Στ.Παραστατίδης: Η δημοκρατία των σούπερ μάρκετ

Ανάρτηση του Στέφανου Παραστατίδη, Μέλους της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής

*Η δημοκρατία των σούπερ μάρκετ

Το ζητούμενο για τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία (ΣΔ) σε σχέση με τον πλούτο είναι να παράγεται με διαφάνεια και αξιοκρατία, να διανεμέται δίκαια και να αναδιανέμεται με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Η δε ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους δεν θα πρέπει να προσανατολίζεται μονάχα στην αποσυγκέντρωση του πλούτου για τη μείωση των ανισοτήτων και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής αλλά και στην πολυπύρηνη παραγωγή του έναντι των ολιγοπωλίων διότι αυτή συμβάλλει στη δημιουργία μίας ισχυρής κοινωνίας. Επιπρόσθετα επί αυτού, έχει σημασία και η συμμετοχή του εργαζόμενου στο διοικητικό και οικονομικό σκέλος, κυρίως στις μεγάλες οργανωμένες οικονομικές δομές.

Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα, στην ύφεση, διότι πρέπει να μιλήσουμε και για τα δύσκολα, ειδάλλως όλες οι παροχές θα βαπτίζονται αριστερές και όλες οι περικοπές δεξιές. Στην ύφεση, η χασούρα πρέπει να είναι εξίσου δίκαιη, με μεγαλύτερη ακόμη έμφαση στην αναδιανομή, όχι με όρους εξάρτησης και ηθικής εκμετάλλευσης αλλά εντός ενός θεσμικού πλαισίου που θα αποτρέπει από την εξουσία να βλέπει τον πολίτη ως έναν επαίτη με το χέρι απλωμένο αλλά ως έναν πολίτη με δικαιώματα και υποχρεώσεις, έναν πολίτη που πρέπει να προστατέψει από τη φτώχεια. Διότι αλλιώς, μεταβαίνουμε στη δημοκρατία των σούπερ μάρκετ.

Οι όρθιοι και παρατεταμένα χειροκροτούντες βουλευτές της ΝΔ στην επιδοματική παροχή του κου Μητσοτάκη, επικροτούν ουσιαστικά το ρόλο του μεσάζοντα που εκμαυλίζει συνειδήσεις και παράγουν μία θλιβερή εικόνα, η οποία πλήττει τη θεσμική λειτουργία της δημοκρατίας. Ευνοϊκός και ο ρόλος του παρατηρητή διότι φαντάζομαι ότι θα είχε -εν πολλοίς- μετριαστεί το χειροκρότημα αν τα έπαιρναν από τις τσέπες τους· ούτε θα αισθάνονταν περήφανοι αν αυτοί θα ήταν οι αποδέκτες του food-pass.

Δεν είναι για χειροκρότημα τα επιδόματα επί της αρχής, ανάγκη είναι όταν δεν υπάρχουν επιλογές και ακολουθούν μία δομική πολιτική αντιμετώπισης της ακρίβειας ως γέφυρες και μόνο. Ενώ, εδώ, εν προκειμένω, αξιοποιείται η ακρίβεια για μικροκομματικά οφέλη. Διότι, όπως, εντός ενός νομοθετικού πλαισίου, προκύπτουν τα υπερκέρδη, έτσι θα πρέπει και να αναδιανέμονται, αντιμετωπιζόμενα ως στρέβλωση.
Και δεν είναι το ζητούμενο να σε βλέπει σαστισμένη η «αριστερά» που έχει μείνει στον προηγούμενο αιώνα ως προς τη λογική των επιδομάτων και δεν βάζει στην ατζέντα της την πραγματική χειραφέτηση του πολίτη· Το ζητούμενο είναι η διασφάλιση της αξιοπρέπειας του πολίτη. Διότι είναι άλλο η απευθείας μείωση του ΦΠΑ σε βασικά είδη και άλλο να εισπράττεις το παραπάνω και να το μοιράζεις πετώντας το από το μπαλκόνι.

Η Πολιτική με Πι κεφαλαίο δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιτρέψει αυτά τα φθηνά αλισβερίσια. Και δεν αρκεί η «άμυνα» γι’ αυτό, χρειαζόμαστε Αλλαγή Παραδείγματος.