Mιχάλης Μήττας: Το τέλος της μιζέριας

*Ο Μιχάλης Μήττας είναι Μέλος ΔΣ Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Υπ. Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη “Ομάδα για τη Θεσσαλονίκη”

Η γκρίνια είναι εύκολη. Τόσο που ίσως να έχουμε εθιστεί σε αυτήν. Ειδικά όταν πλησιάζουν εκλογές, καταιγιζόμαστε που εικόνες με σκουπίδια, σπασμένα πλακάκια, απόλυτους κάδους, νομικά και οικονομικά αμφισβητήσιμες αποφάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι όλες ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Εκείνη την πραγματικότητα της Θεσσαλονίκης που μας εγκλωβίζει σε έναν φαύλο κύκλο μιζέριας και χαμηλών προσδοκιών. Αυτό το κύκλο πρέπει επιτέλους να σπάσουμε. Προσπάθησα να φανταστώ πως είναι ένας τόπος χωρίς την μιζέρια μας. Είναι τόσο δύσκολο, που αν δεν τον είχα δει, δεν θα μπορούσα. 

Φαντάστηκα λοιπόν μια πόλη που η διαχείριση των απορριμμάτων γίνεται στην πηγή, ιδίως από εκείνους που παράγουν τα περισσότερα, που ξέρεις ακριβώς πότε θα γίνει η αποκομιδή, που η εποπτεία της καθαριότητας γίνεται σε κάθε γειτονιά ώστε οι δρόμοι και ο αστικός εξοπλισμός είναι καθαροί σε μόνιμη βάση και όχι όποτε γίνονται παράπονα. Μια πόλη που παρέχει ποιότητα ζωής. Αξιοπρέπεια.

Φαντάστηκα έναν τόπο που το αυτοκίνητο είναι η τελευταία μου επιλογή για να μετακινηθώ, γιατί οι αστικές συγκοινωνίες είναι συχνές και πάντα στην ώρα τους, που οι δρόμοι είναι ελεύθεροι από φορτηγά και τα πεζοδρόμια από κάθε λογής εμπόδια και “παραχωρήσεις ” σε ιδιώτες, που αν έχω κινητικά προβλήματα δεν φοβάμαι να βγω από το σπίτι. Μια πόλη που δεν γεννά, αλλά διώχνει το άγχος.

Φαντάστηκα έναν τόπο που πάρκο σημαίνει πράσινο και όχι πειραματισμοί των εργολάβων, που κάθε γειτονιά έχει μια παιδική χαρά, που όλοι οι δρόμοι σκεπάζονται από φυλλωσιά, που σε κάθε γειτονιά υπάρχουν χώροι, δραστηριότητες και εκδηλώσεις για οικογένειες και νέους, όλο το χρόνο. Μια πόλη που χαίρεσαι να ζεις.

Αυτή λοιπόν δεν είναι η ουτοπία. Αυτή είναι η πραγματικότητα σε πόλεις με πολύ λιγότερο φυσικό κάλλος, με χειρότερο κλίμα και με μικρότερη ιστορία από την Θεσσαλονίκη. Σε πόλεις όμως, που νίκησαν την μιζέρια γιατί ο διοικητικός μηχανισμός λειτουργεί με διαφάνεια και ορθολογισμό, οι ανάγκες της κοινότητας ακούγοτται πραγματικά και οι αποφάσεις λαμβάνονται με την ουσιαστική συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών. Ξεπέρασαν, με άλλα λόγια, την ιδιοκτησιακή αντίληψη της αυτοδιοίκησης. 

Αυτή λοιπόν είναι η μεγάλη ιδέα και το μεγάλο έργο που έχουμε ανάγκη. Μια πόλη στην οποία μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας να ζουν. Μια πόλη που δεν είναι τόσο μακριά μας. Την δική μας πόλη.