“Σοσιαλδημοκρατική Αντεπίθεση” – Ή “Κάντο όπως ο Μπέρνι Σάντερς”

Του Τάσου Δαρσινού, μέλους ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ και της Ανανεωτικής Αριστεράς

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ένας 83χρονος σοσιαλδημοκράτης, ο Μπέρνι Σάντερς, συνεχίζει να γυρίζει την Αμερική, ξεσηκώνοντας τους πολίτες ενάντια στις πολιτικές του Τραμπ και υπερασπίζοντας τη Δημοκρατία. Δεν αποσκοπεί σε αξιώματα ούτε προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη διαχείριση και την αλλαγή. Δίνει τη μάχη πόρτα-πόρτα, μιλώντας απευθείας στον κόσμο, εμπνέοντας και κινητοποιώντας.

Αυτό είναι το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες, αν θέλουν να αναστρέψουν την εκλογική τους κατάρρευση και να αναχαιτίσουν την άνοδο της Ακροδεξιάς. Δεν αρκούν τα συνέδρια, οι τηλεοπτικές εμφανίσεις και οι ανακοινώσεις στα social media. Χρειάζεται δράση, επαφή με την κοινωνία, δυναμική παρουσία στις γειτονιές, στις πλατείες, στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς.

Ιδίως στην Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν έχει την πολυτέλεια της αδράνειας. Οφείλει να κινητοποιήσει όλες του τις δυνάμεις, ειδικά στα αστικά κέντρα, οργανώνοντας συγκεντρώσεις σε κάθε γειτονιά, συζητώντας με πολίτες και κοινωνικούς φορείς πάνω σε ένα πρόγραμμα που θα απαντά στις πραγματικές αγωνίες των ανθρώπων. Και η μεγαλύτερη από αυτές είναι η επιβίωση.

Η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια έχουν γονατίσει τη μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ο κόσμος δεν έχει ανάγκη από γενικόλογες διακηρύξεις, αλλά από άμεσα, εφαρμόσιμα μέτρα που θα του δώσουν ανάσα. Αυτό σημαίνει:

• Αύξηση μισθών και συντάξεων. Χωρίς αυτή, καμία οικονομική πολιτική δεν μπορεί να είναι βιώσιμη.
• Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Μια δέσμευση που πρέπει να γίνει προτεραιότητα.
• Σκληρή μάχη κατά της ακρίβειας. Όχι μόνο έλεγχοι και διαπιστώσεις, αλλά πραγματικά μέτρα περιορισμού των υπερκερδών και των μονοπωλίων.

Η σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί να είναι μια πιο «ήπια» εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού. Χρειάζεται ριζοσπαστικό, πειστικό και διακριτό αφήγημα, που θα αποτελεί πραγματική εναλλακτική στην κυβέρνηση. Αυτό είναι το διακύβευμα της επόμενης μέρας. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, απλώς παρακολουθεί την Ιστορία να προσπερνά.