Δημ.Μάντζος: «Δεν είναι μεταρρύθμιση η αποδυνάμωση δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν με αγώνες και θυσίες»

Ομιλία Δημήτρη Μάντζου, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης: «Για την ενίσχυση της εργασίας – Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 – Απλοποίηση ψηφιακών διαδικασιών και ενίσχυση της Κάρτας Εργασίας – Αναβάθμιση της επιχειρησιακής λειτουργίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και της Επιθεώρησης Εργασίας».

Κυρίες κύριοι συνάδελφοι,

Συζητούμε στη Βουλή, αυτές τις ώρες, ένα ζήτημα τόσο σοβαρό όσο το παρόν σχέδιο νόμου και κατ’ επέκταση το παρόν και το μέλλον της εργασίας στην Ελλάδα.

Μια συζήτηση που γίνεται σε ένα κλίμα ήδη έντονο. Δυστυχώς και μέσα στην αίθουσα.

Μέσα σε κλίμα οδύνης, μετά την τραγική απώλεια πέντε συνανθρώπων μας στην Ανατολική Λιβύη. Είναι αναγκαία η ενημέρωση για τις συνθήκες του περιστατικού και το αν τηρήθηκαν τα μέτρα και τα πρωτόκολλα ασφαλείας της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Ντέρνα. Γι’ αυτό ζητήσαμε την άμεση σύγκληση της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών της βουλής με πρόσκληση των Υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ.

Δεν είναι, άλλωστε, λίγες οι προκλήσεις και τα σοβαρά ζητήματα που η πατρίδα μας καλείται να αντιμετωπίσει αυτές τις ώρες που μιλάμε.

Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, παρακολουθούμε εμβρόντητοι τον κ. Ερντογάν να αναπτύσσει την ατζέντα της χώρας του από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ -σε πλήρη αντίθεση με τα ψηφίσματα του ίδιου Οργανισμού!

Είναι αυτονόητη η υποχρέωση του Έλληνα Πρωθυπουργού να τοποθετηθεί με σαφήνεια από το ίδιο βήμα σήμερα. Να καλύψει το έδαφος που χάθηκε με τη χθεσινή αφωνία μετά τη συνάντηση με τον Τούρκο Πρόεδρο. Οφείλουμε να είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Καμία διαφοροποίηση από τις εθνικές γραμμές δεκαετιών.

Και καμία ελαφρότητα στις δηλώσεις: υπάρχουν «εδαφικά θέματα» με την Τουρκία; Όχι, εδώ και εκατό χρόνια. Μετά τη Λωζάννη δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα. Άρα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.

Άλλωστε, είμαστε υπέρ των ανοικτών διαύλων επικοινωνίας. Πολιτικός διάλογος, οικοδόμηση εμπιστοσύνης ναι, αλλά όχι συμβιβασμοί πάνω σε κυριαρχικά μας δικαιώματα. Σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και την Κύπρο. Το κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής, όμως συνέχεται και επηρεάζει καταλυτικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Το λέμε και εδώ, από το βήμα της Βουλής, πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία ανοχή, καμία υποχώρηση στις ανεδαφικές και παράνομες αιτιάσεις της Τουρκίας για διχοτόμηση της Κύπρου και αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Η Ελλάδα οφείλει να παραμείνει στο πλευρό της Κυπριακής Δημοκρατίας, έμπρακτος υποστηρικτής του δίκαιου αιτήματος για επίλυση του ζητήματος, με άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και διαφύλαξη της ενιαίας νομικής προσωπικότητας και εθνικής κυριαρχίας της Κύπρου.

Εθνική γραμμή, με σαφήνεια και καθαρότητα.

Την ίδια ώρα, λίγα χιλιόμετρα βόρεια, το δράμα της Θεσσαλίας συνεχίζεται. Η περιοχή και η χώρα ολόκληρη μετρά τις πληγές της. Και οι ευθύνες αναζητούν υπευθύνους.

Οι εργαζόμενοι, οι καταναλωτές στις θεσσαλικές περιοχές αντιμετωπίζουν ζητήματα επιβίωσης. Όχι μόνο εξ αιτίας των ακραίων υγειονομικών συνθηκών, με τα νεκρά ζώα, αλλά και εν όψει του σοβαρού προβλήματος της παραγωγής.

Και μέσα από τις λάσπες αρχίζει να ξεπροβάλλει η αβεβαιότητα, η εργασιακή ανασφάλεια. Παραγωγοί και κτηνοτρόφοι χωρίς εκμεταλλεύσεις, εργάτες χωρίς εργασία, νέοι χωρίς ελπίδα, παρά μόνο για τη φυγή, μακριά, ιδίως στο εξωτερικό.

Δράττομαι, επομένως, της ευκαιρίας της εδώ παρουσίας, κύριε Υπουργέ, να υποβάλω το αίτημά μας για άμεση ενεργοποίηση του κοινωνικού κράτους, σε Ελλάδα και Ευρώπη, γι’ αυτούς τους νέους. Με προγράμματα και δράσεις στήριξης.

Το ΠΑΣΟΚ με τον Πρόεδρο, βουλευτές σε Ελλάδα και Ευρώπη, βρέθηκε ξανά, μαζί με την επικεφαλής των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών της Ευρωβουλής στις πληγείσες περιοχές. Ήδη η κ. Γκαρσία απέστειλε επιστολή στην Πρόεδρο της Επιτροπής ζητώντας την παροχή βοήθειας στην περιοχή.

Ήταν ο Επίτροπος Κοινωνικών Υποθέσεων εδώ. Πρέπει να προβάλλουμε διεθνώς τις συνέπειες της καταστροφής. Να γίνει ευρωπαϊκή συνείδηση η τραγωδία της Θεσσαλίας. Για να υπάρξει και η αναγκαία στήριξη από την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Μέτρα που -επιτέλους- θα πρέπει να πάψουν να τοποθετούνται μαζί με άσχετες διατάξεις σε τροπολογίες. Όπως γίνεται σήμερα, με την τροπολογία που περιλαμβάνει αναγκαίες δράσεις για τη Θεσσαλία αλλά και το δήθεν ξεπάγωμα των τριετιών -για το οποίο έχουμε βάσιμες ενστάσεις. Να πάψει αυτή η αντικοινοβουλευτική πρακτική που εμποδίζει την αντιπολίτευση να εκφράσει την ψήφο της με ευκρίνεια.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το κοινωνικό κράτος, η εργασία και οι εγγυήσεις της, βρίσκονται στο επίκεντρο της σημερινής συζήτησης. Όμως, πραγματικά, είναι να απορεί κανείς πώς ακριβώς ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι ενισχύει την εργασία με το συζητούμενο σχέδιο νόμου. Είναι άλλος ένας ηχηρός γοητευτικός τίτλος που -ως συνήθως- στερείται αντικρίσματος. Πώς ένα σχέδιο που επιτείνει την εργασιακή ευελιξία ενισχύει την εργασία;

Πώς προστατεύεται ο εργαζόμενος με τις «κατά παραγγελία» συμβάσεις, έτσι όπως θεσμοθετούνται, αποστερώντας το δικαίωμα προγραμματισμού της προσωπικής του ζωής και φυσικά με χαμηλή αμοιβή; Η Οδηγία επιβάλλει προκαθορισμό ημερών και ωρών απασχόλησης. Αλλιώς, μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε συμβάσεις μηδενικών ωρών, κόντρα στο πνεύμα της Οδηγίας. Επηρεάζουν αρνητικά και την ψυχική υγεία ακόμη των εργαζομένων, όπως δείχνουν έρευνες. Έλληνες ακαδημαϊκοί διατυπώνουν έντονες διαφωνίες με άρθρα τους. Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής διατυπώνει ενστάσεις. Το ίδιο και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η Εταιρεία Εργατικού Δικαίου και Κοινωνικής Ασφάλισης. Υπήρχαν προτάσεις συγκεκριμένες από τους φορείς, αλλά εις μάτην.

Πώς ενισχύεται η εργασία με την πολυδιαφημισμένη «πολλαπλή απασχόληση»; Που, δυστυχώς, ενώ ακουμπά πάνω σε μια κοινωνική συνθήκη που σχετίζεται με την εργασιακή φτώχεια, την οικονομική αδυναμία των εργαζομένων, έτσι όπως νομοθετείται ουσιαστικά περιορίζει τα εργασιακά δικαιώματα. Ως μη οφείλει, η Κυβέρνηση νομοθετεί για 13 ώρες δουλειάς. Και αναρωτιόμαστε, πώς, αλήθεια, περιμένετε ότι θα διασφαλιστεί το 11ωρο της υποχρεωτικής ανάπαυσης; Σε μια μεγάλη πόλη, όπως η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη, πώς θα μετακινηθεί από τη μία δουλειά στην άλλη ο εργαζόμενος; Και πώς θα γυρίσει σπίτι; Αφού έχει κάνει και διάλειμμα; Οδηγούμαστε πρακτικά σε 14-15 ώρες ημερήσιας απασχόλησης, πράγμα που είναι εντελώς εκτός της πρόβλεψης της Οδηγίας που υποτίθεται ότι ενσωματώνετε. Πουθενά δεν μιλά η οδηγία για 13 ώρες! Εκτός αν θεωρείτε ότι η Οδηγία επιδιώκει το burn out των εργαζομένων! Ούτε νομοθετούνται ασφαλιστικές δικλίδες που θα αποκλείουν επικίνδυνες για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων σε δεύτερες και τρίτες δουλειές.

Ή ποια μπορεί να είναι η αιτιολογία για τη μείωση της δοκιμαστικής περιόδου από 12 σε 6 μήνες αλλά ο χρόνος μη καταβολής αποζημίωσης  να παραμένει το δωδεκάμηνο, παραβιάζοντας τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, όπως έχει κρίνει η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2017;

Ή μήπως διασφαλίζει τον εργαζόμενο η ευέλικτη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια ή εξαμηνιαία βάση με ατομική σύμβαση, χωρίς αίτημα του εργαζομένου, κατά το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη;

Πώς, τέλος, προστατεύει τις εργατικές διεκδικήσεις, η ποινικοποίηση της περιφρούρησης της απεργίας, που μας επιστρέφει στο 1976 και προσβάλλει τον πυρήνα του δικαιώματος του άρθρου 23 παρ. 3 Συντ.

Η απάντηση είναι πως δεν σας ενδιαφέρει. Επενδύετε στην απορρύθμιση της εργασίας.

Συνεχίζετε, απλώς, την πολιτική των προηγούμενων ετών: Περιορισμοί στην κήρυξη των κλαδικών συμβάσεων ως υποχρεωτικών. Κατάργηση δικαιώματος επαναπρόσληψης αν η απόλυση κριθεί παράνομη. Περιορισμός συνδικαλιστικών ελευθεριών. Και ο κατάλογος συνεχίζεται, με μόνο κοινό παρονομαστή την εργασιακή ανασφάλεια και αβεβαιότητα.

Αβεβαιότητα που, ασφαλώς, επιτείνεται, με την τελευταία σας τροπολογία, που έρχεται με τυμπανοκρουσίες, να φέρει το ξεπάγωμα των τριετιών.

Αλήθεια, ποιο ξεπάγωμα; Για ποιους; Για πόσους; Πότε; Και γιατί τώρα; Από το 2020 το ζητούμε, με τροπολογία μας.

Όμως, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Κι η αλήθεια πίσω από τους πηχυαίους τίτλους:

Ένα έκτακτο και εξαιρετικό μέτρο τείνει να γίνει κανονικό. Με ανεργία 10% ή και οποτεδήποτε κριθεί αναγκαίο για την εθνική οικονομία, μπορεί η Κυβέρνηση να βάλει ξανά τις τριετίες στον πάγο.

Δηλαδή, τώρα, εκτός από τον κατώτατο μισθό και οι τριετίες αποφασίζονται με μονομερή κυβερνητική απόφαση. Μονομερώς, από τον «πατερούλη» Υπουργό Εργασίας.

Καμία συλλογική ελευθερία. Πλήρης απουσία των κοινωνικών εταίρων. Οριστική εγκατάλειψη του εργατικού δικαίου. Και μονιμοποίηση των ρυθμίσεων της κρίσης.

Στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, αλλά και σήμερα εδώ στην Ολομέλεια, οι διαδοχικοί ειδικοί αγορητές μας, Γιώργος Μουλκιώτης και Ανδρέας Πουλάς, εξέθεσαν με ενάργεια κάθε ένστασή μας. Σημείο προς σημείο.

Προλαμβάνω κ. Υπουργέ την άδικη και υπεραπλουστευτική κριτική της αντιπολίτευσης, στην οποία αρέσκεστε.

Διαφώνησε κανείς με την κάρτα εργασίας; Με την επέκτασή της; Όχι.

Όσο κι αν διαστρέβλωσε η ΝΔ τη θέση μας προεκλογικά. Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε την κάρτα, όχι όπως καταψήφισε η ΝΔ το 2011. Είμαστε υπέρ των μέτρων που θωρακίζουν τη θέση του εργαζομένου και δημιουργούν μια συνθήκη αναγκαία για την εργασία: ασφάλεια και σαφήνεια στους όρους παροχής της.

Διαφωνεί κανείς με την ενσωμάτωση ευρωπαϊκών κανόνων, σύμφωνα με το γράμμα και των πνεύμα αυτών; Όχι, όταν είναι ορθή.

Διαφωνούμε όμως με το γενικό αφήγημά σας για την εργασία. Με τη σπουδή σας να υπερακοντίσετε τους στόχους της οδηγίας αδιαφορώντας για τις πραγματικές συνθήκες της εγχώριας αγοράς εργασίας.

Και ας μην κρύβετε πίσω από τη στάση συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ο καθένας κρίνεται από τη στάση του αυτές τις κρίσιμες στιγμές.

Σε ποια χώρα γίνεται αυτή η πρωτοβουλία;

Στην Ελλάδα όπου το 55% των νέων θέσεων εργασίας αφορούν σε μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση με χαμηλούς μισθούς.

Σε μια χώρα με ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά κάλυψης από συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Μια αγορά εργασίας, με εξαιρετικά υψηλό μέσο όρο εβδομαδιαίας απασχόλησης, αισθητά πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ουραγός στην ισορροπία επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής και στην ποιότητα του χρόνου εργασίας.

Και φυσικά με διαρκή επιδείνωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, όπως δείχνουν όλες οι μετρήσεις.

Όταν στην Ευρώπη συζητούν για τετραήμερη εργασία χωρίς μείωση αποδοχών, εδώ η Κυβέρνηση παραποιεί την ευρωπαϊκή Οδηγία.

Σε αυτήν τη χώρα, με αυτές τις δομικές αδυναμίες, επιχειρείται η σημερινή ρύθμιση. Καθ’ υπέρβαση της οδηγίας που υποτίθεται ότι ενσωματώνεται. Κατά παράβαση του πνεύματός της, όπως αποτυπώνεται στις σκέψεις του προοιμίου -αιτιολογικές σκέψεις 34, 35, 47, που -μεταξύ άλλων- ζητούν να μη μειώνονται υφιστάμενα δικαιώματα των εργαζομένων.

Γι’ αυτό και καταψηφίζουμε επί της αρχής το σχέδιο νόμου.

Και για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις. Επιφυλαχθήκαμε στην Επιτροπή για να δώσουμε στην Κυβέρνηση το δικαίωμα να υιοθετήσει τις προτάσεις μας. Καταψηφίζουμε όμως γιατί αυτές δεν έγιναν δεκτές.

Εμείς έτσι λειτουργούμε σεβόμενοι την κοινοβουλευτική διαδικασία.

Η δική μας πρόταση για τα εργασιακά ζητήματα αποτυπώνει το πώς βλέπουμε εμείς την εργασία και τους εργαζόμενους. Όχι ως λογιστικά μεγέθη και αριθμούς σε μια αναπτυξιακή εξίσωση, αλλά ως πολύτιμο κοινωνικό κεφάλαιο.

Ζητούμε την άμεση ενίσχυση των συλλογικών συμβάσεων με υποχρεωτικότητα και καθολικότητα εφαρμογής. Γι’ αυτό καταθέτουμε για μία ακόμη φορά τη σχετική τροπολογία που καταθέσαμε και το 2020 και ζητούμε όλα τα κόμματα να τοποθετηθούν επ’ αυτής.

Διεκδικούμε την κατάργηση των διατάξεων της προηγούμενης Κυβέρνησης ΝΔ που αφαιρούν εργασιακά δικαιώματα για το ωράριο και την προστασία από παράνομες απολύσεις.

Με πραγματική ενίσχυση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας με κοινωνική φυσιογνωμία, με παρέμβαση στις εργασιακές σχέσεις. Με κατάλληλο προσωπικό με προσόντα και απευθείας υπαγωγή στο Υπουργείο Εργασίας. Όχι σε μια κατ’ επίφαση ανεξάρτητη αρχή, όπως σήμερα.

Κι επειδή λέτε ότι γίνονται έλεγχοι. Σας ρωτούμε κάτι απλό:

Πόσοι έλεγχοι έγιναν για την τήρηση του 48ώρου; Πόσοι για την τήρηση της 11ωρης ανάπαυσης; Για την αδήλωτη εργασία που σωστά σας ενδιαφέρει; Για τα εργατικά ατυχήματα που πληθαίνουν από την υπέρβαση ωραρίων;

Άρα πώς προσπαθείτε να πείσετε ότι π.χ. η παράλληλη απασχόληση δεν θα περιορίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων;

Πώς; Όταν έχουμε ένα κράτος που αδυνατεί να ελέγξει την εργοδοτική ασυδοσία; Να προστατεύσει τον εργαζόμενο;

Αφήνετε ανεμπόδιστη την αδήλωτη εργασία και μετά την επικαλείστε για να δικαιολογήσετε αντεργατικές ρυθμίσεις; Αυτό κάνετε!

Εμείς, λοιπόν, βλέπουμε την εργασία στην πραγματική κοινωνική και οικονομική της διάσταση. Όχι ως αντίπαλο της επιχειρηματικότητας, αλλά ως τμήμα ενός ενάρετου κύκλου. Καμία δίκαιη ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ισχυρή εργασία. Και καμία ισχυρή εργασία δεν νοείται χωρίς υγιή επιχειρηματικότητα.

Οι επιχειρήσεις οφείλουν να στηριχθούν για να στηρίξουν τους εργαζόμενους.

Με μέτρα μείωσης του μη μισθολογικού κόστους και με στήριξη της ρευστότητάς τους: με πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό και στα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Και φυσικά με ένα ρεαλιστικό και δίκαιο σύστημα 120 δόσεων.

Μέτρα ρεαλιστικά, εφαρμόσιμα και δίκαια. Με πλήρη επίγνωση των δημοσιονομικών μεγεθών και των συνθηκών εργασίας στην Ελλάδα.

Καμία αύξηση μισθού δεν μπορεί να είναι αρκετή αν δεν είναι προϊόν συλλογικών διαπραγματεύσεων με υποχρεωτική γενική εφαρμογή.

Και φυσικά αν δεν υπάρξει πραγματική ανάπτυξη, δίκαιη και βιώσιμη. Με άμεσες ξένες επενδύσεις που θα φέρνουν προστιθέμενη αξία στη χώρα, με καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και τεχνογνωσία. Όχι real estate που προκαλεί ασφυξία στις τιμές των ακινήτων, ούτε εξαγορά επιχειρήσεων με δανεικά από τις ελληνικές τράπεζες. Δήθεν επενδύσεις που όχι μόνο αφελληνίζουν την οικονομία αλλά αυξάνουν το κόστος ζωής. Αρκεί να σκεφτούμε τους εργαζόμενους στον τουρισμό στα νησιά του Αιγαίου και τη στεγαστική κρίση.

Αλλά αυτές είναι στρατηγικές συζητήσεις που υπερβαίνουν το παρόν σχέδιο νόμου.

Εμείς, όμως, έτσι θα πολιτευόμαστε. Με ορθό λόγο, σοβαρότητα αλλά και αποφασιστικότητα. Στα μεγάλα ζητήματα του τόπου και του λαού μας.

Για να αντιμετωπίσουμε με επιχειρήματα τον αφόρητο, κυνικό λαϊκισμό της ρηχότητας. Πως όλα είναι απλά. Υπάρχει μία και μόνη αλήθεια κι όσοι δεν τη μοιράζονται, είναι από ανόητοι έως επικίνδυνοι. Ο ορισμός του λαϊκισμού.

Αυτονόητο ότι για όλα φταίει ο συνδικαλισμός.

Αυτονόητο ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να εργαστούν γι’ αυτό έχουμε ανεργία.

Αυτονόητο ότι όσοι εργάζονται πρέπει να είναι χαρούμενοι με όσες πενιχρές αποδοχές λαμβάνουν.

Κι αν θέλουν περισσότερα ας βρουν και δεύτερη δουλειά.

Αυτονόητο ότι η αγοραστική δύναμη θα μειώνεται για να έρχονται τα pass να χαϊδεύουν αυτιά και να εξευμενίζουν συνειδήσεις προεκλογικά.

Κι αυτονόητο ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι επώδυνες, άδικες.

Κι επειδή ο κ. Υπουργός Εργασίας τείνει να ταυτίζει τις μεταρρυθμίσεις με τα μνημόνια.

Να σας πούμε, λοιπόν, εμείς κ. Υπουργέ, δυο λόγια για τις μεταρρυθμίσεις. Και με την παλαιά σας ιδιότητα του Υπουργού Αναπτύξεως. Μερικές σκέψεις από μια παράταξη που πήρε όλες τις δύσκολες αποφάσεις, που είπε την αλήθεια. Και έκανε τις μεγάλες τομές, τις πολιτικές που είχε στο πρόγραμμά του και εφαρμόζονται ως σήμερα.

Όταν το κόμμα στο οποίο σήμερα είστε Αντιπρόεδρος έσκιζε μνημόνια στο Ζάππειο.

Για να έχουμε σήμερα επενδυτική βαθμίδα μια παράταξη ανέλαβε το πολιτικό κόστος, στεκόμενη και μια και δυο και τρεις φορές εγγυητής της εθνικής προσπάθειας.

Έχουμε, λοιπόν, δικαίωμα και υποχρέωση να σας ελέγχουμε αυστηρά, όταν -στο όνομα μιας ανάπτυξης για λίγους- ανακυκλώνετε την αδικία και διαιωνίζετε τις παθογένειες της χώρας.

Όχι, λοιπόν, δεν είναι μεταρρύθμιση να αποδυναμώνεις δικαιώματα που αποκτήθηκαν με αγώνες και θυσίες.

Δεν είναι μεταρρύθμιση η αποδυνάμωση της επιθεώρησης εργασίας.

Μεταρρυθμίσεις δεν είναι τα pass.

Δεν είναι οι απευθείας αναθέσεις. Δεν είναι οι κομματικοί διορισμοί σε κάθε οργανισμό και εταιρεία του δημοσίου -ακόμη και στην Εταιρεία Ακινήτων του ΕΦΚΑ, που βλέπουμε να αλλάζετε διοίκηση κατά το δοκούν.

Μεταρρύθμιση είναι ο εκδημοκρατισμός της παραγωγής. Με την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Μεταρρύθμιση είναι η αποτελεσματική εποπτεία της αγοράς εργασίας, με πραγματική επιθεώρηση. Με λογοδοσία και έλεγχο παντού.

Μεταρρύθμιση είναι ισχυρές Ανεξάρτητες Αρχές. Αρχή Καταναλωτή και Επιτροπή Ανταγωνισμού. Είναι η στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Μεταρρύθμιση είναι η προαγωγή της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης και της τεχνολογικής εκπαίδευσης. Για την απόκτηση δεξιοτήτων. Για έναν κόσμο που θα ανταποκρίνεται όχι μόνο στις ανάγκες των καιρών αλλά και στους ανθρώπων.

Μεταρρύθμιση είναι η φορολογική δικαιοσύνη, με μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης της εργασίας, πάταξη της φοροαποφυγής και φορολόγηση της απληστίας.

Μεταρρύθμιση είναι η αξιοκρατία παντού, η διαύγεια, οι ηλεκτρονικές δημόσιες συμβάσεις.

Η μεταρρύθμιση δεν τρομάζει, Εμπνέει.

Ενώνει, δεν διχάζει.

Ρυθμίζει δεν απορρυθμίζει.

Προστατεύει και διασφαλίζει δικαιώματα.

Προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, χωρίς να αφήνει κανέναν πίσω.

Ορίζεται από τη δικαιοσύνη.

Οδηγεί σε μια κοινωνία δίκαιη και ανθεκτική.

Σας ευχαριστώ.