ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Απόψεις: “Σοσιαλισμός Σήμερα”
Γράφει ο Γιώργος Διαμαντής
Παντού, σε καφετέριες, σε γήπεδα και σε πολλές συναθροίσεις πολιτών ανά την Ελλάδα και τον κόσμο γίνεται λόγος για το τέλος της ιδεολογίας. Άρθρα γράφονται, επιστήμονες διαβουλεύονται μεταξύ τους και υπάρχει λίγο πολύ η αίσθηση ότι έχουμε περάσει σε μια απολιτίκ φάση της παγκόσμιας ιστορίας. Άλλωστε, πολιτευτές που δεν έχουν πρώιμη πολιτική καριέρα όπως ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίζουν έδαφος και καταφέρνουν την εκλογή τους.
Και κάπου εδώ πρέπει να υπάρξει η δική μας απάντηση όχι απλά ως νεολαία κόμματος αλλά ως μια γενιά που βιώνει την κρίση στη χώρα, που παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις και ανδρώθηκε πολιτικά με πορείες για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, με συμμετοχή σε διαδηλώσεις για την κλιματική αλλαγή και με απέχθεια στο νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής και ό, τι αυτό πρεσβεύει.
Αλλά, ας γυρίσουμε στο επιχείρημα των όσων λένε ότι η ιδεολογία είναι παρωχημένη. Λένε, ότι ο Ντόναλντ Τράμπ είναι ένας άνθρωπος πρακτικός, με εμπειρία στα οικονομικά, που μπορεί να προσφέρει χωρίς να υπηρετεί πιστά κάποια ιδεολογία. Η απάντηση μας; Το travel ban στους μουσουλμάνους δεν είναι πολιτική; Το να υπερετείς το λόμπι των όπλων(NRA) δεν είναι πολιτική; Το να μειώνεις τη φορολογία στον πλούτο δεν είναι πολιτική; Φυσικά και είναι και όλα αυτά μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους.
Έτσι λοιπόν όχι μόνο δεν τελειώνει η ιδεολογία αλλά έχει νόημα ύπαρξης στο τώρα. Έχει νόημα, γιατί η ανεργία στους νέους είναι υψηλή, γιατί ο εργαζόμενος χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας και με υποκατώτατο μισθό δεν έχει ούτε τα στοιχειώδη, γιατί ο φοιτητής κινδυνεύει να χάσει την φοιτητική του ιδιότητα αν περάσει η ΝΔ νόμο για το περίφημο <<ν+2>>.
Εμείς επιλέγουμε λοιπόν να έχουμε πολιτική ταυτότητα και να είμαστε παρόντες στο κάλεσμα για μια κοινωνία δικαιότερη. Τασσόμαστε αναφανδόν υπέρ της προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης, της κεντροαριστεράς που εκφράζεται από το Κίνημα Αλλαγής. Γιατί; Γιατί έχουμε τα <<εικονοστάσια>> μας στη κεντροαριστερά, τους αγώνες του παρελθόντος που μας εμπνέουν. Ο Ανδρέας Παπανδρέου μας έμαθε να αγωνιζόμαστε με πάθος, με αποφασιστικότητα και οι αλλαγές που έφερε στη χώρα μας δίνουν κουράγιο για το μέλλον της χώρας. Το ΕΣΥ, το ΑΣΕΠ, το κοινωνικό κράτος όλα αυτά έχουν τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ.
Η σοσιαλδημοκρατία μας εκφράζει γιατί ενσαρκώνει τις αξίες της αλληλεγγύης, της συναδελφικότητας και του σεβασμού στη διαφορετικότητα. Απέναντι μας ο νεοφιλελευθερισμός και ό, τι εκφράζει, στην Ελλάδα και τον κόσμο.
Γιατί, πέρα από τον Ανδρέα στη χώρα μας υπήρχε ο Φρανσουά Μιτεράν που βοήθησε στη δόμηση μιας πιο ενωμένης και αλληλέγγυας Ευρώπης, που στη χώρα του έπαψε να είναι η ομοφυλοφιλία αδίκημα. Υπάρχει και σήμερα προοδευτισμός στον κόσμο, στις ΗΠΑ με τον Μπέρνι Σάντερς, που παλεύει για ένα καθολικό σύστημα υγείας για όλους, όπου η υγειονομική περίθαλψη θα είναι δικαίωμα όλων των πολιτών και όχι προνόμιο λίγων, στην Ισπανία που το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι Ποδέμος αποφάσισαν να παραμερίσουν τις διαφορές τους προς όφελος της χώρας.
Έτσι, ο σοσιαλισμός για εμάς είναι αναγκαίος κι επίκαιρος. Δυστυχώς όμως έχει παρεξηγηθεί ο όρος και άλλοι καλοπροαίρετα, άλλοι κακοπροαίρετα ταυτίζουν το σοσιαλισμό με τον κρατισμό. Να αποσαφηνίσουμε λοιπόν ότι σοσιαλισμός δεν είναι η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, ούτε ο πελατειασμός αλλά η διαφάνεια, η εισαγωγή της δημοκρατίας σε κάθε πτυχή της ζωής, στους φοιτητικούς συλλόγους, στα συνδικάτα και στους δημόσιους φορείς που έχουν καταστατικό.
Συνοψίζοντας, όχι δεν είναι παρωχημένος ο προοδευτισμός. Είναι επιβεβλημένος, για να υπάρχει μια δίκαιη ΕΕ στην οποία υπάρχει από κοινού αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος, ένας κόσμος που σέβεται τα δικαιώματα όλων των πολιτών, των μειονοτήτων και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Η προοδευτική μας ταυτότητα αγκαλιάζει τις κινήσεις πολιτών, εμπνέεται από τους αγώνες του παρελθόντος και επαγρυπνεί για τις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος με πυξίδα τις αξίες της ισοπολιτείας, της συναδελφικότητας και του αλληλοσεβασμού.
