Αννα Παπαδοπούλου : “Με τον Χάρη Δούκα φυσικά “

Να τα πούμε απλά.

Ενόχλησε η επιλογή του Χάρη Δούκα να θέσει υποψηφιότητα για τη Προεδρία του κόμματος και ουκ ολίγες φορές έχουμε ακούσει για τα “δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη”.

Μέχρι τότε ήταν ο “άριστος”, ο τεχνοκράτης του ΠΑΣΟΚ, το καθαρό πρόσωπο που ασχολείται με την πολιτική χωρίς να είναι επαγγελματίας πολιτικός, αυτός που δεν προέρχεται από τον κομματικό σωλήνα, αλλά από την κοινωνία και τον ακαδημαϊκό χώρο. Μόνο επαίνους για το ακαδημαϊκό του προφίλ ακούγαμε, αλλά και για το ήθος του. Όταν τον γνώρισα, τα επιβεβαίωσα. Ανήκει στο 2% επιδραστικότερων επιστημόνων διεθνώς. Θα αρκούσε αυτό για να την έχει ψωνίσει, άλλοι την ψωνίζουν με διδακτορικά και αποδέχονται να τους αποκαλούν “Κύριε Καθηγητά”. Δεν τη ψώνισε όμως.

Η “αποδόμηση” αυτού που είναι ο Δούκας, που έχει φτάσει σε χυδαιότατες επιθέσεις σε βάρος του, ξεκίνησε από τη ΝΔ πριν καν αναλάβει καθήκοντα στον Δήμο.

Αυτοί που επικαλούνται την αριστεία με κάθε ευκαιρία, τα έβαλαν με έναν “άριστο”, γιατί τους χάλασε τη δουλειά, αλλά και γιατί στο περίφημο debate με τον Μπακογιάννη στη πραγματικότητα ξεσκέπασε τον νεποτισμό με ό,τι αυτός συνεπάγεται.

Θέτοντας την υποψηφιότητά του για τη Προεδρία του κόμματος, ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος αποδόμησης της προσωπικότητάς του, αυτή τη φορά εσωκομματικά.

Τον ειρωνεύτηκαν γιατί τάχα συνέκρινε τον εαυτό του με τον Μιτεράν και τον Βίλι Μπραντ, ενώ το μόνο που είπε είναι ότι Δήμαρχος και Πρόεδρος είναι συνθήκη πραγματική, εφαρμόζεται και συμβαίνει. “Ευρωπαϊκό κεκτημένο” επαναλαμβάνει και έχει δίκιο, δεν λέει καμία σοφιστία, ούτε μιλά για κάτι εξωγήινο.

Πιο πολύ από όλα με τρομάζει η ευκολία των επιθέσεων που αφορούν τον χαρακτήρα του. Κρίνουν μια πολιτική επιλογή, που ναι την έχουν κάνει κι άλλοι και τα έχουν καταφέρει, με όρους γηπεδικούς.

Σέβομαι απεριόριστα τον κόπο και τη προσπάθεια των ανθρώπων να ανέλθουν, να αλλάξουν κοινωνική τάξη. Σέβομαι κάποιον που έχει δουλέψει πολύ και έχει καταξιωθεί στο αντικείμενό του. Σέβομαι αυτόν που, ενώ ο ίδιος τα κατάφερε, το βλέμμα και η έγνοια του είναι σε αυτούς που ακόμα παλεύουν σε όλα τα επίπεδα.

Με τον Χάρη Δουκα, γιατί εδώ μιλάμε για μια κατάφωρη πολιτική αδικία, που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Γιατί από τη πρώτη στιγμή μιλά για τα πραγματικά πολιτικά διακυβεύματα και για ένα διαφορετικό μοντέλο ηγεσίας, αλλά και διακυβέρνησης της χώρας. Με τον Χάρη, γιατί οι άνθρωποι και αυτό που είναι δεν αλλάζουν από κάλπη σε κάλπη. Αυτός ήταν πέρυσι, αυτός είναι και φέτος.