Άρθρο της Ζέφης Δημαδάμα στην εφημερίδα «Αξία»*

Διανύουμε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο καθώς η ανθρωπότητα βάλλεται από έναν πρωτοφανή και αόρατο εχθρό.

Οι απώλειες ανθρώπινων ζωών από τον κορονοιό, ξεπερνούν ίσως και τις απώλειες εμπόλεμων περιόδων, ενώ ακόμη και τώρα δεν γνωρίζουμε τον τελικό αριθμό των θανάτων, καθώς και τις γενικότερες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες αυτής της κρίσης κατά τη διάρκειά της αλλά και στο μέλλον.

Πρωταρχικός μας στόχος μας είναι η διασφάλιση της υγείας όλων και η λήψη μέτρων έκτακτης ανάγκης με επαρκείς πόρους ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ταυτόχρονα όμως απαιτείται και ένα δεύτερο Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης. Ένα Στρατηγικό Σχέδιο που θα παρέχει  άμεση υποστήριξη και ένα δίχτυ προστασίας ώστε να αποφευχθεί μια πολυεπίπεδη οικονομική κατάρρευση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται για μια ακόμη φορά σε δίνη. Μετά την 10ετη χρηματοοικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της, μια νέα κρίση, αυτή της πανδημίας, έρχεται στο προσκήνιο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ένωση μετά τα χρόνια της λιτότητας, στα οποία επέμειναν οι κυβερνήσεις του Βορρά και της Γερμανίας, είχαν ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση του  κοινωνικού κράτους άρα και του δημόσιου  συστήματος υγείας που σήμερα δίνει μια άνιση μάχη.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κρίση έθρεψε ακραία κινήματα που αναπτύχθηκαν στη βάση  του ευρωσκεπτικισμού και του λαϊκισμού με συνέπεια την όξυνση των ακροδεξιών φωνών και την ενίσχυση της μισαλλοδοξίας και του διχασμού μεταξύ των πολιτων.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι κάνεις ηγέτης, καμιάς χώρας, δεν μπορεί να αδιαφορήσει για τους χιλιάδες θανάτους και την ανείπωτη τραγωδία που βιώνουμε λόγω της πανδημίας.

Τα Ευρωπαϊκά Σοσιαλιστικά Κόμματα από την πρώτη στιγμή απαιτούν την αλλαγή του Σύμφωνου Σταθερότητας, τη χαλάρωση των δημοσιοοικονομικών στόχων και την προσαρμογή στη νέα δραματική πραγματικότητα.

Το ευρω-ομόλογο ή αλλιώς κορωνο-ομόλογο είναι το κατεξοχήν εργαλείο που θα δωσει μια τεράστια ώθηση στην ευρωζώνη και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για  μια συλλογική αντίδραση αποτρέποντας την  απειλή μιας νέας χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Επομένως, η σημερινή κρίση, υπό προϋποθέσεις και με βαρύ τίμημα, θα μπορούσε να αποτελέσει την έναρξη μιας νέας περιόδου για την Ένωση με στόχο την επίτευξη του εγχειρήματος της ολοκλήρωσής της, με την οργάνωση ενός κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασφάλισης καταθέσεων, με έκδοση ευρω-ομολόγων και ενός κοινού προϋπολογισμού ώστε να αντιμετωπίσει μακροπρόθεσμα τις εσωτερικές και εξωτερικές κρίσεις.

Κι όμως χώρες όπως η Ολλανδία και η Γερμανία παραμένουν ακόμη επιφυλακτικές. Ήρθε όμως η στιγμή κατά την οποία και ίδια η κα Μέρκελ θα πρέπει να αναλάβει σοβαρές πρωτοβουλίες. Η ίδια βρίσκεται στη δύση της καριέρας της έχοντας υποσχεθεί να παραιτηθεί πιθανότατα το καλοκαίρι του 2021, άρα δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχεί για την επανεκλογή της αλλά μάλλον για την υστεροφημία της και την κληρονομιά που θα αφήσει στους Ευρωπαίους πολίτες.

Ήδη και στη Γερμανία εντείνονται οι  φωνές για πραγματική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κυρίως από τους σοσιαλδημοκράτες όπως  ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρώην αντικαγκελάριος της Γερμανίας κ. Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος δημόσια χαρακτήρισε ντροπή για τα κράτη μέλη της Ευρώπης να εγκαταλείπουν την Ιταλία και Ισπανία. Μιλώντας με σκληρή γλώσσα ανέφερε ότι η Γερμανία έχει κερδίσει περισσότερο από όλους από την Ευρώπη για αυτό και πρέπει να διαθέσει χρήματα για τη στήριξη των αδύναμων και όσων υποφέρουν δυσβάσταχτα από την υγειονομική κρίση.

Η πανδημία με τους χιλιάδες νεκρούς θα είναι καθοριστική και δεν θα συγχωρέσει σε κανέναν επιπόλαιη ή εγωιστική συμπεριφορά, ούτε στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε στους ηγέτες της.

*Αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου Kινήματος Αλλαγής, Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Διδάσκουσα στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών & Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο