Λουκάς Αποστολίδης: “Χάθηκε η ανθρωπιά”

Ο π.Υπουργός ,Λουκάς Αποστολίδης γράφει στο The Socialist

«Άκου ανθρωπάκο. Δεν θέλεις να γίνεις αυτός, Ανθρωπάκο.Για αυτό σε τρώνε
τα όρνεα. Φοβάσαι τους αετούς κι΄ έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι.» Β. Ράιχν

Δεν νομίζω η κόλαση να διαφέρει πολύ από όσα συμβαίνουν εβδομάδες τώρα, στη
Γάζα. Ίσα – ίσα, που τα όπλα είναι πιο εκσυγχρονισμένα και στην κόλαση ασφαλώς,
να τα στερούνται!! Ενημερωθήκαμε από τον αρμόδιο παγκόσμιο οργανισμό, πώς
κάθε δέκα λεπτά, ένα παιδί σκοτώνεται στην Γάζα. Τέσσερις και πλέον χιλιάδες
παιδιά, δεν πρόλαβαν να χαρούν την ζωή τους και οι μάχες συνεχίζονται, οδεύοντας
προς γενοκτονία ενός λαού. Πώς μπορείς να παρηγορήσεις γονείς, φίλους,
συγγενείς σ’ αυτήν την κατάσταση πραγμάτων. Όταν νοσοκομεία δέχονται
επιθέσεις. Όταν βομβαρδισμένα σώματα παιδιών βρίσκονται θαμμένα σε δρόμους
και αλλά στα ερείπια. Μπροστά στην εικόνα αυτή, είναι εύλογα τα ανάμεικτα
συναισθήματα οργής, φόβου, αγωνίας, συμπόνιας, να πλανώνται στην διεθνή
κοινότητα. Στο επίκεντρο, η ανθρώπινη ψυχή, τα δεινά, οι άμαχοι και η
ανθρωπιστική βοήθεια που δίνεται με το σταγονόμετρο. Μετά από μεγάλες πιέσεις
και διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ, θαρρείς και δεν υπάρχουν όρια και κανόνες για
τους αμάχους και στου πιο σκληρούς πολέμους, θαρρείς και χάθηκε παντελώς η
ανθρωπιά. Όλα κινούνται στα όρια της ζωής και του θανάτου. Το φως, το νερό, τα
φάρμακα για την υγεία, τα βασικά τρόφιμα επιβίωσης σπανίζουν. Ακόμη και τα
βρέφη, οι τραυματίες, οι ασθενείς βρίσκονται, στο έλεος του Θεού και των όπλων.
Ο αντίλογος άμεσος. Μα εδώ η Χαμάς σκόρπισε τον θάνατο εν καιρώ ειρήνης, θα
καθίσει το ισραήλ με σταυρωμένα χέρια; Ασφαλώς όχι, όλοι αναγνωρίζουν το
δικαίωμα αυτοάμυνας μιας χώρας. Έχουν όμως όρια και τα αντίποινα σύμφωνα με
τους διεθνείς κανόνες για τον πολέμο. Οι παράπλευρες απώλειες δεν σημαίνουν
και αφανισμό παιδιών και αμάχων. Ακόμη και η ρήση στην Παλαιά Διαθήκη:
«οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος» ορίζει το μέτρο, όχι
ισοπέδωση και καταστροφή των πάντων.

Όχι στη γενοκτονία ενός λαού. Κάποιοι θα επιβιώσουν και θα ζήσουν μονάχα για
εκδίκηση. Οι πατεράδες, τα αδέλφια των χιλιάδων νεκρών που χάνονται θα είναι
μικρές πυριτηδαποθήκες ξανά πολέμου. Και ο χορός μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ
από το 1947 έως σήμερα θα επαναλαμβάνεται χωρίς σταματημό. Η πόρτα του
φρενοκομείου θα είναι πάντα μισάνοιχτη αναμένοντας τον επόμενο γύρο.
Φαίνεται έχει χαθεί η ανθρωπιά τον 21 ο αιώνα. Τα ιστορικά ολοκαυτώματα δεν μας
νουθετούν. Ξεχνάμε εύκολα. Η διεθνής κοινότητα έχει γίνει θεατής και ο ένας
ρωτάει τον άλλον με ποιον είσαι: Την Παλαιστίνη ή το Ισραήλ. Έτσι διαμορφώνονται
και διαπαιδαγωγούνται από τα ΜΜΕ οι πολίτες στον κόσμο. Ζούνε όλο το 24ωρο τις
μάχες, τους θανάτους, τα παιδιά που κάθε δέκα λεπτά σκοτώνεται ένα ακόμα.
Οι διεθνείς οργανισμοί έχουν χάσει την ισχύ τους. Την ισχύ την κατέχουν πλέον
ελάχιστες δυνάμεις (ΗΠΑ – Κίνα – Ρωσία κ.ά) που συνεχώς επιδιώκουν την
παγκόσμια εξουσία και κυριαρχία. Είχα μια ελπίδα και μια προσδοκία η γηραιά
Ευρώπη να αναλάβει πρωτοβουλίες για να κλείσει η πόρτα του φρενοκομείου στη
Γάζα. Δυστυχώς δεν τολμά, η Ευρώπη. Τολμούν όμως οι Εβραίοι ανά τον κόσμο
διαδηλώνουν και στέλνουν μηνύματα στον Νετανιάχου «Υπάρχουν και όρια στον
πόλεμο». Όχι άλλα ολοκαυτώματα.

Η γενοκτονία ενός λαού θυμίζει τις βαρβαρότητες του 20ου αιώνα και των δύο
μεγάλων παγκοσμίων πολέμων, φαίνεται όμως ότι δεν διδάσκουν ακόμα τους
ηγέτες αυτού του κόσμου. Ο μόνος φόβος και οι αναλύσεις τους είναι μην
γενικευθεί ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και απλά μετράνε τις συνέπειες του
πολέμου, στον Δυτικό κόσμο, θαρρείς και στην άλλη μεριά της γης δεν ζούν
άνθρωποι. Βέβαια,οι σύμμαχοί μας, οι ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ προειδοποιούν τους
πάντες μην κουνηθείτε, διότι θα πάθετε τα ίδια με τη Γάζα. Φαίνεται ο δρόμος της
Ειρήνης φαντάζει μακρινός και αβέβαιος.
Παρηγοριά και ελπίδα ότι κάποιοι αντιστέκονται στους δρόμους. Οι διαδηλώσεις
των πολιτών στον Δυτικό κόσμο, φουντώνουν. Όσο πιο έντονες τόσο οι εξουσίες θα
τρομάζουν και θα κοιτάζονται, στον καθρέφτη. Η κατακραυγή των λαών γίνεται πιο
ισχυρή. Απαίτηση όλων να ελευθερωθούν και να ανταλλαγούν οι απαχθέντες και οι
αιχμάλωτοι. Να επιχειρήσουν να κλείσουν την πόρτα του φρενοκομείου. Να
διανοίξουν δρόμους ανθρωπιστικής βοήθειας. Ακούγεται στις μέρες μας η λέξη
«Αμάλθεια» που συμβολίζει την τροφό, τη γεναιωδορία σύμφωνα με την ελληνική
μυθολογία.

Μονάχα οι λαοί και η Ε.Ε. μπορούν με τη δική τους φωνή να αλλάξουν τη ροή των
γεγονότων. Εκεχειρία και ο δρόμος της ειρήνης μονάχα με την αναγνώριση
Παλαιστινιακού κράτους με σεβασμό της συνύπαρξης με το κράτος του Ισραήλ.
Επιχειρήθηκε παλιότερα με τον Πρόεδρο του Ισραήλ και τον Γιασέρ Αραφάτα, να
χαράζουν τον δρόμο της ειρήνης. Όπως τότε και σήμερα, ο Νετανιάχου ήταν σκληρός πολέμιος αυτής της συμφωνίας. Και ο τωρινός πόλεμος για τον ίδιο είναι
να αφανισθεί ένας λαός ή να υποταχθεί πλήρως στο Ισραήλ.

Στα καθ’ ημάς ο κ. Μητσοτάκης, λόγω και έργω, έχει προσδεθεί πλήρως στην
Αμερικάνικη γραμμή και παρέχει κάθε στρατιωτική εξυπηρέτηση και διευκόλυνση.
Η Ε.Ε. ακολουθεί την ίδια γραμμή με μικρές διαφοροποιήσεις. Δεν έχει χαράξει και
διατυπώσει με ενέργειες και πρωτοβουλίες γραμμή κατάπαυσης του πυρός,
εκεχειρία για πραγματική ανθρωπιστική βοήθεια. Να συνδράμει τα μηνύματα του
Αραβικού Συνδέσμου για να βρεθεί διέξοδος στο αιματοκύλισμα. Ένα ψήφισμα, του
συμβουλίου Ασφαλείας για διάνοιξη διαδρόμων ανθρωπιστικής βοήθειας, στη
Γάζα, έγινε κατορθωτό με την αποχή ΗΠΑ, Αγγλίας και Ρωσίας.

Πάνω που μιλάς, για την τραγωδία στη Γάζα σε ρωτούν, «με ποιον είσαι;» απαντώ
ευθέως. Με τα παιδιά που χάνονται και με τους γονείς που πονάνε και
συσσωρεύουν οργή και μίσος, είτε βρίσκονται στο Ισραήλ, είτε στην Γάζα. Ζήσαμε
την επιχείρηση της εκδίκησης στο Ιράκ και μετά 20 και πλέον χρόνια οι Ταλιμπάν
επανήλθαν στην εξουσία. Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η Μέση
Ανατολή «βράζει» έτοιμη πάντα να εκραγεί με επίκεντρο τη διαμάχη των λαών
Ισραήλ και Παλαιστίνης. Δύσκολη η συνύπαρξη, αλλά ο δρόμος της ειρήνης
μονόδρομος. Είναι μια ευχή που διατυπώνεται από όλους. Χρειαζόμαστε όμως,
ηγεσίες σαν τους αετούς. Να βλέπουν μακριά και να μας πάνε μακριά σε μία
ειρηνική κοινότητα του κόσμου.

Σκοντάφτει όμως σε στρατηγικά, γεωπολιτικά και ενεργειακά συμφέροντα.
Φαίνεται χάθηκε η ανθρωπιά στη σύγκρουση αυτή των συμφερόντων και οι λαοί
υφίστανται τις συνέπειες. Οι ηγέτες φαίνεται δεν βλέπουν έξω από τα εθνικά τους
συμφέροντα. Λυσμονούν οι ηγέτες, ότι ζούμε σε μία περίοδο με μεγάλες
αβεβαιότηττες, πολυπλοκότητα και αλληλεξάρτηση του κόσμου. Ο ακήρυκτος γ’
παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται προ των πυλών. Εγκλωβισμένοι στα εθνικά
συμφέροντα, με κοντόφθαλμους ορίζοντες, δεν αντιλαμβάνονται ότι μπήκαν στην
πόλη οι οχτροί και η ανασφάλεια έχει κυριεύσει, την μεγάλη πλειοψηφία των λαών.
Τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα της Ανατολής και της Αφρικής θα πολιορκήσουν
την G6 και την Αμερική. Είναι μεγάλη η γή και μας χωράει και τους δύο (ΗΠΑ – Κίνα),
λέει ο Μπάιντεν. Λησμονάει, όμως ότι κάποιοι αγωνίζονται να επιβιώσουν και
ζητάνε καλύτερη τύχη, σε όλο τον κόσμο.

Να κλείσω επίσης και με μία ρήση του Βίλχελμ Ράιχν:
«Άκου Ανθρωπάκο: Τα όρνεα σε δίδαξαν τα τρως ψοφίμια και να είσαι
ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι».