Φ.Αμανατίδου: Γιατί απέχουν οι νέοι από την πολιτική;

Γράφει η Αμανατίδου Φιλίτσα

Οι ημέρες για τη διεξαγωγή των εκλογών κυλούν αντίστροφα, τα κόμματα καλούν τους πολίτες στις κάλπες για να εκλέξουν νέα κυβέρνηση, παντού γύρω μας γίνονται συζητήσεις, ποιος, με ποιον, τι θα αλλάξει. Μεγαλύτεροι απόντες είναι από τις συζητήσεις αυτές είναι οι νέοι, η γενιά μου. Με κάνει λοιπόν να αναρωτιέμαι, γιατί οι νέοι απέχουν από την πολιτική;

Ανήκω σε μια γενιά που όταν άνοιξε τα φτερά της, κυνηγώντας τα όνειρα της, η Ελλάδα είχε ήδη μπει στην οικονομική κρίση. Σίγουρα όλοι έχουμε κάποιους από το περιβάλλον μας ή ακόμη κι εμείς οι ίδιοι, που ενώ σπούδαζαν, ταυτόχρονα εργάζονταν, με αποτέλεσμα να παραμελούν τη σχολή τους, ακόμη και να την παρατάνε. Βλέπαμε σιγά σιγά τη νιότη και την ανεμελιά μας, να κόβονται νωρίς, να είναι διαφορετική από αυτήν που κάποτε μας έταζαν. Το δεύτερο «χαστούκι» ήρθε όταν βγήκαμε στην αγορά εργασίας. Οι ευκαιρίες εργασίας ήταν λίγες με πενιχρούς μισθούς, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα των κόπων μας και οι εργασιακές συνθήκες άσχημες. Κάποιοι που αναζήτησαν μια ευκαιρία στο εξωτερικό, στάθηκαν τυχεροί και η χώρα τους, που οι πολιτικές της και η απαξίωση προς τη νέα γενιά, ήταν η αιτία για να μεταναστεύσουν, από τη μια τους επαινεί και από την άλλη έχει ένα κρυφό παράπονο γιατί «τα καλύτερα μυαλά» θριαμβεύουν σε άλλες χώρες.

Ήρθε η εποχή της πανδημίας, πάνω που πηγαίναμε να πετύχουμε κάτι, να «σηκώσουμε κεφάλι» και γυρνάμε πάλι πίσω. Πιστεύω πως πολλοί από εμάς, αναρωτιόμαστε συχνά πως γίνεται να είμαστε τόσο άτυχοι, που τα 10 και πλέον χρόνια από τη στιγμή της ενηλικίωσης μας, τα έχουμε περάσει μέσα στο άγχος και την αβεβαιότητα. Δεν έχουμε ζήσει τίποτα από όλα όσα μας περιέγραφαν πως αγωνιζόντουσαν για να μας προσφέρουν. Η ζωή είναι πιο ακριβή από ποτέ, ο μισός σχεδόν μισθός καταβάλλεται για τη στέγαση , το να αποκτήσουμε δικό μας σπίτι είναι ένα όνειρο απατηλό, η δημιουργία μιας οικογένειας είναι κάτι που φοβίζει και άλλες τόσες ανησυχίες που δεν μας τις έχει απαντήσει κάποιος με σαφήνεια. 

Όλα τα παραπάνω που περιγράφω, είναι μια σειρά συναισθημάτων, οργής και αγανάκτησης που συνθέτουν την αποστροφή των νέων από την πολιτική. Ελπίζουν σε εμάς, περιμένουν από εμάς να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής αλλά δεν επενδύουν σε εμάς. Ζητούν τη ψήφο μας με υποσχέσεις που τις έχουμε ακούσει ξανά και ξανά. Πως λοιπόν ένας νέος, ενώ έχει υποστεί όλα αυτά, να ενδιαφερθεί για την πολιτική; 

Η απάντηση είναι μια και είμαστε εμείς. Θα κλείσω μιλώντας προσωπικά για εμένα με την ελπίδα έστω και ένας να ταυτιστεί. Ασχολούμαι ενεργά με την πολιτική 13 και πλέον χρόνια. Δεν το έκανα ουδέποτε για να «βολευτώ», αντιθέτως, αγωνίζομαι γιατί πιστεύω πραγματικά πως όλες αυτές οι πολιτικές  ιδεολογίες,  που στο πέρασμα των χρόνων έχουν χαθεί, μπορούν να αναζωπυρωθούν. Η αδικία, η αναξιοκρατία και η ανισότητα δεν λύνονται με αποχή και αδράνεια. Όλα αυτά που μας υπόσχονται είναι στο χέρι μας με τη συμμετοχή μας και τις παρεμβάσεις μας να υλοποιηθούν. Με την α-πολιτική στάση μας, δεν διορθώνουμε τίποτα, αντιθέτως βοηθάμε όλο και περισσότερο όσα θέλουμε να απομακρύνονται από εμάς γιατί έχουμε την πεποίθηση πως δεν έχουμε κανένα μερίδιο στην λήψη αποφάσεων. Μα άμα δεν ασχοληθούμε πως θα γίνουμε, όχι ένα μερίδιο αλλά ο πυρήνας της λήψης αποφάσεων; Κάποτε μου είχαν πει « η ψήφος είναι δύναμη» και άργησα να το καταλάβω. Η ψήφος έχει τεράστια δύναμη, ακόμη και η μια μπορεί να κάνει τη διαφορά. Γι΄αυτό και για όλα τα παραπάνω που σας έγραψα, σας καλώ να προσέλθετε στις κάλπες στις 21 Μαΐου, ανεξαρτήτως ποιο κόμμα θα στηρίξετε, κάντε το. Έχουμε δύναμη να αλλάξουμε, είμαστε το μέλλον.

Αμανατίδου Φιλίτσα

Ιδιωτική υπάλληλος

Αναπλ. Γραμματέας Συντονιστικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Γλυφάδας

Μέλος PES Activists Αλεξανδρούπολης