ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ώρα μηδέν για την Κεντροαριστερά – Προοδευτική επανεκκίνηση ή παντοδυναμία της συντήρησης;
Γράφει ο Μπάμπης Καραγεωργίου
Οι ζυμώσεις που διεξάγονται στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς δείχνουν να οδεύουν προς ανακατατάξεις, αλλά και να αναδυκνείουν ανάγκες αυτού του χώρου και φυσικά των προοδευτικών πολιτών.
Παράλληλα οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις έδειξαν την εμφανέστατη αδυναμία της Κεντροαριστεράς να απευθυνθεί σε πλατιά εκλογικά ακροατήρια που θα την τοποθετούσαν στο φάσμα της κυβερνησιμότητας, ενώ στον αντίποδα βλέπουμε την περαιτέρω εδραίωση μίας παντοδύναμης συντήρησης και την άνοδο του «τέρατος» της Ακροδεξιάς με τρία κόμματα (Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση, Νίκη) να περνούν την πόρτα του Κοινοβουλίου.
Τέσσερις μήνες μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση η Κεντροαριστερά ακόμα μαζεύει τα κομμάτια της.
Στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα μετά τις εκλογικές ήττες και την καθίζηση του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε ποσοστά κάτω του 20%, τα συντροφικά «μαχαιρώματα» τα οποία συνεχίζονται και μετά την εσωκομματική διαδικασία που ανέδειξε τον Στέφανο Κασσελάκη στην προεδρία οδηγούν σε μία διαλυτική τάση που προς ώρας είναι δύσκολο να ανατραπεί.
Μάλιστα οι «εξ Αμερικής» διαγραφές επιδείνωσαν ακόμα περισσότερο την ήδη τεταμένη κατάσταση στο κόμμα το οποίο βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά.
Στο ΠΑΣΟΚ όμως παρά την οριακή κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ παρά την ήπια εκλογική άνοδο δείχνουν να μην μπορούν να επικοινωνήσουν την κυβερνητική τους πρόταση με την μείωση της διαφοράς να μην οφείλεται στην άνοδο του, αλλά στην κατάρρευση του κόμματος του Στέφανου Κασσελάκη.
Χαρακτηριστική του κλίματος είναι η μέτρηση της GPO για το STAR που δείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ στο 12,9% (πτώση 5 ποσοστιαίων μονάδων) και το ΠΑΣΟΚ «παγωμένο» στο 11,9%.
Φυσικά, όμως εξαιρετικά νωπή είναι η έκβαση των Αυτοδιοικητικών εκλογών που παρά κάποιες ελπιδοφόρες συμβολικές νίκες για τον χώρο (π.χ εκλογή του Χάρη Δούκα στην Αθήνα και του Δημήτρη Κουρέτα στην περιφέρεια Θεσσαλίας) και τα «καμπανάκια» προς την ΝΔ επιβεβαίωσαν έστω και μερικώς την κυριαρχία της σηντηρητικής παράταξης.
Μπορεί η Αριστερά – Κεντροαριστερά να αλλάξει τα δεδομένα;
«Στην Δημοκρατία κάθε άνθρωπος είναι αναγκαίος» έγραφε ο Αμερικανός δοκιμιογράφος, Ραλφ Γουόλντο Έμερσον στα μέσα του 19ου αιώνα, αλλά αυτή η φράση αντηχεί όσο ποτέ άλλοτε στις ανάγκες του σήμερα.
Σε μία περίοδο που η συντηρητική παράταξη μοιάζει πανίσχυρη οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει με απαραίτητους συμβιβασμούς,με καθαρές προτάσεις, με αξιακό λόγο και προγραμματικές συγκλίσεις να δείξουν ότι είναι ακόμα εδώ!
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των NUPES στην Γαλλία, τον προοδευτικό συνασπισμό σοσιαλιστών και οικολόγων, πρασίνων που υπό την ηγεσία του Ζαν – Λυκ Μελανσόν ξύπνησε την «κοιμωμένη» Αριστερά από τον λήθαργο και την έβαλε ξανά στο «παιχνίδι» ως υπολογίσιμο αντίπαλο τόσο του μακρονικού Κέντρου, όσο και της σκληροπυρηνικής, ξενοφοβικής Ακροδεξιάς της Μαρί Λεπέν.
Η συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων για μία σημαντική μερίδα προοδευτικών πολιτών αποτελεί μονόδρομο και αυτές οι φωνές πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο.
Η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου την βραδιά της μεγάλης νίκης του Χάρη Δούκα στον Δήμο της Αθήνας ήταν ένα σαφές μήνυμα.
«Όταν ενώνονται οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις πίσω από ένα πρόσωπο με γνώσεις, δυνατότητες και όραμα, μπορεί να γίνει ανατροπή» είχε τονίσει ο πρώην πρωθυπουργός.
Το ΠΑΣΟΚ σε αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να επαναπαυτεί ούτε στην εκλογική καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ, όυτε φυσικά στα κέρδη που είχε.Πρέπει τώρα να δείξει ότι μπορεί να γίνει η δύναμη που θα δείξει τον δρόμο, η δύναμη που θα ξυπνήσει την «κοιμώμενη» προοδευτική παράταξη.
