Ομιλία Κώστα Σκανδαλίδη, Γενικού Εισηγητή του Κινήματος Αλλαγής, για τον Προϋπολογισμό του 2021

Καλούμαστε στην κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία να συζητήσουμε τον Προϋπολογισμό του κράτους.

Μέσα από τους αριθμούς, τα ποσοστά, τους πίνακες, τους κωδικούς, οφείλουμε να ιχνηλατήσουμε την πορεία και την προοπτική της οικονομίας και μέσω αυτής την πορεία των πραγμάτων στη χώρα.

Τη δυνατότητα που έχει σήμερα η Ελλάδα να βγει από το τούνελ της πολύπλευρης κρίσης και να εισέλθει σε εποχή ανάπτυξης.

Στη δίνη της ζοφερής πανδημίας που προκαλεί σεισμικές αναταράξεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, στις συνθήκες αβεβαιότητας και ανασφάλειας που επικρατούν η αίσθηση αυτάρκειας και σιγουριάς που προσπαθεί να μεταδώσει η Κυβέρνηση δεν πατά σε στέρεο έδαφος.

Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.

Η εικόνα της χώρας και της πραγματικής οικονομίας είναι αποκαρδιωτική.

Καθολική εργασιακή ανασφάλεια και διόγκωση της ανεργίας.

Δραματική μείωση εισοδημάτων και φτωχοποίηση ευρέων κοινωνικών στρωμάτων. Λουκέτα κατά συρροή  σε επιχειρήσεις και πλειστηριασμοί.

Αύξηση  των κόκκινων δανείων.

Και ένας δημόσιος τομέας που αφήνεται μόνος του, χωρίς την απαιτούμενη ενίσχυση να αντιπαλεύει τις αντίξοες συνθήκες στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις δομές της διοίκησης.

*

Παρά την αναπροσαρμογή των στόχων και η σημερινή εκδοχή του Κρατικού Προϋπολογισμού βρίσκεται στον αέρα. Αυτό συμβαίνει όταν μια Κυβέρνηση εφαρμόζει αποσπασματικές και ασχεδίαστες πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης. Όταν εναποθέτει τις ελπίδες της για ταχεία ανάκαμψη στη θεωρία του «ελατηρίου». Όταν αγνοεί ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου οι κλασσικές οικονομικές θεωρίες μοιάζουν ξεπερασμένες καθώς οι εξελίξεις είναι διαρκώς ρευστές και μεταβαλλόμενες. Και επιμένει από την αρχή στην εφαρμογή ενός μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής το οποίο στην πράξη αποδεικνύεται αντιφατικό και ατελέσφορο.

Ο Προϋπολογισμός που εισηγείστε, ενώ αδυνατεί να περιγράψει το παρόν, υπόσχεται και σκιαγραφεί ένα ελπιδοφόρο μέλλον, το οποίο κάθε άλλο παρά εδράζεται σε πραγματική βάση.

Είναι ένας Κρατικός Προϋπολογισμός έωλος στις προβλέψεις, εξ αρχής ανεφάρμοστος και αιθεροβάμων.

Είναι βαθιά ταξικός στις επιλογές καθώς υπερασπίζεται τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των ολίγων εχόντων σε βάρος των πολλών παλιών και νέων μη προνομιούχων.

Δεν διαπνέεται από κανενός είδους όραμα, καμία δυναμική πραγματικών μεταρρυθμίσεων και ανατροπών, χωρίς τις οποίες η οικονομία δεν μπορεί να εισέλθει σε τροχιά επανεκκίνησης.

Και, ασφαλώς, ούτε η πολυπόθητη ταχεία ανάκαμψη της ανάπτυξης μπορεί να γίνει πράξη και μάλιστα  αυτόματα και μέσα σε λίγους μόνο μήνες.

Είναι ένας Προϋπολογισμός που περιγράφει το 2021 υπερβατικά καλλιεργώντας προσδοκίες σε οξεία σύγκρουση με τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι πολίτες.

*

Ας αναφερθούμε πιο συγκεκριμένα στα μεγέθη και τους στόχους του Προϋπολογισμού. Και πρώτα απ’ όλα για το μίγμα δημοσιονομικής πολιτικής που ασκήσατε για την αντιμετώπιση της ύφεσης και της κρίσης το 2020.

Είναι αυτή η πολιτική που πολλούς μήνες πριν την πανδημία πυροδότησε την ύφεση και τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης από το 2019 και μέχρι τον Μάρτιο του 2020.

Είναι η ίδια πολιτική στην οποία πεισματικά εμμένετε με μέτρα αποσπασματικά και ασχεδίαστες επιλογές που κάνουν την οικονομία να τρέχει πίσω από τα γεγονότα ασθμαίνουσα.

Είναι η ίδια πολιτική που σας αναγκάζει να αναθεωρείτε συνεχώς τις εκτιμήσεις σας. Όταν υποχρεωθήκατε σε ελάχιστο χρόνο να ξεχάσετε την αρχική σας βεβαιότητα ότι η ύφεση δεν θα υπερβεί το 4%, που στο Προσχέδιο μεταβλήθηκε σε 8,5% και σήμερα εμφανίζεται να προσγειώνεται στο 10,5%. Πολύ φοβάμαι ότι τελικά θα είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Και φυσικά η επιπολαιότητα των παραδοχών σας αποτυπώνεται και στην τεράστια απόσταση των δημοσιονομικών αποτελεσμάτων από αυτές του Προσχεδίου.

Θα επικαλεστείτε την πανδημία και τα επαναληπτικά της χτυπήματα. Θα επικαλεστούμε το γεγονός ότι μια Κυβέρνηση όταν οι εξελίξεις μοιάζουν με κινούμενη άμμο, οφείλει να διατυπώνει εναλλακτικά σενάρια ενταγμένα σε ένα σαφές και ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο το οποίο για την Κυβέρνησή σας, δεν υπάρχει.

Η χώρα βιώνει τη βαθύτερη ύφεση τουλάχιστο από το 1960. Η πρόβλεψη του 10,5% μας κατατάσσει κατά πάσα βεβαιότητα στην προ τελευταία θέση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν η προβλεπόμενη ύφεση στην Ε.Ε. κατά μέσο όρο είναι 7,8% και η πρόβλεψη για το 2021 είναι ανάπτυξη 4,2% με ποια λογική η Ελλάδα θα μεταβεί από το -10,5% στο +4,8%; Αρκεί η πανάκεια της αξιοποίησης του πακέτου των 5,5 δις ευρώ που ουσιαστικά υποστηρίζει η Κυβέρνηση;

Στην Εισηγητική Έκθεση προβλέπεται ότι όλα τα συστατικά του ΑΕΠ πλην της δημόσιας κατανάλωσης θα παρουσιάσουν ανέλπιστη βελτίωση.

Και η ιδιωτική κατανάλωση και ο ακαθάριστος σχηματισμός πάγιου κεφαλαίου και οι εξαγωγές και εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών και ο δείκτης τιμών καταναλωτή και ο αποπληθωριστής  του ΑΕΠ.

Από πού συνάγεται αυτή η αισιοδοξία που απαιτεί θεαματική αύξηση της παραγωγικότητας της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της καταναλωτικής   δυνατότητας της κοινωνίας; Επειδή προσβλέπει στην εκταμίευση έστω και προκαταβολικά των 5,5 δις ευρώ;

*

Οι προβλέψεις είναι έωλες.

Αύξηση φόρων από 37,6 δις ευρώ σε συνθήκες ύφεσης, αναστολής πληρωμών, που σίγουρα θα επεκταθούν χρονικά σε απροσδιόριστο βάθος εντός του 2021 σε 43,6 δις ευρώ. Ενδεικτικό της διαρκούς επιδείνωσης της κατάστασης στην αγορά είναι η αύξηση των νέων ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων κατά 4,93 δις ευρώ από τα οποία τα 4,27 δις είναι φόροι μέσα στο δεκάμηνο.

Μείωση της ανεργίας στο 17,9% όταν η σημερινή ακουμπά το 20%.

Αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης στο 13% από πτώση 7,6%.

Αύξηση εσόδων από το ΦΠΑ κατά 10,5%, με τρόπο που επιτείνει την άνιση σχέση έμμεσων προς άμεσους φόρους διευρύνοντας την κοινωνική αδικία.

Και παράλληλα μείωση εσόδων από τα θετικά μέτρα όπως τα χαρακτηρίζει η Κυβέρνηση ύψους μόλις 7,5 δις ευρώ για στήριξη των εισοδημάτων και της απασχόλησης.

Ο λογαριασμός με όποια μέθοδο και να το μετρήσει κανείς δεν βγαίνει. Και επί τη ευκαιρία γιατί άραγε «πανηγυρίζει» η Κυβέρνηση για δήθεν ανάπτυξη 2,3% το 3Ο τρίμηνο του 2020; Με βάση τις προσδοκίες σας από το άνοιγμα του τουρισμού το αποτέλεσμα θα έπρεπε να είναι πολύ καλύτερο από το -11,7 %. Και πως δικαιολογείτε το γεγονός ότι η ύφεση του 3ου τριμήνου είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη ενώ ισχυρίζεστε ότι οι παρεμβάσεις σας για την αντιμετώπιση της κρίσης ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι από τις υψηλότερες;

Από όλα αυτά συνάγεται ότι πολύ γρήγορα και από τους πρώτες μήνες του νέου χρόνου θα προβείτε σε διορθωτικές αναθεωρήσεις.

*

Εκεί που το σχέδιο σας δείχνει ανάγλυφα τον αντιλαϊκό και ταξικό του χαρακτήρα αλλά και την αντιαναπτυξιακή του κατεύθυνση είναι η κατανομή και διαχείριση των διαθέσιμων πόρων. Με δειλές αναφορές, είναι αλήθεια, τόσο ο Κ. Μητσοτάκης («όταν χρειάζεται κάνω και σοσιαλδημοκρατική πολιτική») όσο και το Υπ. Οικονομικών («ουσιαστικά εφαρμόζουμε πολιτική κεϋνσιανού τύπου») δίνουν στα μέτρα αντιμετώπισης τη πανδημίας και στις κατανομές των πόρων μια διάσταση ουσιαστικά ανύπαρκτη. Βαφτίζετε την ασπιρίνη θεραπεία.

Είναι πράγματι η πρώτη φορά που η χώρα διαθέτει τέτοια δυνατότητα ρευστότητας και αυτή είναι μια ιστορική ευκαιρία. Το ερώτημα είναι τι δυνατότητες είχατε ως Κυβέρνηση και που διοχετεύτηκαν τα ποσά που έχουν διατεθεί.

Μετά από πολλά χρόνια η χώρα έχει το περιθώριο να σχεδιάσει μια οργανωμένη παρέμβαση.

Το μαξιλάρι των 37 δις ευρώ σε συνδυασμό με την ευχέρεια φθηνού δανεισμού και τη χαλάρωση των δημοσιονομικών περιορισμών δημιουργεί σημαντικό απόθεμα. Αν εξαιρέσει κανείς τα 15,5 δις ευρώ του ESM που πάνε στο χρέος και δεν μπορούν να αξιοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, τα υπόλοιπα συν τους πόρους του Ταμείου Ανασυγκρότησης, συν το δανεισμό σχηματίζουν ένα κεφάλαιο περί τα 40δις.

Πανηγυρίζετε για τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού, ενώ γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν αποτελεί δικό σας επίτευγμα. Οφείλεται στο 1,9 δις ευρώ που διαθέτει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω του προγράμματος PEPP. Η αύξηση των ομολόγων στις αγορές εσωτερικού είναι 11,6 δις ευρώ περίπου, ενώ στις αγορές εξωτερικού είναι σχεδόν σταθερά στο 1,7 δις ευρώ.

Οι εγχώριες τράπεζες άντλησαν από το πρόγραμμα 31 δις ευρώ και σε συνδυασμό με την αύξηση των καταθέσεων απόκτησαν ρευστότητα που είχαν πολλά χρόνια να γνωρίσουν. Δυστυχώς, σύμφωνα με τον υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ενώ το ύψος των υποχρεωτικών διαθέσιμων κινείται περί τα 2δις ευρώ, οι τράπεζες κρατούν παγωμένα πάνω από 20δις ευρώ. Πράγμα που σημαίνει ότι η ρευστότητα που διοχετεύεται στην αγορά είναι σημαντικά μικρότερη του αναμενόμενου, σε σχέση με την ποσότητα των διαθέσιμων πόρων .

Άρα ενώ έχετε τη δυνατότητα να διοχετεύσετε πολύ περισσότερους πόρους και να πάρετε επιπλέον μέτρα, δεν το κάνετε.

*

Σε ποιους άραγε πήγαν τα χρήματα; Ο τρόπος που διοχετεύτηκε η ρευστότητα είναι προκλητικός και απαράδεκτος.

Πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες επιχειρηματίες, αγρότες και ατομικές επιχειρήσεις και είκοσι χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν το 88% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα εισέπραξαν μόλις 1,3δις ευρώ. Ενώ τριακόσιες μεγάλες επιχειρήσεις (με πάνω από 250 εργαζομένους) που απασχολούν το υπόλοιπο 12% εισέπραξαν 3,7δις ευρώ.

Αυτή η άνιση και καταφανώς άδικη κατανομή αποδεικνύει καθαρά το αδιέξοδο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ανάπτυξης για τη χώρα. Σε αυτή την προκλητική και απαράδεκτη πολιτική δεν μπορεί να θεωρηθούν αντίδοτο τα ανεπαρκή «θετικά μέτρα» που παίρνετε συγκυριακά ως Κυβέρνηση.

Η κατάσταση επιδεινώνεται από την απουσία εναλλακτικών χρηματοδοτικών εργαλείων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ο «Ηρακλής» όπως προβλέψαμε έχει κοντά πόδια. Και η bad bank που προτείναμε βρίσκεται στα συρτάρια. Εντωμεταξύ δεν ασκείτε καμία πίεση στο τραπεζικό σύστημα να αλλάξει επιτέλους τακτική και να συμβάλλει στην επανεκκίνηση της οικονομίας.

*

Κατά τα άλλα ο γενικός κοινωνικός προϋπολογισμός δεν έχει θέση στη λογική των σχεδιασμών σας, και αυτό απεικονίζεται στην κατάρτιση του Προϋπολογισμού.

Για το 2021 οι κοινωνικές δαπάνες μειώνονται κατά 1,7 δις ευρώ για τα Ασφαλιστικά Ταμεία και κατά 1δις ευρώ για τον ΟΑΕΔ.

Η πιο κραυγαλέα δε ανισότητα φορά το ΕΣΥ που είναι πρωταγωνιστής στην αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά φτωχός συγγενής στους Προϋπολογισμούς του 2020 και του 2021. Το ΕΣΥ και η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν την κρίση λειτουργούν στα ίδια περίπου επίπεδα δαπανών με το 2019 και με λιγότερο προσωπικό όπως αποδεικνύεται με τα στοιχεία που επανειλημμένα καταθέσαμε στη Βουλή.

Αυτή η κοινωνικά άδικη και εν πολλοίς παράλογη πολιτική αποδεικνύει την πραγματική φύση και ταυτότητα της συντηρητικής Κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο ότι στα προγραμματικά της κείμενα αλλά και στο σχέδιο που παρουσίασε η Επιτροπή  Πισσαρίδη, πουθενά δεν υπάρχει η αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης, το ενδιαφέρον να υπάρξει μια δικαιότερη κατανομή του πλούτου και του εισοδήματος σ’ αυτή τη χώρα. Γι’ αυτό και τα θετικά μέτρα των 7,5 δις για τη στήριξη των εισοδημάτων και της απασχόλησης είναι αδύνατο να αναπληρώσουν αυτή την προκλητική απουσία οποιασδήποτε κοινωνικής ευαισθησίας. Και φυσικά πόρρω απέχουν από «κεϋνσιανες» ή «σοσιαλδημοκρατικές» πολιτικές.

*

Το πρόδηλο κενό οποιασδήποτε στρατηγικής για την ανάπτυξη ο Πρωθυπουργός επιχείρησε να το καλύψει επιστρατεύοντας ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Επιχείρησε να απαντήσει προκαταβολικά στην κριτική μας για την έλλειψη του μεσοπρόθεσμου προγράμματος όπως αυτό επιβάλλεται από τις ευρωπαϊκές διαδικασίες. Έσπευσε γι’ αυτό να επαναφέρει στο προσκήνιο την «Έκθεση Πισσαρίδη» και να παρουσιάσει την πρόταση που κατέθεσε η χώρα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το Ταμείο Ανάκαμψης και την αξιοποίηση των πόρων.

Με πολλή προσοχή μελετήσαμε στο Κίνημα Αλλαγής και τα δυο κείμενα. Δεν αποκομίσαμε τίποτε το νέο, το ιδιαίτερο, το καινοτόμο. Είναι ένα άθροισμα προτάσεων, στόχων και  προτεραιοτήτων που τις βρίσκεις στην πλειοψηφία τους σε κομματικά εγχειρίδια και προγράμματα. Ομολογώ ότι  πολλές από τις προτάσεις αυτές θα μπορούσαμε και εμείς να τις προσυπογράψουμε, ιδιαίτερα όσες έχουν διακηρυκτικό χαρακτήρα και αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα.

Ποιος θα μπορούσε για παράδειγμα να διαφωνήσει για την «ψηφιοποίηση» παντού που αποτελεί αδήριτη ανάγκη της εποχής, αλλά που δεν είναι γαρνιτούρα σε πιάτο που σερβίρεις;

Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει για τον εθνικό στόχο αύξησης του κατά κεφαλή εισοδήματος στο 80%, του μέσου όρου της Ε.Ε. μέσα στην επόμενη δεκαετία, με ποια, όμως, επί μέρους κατανομή που θα αντιμετωπίσει τις τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες;

Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει με την τηλεργασία, την τηλεκπαίδευση ως φυσιολογική εξέλιξη της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, αν δεν συνοδεύονταν, βεβαίως, με προτάσεις αποδιάρθρωσης των θεσμοποιημένων εργασιακών σχέσεων;

Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει με την ενιαία φορολόγηση των εισοδημάτων από κάθε πηγή αν ξεχνούσε την εσωτερική, δίκαιη κλίμακα κατανομής των βαρών;

Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει με την ανάγκη ασφαλιστικής μεταρρύθμισης με κριτήριο τη διαγενεακή αλληλεγγύη, αν δεν προβλεπόταν ταυτόχρονα η πλήρης υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης;

*

Αλλά, για να επανέλθω στον Κρατικό Προϋπολογισμό ποιοι είναι οι αρμοί που συνδέουν αυτές τις προτάσεις με τις συγκεκριμένες επιλογές για το 2021; Είναι δυσδιάκριτοι και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ένα οργανικό σύνολο. Εδώ τα ερωτήματα είναι καταλυτικά:

• Ποιες είναι οι οικονομικές και κοινωνικές προτεραιότητες τη κυβερνητικής πολιτικής και πως απεικονίζονται ανάγλυφα στον Προϋπολογισμό; Απροσδιόριστες
• Ποιες είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές που προβλέπει ο Προϋπολογισμός ώστε να γίνει απρόσκοπτα αξιοποίηση του πακέτου των πόρων με διαφορετικό τρόπο από τις ταχύτητες χελώνας που γίνεται σήμερα; Ανύπαρκτες
  Με αυτό το κράτος, με αυτές τις τράπεζες, με αυτό το σύστημα διακυβέρνησης;

• Ποιος είναι ο Περιφερειακός Προγραμματισμός πόρων και αρμοδιοτήτων και κυρίως αποκέντρωσης των αποφάσεων ώστε να μη φυτοζωούν τόσο οι περιφέρειες της χώρας, όσο και οι αναπτυξιακοί θεσμοί; Χάνεται στον ορίζοντα
  Με τη σημερινή αφαίμαξη της Αυτοδιοίκησης, την περιθωριοποίηση κάθε αντιπροσωπευτικού θεσμού, τον βαθύτατα συγκεντρωτικό χαρακτήρα του τρόπου διακυβέρνησης;

• Ποιος είναι ο ξεχωριστός Κοινωνικός Προϋπολογισμός του Κράτους και ο Σχεδιασμός Πολιτικής Προστασίας που θα δώσει την ευχέρεια στην Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους και τις ασύμμετρες απειλές; Μόνο διακηρύξεις κενές περιεχομένου

Με την τύχη που επιφυλάσσει στο ΕΣΥ και το προσωπικό της Υγείας, στην αντιμετώπιση της πανδημίας και των φυσικών καταστροφών;

Εμείς δεν πρόκειται να αποπροσανατολιστούμε από τις ευκαιριακές, επικοινωνιακές στρατηγικές. Η πραγματικότητα είναι ότι ούτε μπορεί, ούτε έχει τη βούληση αυτή η Κυβέρνηση να εμφανίσει ένα αξιόπιστο, ολοκληρωμένο και ευρείας δημοκρατικής νομιμοποίησης σχέδιο αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων. Και βέβαια δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι η μέχρι σήμερα διαχείριση πόρων και ευκαιριών είναι αποτέλεσμα μόνο αστοχιών ή αβλεψιών. Είναι συνέπεια κυρίως της δομικής ανεπάρκειας του συντηρητικού μοντέλου διακυβέρνησης που επιλέγει η συγκεκριμένη παράταξη που κυβερνά  τη χώρα.

Η κριτική μας αυτή δεν ξεκινά από μια καταστροφική αντιπολιτευτική διάθεση. Δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τώρα και στα επόμενα χρόνια η χώρα μπορεί να έχει ισοσκελισμένους Προϋπολογισμούς. Κάθε άλλο.

Οι Προϋπολογισμοί θα είναι ελλειμματικοί για να αντιμετωπιστεί το βάθος και η έκταση της πανδημικής και οικονομικής κρίσης. Θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο αυτή η ανάγκη.

Δεν έχουμε την απαίτηση η Κυβέρνηση να εξαντλήσει κάθε ικμάδα και δυνατότητα της οικονομίας ασυλλόγιστα και ανεύθυνα. Όμως, η οικονομική σας πολιτική αρνείται να αξιοποιήσει τις πραγματικές δυνατότητες που προσφέρει η συγκυρία αλλά και να αντιμετωπίσει τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες που συνεχώς διευρύνονται και πολλαπλασιάζονται μέσα στη κρίση.

Δεν έχουμε καν την αυταπάτη ότι μπορεί να αλλάξει ο χαρακτήρας της παράταξης που κυβερνά. Παραμένει πάντα μια συντηρητική δύναμη όπως αυτή εμφανίζεται στο μοντέλο διακυβέρνησης που επέλεξε για τη χώρα. Θα μπορούσατε, όμως, να συμβάλλετε σε μια αναγκαία μίνιμουμ εθνική συνεννόηση αποδεχόμενοι έγκαιρα και αφού τις αξιολογήσετε, τις Προγραμματικές Επεξεργασίες και προτάσεις που εμείς διαμορφώνουμε και προτείνουμε από τη μέρα που αναλάβατε την εξουσία.

Εσείς διεκδικείτε την επιστροφή στην κανονικότητα. Μια κανονικότητα που σε εθνικό επίπεδο διευρύνει συνεχώς τις κοινωνικές ανισότητες.

Εμείς διεκδικούμε μια νέα αλλαγή που τις αντιμετωπίζει με τρόπο δίκαιο και αναλογικό.

Εσείς διεκδικείτε μια ευρωπαϊκή κανονικότητα σε μια Ένωση που κυριαρχείται από τις πολιτικές της λιτότητας και της απόκλισης των επιπέδων ανάπτυξης ανάμεσα στο βορρά και τον νότο.

Εμείς διεκδικούμε μια νέα ευρωπαϊκή συνθήκη για μια ομοσπονδιακή Ένωση που μοιράζει δίκαια τον πλούτο της ανάμεσα στους πολίτες, τις περιφέρειες και τα κράτη- μέλη της.

Εσείς διεκδικείτε την κανονικότητα ενός κόσμου όπου τα 2,8 δις κάτοικοι του πλανήτη διαθέτουν την μισή περιουσία από αυτή που συσσωρεύουν μόλις 2825 δισεκατομμυριούχοι.

Εμείς δεν βολευόμαστε με αυτά. Θέλουμε να τα αλλάξουμε.

Γι΄ αυτό ακριβώς διατυπώνουμε τη δική μας συνολική πρόταση ριζικά διαφορετική από τη δική σας.

Για τους στόχους, τις προϋποθέσεις και τις κατευθύνσεις ενός Προϋπολογισμού ενταγμένου σε ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο για τη χώρα.

Με ένα ενδιάμεσο Πρόγραμμα για να μείνει όρθια η κοινωνία και ζωντανή η οικονομία.

Ένα πρόγραμμα πραγματικής επανεκκίνησης που θα σηματοδοτήσει μια ευρύτερη αναγεννητική πορεία για τον τόπο.

Ένα πρόγραμμα που στηρίζεται σε πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και αναγκαίους εκσυγχρονισμούς.

Ένα πρόγραμμα που δεν αρκείται να αντιμετωπίζει διαχειριστικά τα προβλήματα. Τα αντιμετωπίζει δομικά και περιέχει ιεραρχημένες τις κατανομές των διαθέσιμων πόρων.

Αλλά γι΄ αυτό απαιτείται άλλου τύπου Κρατικός Προϋπολογισμός να υπηρετήσει τους στόχους για την ανόρθωση του τόπου. Αυτός που σήμερα συζητούμε δεν τους υπηρετεί.