Σ.Κατσίγιαννη: Η αξία των καλών εκπαιδευτικών αποτιμάται σε χρυσό

Γράφει η Σοφία Φ. Κατσίγιαννη

«Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες» έγραψε κάποτε ο Νίκος Καζαντζάκης.

Οι εκπαιδευτικοί είναι οι πρώτοι δημόσιοι λειτουργοί που συναντούν τα παιδιά μας. Οι πρώτοι που συναντούν καθημερινά οι γονείς στους οποίους εμπιστεύονται τα παιδιά τους. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που αναλαμβάνουν την ύψιστη υποχρέωση να προσφέρουν, μαζί με τους γονείς, την «παιδεία» στους μαθητές και να βάλουν τις βάσεις στην μελλοντική τους εξέλιξη ως μέλη της κοινωνίας. Ο εκπαιδευτικός καθημερινά δίνει αγώνα να ενσωματώσει της αξίες της Δημοκρατίας σε μια κοινωνία που συνεχώς ολισθαίνει στα άκρα. Ο εκπαιδευτικός, διαπαιδαγωγεί, μορφώνει. εξανθρωπίζει, υπηρετεί τη βασική αποστολή μιας σύγχρονης δημοκρατικής και ουμανιστικής πολιτείας και αγωνίζεται για την καλύτερη δυνατή παιδεία.

Στην Ελλάδα, μπορεί να διαθέτουμε σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνα, μη λειτουργικά ή άσχημα σχολικά κτήρια και προαύλια, με ανεπαρκή έως ανύπαρκτο τεχνολογικό εξοπλισμό, σχολικά βιβλία που δημιουργούν προβλήματα στην εκπαιδευτική διαδικασία και χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που κάθε χρόνο μετακινούνται σε διαφορετικό σχολείο, όμως διαθέτουμε υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικούς, επιμορφωμένους που καταφέρνουν να εξισορροπούν τις τεράστιες ελλείψεις.

Σήμερα ο κλάδος δοκιμάζεται από την αντιμεταρρυθμιστική και αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, από την οικονομική ανέχεια, από τις αντίξοες εργασιακές συνθήκες – ιδιαίτερα στους νέους εκπαιδευτικούς και στους αναπληρωτές – και από τη διαρκώς αυξανόμενη γραφειοκρατία.

Η εικόνα του σημερινού εκπαιδευτικού είναι εικόνα εξαθλίωσης η οποία δεν συνάδει με το κύρος της θέσης και του ρόλου του. Αυτό δεν συνιστά όμως μονάχα μείζον εκπαιδευτικό πρόβλημα, αλλά και πολιτικό, όπως και κοινωνικό πρόβλημα. Είδαμε καθηγητές να παραιτούνται γιατί δεν μπορούσαν να νοικιάσουν σπίτι στο νησί που κλήθηκαν να «υπηρετήσουν». Να κοιμούνται στα αυτοκίνητα τους μη θέλοντας να εγκαταλείψουν τις έδρες τους παρά τις δυσκολίες. Να παραιτούνται μετά από ενδοσχολικούς τραμπουκισμούς και πολλά άλλα περιστατικά που αμαυρώνουν την εικόνα του εκπαιδευτικού μας συστήματος,

Σήμερα λοιπόν είναι πιο επιτακτική από ποτέ η εκπόνηση δημόσιων πολιτικών με στρατηγικό σχέδιο και όραμα, με άξονα αναφοράς την κοινωνία και με πρόσημο τον άνθρωπο.

Γι’ αυτό το λόγο απαιτούνται μια σειρά από δράσεις, με τις σημαντικότερες να είναι οι εξής:

-Οι απολαβές των εκπαιδευτικών πρέπει να διασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση τους.
-Πρέπει να αναδειχτεί η κοινωνική σημασία του εκπαιδευτικού.
-Πρέπει να δοθεί έμφαση στην αναβάθμιση των κτηριακών υποδομών.
-Να υπάρξει μέριμνα για υλικοτεχνικό εξοπλισμό και γραμματειακή υποστήριξη των διοικητικών υπηρεσιών των σχολείων ώστε οι εκπαιδευτικοί να απαγκιστρωθούν τη γραφειοκρατία και να μην εκτελούν για παράδειγμα χρέη γραμματείας ώστε να επικεντρωθούν στην ουσία της αποστολής τους.
-Πρέπει να υπάρξει οργανωμένο σύστημα παροχής νοσηλευτικών υπηρεσιών και διασφάλισης της δημόσιας υγεία στα σχολεία.
-Να υπάρχει υποστήριξη σε επίπεδο συμβουλευτικής, ψυχολογίας και κοινωνικών υπηρεσιών.
-Επαρκή φύλαξη των σχολικών μονάδων.

Αυτούς τους ανθρώπους που με τη συνέπεια, τον επαγγελματισμό και το όραμά τους αλλάζουν καθημερινά τις ζωές παιδιών ανοίγοντας δρόμους, προσφέροντας ελπίδα και δείχνοντας στην πράξη αλληλεγγύη πρέπει να τους τιμάμε και να τους στηρίζουμε καθημερινά, και όχι να τους θεωρούμε τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Όλοι εμείς πρέπει να είμαστε δίπλα τους και να αναδείξουμε την αποστολή τους και τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζει το σχολείο και η εκπαίδευση.

*Σοφία Φ. Κατσίγιαννη – Αντιδήμαρχος Παιδείας, Ισότητας και Τουριστικής Ανάπτυξης
Δήμου Διονύσου