Στέφανος Παραστατίδης: Bλέπουμε μία κυβέρνηση να αναγάγει ένα μείζον ζήτημα δημοκρατίας σε πολιτικό κουτσομπολιό.

Μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για την καταγγελία Ν. Ανδρουλάκη, το ΑΠΕ παραθέτει το αντίστοιχο ρεπορτάζ (σχόλιο 1). Πέραν της είδησης, παραθέτει και το non paper της ΝΔ το οποίο προφανώς υπηρετεί τη κομματική της στρατηγική, ως εξής: *Πηγές από την ΝΔ*, σχολίαζαν ότι “από την αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ εμφανίστηκαν σε πλήρη σύμπλευση”.

Ορθώς, το ΑΠΕ κάνει το διαχωρισμό της είδησης από την *άποψη* της ΝΔ, επισημαίνοντας ότι το σχόλιο αυτό αφορά σε πηγές από τη ΝΔ (και όχι ρεπορτάζ του ΑΠΕ).

Δυστυχώς, το ίδιο δεν συμβαίνει σε δημοφιλή ΜΜΕ· και λέω δυστυχώς διότι αναπαράγουν copy-paste το ίδιο κείμενο (non paper ΝΔ) χωρίς αναφορά στην πηγή. Βάζουν ως τίτλο «Σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ» και ως υποτιθέμενο δικό τους ρεπορτάζ την άποψη της ΝΔ! Κάποια πιο πονηρά ΜΜΕ βάζουν κάπου στο ενδιάμεσο και τις κυβερνητικές πηγές -να ΄χαμε να λέγαμε (σχόλιο 2).

Σίγουρα δεν τιμά την ελληνική δημοσιογραφία η μη αναφορά (ή η μερική αναφορά) στην πηγή. Ακόμη χειρότερα δε, όταν αυτό που αναπαράγεται ως ρεπορτάζ το συναντάμε σε περισσότερα του ενός ΜΜΕ. Τότε, έναντι της πολυφωνίας, του πλουραλισμού και της δημοκρατίας διαπιστώνουμε πλέον μία καθαρή προπαγάνδα.

Και βέβαια, αυτό δεν αφορά μόνο στον αποδέκτη, αλλά και στον αποστολέα του μηνύματος. Όταν, επί παραδείγματι, γράφεις επάνω τη λέξη ενημερωτικό σημείωμα και το μοιράζεις στα media, τηρείς δεοντολογία. Όταν γράφεις δέκα γραμμές και τις μοιράζεις στο WhatsApp στους φίλιους δημοσιογράφους, είναι καταστρατήγηση του κανόνα.

Πέραν της παραπάνω διαπίστωσης περί ωμής προπαγάνδας, βλέπουμε μία κυβέρνηση να αναγάγει ένα μείζον ζήτημα δημοκρατίας σε πολιτικό κουτσομπολιό. Βέβαια, εν προκειμένω συμπλέει μόνη της, διότι όλη η αντιπολίτευση, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και ο ξένος Τύπος αναδεικνύουν την ουσία και το μέγεθος του προβλήματος στις παρακολουθήσεις πολιτικών και πολιτών.

Όμως, γιατί το κάνει; Είναι η γνωστή στρατηγική που εφαρμόζει ο κος Μητσοτάκης τα τελευταία χρόνια. Μόλις τρώει λίγο «πολιτικό ξύλο» από το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιεί κάθε μέσο και προπαγανδίζει πιθανή συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ για να εξουδετερώσει την όποια αντιπολίτευση μπορεί να του ασκηθεί (αυτό βεβαίως ισχύει και αντίστροφα από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ).

Εκτίμησή μου είναι το πρόβλημα στην εξίσωση δεν είναι το «πολιτικό ξύλο» του ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ, το οποίο προφανώς οφείλει να περιλαμβάνει δομική και τεκμηριώμενη αντιπολίτευση με όρους εθνικού συμφέροντος -και αυτό κάνει. Το πρόβλημα είναι πως, έναντι της προπαγάνδας, δεν αρκεί το *λίγο* «πολιτικό ξύλο». Χρειάζεται παραπάνω.