Νίκος Τσούλιας: “Είναι άχρηστοι και επικίνδυνοι…”

Του Νίκου Τσούλια

     Είναι άχρηστοι… Να μην πάμε παλιά. Ας ξεκινήσουμε από τα Τέμπη, από την τραγωδία που στοίχισε τη ζωή δεκάδων ανθρώπων, νέων ανθρώπων που χάθηκαν όταν ονειρεύονταν το μέλλον τους, όταν δημιουργούσαν τις φιλοδοξίες τους.

     Υπάρχουν υπεύθυνοι και στη Διοίκηση των σιδηροδρόμων και στην ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου. Με εξόφθαλμο ρουσφέτι του υπουργείου βρέθηκε άνθρωπος ανίκανος σε ένα καίριο πόστο. Κατέστρεψε νέα βλαστάρια, γεμάτα θαλερότητα και με πολλές ελπίδες. Και ο υπουργός ξαναβγήκε βουλευτής.

     Γιατί θεώρησε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτόν σε δημόσια εικόνα. Γιατί το σκληρό κομματικό μένος τσάκισε κάθε έννοια ηθικής, κάθε αντίληψη ορθολογισμού, κάθε συνείδηση ελευθερίας. Και οι ευθύνες διαχέονται… Ακόμα περιμένουμε τη δικαιοσύνη. Γονείς και αδέρφια, φίλοι και συγγενείς, η κοινωνία έχουν μείνει στο φρικτό γεγονός, στην απώλεια των αδικοχαμένων ανθρώπων. Είναι γεγονός βαθιά πολιτικό και κοσμοθεωρητικό!

     Είναι άχρηστοι και ανεύθυνοι… Η πυρκαγιά στον Έβρο και στη Ροδόπη απλωνόταν στο καταστροφικό της έργο για μισό και πλέον μήνα και οι κυβερνητικοί παράγοντες κάνανε δηλώσεις και εκτιμήσεις σαν να ήταν δημοσιογράφοι. Φτάσανε οι βροχές για να δώσουν τέλος. Το «επιτελικό κράτος» – γεμάτο …επιτελεία – περίμενε να τελειώσει η πυρκαγιά μόνη της.

     Είναι άχρηστοι και ανεύθυνοι και κυνικοί… Είναι και η περίπτωση του Αντώνη, του αθώου Αντώνη, που αντιμετώπισε την αθλιότητα και τη βαρβαρότητα. Τον δολοφόνησαν. Πνίγηκε μπροστά στα μάτια δεκάδων ανθρώπων, χωρίς να του δοθεί καμιά βοήθεια – σα να μη βρισκόταν στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας αλλά στο …πουθενά των ωκεανών. Και η εταιρεία έκανε ανακοινώσεις προσβλητικές για το νεκρό. 

     Ήταν και ο αρμόδιος υπουργός, ο κ. Βαρβιτσιώτης… Τι κατάλαβε και τι μας είπε για αυτή την τόσο τραγική ιστορία; Ότι έχουν συναισθήματα και οι θύτες, ότι είναι και αυτοί οιονεί θύματα! Και παρέμεινε υπουργός. Παραιτήθηκε μετά τη γενική κατακραυγή για το πρόσωπό του. Κι όμως, στη δήλωσή του εμφανίζεται κι αυτός ως θύμα και αδικημένος!! Ο απόλυτος ευτελισμός και η κυνικότητα στο μεγαλείο τους.

     Είναι άχρηστοι και ανεύθυνοι και κυνικοί και επικίνδυνοι… Περιμέναμε τις πλημμύρες στη Θεσσαλία. Οι προγνώσεις ήταν σαφείς και απόλυτες. Και τι έκαναν; Το απόλυτο τίποτα. Έχουν φτιάξει μια «μυθολογία διάσωσης», για κάθε κακό. «Σηκωθείτε και φύγετε», το 112. Αυτή είναι η μόνη προσφορά τους, μία εφαρμογή στα κινητά τηλέφωνα. Ποια μέτρα πήραν τις μέρες πριν τις πλημμύρες; Τι μέτρα έχουν πάρει με βάση την εμπειρία της προηγούμενης πλημμύρας στην ίδια περιοχή; Τι έχει κάνει με τα χρήματα ο περιφερειάρχης;

     Και μέσα σε όλα αυτά, βγαίνει ο πρωθυπουργός με ένα μαγικό μότο, που το λέει συνέχεια. «Είμαι εδώ. Δεν κρύβομαι». Τι φοβερό! Λες και η φυσική του παρουσία λύνει κανένα πρόβλημα. Αλλά δεν μας λέει τι έχει κάνει για να αποτραπούν ή έστω να περιοριστούν οι επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών; Τι έχουν κάνει οι υπουργοί του, πώς συμπεριφέρονται στην απώλεια των ανθρώπων; Να τον ευχαριστήσουμε, λοιπόν, που δεν κρύβεται (το έχει ξεκινήσει αναφερόμενος στον κ. Τσίπρα και στη στάση του στο Μάτι). Αλλά τι μας ενδιαφέρει πλέον η τόσο τοξική αντιπαράθεση αυτών των πολιτικών;

     Ο κ. Μητσοτάκης έχει δημιουργήσει ένα πανίσχυρο σύστημα εξουσίας παντού. Και έχει την αίσθηση ότι είναι άτρωτος, και λόγω του εκλογικού αποτελέσματος. Άραγε δεν βλέπει την πρόσφατη πολιτική ιστορία; Πώς καταρρέουν οι – για κάποια περίοδο -πανίσχυροι πολιτικοί; Δεν ξέρει ότι στη δημοκρατία και στον κοινοβουλευτισμό η εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση είναι κάτι περισσότερο από δεδομένο.

     Καλή μπορεί να είναι η εξουσία. Αλλά στη δημοκρατία έχει «κακά», που αποδομούν τους εκφραστές της. Πρώτον: δεν έχει διάρκεια με τα ίδια πρόσωπα, δεύτερον: περιέχει πολύ αυταρχισμό, τρίτον: γεμίζει τους εκφραστές της με αλαζονεία. Και αυτή είναι η απαρχή της παρακμής των…