αγαθό και η οργανωμένη πολιτεία το δεύτερο. 

Η λύση βρίσκεται στην αρχή της αναλογικότητας. Αυτό σημαίνει ότι, όταν η επαγγελματική ιδιότητα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων τις φέρνει σε καθημερινή επαφή με ένα πλήθος πολιτών, τότε η αρχή της προστασίας της προσωπικότητας του ατόμου πρέπει να κάμπτεται υπέρ της δημόσιας υγείας και έτσι να καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός.

Το αντίστροφο μπορεί να συμβαίνει, όταν δεν τίθεται θέμα διακινδύνευσης της δημόσιας υγείας. 

•  Κύριε Καστανίδη, ανακοινώσατε την υποψηφιότητα σας για την Προεδρία του Κινήματος Αλλαγής. Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν σε αυτή την απόφαση; Τι μπορεί να προσφέρει στην παράταξη η δική σας υποψηφιότητα; 

Έχω ζήσει από μικρό παιδί όλη την ιστορική πορεία του ΠΑΣΟΚ, τις ανατάσεις του και την πτώση του, τις στιγμές των απελευθερωμένων ελπίδων και τα τελευταία στενόχωρα χρόνια.

Αισθάνομαι προσωπικό το χρέος απέναντι σε αυτή την παράταξη, που άλλαξε προς το καλύτερο τη μοίρα της Ελλάδας και των Ελλήνων, να καταβάλλω κάθε προσπάθεια για να γίνει και πάλι μεγάλη.

Μαζί με χιλιάδες πολίτες που δεν αρκούνται στη σιωπή της απογοήτευσης ή στη μελαγχολία μιας εποχής χαμηλών προσδοκιών.

Θα ξανακάνουμε πρωταγωνίστρια τη δημοκρατική παράταξη, γιατί κάθε πρόοδος της χώρας και των πολιτών της συνδέθηκε με αυτήν.

Γιατί και τώρα και στο μέλλον κάθε προσδοκία που αφορά στη δημιουργία μιας καλύτερης πατρίδας μπορεί να οργανωθεί μόνο από αυτήν. 

•  Η επόμενη μέρα, για την παράταξη, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα “restart” για τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς; Υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο; 

Το πρώτο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μια νέα και σύγχρονη ιδεολογική, πολιτική και προγραμματική ταυτότητα.

Να γνωρίζει ο πολίτης με καθαρότητα και βεβαιότητα τι σημαίνει ένας πολιτικός φορέας να εκπροσωπεί τις ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα. Να γνωρίζει με ακρίβεια τα σύνορα που οριοθετούν τον δικό μας κόσμο ιδεών και αξιών από τον κόσμο της Δεξιάς και της αμήχανης Αριστεράς.

Έτσι, θα είναι βέβαιοι οι πολίτες τι πρέπει να περιμένουν από εμάς. Πως θα αλλάξει η ζωή τους για να γίνει πιο αξιοπρεπής και πιο δίκαια.

Με δυο λόγια, χρειάζεται να αφηγηθούμε με έναν συναρπαστικό τρόπο και πάλι μια ελπιδοφόρα στρατηγική για το έθνος και τους πολίτες, για τις πιο δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας, για τη νέα γενιά που δεν αρκείται σε όσα επιβάλλει η ανάγκη, αλλά απαιτεί όσα σημαντικά μπορούν να χωρούν σε μεγάλους ορίζοντες.

Η επιδίωξη μας είναι να οργανώσουμε μια νέα κοινωνική πλειοψηφία που θα στηρίξει με επιμονή και σθένος τις επιλογές μιας αυθεντικής προοδευτικής διακυβέρνησης. Δεν μας ενδιαφέρουν οι συνεννοήσεις κορυφής, μας ενδιαφέρει μια συνολική αναδιάταξη των πολιτικών συσχετισμών, που θα στηρίζεται σε μια νέα πλειοψηφική συμμαχία των πιο δημιουργικών κοινωνικών δυνάμεων.

Οι μεγάλες πολιτικές του Παπανδρέου, του Πάλμε, του Μιττεράν στηρίχθηκαν στον αναγεννητικό λόγο υπέρ της Δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εθνικής αξιοπρέπειας και άνοιξαν δρόμους στους λαούς τους για να ορίσουν μια καλύτερη μοίρα.

Με αντίπαλο πάντα τη συντήρηση, με σεβασμό στις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά ποτέ με μικροδιευθετήσεις κορυφής και μικροσυνεννοήσεις του παρασκηνίου. 

Θα χρειαστεί, ακόμη, να αναδιατάξουμε οργανωτικά την παράταξη και να αξιοποιήσουμε τους καλύτερους και όχι τους «κολλητούς».

Δεν είναι προσωπικό το στοίχημα, είναι το στοίχημα όλων των δημοκρατικών ανθρώπων που πιστεύουν ότι η μόνη χαμένη μάχη είναι αυτή που δε δόθηκε ποτέ.

•  Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το διακύβευμα των εσωκομματικών εκλογών; 

Μπορούμε να αποδειχθούμε άξιοι της ιστορίας;

Μπορούμε να αποδειχθούμε άξιοι ενός νέου σχεδίου για τη ζωή μας, που βήμα-βήμα θα καθορίσουμε μαζί ΠΑΣΟΚ και πολίτες, χωρίς σάλπιγγες και μεγαλοστομίες, αλλά με βαθιά αίσθηση του καθήκοντος και της ηθικής της ευθύνης;

 Κύριε Καστανίδη, παρατηρούμε μια “επικίνδυνη” πόλωση στην κοινωνία: “Ανθρωποφάγα” Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, “αμφισβητούμενα” ΜΜΕ και μια “κόντρα” ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ που στερείται σοβαρότητας. Φοβάστε μήπως ζήσουμε ξανά εποχές “Μνημονίων-Αντιμνημονίων” με το υπάρχον τοξικό δίπολο “Εμβόλιο – Αντιεμβόλιο” στο επίκεντρο αυτή τη φορά; 

Κάθε διχασμός είναι αχρείαστος και επικίνδυνος. Έχουμε ανάγκη από ήρεμο και πειστικό δημοκρατικό διάλογο.

Έχουμε ανάγκη από νέο ήθος στη δημόσια ζωή και από μια νέα μορφωτική προσπάθεια.

Η προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική, αλλά αυτό δεν επιτυγχάνεται με ύβρεις, εχθροπάθεια και μύθους. Αρκετά δεινά πέρασε η χώρα μας την τελευταία δεκαετία. Φτάνει.

Την οικονομική κρίση θα την αντιμετωπίσουμε πιο γρήγορα από την ηθικοπνευματική καταρράκωση του τόπου που επέφεραν οι ψίθυροι, οι μύθοι, οι σκιές και το δημοκοπικό μίσος.

Ένα νέο κίνημα διαφωτισμού πρέπει να διατρέξει όλη τη χώρα. Και σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να προσφέρει το καλύτερο πολιτικό δυναμικό της χώρας, οι διανοούμενοι, οι άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης.

•  Σε διεθνές επίπεδο, η κατάσταση στο Αφγανιστάν, μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Πώς κρίνετε την μέχρι στιγμής στάση των χωρών του λεγόμενου “Δυτικού πολιτισμού” απέναντι σε όσα συμβαίνουν;

Καλό θα ήταν οι μεγάλες δυνάμεις να αντιλαμβάνονται τον κόσμο και ειδικότερα τις φτωχές και δυστυχείς χώρες όπως πρέπει να είναι και όχι όπως θα ήθελαν να είναι, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Το Αφγανιστάν είναι ένα νέο κλασσικό παράδειγμα της αποτυχίας των πολιτικών της Δύσης. 

Αφού δημιούργησαν επί δεκαετίες σοβαρές περιπλοκές στο Αφγανιστάν, υποχρεούνται τώρα να μην κάνουν τον ανήξερο και τον ουδέτερο στη δυστυχία των καραβανιών της προσφυγιάς. Η Δύση και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να έχουν ένα οργανωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της φτώχειας στον πλανήτη, με γενναία ανακατανομή των πόρων υπέρ των χωρών που έχουν ανάγκη και με προγράμματα για την ανάπτυξή τους και την κοινωνική συνοχή τους.

Αλλιώς ο κύκλος των επαναλαμβανομένων τραγωδιών θα είναι αέναος.